Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία Άρθρο 120 (παραγρ.4) του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδας (ακροτελεύτια διάταξη).

Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος

Είτε θα πετύχουμε και θα πάρουμε την πατρίδα μας πίσω, είτε θα χαθούμε για αιώνες στις πατρίδες των άλλων και των υπερκρατικών διεθνών οργανισμών, τις νέες αυτοκρατορίες.Εδώ που φθάσαμε, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα περισσότερο από τις αλυσίδες μας.
Όσο περνούν οι εβδομάδες η κατάστασή μας θα γίνεται όλο και πιο αντιληπτή.
Μέχρι την Εξέγερση

Δεν σας θέλει ο λαός ελικόπτερα και μπρος

To να παράγεις ο ίδιος τα τρόφιμά σου είναι ίσως ένα από τα πιο επικίνδυνα πράγματα που μπορείς να κάνεις σήμερα, γιατί είναι ένα βήμα προς την κατάκτηση της ελευθερίας σου!

''Σκλάβος είναι αυτός που ελπίζει ότι θα έρθουν να τον ελευθερώσουν''
Έζρα Πάουντ 1885 – 1972

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

ΑΠΟ ΤΟΝ HOMO POLITICUS, ΣΤΟΝ ΗΟΜΟ OECONOMICUS

Aρχαιοελληνική οικονομική σκέψη και σύγχρονος οικονομισμός

Για την ελληνική ιδιοσυγκρασία, η οποία ικανοποιείτο με την σύνθεση των πραγμάτων σε ένα πεδίο ανώτερης ενοποίησης, η οικονομία δεν μπορούσε να να μείνει ευλαβικά ανέγγιχτη σαν μια δήθεν «ιερή» έννοια, ή σαν ένα «πεπρωμένο» προς το οποίο η κοινωνία όφειλε να κινηθεί.

Η οικονομία δεν αποτελούσε για τον ελληνικό νου κάποιο αυτοσκοπό αυτονομημένο από τον παράγοντα άνθρωπο και τις ανάγκες του και γι’ αυτό δεν αντιμετωπιζόταν σαν αυθύπαρκτη έννοια, η οποία διέθετε, δήθεν αφ’ εαυτής, μια οποιαδήποτε εγγενή αξία. Η οικονομία έπρεπε και αυτή να υπαχθεί στο σύνολο των λοιπών ζωτικών δραστηριοτήτων και αναζητήσεων, που αφορούν σε μια κοινωνία και να αλληλεπιδράσει με αυτές, χωρίς να θεωρείται σε καμία περίπτωση η πεμπτουσία τους.

Η ίδια η λέξη «οικονομία» (π.χ. στους Ξενοφώντα(1) και Αριστοτέλη(2)) δεν σήμαινε τίποτε άλλο από διαχείριση των υποθέσεων του οίκου και φυσικά όχι μόνο των χρηματικώς εκπεφρασμένων. Κατά τον ίδιο τρόπο η επέκταση της χρήσης της λέξης για το σύνολο της κοινωνίας επέβαλε μια διεύρυνση της έννοιάς της: οικονομία της πόλης, δηλαδή Πολιτική Οικονομία, είναι η διαχείριση των υποθέσεων της πόλης, χωρίς τον αυθαίρετο και παραπλανητικό κατατεμαχισμό τους σε χρηματικώς και μή χρηματικώς εκπεφρασμένες. Επειδή η πόλη (=κοινωνία) νοείτο ως ενιαίος οίκος εντός του οποίου πρέπει να επιτυγχάνεται με πολιτικό τρόπο η έμπρακτη ταύτιση ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, η οικονομική δραστηριότητα όφειλε να υποτάσσεται σε αυτή την αναγκαιότητα. Όπως έχει επισημανθεί(3), στην αρχαία Ελλάδα η οικονομία γίνεται αντιληπτή ως ενσωματωμένη στην κοινωνία και όχι ως ξεχωριστός τομέας υπεράνω αυτής.

Πράγμα, που υποχρεώνει στην εξέταση της Πολιτικής Οικονομίας ως εξαρτώμενης και εκπορευόμενης από την αυθεντική πολιτική, δηλαδή από την τέχνη της (αυτο)διοίκησης -όχι του εξουσιασμού- των κοινωνιών. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα δεδομένα της σημερινής εποχής, όπου η πολιτική έχει εκφυλλιστεί σε παιδί για τα θελήματα τών οικονομικώς ισχυρών και η οικονομική ορολογία έχει αποκτήσει την μυστικοπάθεια και την ασάφεια της θρησκευτικής (όσο κι αν αρέσκεται να διατυπώνεται με έναν ψευδοεπιστημονικό τρόπο). Την επιστημονικοφανή αυτή ορολογία τήν μηρυκάζουν ανυποψίαστοι και οι αδαείς «απλοί άνθρωποι», χωρίς να ξέρουν τί πραγματικά λένε αλλά, δεχόμενοι ασυνείδητα όλο το ηθικολογικό, συναισθηματικό και χειραγωγητικό αποτέλεσμά της (όπως ακριβώς έχει επιτύχει και η θρησκεία).

Η αρχαία ελληνική οικονομία δεν υπήρξε ως κάτι ενιαίο (κάθε πόλη είχε διαφορετικό νόμισμα, δημοσιονομική πολιτική κ.λπ.). Υπάρχουν ωστόσο κάποιοι κοινοί τόποι, οι οποίοι δίνουν μια εικόνα του πώς οι Έλληνες αντιλαμβάνονταν την Πολιτική Οικονομία και πώς συγκεκριμενοποιούσαν τις θεμελιώδεις της έννοιες εντάσσοντάς τες στο πεδίο τής γενικότερης πολιτικής, φιλοσοφικής κ.ά. αναζήτησής τους.

Ο παραγωγός

Στην ελληνική αρχαιότητα, η έννοια του παραγωγού σχετίζεται ευθέως με την έννοια της ελευθερίας. Ελεύθερος θεωρείται μόνο όποιος παράγει για προσωπικό του όφελος. Όποιος ασκεί οποιουδήποτε είδους εξαρτημένη εργασία (μισθωτή, δουλική, δουλοπάροικη, ή άλλη), όποιος πουλά την εργασία του για να επιβιώσει, δεν μπορεί να λέγεται ελεύθερος(4).

Ο παραγωγός με τη μορφή του ανεξάρτητου αγρότη ή τεχνίτη και όχι η δουλεία, αποτέλεσε την βάση της αρχαίας ελληνικής οικονομίας. Αυτή είναι μια ιστορική διαπίστωση, στην οποία έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση η μαρξιστική και η αναρχική οικονομική σκέψη του 19ου αιώνα και οι επίγονοί τους(5). Παρά την εντέχνως διαδεδομένη (ειδικά στη Νεοελλάδα) φημολογία, η δουλεία αποτέλεσε ένα περιορισμένο φαινόμενο στην αρχαία ελληνική ζωή: μόνο σε κάποιες μεγάλες οικονομικές μονάδες κάποιων μεγάλων πόλεων γινόταν χρήση δούλων (π.χ. στα μεταλλεία).

image Εργοστάσιο - κάτεργο της Nike στο Βιετνάμ. Η καπιταλιστική επέκταση βασίζεται όχι μόνο στον πόλεμο, αλλά και στην ένδεια και την απόγνωση των λαών των τριτοκοσμικών χωρών. Πάμφθηνα εργατικά χέρια, παιδική εργασία, ανυπαρξία κοινωνικής νομοθεσίας, χαμηλό έως ανύπαρκτο μορφωτικό επίπεδο κ.ά. αποτελούν τα δελεαστικώτερα «κίνητρα» για «επενδύσεις» και «ανάπτυξη»

Στο σύγχρονο οικονομικό σύστημα (κεφαλαιοκρατικό) η εξαρτημένη εργασία αποτελεί τη βάση της παραγωγικής διαδικασίας. Η εξαρτημένη εργασία ως βάση της οικονομίας, αποτελεί και την κυριότερη αιτία για την εξάρτηση της οικονομίας (και, συνακόλουθα, της κοινωνίας και της πολιτικής) από τούς «ειδικούς» και για την άνευ ιστορικού προηγουμένου υπερσυγκέντρωση της πολιτικής εξουσίας (βλ. την διάλεξη του Κορνήλιου Καστοριάδη, Προβλήματα δημοκρατίας σήμερα).

Αποτελεί επίσης και μια από τις κυριότερες αιτίες, που οι επιχειρήσεις μπορούν να ασκούν κοινωνικό έλεγχο και χειραγώγηση: είναι γνωστοί οι συνήθεις εκβιασμοί μεγάλων επιχειρήσεων (= οικονομικών εξουσιών), ότι θα μετακινήσουν ή θα κλείσουν παραγωγικές τους μονάδες άν δεν ψηφιστούν π.χ. φορολογικοί, ή (αντ)εργατικοί νόμοι που να τίς ευνοούν. Οι τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων, ή ακόμα και ολόκληρων κοινωνιών εξαρτώνται από τις διαθέσεις τών ηγεσιών τών επιχειρήσεων. Το συνηθισμένο θέαμα επιχειρήσεων, οι οποίες, στα πλαίσια της «πολιτικής» τους, δημιουργούν σε μια μέρα χιλιάδες άνεργους, ή η ραγδαία εξαφάνιση ολόκληρων οικονομικών τομέων (ακόμα κι άν συμβαίνει λόγω δυσμενών οικονομικών «συγκυριών»), πιθανότατα θα κλόνιζε έναν αρχαίο.

Μια οικονομία με βάση της την εξαρτημένη εργασία και με κυριότερη παρενέργειά της τη δημιουργία συνεχούς επαγγελματικής ανασφάλειας (αυτής, που οι σύγχρονοι οικονομολόγοι συνηθίζουν να ωραιοποιούν ως δήθεν επαγγελματική «κινητικότητα») δεν ταιριάζει σε ελεύθερους ανθρώπους. Αλλά και μια κοινωνία, που άγεται και φέρεται από τον «επιχειρηματικό» της κόσμο (βλ. τίς αστεία αυτοαποκαλούμενες «παραγωγικές τάξεις», σαν να μην ήταν παραγωγική η εργασία π.χ. του γιατρού, ή του εκπαιδευτικού, ή του αγρότη), είναι στην πραγματικότητα υπόδουλη, ό,τι ψευδαισθήσεις περί ελευθερίας της κι αν τρέφει.

Πλούτος και φτώχεια

Ως προς την αντίληψη περί ατομικού πλούτου, αυτός συνδεόταν με την εξασφάλιση χρόνου για την ενασχόληση με τα κοινά(6) και με την απόκτηση της αρετής (δηλαδή της προσωπικής εξέλιξης και ολοκλήρωσης)(3).

Ο πλούτος θεωρείτο κάτι θετικό επειδή απάλλασσε από την καθημερινή βιοπάλη και έδινε την χρονική και χρηματική άνεση (αλλά δημιουργούσε και την άγραφη υποχρέωση) σε όποιον τον διέθετε, για να καλλιεργήσει τον εαυτό του και για να προσφέρει στο σύνολο. Η προσφορά αυτή δεν είχε καμμία σχέση με την μετέπειτα επιφανειακή χριστιανική «φιλανθρωπία», που απλώς τονίζει και διαιωνίζει τη δυστυχία των αποδεκτών της, αλλά έπρεπε να διοχετεύεται απ’ ευθείας στις κοινωνικές δομές και να ενισχύει την κοινωνική ευημερία (όπως με δαπανηρότατες ευεργεσίες, κ.ά.). Κανείς πλούσιος δεν έγινε ποτέ υποκείμενο θαυμασμού μόνο και μόνο επειδή ήταν πλούσιος, επειδή δηλαδή, όπως θα λεγόταν σήμερα, «τα είχε καταφέρει». Ο πλούτος δεν θεωρείτο ένδειξη της… «δημιουργικότητας» και του… «δυναμισμού» κάποιου (λέξεις που έχουν ευτελιστεί στην -αλωμένη από τις οικονομίστικες εμμονές- καθομιλουμένη).

Όφειλε να κερδίζει καθημερινά τη γενική εκτίμηση, τόσο με την προσωπικότητά του, όσο και με την παντοειδή στήριξη, που παρείχε στην κοινότητα. Οι πλούσιοι επάνδρωναν συνήθως τις πρώτες γραμμές της οπλιτικής φάλαγγας με το καθολικό, τότε, σκεπτικό, ότι επειδή είχαν περισσότερα να υπερασπίσουν από έναν φτωχό, τούς αναλογούσε και περισσότερο μερίδιο κινδύνου. Οι ίδιοι οι πλούσιοι επιζητούσαν με την οικονομική δραστηριότητά τους, όχι κυρίως περισσότερα χρήματα αλλά, συνήθως, ό,τι και ο οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας: τιμή και δόξα από τους συμπολίτες τους και τις μελλοντικές γενιές. Το παράδειγμα του Αθηναίου Κίμωνα, γυιού του Μιλτιάδη, είναι ένα από τα πρώτα, που έρχονται στον νου. Αντιθέτως η ένδεια θεωρείτο κάτι ανεπιθύμητο, όχι επειδή γινόταν αντιληπτή κοινωνικά ως «αποτυχία», αλλά ως πρόσκομμα στην απόκτηση της αρετής (μάλιστα στην Αθήνα υπήρχε και νόμος, που απαγόρευε να κατηγορήσει κανείς κάποιον άλλον για τη φτώχεια του, ή για την τέχνη που ασκούσε - βλ. Δημοσθένους Προς Ευβουλίδην, 30-35).

Οικονομία αυτάρκειας

Πρόκειται για την σημαντικότερη ίσως πτυχή της οικονομικής ζωής των αρχαίων Ελλήνων. Η αρχή της αυτάρκειας σφράγισε όλη τη δημόσια και ιδιωτική οικονομική δραστηριότητά τους. Ένα νοικοκυριό, ακόμα και μέσα στην πόλη, έπρεπε να φτιάχνει το ψωμί του, να έχει το περιβόλι του, να διαθέτει κάποια υποτυπώδη κτηνοτροφική υποδομή κ.λπ.. Σε επίπεδο πόλης θεωρείτο, ότι μια κοινωνία πρέπει να επιδιώκει να παράγει όλα όσα της χρειάζονταν και να αποφεύγει να εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες.

Η εγχώρια παραγωγή ενθαρρυνόταν ακόμα και στη περίπτωση, που τα ίδια προϊόντα μπορούσαν να κοστίσουν φθηνότερα μέσω της εισαγωγής τους. Π.χ. η Αθήνα ανέκαθεν εισήγαγε σιτάρι, αλλά μόνο ως συμπλήρωμα στην ανεπαρκή αττική παραγωγή. Παράλληλα ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν και οι σιτοπαραγωγοί της Αττικής, πράγμα που σημαίνει, ότι είχε ληφθεί μέριμνα -πολιτική τιμών και δασμών- ώστε να μην πέσουν θύματα του ανταγωνισμού (μια σημερινή «φιλελεύθερη» οικονομία θα τους είχε εγκαταλείψει στην τύχη τους άν και «ελεύθεροι πολίτες» -βλ. μεγατόνους αδιάθετων αγροτικών προϊόντων- ενώ μια, υποτίθεται, ενοποιημένη οικονομία τύπου Ε.Ε. θα τους είχε υποβαθμίσει στρέφοντάς τους σε κάποια πιο «αποδοτική» -και φυσικά άσχετη με τις εγχώριες ανάγκες καλλιέργεια- ή ίσως θα τους είχε υποχρεώσει ακόμα και να αλλάξουν επάγγελμα…).

Το εμπόριο είχε για τις ελληνικές πόλεις έναν καθαρά εισαγωγικό συμπληρωματικό ρόλο και αντιμετωπιζόταν σαν αναγκαίο κακό, μια και η πλήρης αυτάρκεια ήταν τότε, όπως και σήμερα κάτι, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο κατά προσέγγιση. Κάθε πόλη είχε τη δική της «εθνική» εισαγωγική εμπορική πολιτική.

Η εμπορική δραστηριότητα ασκείτο συνήθως από μή πολίτες, που ήσαν εγκατεστημένοι στο έδαφος της πόλης και ελέγχετο σχολαστικά. Π.χ. το τί, γιατί, πόσο, πότε, από πού και πώς θα εισαχθεί και πώς θα διατεθεί, τουλάχιστον σε ζωτικά προϊόντα, αποτελούσε συχνότατα θέμα των συνελεύσεων της Εκκλησίας του Δήμου(3) δηλαδή, ζήτημα κατ’ εξοχήν πολιτικό, το οποίο αφορούσε τους πάντες. Ήταν αδιανόητη η «ελεύθερη» (και συνήθως απρόβλεπτη και αιφνιδιαστική) οικονομική δραστηριότητα, τα παιχνιδάκια των κερδοσκόπων με είδη πρώτης ανάγκης, οι συμφωνίες «κυρίων», η εκμετάλλευση, ή και το «στήσιμο» από τους επιτήδειους δύσκολων καταστάσεων, οι «αρπαχτές» και οι «μαγκιές» εις βάρος της κοινωνίας. Ωστόσο δεν επρόκειτο απλώς για την θωράκιση της κοινωνίας με τους «κατάλληλους» νόμους, ούτε για «έντιμους» δημόσιους λειτουργούς, που έκαναν ευσυνείδητα το καθήκον τους και άλλα τέτοια αφελή, που προβάλλονται σήμερα ως πανάκειες για ανάλογα προβλήματα. Εδώ, η ίδια η κοινωνία παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και κόβει τα φτερά στην αλητεία της «κονόμας» (Ένας σημερινός οικονομικός αναλυτής θα έμενε κατάπληκτος με την παντελή απουσία «κινήτρων» -άλλη πολυφορεμένη λέξη, που στην σύγχρονη οικονομική ορολογία αποτελεί το επιστημονίστικο συνώνυμο του ξεπουλήματος- προς τους εμπόρους/ «επενδυτές» των ελληνικών πόλεων) .

Η εμπορική «εσωστρέφεια» τών κατά τα άλλα εξωστρεφών αρχαίων Ελλήνων βοήθησε στη μακροβιότητα των πόλεων και των θεσμών τους. Η επιδίωξη αυτάρκειας συνέβαλε στην κοινωνική συνοχή και στην ανεξαρτησία των πόλεων.

Μια άλλη σπουδαιότατη πλευρά της εφαρμογής της αρχής της αυτάρκειας που θα πρέπει να επισημανθεί είναι η πολιτειακή ιδιοκτησία και διαχείριση των πρώτων υλών (π.χ. μεταλλεία), των μεταφορών και επικοινωνιών (λιμάνια, δρόμοι) και γενικά όλων των ζωτικών για την κοινωνία οικονομικών τομέων. Ιδιωτικοποίηση σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν αδιανόητη, σε αντίθεση με σήμερα, όπου τα παραπάνω γίνονται βορά των ιδιωτικών συμφερόντων.

Καταμερισμός της εργασίας και «παραγωγικότητα»

Ο κοινωνικός καταμερισμός των επαγγελμάτων γινόταν με κριτήριο τό να μην υφίστανται οι πολίτες τις δυσμενείς συνέπειες του ανταγωνισμού με τους πολλούς ξένους που ζούσαν στις ελληνικές πόλεις. Γι’ αυτό, στους ξένους επιτρέπονταν μόνο οι ασχολίες εκείνες, που θεωρούντο, ότι δεν ταίριαζαν σε έναν πολίτη. Συνήθως επρόκειτο για ό,τι είχε να κάνει με εμπόριο. Το εμπόριο (συμπεριλαμβανομένου του εμπορίου χρήματος, τραπεζική κ.λπ.) θεωρείτο δραστηριότητα, λιγότερο, ή περισσότερο συνυφασμένη με την απάτη, παντελώς ανάρμοστη για έναν πολίτη και συνήθως αφηνόταν σε μή πολίτες, αλλά η διεξαγωγή του γινόταν σε όλα του τα στάδια υπό την άγρυπνη επιτήρηση και τον παρεμβατισμό της κοινωνίας.

Η φρασεολογία της σημερινής αγοράς φανερώνει μια τεράστια αλλαγή στον τρόπο που προβάλλονται και αξιολογούνται τα επαγγέλματα. Κατά έναν επιδερμικό και ευκαιριακό τρόπο, τα σημερινά «μοντέρνα» και «αστραφτερά» επαγγέλματα της παντοειδούς χρηματοεμπορευματικής μεσιτείας (αυτά που οι αρχαίοι ανέθεταν συνήθως σε μή πολίτες, ή ακόμα και σε δούλους -π.χ. ο πλουσιότερος άνθρωπος της Αθήνας του 4ου π.Χ. αιώνα ήταν ο τραπεζίτης και δούλος Πασίων) έχουν ηθικοποιηθεί και απολαμβάνουν μεγάλου κοινωνικού γοήτρου: «ο καλώς εννοούμενος επικερδής χαρακτήρας του (τού επαγγέλματος) αποσιωπάται συστηματικά […] οι χρηματιστές κόπτονται για την "ανάπτυξη", οι διαφημιστές μοχθούν για την "επικοινωνία", οι ασφαλιστές χτίζουν την "ασφαλιστική συνείδηση" κ.ο.κ. Εξ ού και το καταγέλαστο ορισμένων, ότι ασκούν λειτούργημα».(7)

Ο καταμερισμός των ειδικοτήτων σε μια παραγωγική μονάδα γινόταν με κριτήριο την βελτίωση της ποιότητας(8) και όχι την αύξηση της παραγωγικότητας. Η τελευταία αυτή λέξη μάλλον δεν θα σήμαινε τίποτα για τους Έλληνες, αφού στόχος τους δεν ήταν το αγχωμένο κυνήγι κάποιων εμπορικών αγορών, αλλά η κάλυψη μιας σχετικά σταθερής και προβλέψιμης εγχώριας ζήτησης σε μια περίπου αυτάρκη και προστατευμένη οικονομία.
Οι οικονομικές κρίσεις στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα είναι κρίσεις μή απορροφήσιμης υπερπαραγωγής, οι οποίες οφείλονται στην υστερία της «παραγωγικότητας», που σε τελική ανάλυση δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τη ζήτηση και να κατανοήσει τις ανθρώπινες ανάγκες, (πόσο μάλλον να τίς ικανοποιήσει).



Η καπιταλιστικού τύπου «ανάπτυξη» επί το έργον: Η Ιστορία και ο περιβαλλοντικός πλούτος «αξιοποιούνται» δια της πυράς. (Από τους θερινούς εμπρησμούς του 2007 στην Ολυμπία).

«Ελεύθερη» αγορά ή κατευθυνόμενη οικονομία;

Τα δίλημμα είναι παραπλανητικό, αφού η δυνατότητα ύπαρξης «ελεύθερης» -με οποιαδήποτε έννοια- αγοράς αναιρείται πρωτίστως από την ίδια τη φύση τού κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Η σύγχρονη επιχείρηση είναι ένα κατασκεύασμα με ημερομηνία λήξης, που ο προορισμός του είναι είτε να συγχωνεύσει, είτε να συγχωνευτεί, είτε να χρεωκοπήσει. Οι συγχωνεύσεις επιχειρήσεων ή και ολόκληρων τομέων της οικονομίας, η δημιουργία ολιγοπωλίων και μονοπωλίων, τα -«νόμιμα» ή «παράνομα»- καρτέλ, οδηγούν σε ολοένα μεγαλύτερο περιορισμό του επιχειρηματικού ανταγωνισμού και του πολυδιαφημισμένου δικαιώματος επιλογής του καταναλωτή. Επίσης σε τεχνητή, από τους μεγάλους εταιρικούς σχηματισμούς, διαμόρφωση της ζήτησης και της προσφοράς κάτι, που παραβιάζει κατάφωρα την πολυδιακηρυγμένη «φυσιοκρατία» του καπιταλισμού.

image Μεγαλοστέλεχος αυτοκινητοβιομηχανίας (Νissan) ανακοινώνει το κλείσιμο των εργοστασίων της το 1999. Αξίζει να προσεχθεί το ύφος του «ανθρώπου της Οικονομίας». (James Fulcher, «Καπιταλισμός», έκδ. «Ελληνικά Γράμματα»)

Οι παραπάνω τάσεις ωθήθηκαν στις έσχατες συνέπειές τους στις χώρες, όπου ο καπιταλισμός μεταλλάχθηκε σε γραφειοκρατικό, π.χ. στις χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού». Στον γραφειοκρατικό καπιταλισμό το ζήτημα της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής καταλήγει να είναι τυπικό και επουσιώδες, αφού οι ουσιώδεις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής αναπαράγονται κατά πανομοιότυπο τρόπο: κάποιοι έξω και επάνω από την κοινωνία αποφασίζουν τί και πώς θα παραχθεί και πώς θα διανεμηθεί, ερήμην της κοινωνίας. Το μοντέλο του γραφειοκρατικού καπιταλισμού κατέρρευσε τόσο γρήγορα και θεαματικά, όσο βεβιασμένη και αλαζονική ήταν η απόπειρα πραγματοποίησής του. Από μια άποψη ο γραφειοκρατικός καπιταλισμός συμπυκνώνει σε διάστημα λίγων δεκαετιών την εξέλιξη -και πιθανότατα την κατάληξη- του παραδοσιακού (βλ. Κορνήλιου Καστοριάδη, Η Γραφειοκρατική Κοινωνία, τόμος Β΄, σελ. 12).

Αλλά η καπιταλιστική οικονομία είναι βαθύτατα κατευθυνόμενη και για πιο εμφανείς λόγους: μια απλή ματιά στα «παιχνίδια» που στήνονται και παίζονται από τα κατά τόπους χρηματιστήρια, τις τράπεζες, τα καρτέλ και τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, είναι αρκετή για να διαλύσει κάθε αφελή αυταπάτη περί «ελεύθερης» οικονομίας.

Ο δε πολυδιαφημισμένος επιχειρηματικός ανταγωνισμός, όπου υπάρχει, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εξαντλεί τους ανθρώπινους πόρους στο κυνήγι της συμπίεσης του κόστους παραγωγής. Σύμφωνα με μια ιδεοληψία που αναπαράγεται ως θρησκευτικό δόγμα από τους οικονομολόγους (και από τους αδαείς «απλούς ανθρώπους»), η συμπίεση του κόστους παραγωγής θεωρείται, ότι επιφέρει «νομοτελειακά» μείωση της τιμής και άρα συμφέρει τον καταναλωτή. Έτσι οι επιχειρήσεις επιδίδονται σε ένα συνεχή αγώνα για υποτίμηση, του εργασιακού συνήθως κόστους (μισθοί, ασφαλιστικές εισφορές κλπ), ώστε να «παρέχουν» πιο «προσιτά» και «ανταγωνιστικά» προϊόντα στο «καταναλωτικό κοινό». Ελάχιστοι οικονομολόγοι έχουν προχωρήσει λίγο πιο πέρα, μή αποδεχόμενοι την πονηρή διάκριση των ανθρώπων σε παραγωγούς και καταναλωτές, αφού οι δύο αυτές ιδιότητες συνυπάρχουν και αλληλοεπηρεάζονται σχεδόν σε κάθε άνθρωπο: π.χ. μια «συμπίεση» εργασιακών αμοιβών θα μειώσει το κόστος παραγωγής και (θεωρητικά πάντοτε) την τιμή ενός προϊόντος, το οποίο όμως ο κακοπληρωμένος παραγωγός του (δηλ. ο εργαζόμενος) ίσως δεν θα μπορεί πλέον να αγοράσει και να «καταναλώσει».

Εξεταζόμενος ως προς το εφαρμόσιμο των διακηρυγμένων αρχών του και ειδικά ως προς την «ελευθερία της αγοράς» και της «ανταγωνιστικότητας», ο καπιταλισμός είναι το λιγότερο ρεαλιστικό, το πιο αντιφατικό και το πιο ουτοπικό σύστημα που υπήρξε ποτέ. Το ζήτημα δεν είναι εάν θα έχουμε «ελεύθερη» ή «κατευθυνόμενη» οικονομία, αλλά το κατά πόσο η κοινωνία θα είναι ελεύθερη ή κατευθυνόμενη από την «οικονομία».

Η κοινωνία παροχών και πρόνοιας

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, ότι αποτελούσε το ιδεώδες των αρχαίων. Ο Ξενοφών δηλώνει απερίφραστα(9), ότι στόχος των οικονομικών του προτάσεων είναι να συντηρούνται οι πολίτες από την πόλη. Οι παροχές σε χρήμα, είδη πρώτης ανάγκης και υπηρεσίες ποίκιλαν από πόλη σε πόλη(3).

Θεωρείτο αυτονόητο για τους πολίτες να περιμένουν από την πόλη παροχές, όπως περιοδικές διανομές χρημάτων ή σιτηρών, διανομή κρέατος στις μεγάλες γιορτές, αμοιβές και αποζημιώσεις για τη θητεία τους στα πολιτειακά αξιώματα, ή στις λαϊκές συνελεύσεις, επιδόματα για την παρακολούθηση πολιτιστικών δρωμένων, θεατρικών παραστάσεων κ.λπ..

Επιπλέον, οι αμοιβές από την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος δεν διαμορφώνονταν από την «προσφορά και ζήτηση», αλλά υπολογίζονταν πάντα με βάση την οικονομική κατάσταση του θεραπευόμενου.

Το μέλλον της κοινωνίας (παιδεία), η υγεία της κοινωνίας (π.χ. ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια), η ασφάλεια της κοινωνίας (π.χ. ασφαλείς δρόμοι) δεν μπορεί να εκχωρείται και να επαφίεται στον κάθε τυχάρπαστο και κερδοσκόπο εργολάβο/ιδιώτη.

Η σύγχρονη οικονομίστικη νοοτροπία αντιλαμβάνεται αγαθά, όπως η υγεία ή η παιδεία, μόνον ως εμπορεύματα ή ως «αγορές», οι οποίες πρέπει να εγκαταλειφθούν κατά έναν μυστικιστικό τρόπο στον «νόμο» του επιχειρηματικού ανταγωνισμού.

Το νόμισμα

Η νομισματοκοπία αναπτύχθηκε ουσιαστικά στην Ελλάδα (άν και τα πρώτα νομίσματα κόπηκαν στη Λυδία) και, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, δεν αποτελεί προϊόν οικονομικής, αλλά πολιτικής σκέψης. Προέκυψε ως μια εφαρμογή της ειδικής έννοιας του νόμου στην αρχαία Ελλάδα, ο οποίος νοείτο ως αποτέλεσμα συμφωνίας μεταξύ ελευθέρων πολιτών. Άλλωστε η λέξη νόμισμα προέρχεται από τη λέξη νομίζω. «Η επινόηση και η εξάπλωση της νομισματοκοπίας θα έπρεπε να τοποθετηθεί στα πλαίσια της ανάπτυξης των κοινωνικών σχέσεων και του καθορισμού των αξιών, μιας βασικής δηλαδή τάσης της αρχαϊκής εποχής, τότε, που οι νόμοι κωδικοποιούνταν και δημοσιεύονταν για να απαλλαγούν από την αυθαίρετη ερμηνεία... Η ζωή της κοινότητας της πόλης δεν μπορούσε να νοηθεί χωρίς την ύπαρξη και την επιβολή κανόνων σε όλους και η επινόηση της νομισματοκοπίας θα έπρεπε να συμφωνεί με αυτό […] Η ταχύτατη εξάπλωση της νομισματοκοπίας κατά τον 6ο π.Χ. αι., η οποία ήταν βέβαια καθαρά ελληνικό φαινόμενο, πρέπει λοιπόν να συνδυαστεί με το φαινόμενο της ανάπτυξης των πόλεων και της συνείδησης του πολίτη. Για άλλη μια φορά βλέπουμε ότι είναι αδύνατον να προσεγγίσουμε την οικονομία σε “καθαρή” μορφή»(3). Το νόμισμα υπήρξε το σύμβολο της ανεξαρτησίας των αυτοκυβερνώμενων πόλεων, επάνω στο οποίο τύπωναν με υπερηφάνεια τα επίσημά τους.

Η μεταγενέστερη γενικευμένη αντίληψη και χρήση του νομίσματος ως μέσου κερδοσκοπίας, αν και γνωστή, ήταν περιφρονητέα από τους ελεύθερους ανθρώπους (μάλιστα ο Αριστοτέλης την ονομάζει «χρηματιστική τέχνη» και την αντιπαραθέτει στην τέχνη της απόκτησης αγαθών, θεωρώντας την ως αφύσικη επιθυμία για απεριόριστο πλούτο - βλ. Πολιτικά, Ι, 1256 b 26, 1257 b 39) .

Hοmo Oeconomicus εναντίον πολιτικού ανθρώπου

Τόσο η «ελεύθερη», όσο και η γραφειοκρατικώς κατευθυνόμενη κεφαλαιοκρατία, επιχειρούν να μετατρέψουν την κοινωνία είτε σε μια «φιλελεύθερη» ζούγκλα ανταγωνισμού, είτε σε ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Πράγματα, που στο βάθος ίσως δεν διαφέρουν και τόσο πολύ. Ο ανθρωπότυπος που δημιουργήθηκε τους τελευταίους αιώνες με αυτόν τον τρόπο, ο λεγόμενος «άνθρωπος της οικονομίας», αντιλαμβάνεται την κοινωνία και την φύση σαν ένα ξέφραγο αμπέλι ωφελιμιστικής δράσης και αρπαγής και την πολιτική τέχνη σαν μέσο εξουσιασμού και όχι ορθολογικής συνύπαρξης.

Το σύγχρονο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, αξιολογούμενο με τα ίδια τα δικά του κριτήρια, είναι βαθύτατα ανορθολογικό, μή αποδοτικό, μή αποτελεσματικό, προβληματικό. Έχει προκαλέσει μια μή αναστρέψιμη οικολογική κατιούσα. Έχει φέρει δισεκατομμύρια -ανθρώπινα και μή- πλάσματα σε κατάσταση λιμοκτονίας. Επίσης έχει γενικεύσει και καθαγιάσει τον πόλεμο ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση.


Ισπανική επανάσταση 1936-1939: αφίσες εργατικών ενώσεων διαφόρων κλάδων για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση στην παραγωγική διαδικασία και για την απελευθέρωση της κοινωνίας από την εμπορευματική οικονομία των «μάνατζερς», των «τεχνοκρατών» και άλλων ειδικών της κερδοσκοπίας.

Στο παραστατικό ντοκυμανταίρ Corporation του Καναδού Μαρκ Άχμπαρ, εξετάζονται οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις σύμφωνα προς αυτό, που και οι ίδιες διατείνονται ότι είναι: ως πρόσωπα (νομικής έστω φύσεως). Εξετάζεται η κοινωνική συμπεριφορά τους από ψυχιατρικής πλευράς, σαν να επρόκειτο για φυσικά πρόσωπα. Τα αποτελέσματα είναι πολύ διαφωτιστικά. Σύμφωνα με έναν Διαγνωστικό Κατάλογο Ελέγχου Προσωπικότητας, που έχει καταρτίσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ., ICD-10) η καπιταλιστική επιχείρηση παρουσιάζει τα παρακάτω συμπτώματα:

« - Πλήρης αδιαφορία για τα συναισθήματα των άλλων.

- Ανικανότητα διατήρησης μακροχρόνιων και ανθεκτικών σχέσεων.

- Αδιαφορία για την ασφάλεια των άλλων.

- Τάση για εξαπάτηση: ψεύδεται επανειλημμένα και χειραγωγεί προς όφελός της.

- Αδυναμία να νιώσει τύψεις συνειδήσεως.

- Ανικανότητα συμμόρφωσης με τις κοινωνικές νόρμες και εκδήλωση παρά- νομης συμπεριφοράς.

Διάγνωση: ψυχοπάθεια.»

Ο στόχος αυτού του άρθρου δεν είναι να προπαγανδίσει «λύσεις» και συνταγές για μια «ορθή» Πολιτική Οικονομία, αλλά να επαναφέρει (με όσο γίνεται εκλαϊκευμένο τρόπο) στην ταλαιπωρημένη αυτή έννοια την γνησιότητά της: μια Οικονομία των Πολιτών, η οποία θα είναι ενσωματωμένη και όχι αυτονομημένη από την κοινωνία.

Μια τέτοια οικονομία στην κλασική Ελλάδα προϋπέθετε τον συνεχή έλεγχό της από την αυθεντική πολιτική δραστηριότητα δηλαδή, από την άμεση δημοκρατία των λαϊκών συνελεύσεων.

Σήμερα, όπου το οικονομικό φαινόμενο έχει αποκτήσει διαστάσεις που δεν είχε άλλοτε, δεν έχει νόημα μια διερεύνηση των σημερινών δυνατοτήτων εφαρμογής της άμεσης δημοκρατίας (δηλαδή της μοναδικής πραγματικής Κοινωνίας των Πολιτών), εάν η τελευταία δεν επεκτείνεται κατ’ εξοχήν στο χώρο της παραγωγής των αγαθών και των υπηρεσιών. Άλλωστε οι σημερινοί πολέμιοι της άμεσης δημοκρατίας (δηλαδή της μοναδικής πραγματικής Κοινωνίας των Πολιτών), δεν προβάλλουν πλέον το παλιό πρόσκομμα τής μή άμεσης επικοινωνίας στις πολυπληθείς σημερινές κοινωνίες, αφού αυτό μπορεί να λυθεί με τις σύγχρονες τεχνολογίες (π.χ. διαδίκτυο): αυτό που προβάλλουν πλέον ως «εμπόδιο» για την εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας (δηλαδή της μοναδικής πραγματικής Κοινωνίας των Πολιτών), είναι η σημερινή γιγαντισμένη οικονομική οργάνωση (και εξουσία), την οποία μάς παρουσιάζουν ως θέσφατο και ως δήθεν «αναπόφευκτο» γεγονός, το οποίο πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο.

Αλλά, όπως έχει διαπιστωθεί ιστορικά, η κοινωνία μπορεί και δικαιούται να αποφασίζει η ίδια (δηλαδή χωρίς μεσάζοντες και «εκπροσώπους») για τον προσδιορισμό και τον τρόπο ικανοποίησης των αναγκών της, π.χ. για την ίδρυση παραγωγικών μονάδων (και όχι πλέον «επιχειρήσεων»), για την διανομή των αγαθών (και όχι πλέον «εμπορευμάτων»), για τη σχέση της με τη Φύση (και όχι απλώς με το εμπορευματοποιημένο και τουριστικοποιημένο «περιβάλλον»). Τα παραπάνω δεν μπορούν να συνεχίσουν να επαφίονται στις μειοψηφίες, ή στις επιχειρηματικές συντεχνίες, που ελέγχουν κάθε φορά την «αγορά» (και, κατ’ επέκταση, την πολιτική), αλλά πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο μιας ευρείας κοινωνικής αυτοθέσμισης, πολύ απαιτητικότερης από αυτήν των αρχαίων ελληνικών πολιτειών. Μιας αυτόνομης (και όχι ετερόνομης) κοινωνίας, που θα καταστήσει τον χώρο της παραγωγικής διαδικασίας και της Πολιτικής Οικονομίας, μια ζωτική επέκταση του Δημόσιου Χώρου(10).

Γιατί, δεν νοούνται άνθρωποι που θα είναι υπάκουα και αναλώσιμα στρατιωτάκια στον χώρο εργασίας τους, ενώ όταν βγαίνουν από αυτόν θα μετατρέπονται ως δια μαγείας σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.

Αλλά αυτά ξεφεύγουν από το θέμα του παρόντος. Πολύ γενικά θα μπορούσαμε να πούμε, ότι «η εποχή μας χρειάζεται «ένα σύνολο νέων ευαισθησιών, σε μια ολότητα νέων πολιτισμικών μορφών […] μια ηθική οικονομία στο πλαίσιο της οποίας η λέξη “οικονομία” θα υποδηλώνει την επανοικειοποίηση του αρχαίου ελληνικού όρου, δηλαδή τη διαχείριση του οίκου […] μια νέα πολιτική, που δεν θα είναι τίποτε άλλο από επανοικειοποίηση του αρχαίου ελληνικού ορισμού της, δηλαδή διαχείριση της τοπικής κοινότητας».(11)

Σημειώσεις

(1) Ξενοφώντος, «Οικονομικός» VI, 4-8.

(2) Αριστοτέλους, «Οικονομικά» II, 1, 1-6.

(3) M.M. Austin, και P. Vidal-Naquet, «Οικονομία και Κοινωνία στην αρχαία Ελλάδα», εκδόσεις Ζαχαρόπουλος 1998.

(4) Αριστοτέλους, «Ρητορική» 1,9,1367 και 32.

(5) Π.χ. ο Καρλ Μαρξ στο Κεφάλαιο (τόμος 1ος, σελ. 350, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2006).αναφέρει : «Το μικρό νοικοκυριό του αγρότη και η ανεξάρτητη επιχείρηση του χειροτέχνη, που και τα δύο αποτελούν εν μέρει την βάση του φεουδαρχικού τρόπου παραγωγής και εν μέρει, ύστερα από τη διάλυσή του, εμφανίζονται δίπλα στην κεφαλαιοκρατική επιχείρηση, αποτελούν ταυτόχρονα την οικονομική βάση των κοινωνιών της Κλασικής Αρχαιότητας στα καλύτερά της χρόνια, αφού πρώτα η Κλασική Αρχαιότητα διέλυσε την αρχική ανατολίτικη κοινοκτημοσύνη, και προτού η δουλεία επικρατήσει στα σοβαρά στην παραγωγή.»

(6) Αγγλικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, «Κοινωνική Ιστορία της αρχαίας Αθήνας», εκδόσεις Κουτσουμπός, Αθήνα 1985.

(7) Από άρθρο του Δ. Χαριτόπουλου στα Νέα , φύλλο 7/12/2002.

(8) Βλ. Ξενοφώντος ,«Κύρου Παιδεία» VIII,2, 5-6.

(9) Ξενοφώντος, «Πόροι ή περί προσόδων» IV 33.

(10) Και όχι τον Δημόσιο Χώρο ως πεδίο δράσης της οικονομίας. Για τον Δημόσιο Χώρο βλ. βιβλιοκριτική: Naomi Klein, No Logo.

(11) Μάρεϊ Μπούκτσιν, «Η σύγχρονη οικολογική κρίση», εκδόσεις Βιβλιόπολις, Αθήνα 1993.

Θεόδωρος A. Λαμπρόπουλος

Έκτακτη συνάντηση Παπανδρέου - Παπαδήμου στο Μαξίμου

Έκτακτη συνάντηση έχουν σε λίγη ώρα ο πρωθυπουργός με τον Λουκά Παπαδήμο, με τον Γιώργο Παπανδρέου να φαίνεται ότι κάνει άλλη μία προσπάθεια να εντάξει τον πρώην αντιπρόεδρο της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας στο κυβερνητικό σχήμα.
Τα πράγματα τις προηγούμενες ημέρες εξελίσσονταν κατά τρόπο ιδιαιτέρως προβληματικό για την Ελλάδα, τα δυσμενή σχόλια και οι αναφορές στον διεθνή Τύπο έχουν πυκνώσει επικίνδυνα και οι αγορές ακόμη δεν έχουν απορρίψει το σενάριο μιας ενδεχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας.
Το τελευταίο σενάριο, με πολλές πιθανότητες να εφαρμοστεί είναι να αναλάβει κ. Παπαδήμος τη θέση αντιπροέδρου στην κυβέρνηση ως επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου, καθώς, η συμμετοχή του στην κυβέρνηση εκτιμάται ότι θα λειτουργήσει ως εχέγγυο αξιοπιστίας απέναντι στις Βρυξέλλες και τις αγορές

www.bankingnews.gr

Σημ.axinosp:Δεν νομίζω ότι το Αγαπημένο παιδί των Αμερικάνων και Ευρωπαίων Τραπεζιτών Παπαδήμος θα αναλάβει ένα καράβι που βουλιάζει. Είναι η τρίτη φορά που ο Παπανδρέου τον ζητά, με πρώτη το Οκτώβριο που έπαιζε ξανά το όνομα του.
Βέβαια επειδή ο ρόλος του σαν Γκαουλάιντερ ξένων τραπεζικών συμφερόντων, δεν μας αποκλείει μαζί με τους άλλους ξενόφερτους "συμβούλους" του Τσολάκογλου-Παπανδρέου να συμμετέχει και αυτός συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο των τοκογλύφων Τραπεζιτών εναντίον της χώρας μας.
Τώρα για την ικανότητα του στα οικονομικά οι τίτλοι που έχει είναι όντως μεγάλοι (FED Βοστώνης , ΕΚΤ), υπάρχει όμως και ο αντίλογος.
Θυμηθείτε τα παιχνίδια που έκανε σαν διοικητής με την μετοχή της Τράπεζας της Ελλάδος όπου την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 1999, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σε άρθρο της με τίτλο "SOS Παπαδήμου προς επενδυτές", κατ’ αποκλειστικότητα δημοσίευσε βαρυσήμαντες δηλώσεις του κ. Λουκά Παπαδήμου, που αποτέλεσαν και την αφορμή για την αρχή της πτώσης του ΧΑΑ. Μαζί με το δίδυμο Σημίτη-Παπαντωνίου είναι υπεύθυνος για τη συνεισφορά του στη μεγαλύτερη ληστρική ανακατανομή πλούτου του 1998-2001 μέσω του ΧΑΑ.

Υγιής πλέον ο Φιντέλ Κάστρο προσπαθεί για την αποτροπή πυρηνικού πολέμου


Ο ιστορικός ηγέτης της Κούβας Φιδέλ Κάστρο τονίζει σε συνέντευξή του πως υπήρξαν πολλές φορές κατά τη διάρκεια της μακράς ασθένειάς του που βρέθηκε στα πρόθυρα του θανάτου, αλλά πλέον έχει ιαθεί και προσπαθεί να αποτρέψει τον πυρηνικό πόλεμο.

Ο 84χρονος Κάστρο τονίζει στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας Λα Χορνάδα πως ήταν σε τόσο κακή κατάσταση μετά την πτώση του προ τετραετίας που «πλέον δεν ήθελε να ζει, ακόμη λιγότερο ο,τιδήποτε άλλο».

Ακόμη τονίζει πως αναρωτιόταν εάν «όλοι αυτοί οι γιατροί επρόκειτο να με αφήσουν να ζω σε τέτοια κατάσταση, ή θα με αφήσουν να πεθάνω».

«Έπειτα επέζησα, αλλά ήμουν σε πολύ κακή φυσική κατάσταση» τόνισε ο Κάστρο, ο οποίος το 2006 υποβλήθηκε σε άγνωστης φύσης ασθένειας του εντέρου και στη συνέχεια σε αρκετές άλλες επεμβάσεις.

Ξαπλωμένος στο κρεββάτι σε επαφή μόνο με το στενό περιβάλλον μου, αγνοώντας τα πάντα για αυτά τα μηχανήματα. Δεν ήθελα να γνωρίζω πόσο θα διαρκούσε αυτό το μαρτύριο και το μόνο πράγμα που επιθυμούσα ήταν να σταματούσε ο κόσμος», τονίζει ο ωρκισμένος εχθρός των ΗΠΑ στην πεντάωρη, κατά την εφημερίδα, συνέντευξή του.

«Όμως επέζησα», τονίζει ο Κάστρο, στη δεύτερη συνέντευξή του μετά την επανεμφάνισή του στη δημόσια ζωή, τον Ιούλιο, έπειτα από τετράχρονη αποχή.

Ο Κάστρο επανέλαβε πως θα ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος εάν οι ΗΠΑ σε συνδυασμό με το Ισραήλ, επιχειρήσουν να ενισχύσουν τις κυρώσεις κατά του Ιράν για τις πυρηνικές του δραστηριότητες.
Ο λίδερ μάξιμο τονίζει πως στόχος του είναι «να δημιουργηθεί ένα κίνημα κατά του πυρηνικού πολέμου», με τη δημιουργία μίας «δύναμης παγκόσμιας πειθούς για να αποφευχθεί αυτή η κολοσσιαία απειλή».

Την ίδια στιγμή, ο ίδιος συνεχίζει την προσπάθεια για να επανέλθει σε καλή φυσική κατάσταση, έπειτα από τη μακρά παραμονή του στο κρεββάτι και να πάρει το βάρος που έχασε.

Όπως τονίζει στη Λα Χορνάδα, βαδίζει 600 βήματα χωρίς βοήθεια και τώρα ζυγίζει 86 κιλά, από 66 στο πιο κρίσιμο στάδιο της ασθένειάς του.

«Δεν θέλω να είμαι απών αυτές τις ημέρες. Ο κόσμος είναι στην πιο ενδιαφέρουσα και επικίνδυνη φάση της ιστορίας του», τονίζει ο κουβανός ηγέτης.

Ναυτεμπορική
Σημ.axinosp:Γιατί θα γίνει πυρηνικός πόλεμος, μα φυσικά γιατί τελειώνει το πετρέλαιο και οι καουμπόυδες της Αμερικής θα θελήσουν να το αρπάξουν με την βία όπου μπορούν.

Συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου στο TVXS-3 στις 3 Ιουνίου 2009



Σημ.axinosp:Μιλάμε ότι χρειάζεται λιθοβολισμό ο άνθρωπος!!

Eπιπλέον εκροή 10 δις ευρώ στις καταθέσεις θα προκαλέσει συστημικό σοκ στις τράπεζες ….και θα κρατικοποιηθούν

Το χειρότερο σενάριο που θα μπορούσε να υποστεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα ήταν να μειωθούν περαιτέρω οι καταθέσεις κατά 10 δις ευρώ. Έως τώρα οι καταθέσεις έχουν μειωθεί συνολικά 25 δις ευρώ και το χειρότερο σενάριο είναι η μείωση να φθάσει τα 35 δις ευρώ..
Αν και τα στοιχεία του Αυγούστου δείχνουν σταθεροποίηση, ωστόσο αν επιβεβαιωθεί η αρνητική εκτίμηση για επιπλέον απώλειες καταθέσεων 10 δις ευρώ, οι τραπεζίτες κρούουν των κώδωνα του κινδύνου και προειδοποιούν θα ανακύψει συστημικό πρόβλημα στο κλάδο και για να αποφευχθούν οι καταρρεύσεις τραπεζών θα οδηγηθούν ορισμένες σε κρατικοποίηση.
Με βάση εσωτερική μελέτη μεγάλης ελληνικής τράπεζας –επειδή δεν την έχει κοινοποιήσει ακόμη δεν αναφέρεται – έλαβε υπόψη τις ορισμένες παραδοχές και κατέληξε σε τρία βασικά συμπεράσματα.
1)Το δομικό πρόβλημα των τραπεζών είναι η ρευστότητα έχουν δανεισθεί 96 δις ευρώ και όχι τα κεφάλαια.
Τα 96 δις ευρώ κατανέμονται 50 δις ομόλογα που πρέπει να χρηματοδοτηθούν. Περίπου 25 δις ευρώ οι απώλειες καταθέσεων και 20 δις ευρώ άλλες χρηματοδοτήσεις, εκδόσεις και απόθεμα.
Επίσης από τα αξιοπερίεργα η Εθνική έχει δανεισθεί 25 δις ευρώ και η Eurobank 20 δις ευρώ δηλαδή 45 δις ευρώ ή περίπου το 50% του δανεισμού των ελληνικών τραπεζών.
2)Εκτιμάται ότι αν υπάρξει περαιτέρω εκροή 10 δις ευρώ στις καταθέσεις και από 25 δις οδηγηθεί ο κλάδος σε μείωση 35 δις ευρώ τράπεζα ή τράπεζες θα βρεθούν σε αδιέξοδο ρευστότητας. Τα 25 δις ευρώ εγγυήσεις όχι μόνο θα χρειασθούν ίσως και να μην φθάσουν. Ο κίνδυνος κρατικοποίησης θα είναι ορατός.
3)Το πλέον ανησυχητικό φαινόμενο είναι ότι ενώ η εκροή στο εξωτερικό έχει σχετικά μειωθεί αλλά έχει αυξηθεί η μείωση καταθέσεων από εταιρίες και φυσικά πρόσωπα καθώς ελλείψει ρευστότητας δαπανούν από τα έτοιμα. Κοινώς τρώνε από τα έτοιμα δηλαδή τις καταθέσεις.
Οι τράπεζες και τα στελέχη γνωρίζουν ότι το πρόβλημα των καταθέσεων μπορεί να προκαλέσει συστημικό πρόβλημα και ή θα προχωρήσουν σε μείωση του ενεργητικού τους ώστε να χρειάζονται λιγότερη ρευστότητα ή σε συγχωνεύσεις μεταξύ τους ως απόρροια όμως του αδιεξόδου που θα έχει βρεθεί ή τείνει να βρεθεί το σύστημα.

Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Σημ.axinosp:Δηλαδή την κατάρρευση σε λίγο των Ελληνικών Τραπεζών την έχουμε στο τσεπάκι. Ο βασικότερος λόγος είναι ότι επιστρέφοντας τον Σεπτέμβρη από τις διακοπές όλος ο κόσμος θα χρειαστεί μετρητά,αν βάλουμε και τα έξοδα των παιδιών, τότε θα κλάψουν μανούλες !!

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Μια ανάσα από τον Κορυδαλλό βρέθηκε ο Τάσος Μαντέλης (κορόϊδα)

To Συμβούλιο Εφετών θα αποφανθεί για το αν θα μείνει ελεύθερος ή θα κριθεί προσωρινά προφυλακιστέος ο πρώην υπουργός και κατηγορούμενος για την υπόθεση των «μαύρων ταμείων» της Siemens, Τάσος Μαντέλης.

Μετά την οκτάωρη απολογία του υπήρξε διαφωνία ανάμεσα στον εισαγγελέα, Κώστα Χατζήκο, ο οποίος έκρινε ότι θα πρέπει να κριθεί προφυλακιστέος και την ανακρίτρια, Μαρία Νικολακέα, η οποία εισηγήθηκε χρηματική εγγύηση 200.000 ευρώ και συνέχιση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα που του έχει ήδη επιβληθεί.

"Εξέθεσα όλους τους λόγους για τους οποίους προκύπτει ότι δεν τέλεσα κάποιο αδίκημα. Εμπιστεύομαι την κρίση του Συμβουλίου. Ήθελα να είναι ειλικρινής και τώρα πληρώνω το κόστος", δήλωσε ο Τ. Μαντέλης.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Σημ.axinosp:Το δούλεμα με τον Μαντέλη συνεχίζεται κανονικότατα, σιγά μην μπει ο Μαντέλης και όλοι οι υπόλοιποι "εκσυγχρονιστές" φυλακή. Ο νέος νόμος περί ευθύνης υπουργών δεν έχει αναδρομική ισχύ, έχει πει σε όλους τους τόνους, ο υπουργός της Ελληνικής Δικαιοσύνης, τρομάρα της, Καστανίδης μέσα στην Βουλή, απαντώντας στα έτερα λαμόγια της εξουσίας, τους βουλευτές της ΝΔ. Απλά για μας τους Πολίτες τίποτα δεν ξεχνιέται και τίποτα δεν παραγράφεται, όσα χρόνια και να περάσουν γι' αυτούς που φέρανε την χώρα, σε αυτήν την κατάντια.

Καταδικάζει το State Department τις δηλώσεις του ραβίνου Ovadia Yosef

Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών μέσω του εκπροσώπου του Philip Crowley χαρακτήρισε τις δηλώσεις του ραβίνου Rabbi Ovadia Yosef περί «αφανισμού όλων των παλαιστινίων» ως υποκινούμενες καθώς τραυματίζουν τη διαδικασία ειρήνευσης στην περιοχή. Πιο συγκεκριμένα το state department χαρακτήρισε τα σχόλια του ραβίνου, με μεγάλη επιρροής ανάμεσα στα ακραία εθνικιστικά στοιχεία του Ισραήλ, ως «βαθύτατα προσβλητικά».

«Τα συγκεκριμένα σχόλια όχι μόνο είναι βαθύτατα προσβλητικά αλλά η υποκίνησή τους τραυματίζει την ειρηνευτική διαδικασία. Είμαστε λυπημένοι και καταδικάζουμε τις εμπρηστικές αυτές δηλώσεις του Ovadia Yosef» δήλωσε ο Crowley.

O Ovadia ο οποίος ηγείται του θρησκευτικού κόμματος Shas, το οποίο μετέχει και στην κυβέρνηση συνασπισμού tου Benjamin Netanyahu είχε δηλώσει πως εύχεται τον αφανισμό τόσο του προέδρου της παλαιστινιακής αρχής Mahmud Abbas όσο και των ίδιων των παλαιστινίων. Ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε επίσης πως οι απόψεις του Ovadia δεν αντικατοπτρίζουν τις θέσεις του ισραηλινού Πρωθυπουργού ο οποίος βρίσκεται στην Washington αυτή την εβδομάδα για απευθείας συνομιλίες με τον παλαιστίνιο ηγέτη Mahmud Abbas.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Σημ.axinosp:Μέχρι και ο τελευταίος Έλληνας που τα έχει πάρει στην κράνα για δικούς του λόγους με τους Αλβανούς πχ. δεν θα μιλούσε"για αφανισμό όλων των Αλβανών¨!!
Πόσο μάλλον αν ήταν ηγέτης κόμματος σαν τον Ovadia. Τελικά αυτή η Ιουδαϊκή Θρησκεία μέσα στην αγάπη, την αλληλοκατανόηση και την συγχώρεση είναι, ή μήπως εμείς είμαστε τα κορόϊδα που πιστεύουμε σε αυτές τις αξίες !!

A Crude Awakening - The Oil Crash «Μία Αργή Αφύπνιση»


kathimerini.gr ( 17-10-07 )

Δραματικές οι αλλαγές από την ενεργειακή κρίση
«Μία Αργή Αφύπνιση» λέγεται το ντοκιμαντέρ που φιλοδοξεί να ξεσκεπάσει λεπτομέρειες για την επερχόμενη ενεργειακή κρίση

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ αλλαγή στον τρόπο ζωής μας προβλέπει επιστημονικό ντοκιμαντέρ βρετανικής παραγωγής, που θα προβληθεί στις 9 Νοεμβρίου και περιγράφει με ζοφερά χρώματα την παγκόσμια ενεργειακή κρίση.

Κεντρικό μήνυμα της ταινίας είναι ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής του Δυτικού ανθρώπου δεν είναι βιώσιμος και ο πλανήτης χρειάζεται κατεπειγόντως τολμηρούς πολιτικούς, έτοιμους να αποκαλύψουν την πικρή αλήθεια στους ψηφοφόρους και να διασφαλίσουν την κατά προτεραιότητα χρηματοδότηση των μελετών για τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας.

Το ντοκιμαντέρ στηρίζεται στη θεωρία που θέλει τα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο να βρίσκονται σε φάση εξάντλησης. Πρώτος εξέφρασε τη θεωρία αυτή ο Γεωλόγος της Shell, Κινγκ Χιούμπερτ τη δεκαετία του 1950. Εκθεση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας (ΙΕΑ) το 2005 έλεγε: «Δεν υπάρχει έλλειψη πετρελαίου ή φυσικού αερίου, ενώ τα αποθέματα υδρογονανθράκων σε όλο τον πλανήτη είναι ικανά να συντηρήσουν το παγκόσμιο ενεργειακό σύστημα για το επερχόμενο μέλλον».

Λίγο καιρό μετά τη δημοσίευση της έκθεσης της ΙΕΑ, το ολλανδικό Ίδρυμα Peak Oil εξέδωσε τη δική του εκδοχή της υπόθεσης, που υποστηρίχθηκε και από το κρατικό Ινστιτούτο Ενεργειακών Ερευνών της χώρας. Το συμπέρασμα του Ινστιτούτου υποστηρίζει ότι η πετρελαϊκή βιομηχανία θα έχει αντλήσει πάνω από το ήμισυ των υπαρχόντων αποθεμάτων μεταξύ 2012 και 2017, ίσως και νωρίτερα.

Σε έκθεση που δημοσίευσε η ΙΕΑ τον Ιούλιο, η υπηρεσία είχε μεταβάλει τη θέση της: «Η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου μοιάζει να έχει φθάσει στην κορύφωσή της. Αν και τα αποθέματα ορυκτών καυσίμων είναι πεπερασμένα, τα μεγαλύτερα προβλήματα αφορούν το επικρατών επενδυτικό καθεστώς και τα προβλήματα των υποδομών, που περιορίζουν τη μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη της εξόρυξης».

Η υπηρεσία εκτιμά έτσι ότι τα αποθέματα πετρελαίου είναι άφθονα, αλλά η ικανότητά μας να τα αντλήσουμε αγγίζει τα όριά της. Το ντοκιμαντέρ «Crude Awakening» θα προβληθεί στη Βρετανία από τις 9 Νοεμβρίου.

wikipedia
Τα τορεντ για να το κατεβάσετε εδώ......
ή
http://rapidshare.com/files/41903856/Arudewakeningheilrash_Hendoone.part1.rar
http://rapidshare.com/files/41904015/Arudewakeningheilrash_Hendoone.part2.rar
http://rapidshare.com/files/41903971/Arudewakeningheilrash_Hendoone.part3.rar
http://rapidshare.com/files/41903954/Arudewakeningheilrash_Hendoone.part4.rar
http://rapidshare.com/files/41904255/Arudewakeningheilrash_Hendoone.part5.rar
http://rapidshare.com/files/41904293/Arudewakeningheilrash_Hendoone.part6.rar
http://rapidshare.com/files/41904287/Arudewakeningheilrash_Hendoone.part7.rar
Αν χρειαστεί password : www.docs4you.org
freeforum-gr
Ελληνικοί υπότιτλοι εδώ

Κακοήθειες και γιούχα

Στο Ηρώδειο, στον Λυκαβητό, στην Τήνο, στο Κολωνάκι ή στην Πάρο, πολύ γιούχα πέφτει φέτος το καλοκαίρι σε πολιτικούς και των δυο μεγάλων κομμάτων. Στην αρχή είπαμε οτι πρόκειται για φήμες και κοτσομπολιά αλλά ολο και περισσότεροι άνθρωποι είναι αυτόπτες μάρτυρες αποδοκιμασιών σε βάρος πολιτικών. Στην Πάρο ακούστηκε οτι είχε δυσάρεστες εκπλήξεις ο Δ. Σιούφας, στην Τήνο ο Θ. Πάγκαλος, στο Ηρώδειο ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός και στον Λυκαβητό οι κκ. Γερουλάνος και Δρούτσας. Παρόμοιες εμπειρίες λέει είχαν ακι οι κκ Μειμαράκης και Βουλγαράκης αλλα και ο κ. Κουτρουμάνης. Λέτε να είναι αγανακτισμένος ο ελληνικός λαός; Μπα δεν νομίζουμε. Κακοήθειες!
Στο διαδίχτυ

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

BBC Future of food

o George Alagiah ταξιδεύει στον κόσμο για να αποκαλύψει την αυξανόμενη παγκόσμια επισιτιστική κρίση που θα μπορούσε να επηρεάσει τον πλανήτη τα επόμενα χρόνια.
Κατεβάστε την ταινία εδώ και τους αγγλικούς υπότιτλους δυστυχώς ακόμα εδώ. Αν κάποιος έχει μεταφράσει αυτά τα τρία πολυ σημαντικά ντοκυμαντέρ, ας ρίξει ένα σχόλιο με λινκ
Δείτε και ένα δείγμα της σειράς


Καλησπέρα θα τα φέρω αύριο εγώ χαχαχαχαχα!!!!!



teobathrelos

Έφυγε ο Αυγουστίνος Καντιώτης στην μνήμη του ένα άρθρο από το ΑΝΟΥΣΙΑ ΠΙΣΤΗ

Οι ομιλίες του «χομεϊνί» Αυγουστίνου Καντιώτη

Το σημερινό άρθρο αποτελεί συνέχεια του αφιερώματός μου στον «Χομεϊνί της Μακεδονίας» Αυγουστίνο Καντιώτη. Η παρουσίαση αποσπασμάτων από ομιλίες και άρθρα του είναι ένας πολύ καλός τρόπος ώστε να σχηματίσετε μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη άποψη για τον επικίνδυνο αυτόν άνθρωπο. Θα ξεκινήσω δυναμικά με το... επικήδειο άρθρο που έγραψε ο εν λόγω αρχιερέας στο περιοδικό «χριστιανική σπίθα» μετά το θάνατο του παγκοσμίως καταξιωμένου συγγραφέα μας, Νίκου Καζαντζάκη:



Σήμερα ήταν μια σκοτεινή μέρα του Ελληνικού Έθνους. Ο γλυκύτατος Χριστός ξανασταυρώθηκε από τους αισχρούς αντιπροσώπους της λογοτεχνίας και του κράτους. Ρεζίλια των σκυλιών γίναμε. Η συντέλεια των αιώνων έφτασε! Η πέννα του βρωμερού αντίχριστου ξέσχισε το στήθος του Κυρίου. Βόθρος ρέει από τους ακάθαρτους ποταμούς στις σελίδες του ανήθικου. Σήμερα η Ελλάς κηδεύει με δημόσιον δαπάνη ποιον, τον υβριστή της εκκλησίας μας και ο Υπουργός παιδείας και ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κρατώντας με ασέβεια τα διεστραμμένα βιβλία του βλάσφημου αντί του Ευαγγελίου, παίνεψαν τον αισχρό νεκρό. Φρίκη, φρίκη, ούτε ο υπόνομος των Αθηνών δεν θα ανέδιδε τέτοια δυσωδία. Έφτασε η Δευτέρα παρουσία! Θλίψη, θλίψη και το θλιβερότερο ο Μητροπολίτης Ευγένιος, παρόλο που ειδοποιήθηκε αυστηρά από την Ιεραρχία άφησε το βλάστημο να μπει μέσα σε Χριστιανική εκκλησία και παραστεί στην κηδεία του... Αν ζούσαν σήμερα οι τρεις Ιεράρχες θα σας είχαν αφορέσει όλους σας!

Με γλώσσα τόσο αισχρή που αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος κοινός θνητός θα τον είχαν μηνύσει, ο σεβασμιότατος «στολίζει» το νεκρό πια Νίκο Καζαντζάκη, προφανώς εξαιτίας κάποιων βιβλίων του που δεν άρεσαν και τόσο στην ηγεσία της ελληνικής Εκκλησίας... Θα συμφωνούσα πάντως με την τελευταία πρόταση. Αν ζούσαν οι φανατικοί Βασίλειος και Χρυσόστομος σίγουρα θα προσέθεταν έναν ακόμα αφορισμό στην πλούσια συλλογή από «παράσημα» του Καζαντζάκη και των υποστηρικτών του. Το επόμενο ξεκαρδιστικό απόσπασμα είναι από ομιλία του στον Ι. Ν. Αγίας Τριάδος Πτολεμαΐδος την Κυριακή 10-12-1978. Το αφιερώνω στους φίλους stardust, batcic και γενικότερα σε όλους τους ορειβάτες που παίρνουν τα βουνά κυριακάτικα (και πότε να τα πάρουν δηλαδή, αφού τις καθημερινές εργάζονται...):


Βλέπεις την Κυριακή να σηκώνονται πρωί πρωί, με γυλιούς στην πλάτη και να πηγαίνουν για ορειβασία πάνω στα βουνά. Και μερικές φορές χάνονται μέσ' στα χιόνια και τρέχουν να ζητούν τα ίχνη τους, ημέρα Κυριακής. Πόδια για ορειβασίες έχουν, πόδια για εκδρομές και άλλες διασκεδάσεις, για χορούς και ντισκοτέκς, πόδια για τον διάβολο δηλαδή, έχουν, πόδια για το Θεό δεν έχουν. Πόσοι τέτοιοι υπάρχουν...

Άλλ' όταν πλέον πεθάνουν, τότε δεν θα έχουν πόδια. Τότε με ξένα πόδια θα πάνε στην εκκλησία και άλλοι τότε θα τους σηκώσουν στα χέρια και θα πάνε να τους θάψουν.
Τώρα λοιπόν που ζεις, τώρα που έχεις χέρια κάνε το σταυρό σου, τώρα που 'χεις γλώσσα δόξαζε το Θεό' τώρα που 'χεις πόδια τρέξε στο ναό με τη λαχτάρα του ψαλμωδού που λέει' "Ως αγαπητά, τα σκηνώματά σου, Κύριε των δυνάμων. επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του Κυρίου" (Ψαλμ. 83,2-3)... Θα μείνουν παράλυτα τα πόδια εκείνα που πήγαιναν στα κέντρα των διασκεδάσεων, τα πόδια εκείνα, που συνεπλέκοντο με τα πόδια πόρνων και παλλακίδων γυναικών θα ατονήσουν, θα σταματήσει μέσα τους το ρεύμα της ζωής!

Αχ αυτές οι ντισκοτέκς! Τι κακό έχουν κάνει στον κόσμο... Τουλάχιστον νέοι μου, όταν πηγαίνετε Σάββατο βράδυ και ξενυχτάτε, πάρτε το σερί με μια επίσκεψη στην εκκλησία τα χαράματα της Κυριακής! Έτσι έχετε πιθανότητες να γλιτώσετε από την παράλυση που προειδοποιεί ο σεβάσμιος αρχιερέας... Ας περάσουμε όμως και σε ένα εθνικοπατριωτικό απόσπασμα από τη «χριστιανική σπίθα» για να ευθυμήσουμε λίγο:


Θα ήθελα να πω για ένα πρόσωπο, άλλα δεν θα αναφέρω το όνομα του, γιατί ορισμένοι ίσως παρεξηγηθούν. Είναι ένα μεγάλο στρατιωτικό και πολιτικό πρόσωπο της πατρίδος μας, το όποιον εγώ τουλάχιστον το εκτιμώ. Από μικρό παιδί, δεκαοχτώ χρονών, υπηρετούσε την πατρίδα. Έφτασε μέχρι Σόφια και Ουκρανία και Άγκυρα. Και έμεινε άγαμος, παρθένος. Μακάρι εμείς να είχαμε την παρθενία του υπέροχου αυτού ανδρός, πού σε κάποια δύσκολη στιγμή έσωσε την Ελληνική πατρίδα από βεβαία καταστροφή. Σπουδαίος δε άνθρωπος. Και ανάστημα ηρωικό, λεβέντης, παιδί της Θεσσαλίας, από τα ηρωικότερα παιδιά.

Τον ρωτούσανε λοιπόν
-Δεν παντρεύεσαι;
-Παντρεύτηκα!
-Παντρεύτηκες;

-Παντρεύτηκα δεκαοχτώ χρονών.

-Και ποια πήρες;

Σηκώθηκε όρθιος, έφερε το χέρι στο πηλήκιο του και είπε·

-Την Ελλάδα!!
Είναι μεγάλα πνεύματα αυτά. Παντρεύονται άλλοι την πατρίδα, άλλοι την επιστήμη, άλλοι τη θρησκεία· και ανήκουν σε μια ανώτερη σφαίρα μεγάλων και υψηλών ενδιαφερόντων.


Δε γνωρίζω αν η παραπάνω ιστοριούλα είναι αληθινή ή μύθος, πάντως στην περίπτωση που συνέβαινε αυτό σήμερα, ο λεβέντης αξιωματικός θα εισέπραττε μπόλικες ντομάτες και λοιπά ζαρζαβατικά... Στη συνέχεια ένα απόσπασμα από ομιλία του την Κυριακή του ασώτου σε ναό της Αθήνας, για το αγαπημένο θέμα όλων των αγάμ(ητ)ων κληρικών, την πορνεία:

«Φεύγετε την πορνείαν» (A΄ Kορ. 6,18). Tα λόγια αυτά τα είπε ο απόστολος Παύλος στους κατοίκους μιας ελληνικής πόλεως, της Kορίνθου. Aλλά η τότε Kόρινθος δε’ μοιάζει καθόλου με τη σημερινή. Tότε ήταν μία από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες πόλεις του κόσμου, με 300.000 κατοίκους. Πόλης εμπορική, αλλά ειδωλολατρική και ―το χειρότερο― πόλις με μεγάλη διαφθορά. Eκεί υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στη φαυλότητα και διαφθορά, ναός της Αφροδίτης. Εκεί ζούσανε χίλιες πόρνες, που αρμέγανε όλο τον ελληνισμό και είχαν μαζέψει όλο το χρυσάφι της Eλλάδος. Tην πορνεία, δηλαδή, εκεί την είχαν όπως πίνεις ένα ποτήρι νερό. Kαι όχι μόνο αθώα τη θεωρούσαν, αλλά την είχανε και ως θεϊκή λατρεία. Τέτοια διαφθορά!

Mην παίζεις με την πορνεία, σου λέει, δεν είναι παιχνιδάκι, θα σε καταστρέψει. H πορνεία μολύνει και διαφθείρει το σώμα. Tο σώμα είναι ένα άγαλμα, ένα αριστούργημα ανώτερο από τον Παρθενώνα. Tι είναι το μάτι, το αυτί, η καρδιά, το πνευμόνι;… Tο κορμί σου βγήκε από το εργαστήριο της αγίας Tριάδος. Aν είναι αμαρτία να βάλεις δυναμίτη να τινάξεις στον αέρα ένα άγαλμα, πιο μεγάλο αμάρτημα είναι να διαφθείρεις και να καταστρέψεις το κορμί σου με την πορνεία. Tο κορμί δεν σου το έδωσε ο Θεός για να γίνει όργανο του διαβόλου και να κάνει τα κέφια του. Tο κορμί σου είναι μια κιθάρα. Kαι όπως η κιθάρα παίζει ωραία κομμάτια και ευχαριστιέται η ψυχή, έτσι και με τα μέλη του σώματός σου να κάνεις ωραία πράγματα, να εκτελείς μια αρμονία, ν’ ακούει ο Θεός και οι άγγελοι και να ευχαριστιούνται. Tο κορμί σου είναι μια λαμπάδα. Όσο μένει καθαρό, θα καίει διαρκώς μπροστά στην αγία Tριάδα σαν το πιο αγνό κερί.

Μάθαμε λοιπόν σήμερα ποιά είναι η αποστολή του σώματός μας. Να παίζει... αρμονίες, ώστε να ακούει ο Θεός με τους λακέδες του και να μερακλώνουν! Αφήστε που αυτή η εμμονή με την αρχαία Ελλάδα καταντάει εκνευριστική... Οι χίλιες ιέρειες του ναού της Αφροδίτης μπορεί να «αρμέγανε» τον κόσμο, όχι πάντως περισσότερο απ' όσο μας αρμέγει η ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα, και με μία ουσιώδη διαφορά. Οι λυγερές αυτές υπάρξεις προσέφεραν τουλάχιστον... ευχαρίστηση και ανακούφιση στους προσκυνητές με τις υπηρεσίες τους, κάτι που δεν κάνουν οι κακομούτσουνοι και απεχθείς σημερινοί παπάδες!! Παρακάτω στον ίδιο λόγο του, ο Αυγουστίνος σχολιάζει την παρακμή και τον εκφυλισμό των σημερινών νέων:

Λοιπόν, σήμερα δεν πάμε καλά. Άλλοτε υπήρξαν εποχές ευλογημένες. Διαβάστε. Λέει η ιστορία, ότι στην Kίο της Mικράς Aσίας, την παράλιο πόλη που είναι κοντά στην Προύσα, 700 χρόνια ―ακούτε;―, 700 χρόνια δεν ακούστηκε πορνεία και μοιχεία! Tώρα; Tώρα γέμισε ο τόπος από πορνεία. σε κάθε δρόμο και σοκάκι... Tώρα, που η Εκκλησία μας καλεί να μετανοήσουμε σαν τον άσωτο, εμείς αντιθέτως με μάσκες, μεταμφιέσεις, πάρτυ και χορούς, πέφτουμε σαν τα ακάθαρτα ζώα στην φοβερά αυτή αμαρτία.

Tα αποτελέσματα; Εμένα ρωτάτε; Σάπισαν τα νιάτα μας! Έννοια σου, κόσμε, που δεν ακούς τον Παύλο και την Εκκλησία, θα τα πληρώσεις τα «γραμμάτια» αυτά με τόκο και επιτόκιο. Άντε τώρα, εσύ πατέρα, να παντρέψεις το κορίτσι σου. Πού να το δώσεις; Προτιμότερο να το ρίξεις σ’ ένα λάκκο με ασβέστη, παρά να το δώσεις σε ένα σάπιο - έκφυλο νέο. Aντε τώρα εσύ νέε, που σε κορόιδεψαν οι κινηματογράφοι και τα θέατρα και σου είπαν ότι η ζωή είναι απόλαυσης και ηδονή, άντε να φτειάσεις οικογένεια. Θα γεννήσεις. Mα τα παιδιά σου δεν θα είναι πλέον εκείνοι οι λεβέντες, οι εύζωνοι, αλλά θα είναι κάτι κακιασμένα, κάτι ελεεινά, κάτι φοβερά πλάσματα, που ούτε με τα γάλατα ούτε με τα κοτόπουλα ούτε με τα άλλα θα μπορούν ν’ αποκτήσουν ρωμαλεότητα.


Πού είναι εκείνα τα παιδιά, που βγαίνανε από μάνες λεβεντογένες, που ήταν καθαρές σαν το κρύσταλλο; Kαι έτσι βγήκανε εκείνα τα παιδιά, που ύψωσαν την Ελλάδα μας και την έφτασαν μέχρι Σόφια και Άγκυρα. Από τους σημερινούς έκφυλους και διεφθαρμένους νέους θα βγει μια νέα γενεά με παιδιά κακιασμένα, τυφλά, κουτσά, ανάπηρα, βλακώδη. Αχ παιδί μου, θα τα βλέπεις και θα καίγεσαι!

Ακούτε πατεράδες; Της κόρες σας στον ασβέστη (αφού όλοι οι νέοι σήμερα είναι σεξουαλικά ενεργοί πριν το γάμο)! Επίσης, κύριοι ακροδεξιοί, ξεχάστε Μπόλη, Σόφια και Άγκυρα! Με τα κακιασμένα και ανάπηρα παιδιά που προέβλεψε ο Άγιος Φλωρίνης οτι θα γεννηθούν, δεν υπάρχει περίπτωση να επαναλάβουμε τα επιτεύγματα του παρελθόντος... Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο στο παραλήρημα του «μεγαλύτερου ιεροκήρυκα του 20ου αιώνα». Ελπίζω να τα δουν αυτά κάποιοι αναγνώστες χριστιανικών περιοδικών, που νομίζουν οτι ο Καντιώτης είναι Άγιος, και να προβληματιστούν κάπως...

Δείτε και:
  • http://www.augoustinos-kantiotis.gr
  • http://orthodoxia-agiapisti.blogspot.com
  • http://www.iospress.gr


ΑΝΟΥΣΙΑ ΠΙΣΤΗ

Ανδριανόπουλος: Τα λεφτά τα έφαγαν οι πολίτες

Ο πρώην ΝΔίστας και υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ο πάλε ποτέ "μπαλαντέρ" πολιτικός χαμελαίοντας Ανδριανόπουλος έκανε την δήλωση του αιώνα.....



jorjo127

Οι απόψεις του Τσόκλη για τους βιαστές

Κουλτούρα να φύγουμε
Σήμερα με το που είδα το ακόλουθο βίντεο είχα τάση εμετού. Είχα και μια τάση να δώσω σφαλιάρα σε έναν "πνευματικό" και "αναρχικό" νεοέλληνα κουλτουριάρη. Έναν ρατσιστή και μισογύνη "άνθρωπο" που θεωρεί ότι με το να είσαι καλλιτέχνης μπορείς να λες αρλούμπες επιπέδου βγάζοντας τα ανέραστα απωθημένα σου. Στο φόντο του βίντεο έβλεπα και ένα ψάρι να σπαρταρά-είδος τέχνης υψηλού επιπέδου-, έβλεπα αριστερά ψηλά στην οθόνη το σήμα της Κρατικής Τηλεόρασης (γαμώ την Κρατική μου),σκεφτόμουν την "σοσιαλίστρια" κόρη του "δημιουργού" και συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά ότι και στα ψηλά και στα χαμηλά επίπεδα της κοινωνίας μόνο σκατά μπορείς να βρεις.



OXIA
Σημ.axinosp:Συμφωνώ με τα λεγόμενα σας κύριε Τσόκλη μου, γιαυτό όταν την άλλη φορά βιάσουν και μπορεί να σκοτώσουν την κόρη σου, σε κάποιο σημείο του πλανήτη γιατί ήταν προκλητική κατά τα τοπικά έθιμα, μην ζητήσεις ευθύνες από τον βιαστή αλλά από την κόρη σου!!
Πόσα κιλά μαλάκας μπορεί να είσαι κύριε Τσόκλη μου !!

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Απέσυρε τις καταθέσεις του το Ιράν για να προλάβει το «πάγωμα»

Το Ιράν πρόλαβε να αποσύρει όλες τις ιρανικές καταθέσεις από τις ευρωπαϊκές τράπεζες, σε μία προσπάθεια να αντιπαρέλθει τον τελευταίο «γύρο» διεθνών κυρώσεων σε βάρος του, λόγω του αμφιλεγόμενου πυρηνικού του προγράμματος, όπως γνωστοποίησε σήμερα ο επικεφαλής της Τράπεζας του Ιράν.

«Από την ώρα που έχουμε αποσύρει όλες τις καταθέσεις μας από την Ευρώπη, μέσω της Κεντρικής Τράπεζας στην Τεχεράνη, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τις καταθέσεις αυτές» τόνισε ο Μαχμούντ Μπαχμανί, σύμφωνα με το πρακτορείο Irna.

Ωστόσο, ο Μπαχμανί δεν αποκάλυψε, ούτε πότε έγιναν οι εν λόγω αναλήψεις, ούτε τα ποσά τους, ούτε τον τελικό προορισμό τους.

Υπενθυμίζεται ότι την 9η Ιουνίου το Συμβούλιο Ασφάλειας του ΟΗΕ επέβαλε στην Τεχεράνη έναν ακόμα «γύρο» διεθνών κυρώσεων, τις τέταρτες κατά σειράν μετά από το 2006, που περιελάμβαναν και τη δέσμευση ιρανικών τραπεζικών κυρώσεων στην αλλοδαπή, «σε μία προσπάθεια παρεμπόδισης κίνησης ιρανικών κεφαλαίων σχετικών με το πυρηνικό πρόγραμμα στο Ιράν». Αυτή η εντολή από το Συμβούλιο Ασφάλειας, υλοποιήθηκε με πολύ αυστηρότερο τρόπο και από τις ΗΠΑ και από την ΕΕ.

Στο Ιράν ανακοινώθηκε επίσημα στην αρχή Αυγούστου ότι «οι εισαγωγές από ΗΠΑ και ΕΕ μειώνονται προς όφελος της ιρανικής βιομηχανίας».

TVXS
Σημ.axinosp:Τι σημαίνει αυτό, ότι για να πάρει η Ευρώπη πετρέλαιο από το Ιράν, πρέπει να καταθέσει λεφτά σε Τουρκικές, Λιβανέζικες, Αραβικές, ή Κινέζικες Τράπεζες αναλόγως που θα βάλουν τα λεφτά τους οι Ιρανοί. Τώρα τι πέτυχαν οι Ευρωπαίοι με τα μέτρα αυτά εναντίον του Ιράν, τους έκλασαν τα αρχίδια με το συμπάθιο!!

Η ελληνική αγορά ομολόγων απεβίωσε – Αναζητούνται τα αίτια κατά την νεκροψία

Η ελληνική αγορά ομολόγων έχει αποβιώσει.
Τρείς είναι οι παράμετροι που οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα
1)Το γεγονός ότι έπαψε το ελληνικό δημόσιο να προσφεύγει στις αγορές λόγω αντικειμενικής αδυναμίας από την εκτόξευση του spread στις 930 μονάδες βάσης σήμερα.
Με επιτόκια 11,4% απόδοση στην 10ετία η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να δανεισθεί θα κατέληγε με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο λόγω των υψηλών τοκοχρεολυσίων.
Παράλληλα η μη προσφυγή στις αγορές νέκρωσε τα ομόλογα καθώς συναλλαγές πλέον δεν πραγματοποιούνται.
Όλοι έχουν ομόλογα και κανείς δεν θέλει να κάνει πράξεις στην Ελλάδα.
Η αγορά ομολόγων δεν υφίσταται.
2)Το χρέος μιας χώρας που μεταφράζεται σε ομόλογα αποδείχθηκε ιδιαίτερα ευάλωτo στην κερδοσκοπία η οποία δημιουργήθηκε καθώς η Ελλάδα έδωσε την λαβή να ενεργοποιηθούν όλοι οι βραχυχρόνιοι επενδυτές και κερδοσκόποι.
Τα spreads σε αυτά τα επίπεδα χρεοκοπίας θα παραμείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Είναι παράδοξο αλλά η παρέμβαση της ΕΚΤ απέτυχε παταγωδώς. Αγόρασε 41 δις ευρώ ελληνικά ομόλογα χωρίς ουσιαστικά να καταφέρει να ρίξει το spread δηλαδή την διαφορά απόδοσης μεταξύ των 10ετών Γερμανικών ομολόγων 2,11% και των 10ετών ελληνικών ομολόγων 11,4%.
3)Ο πλήρης εκφυλισμός της αγοράς ομολόγων αποδεικνύεται όχι τόσο στις τεράστιες λογιστικές απώλειες των ξένων που λογιστικά όμως φθάνουν τα 22 με 24 δις ευρώ αλλά στο γεγονός ότι κάθε φορά που το spread αυξάνεται και η τιμή υποχωρεί οι ελληνικές τράπεζες που έχουν δανεισθεί 96 δις ευρώ από την ΕΚΤ ρευστότητα καλούνται να συμπληρώνουν τις εγγυήσεις τους.
Κάθε πτώση της τιμής σημαίνει ότι χρειάζονται περισσότερα ομόλογα για εγγυήσεις στην ΕΚΤ για να πάρεις π.χ. 100 ευρώ ρευστότητα πριν 10 μήνες θα έδινες ομόλογα αξίας 105 ευρώ και τώρα θα δώσεις 120 ευρώ κ.ο.κ.

www.bankingnews.gr
Σημ.axinosp:Το απόλυτο αίτιο GAP

Ο μαύρος ιππότης της καταστροφής ήρθε και σκορπά τον θάνατο - Έρχεται βουτιά του S&P στις 450 μονάδες ή πτώση 57%!

Μέρες... 1987 προβλέπει για το άμεσο μέλλον του δείκτη S&P 500 της Wall Street ο μακροοικονομικός σύμβουλος της Societe Generale, Albert Edwards. Τότε ο συγκεκριμένος δείκτης εκινείτο λίγο κάτω από τις 500 μονάδες.
Ο Αμερικανός αναλυτής σκιαγραφεί τα οικονομικά δεδομένα κάπως... εκκεντρικά και ανατρεπτικά. “Είναι σαν να έρθει ο Μαύρος Ιππότης που σκορπά το θάνατο και να εισβάλει στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης!”. Πράγματι, μια ενδεχόμενη πτώση του S&P 500 κατά περίπου... 600 μονάδες χονδρικά από τα επίπεδα στα οποία κινείται τώρα θα είναι... χωρίς αλεξίπτωτο..
Πρόκειται για καταστροφολογικό σενάριο; Ο Edwards απαντά. Οι επενδυτές αξιολογούν πλέον την παραμικρή πληροφορία. Δεδομένου του γεγονότος ότι η παγκόσμιες αγορές έχουν ήδη βιώσει μια σοβαρή κρίση, η υπομονή εντός των χρηματιστηρίων, σύμφωνα με τον μακροοικονομικό σύμβουλο της Societe Generale είναι δυσεύρετη.
Δεν αποκλείεται συνεχόμενα αρνητικά νέα από πλευράς ΗΠΑ να προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις και μαζικές πωλήσεις μετοχών. Ο Edwards στηρίζει το επιχείρημά του στην οικονομική κατάσταση που επικρατεί σε ΗΠΑ και Ιαπωνία και που είναι σαφώς χειρότερη της ανάλογης κατάστασης στις αρχές της δεκαετίας του '90. Επισείει την προσοχή όλων στην αναγκαιότητα παρέμβασης της Bank of Japan στην αγορά χρήματος που είχε χρόνια να συμβεί. “Βρισκόμαστε πλέον σε χρόνια ύφεσης και δυσανάλογα με τα τέλη της δεκαετίας του '90, όταν και πάλι ο S&P 500 ήταν κοντά στις 450-500 μονάδες, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν τα μακροοικονομικά στοιχεία για να εμφυσήσουν με άνεμο αισιοδοξίας της αγορές”.
Ο Edwards δεν βλέπει να προλαβαίνει η Κίνα να παίξει, ως τρίτος πόλος, ρόλο ηγέτη στις παγκόσμιες χρηματαγορές, πριν την κατάρρευση. Φέρνει ως παράδειγμα την κατρακύλα του δείκτη της Σανγκάης μέσα στον Ιούνιο μόνο και μόνο λόγω των εκτιμήσεων των οίκων αξιολόγησης και όχι στην ουσία από πραγματικά οικονομικά δεδομένα, τα οποία εν τέλει προέκυψαν αργότερα.
Τα καθημερινά επιχειρηματικά νέα στις ΗΠΑ, εξετάζονται πλέον από πάρα πολλές σκοπιές, σύμφωνα με τον Albert Edwards. Ιδού το σενάριο της πρώτης... βουτιάς του S&P 500: “Περιμένω πολλές μετοχές να ξεφουσκώσουν στον S&P 500. Η όλη κατάσταση με τις εξαγορές των μικρότερων εταιρειών από τις μικρότερες θα φέρει προ των ευθυνών τους όσες εταιρείες δεν κατάφεραν τελικά να αγοράσουν. Οι μετοχές τους θα χάσουν πολύ από την αξία τους, αφού οι σαφώς περισσότεροι σε σύγκριση με το παρελθόν χρηματιστές αναλύουν τα πάντα. Στην αγορά επικρατεί φόβος και οι επενδυτές θα πουλήσουν αμέσως. Βλέπω τις 750-800 μονάδες ως το... πρώτο επίπεδο στάσης του S&P 500 πριν επέλθει περαιτέρω πτώση”.
Ο Αμερικανός οικονομολόγος συμφωνεί πως τα ομόλογα αποτελούν περισσότερο προσοδοφόρα αγορά πλέον από τα χρηματιστήρια. Διαφωνεί όμως ότι η επένδυση αυτή έχει πάρει ήδη τον χαρακτήρα γενικευμένης πραγματικής τάσης.
“Μην ξεχνάμε πως οι αγοραστές ομολόγων στην πραγματικότητα περιορίζονται ακόμα στα κράτη, τις τράπεζες και τους μεγάλους χρηματοπιστωτικούς οίκους. Πιστεύω πως θα χρειαστεί ακόμη χρόνος για να στραφεί το ευρύ κοινό στην αγορά των ομολόγων. Τι θα γίνει όμως όταν οι μεγάλοι, μεσαίοι και μικροί επενδυτές αντιληφθούν το συμφέρον τους και θελήσουν να ξεφορτωθούν μετοχές και να αγοράσουν ομόλογα; Και φυσικά αυτό δεν θα γίνει από έναν – δυο, ούτε και από τη μια μέρα στην άλλη. Επειδή εκτιμώ ότι θα αργήσει ακόμη, πιστεύω ότι τα φαινόμενα αυτά θα πάρουν μαζική έκταση αφότου ο S&P 500 έχει υποχωρήσει στις 700 μονάδες και θα είναι το τελευταίο χτύπημα του... Μαύρου Ιππότη που θα ρίξει τον δείκτη στις 450 μονάδες”.

www.bankingnews.gr

Σημ.axinosp:Οι αναλυτές της Societe Generale μιλάνε για το Μαύρο Ιππότη που θα πάει το δεικτη S&P 500 στις 450 μονάδες, εμείς σας λέμε και να το θυμάστε ότι θα σκάσει μύτη, η μαύρη πούτσα της καταστροφής και θα πάει τον δείκτη αυτόν άκλαυτο, από Νοέμβρη και μετά !!