Επικρατέστερο το απαισιόδοξο σενάριο

Oρισμένοι αισιόδοξοι ειδικοί εκτιμούν ότι τα χειρότερα της τρέχουσας οικονομικής κρίσης πέρασαν. Μακάρι όμως να ίσχυε αυτό το σενάριο. Πιστεύουμε ότι το 2009 θα φέρει περισσότερες δυσκολίες από ό,τι περιμένουμε.
Με την έλευση του νέου έτους, κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε τη χειρότερη οικονομική και χρηματοοικονομική κρίση από το διάστημα της Μεγάλης Υφεσης. Η ύφεση της αμερικανικής οικονομίας, στην καλύτερη περίπτωση, άρχισε το Δεκέμβριο του 2007 και εξελίχθηκε στη σοβαρότερη και μεγαλύτερης διάρκειας μεταπολεμική κρίση.
Οι ζημίες στον πιστωτικό τομέα ανήλθαν στα 3 τρισ. δολάρια και το τραπεζικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι πλέον αναξιόπιστο. Στη συνέχεια, η πιστωτική κρίση εξαπλώθηκε στα νοικοκυριά, στις χρηματοοικονομικές εταιρείες και παράλληλα τα προβλήματα αξιοπιστίας άρχισαν να πλήττουν την πρόοδο.
Το χειρότερο όμως είναι, ότι όλες οι οικονομίες παγκοσμίως εισήλθαν σε ύφεση. Πολλές αναδυόμενες αγορές, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, αντιμετωπίζουν την απειλή της περαιτέρω πτώσης.
Ορισμένοι ανησυχούν ότι οι τρέχουσες συνθήκες μπορεί να συμβάλλουν στην απότομη άνοδο του πληθωρισμού, αλλά δυστυχώς ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ο στασιμοπληθωρισμός: ένας «τοξικός» συνδυασμός οικονομικής στασιμότητας, ύφεσης και εξασθενημένων τιμών.
Είναι πιθανόν να δούμε ευάλωτες ευρωπαϊκές αγορές (Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία), τις αγορές της Λατινικής Αμερικής (Αργεντινή, Βενεζουέλα, Εκουαδόρ και Μεξικό), ασιατικές χώρες (Πακιστάν, Ινδονησία και Νότια Κορέα) και χώρες όπως η Ρωσία, η Ουκρανία και οι χώρες της Βαλτικής να δέχονται σημαντικές χρηματοοικονομικές πιέσεις.
Τα θεραπευτικά πολιτικά μέσα έχουν πλέον περιοριστεί, καθώς τα προβλήματα αναξιοπιστίας μειώνουν την αποτελεσματικότητα των νομισματικών δημοσιονομικών πακέτων, ενώ ο κίνδυνος των αυξημένων επιτοκίων έχει διαβρώσει τα αποτελέσματα ανάπτυξης των δημοσιονομικών πακέτων. Πολλές τράπεζες αναγκάστηκαν να κλείσουν και άλλες να προχωρήσουν σε εκκαθάριση.
Παράλληλα το δημοσιονομικό έλλειμμα των ΗΠΑ αναμένεται να διογκωθεί περαιτέρω τα επόμενα δύο χρόνια, ενώ έχει μειωθεί το ρίσκο στις χρηματιστηριακές αγορές και στα υπόλοιπα ριψοκίνδυνα ενεργητικά.
Πάντως υπάρχουν ορισμένα καλά νέα σχετικά με την αλληλεξάρτηση. Για παράδειγμα, μειώνοντας η Κίνα τη χρηματοδότηση στην Ουάσινγκτον, θα ασκηθούν έντονες πιέσεις στην αξία του γιουάν, καθώς θα υποβαθμιστεί ο τομέας εξαγωγών και κατ' επέκταση η ανάπτυξη της χώρας.
Από την πλευρά τους, οι πολιτικοί απλά κάνουν τα πράγματα χειρότερα, καθώς οι κυβερνήσεις τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες προσπαθούν να παρέμβουν στις οικονομίες των χωρών τους, με αποτέλεσμα να διευρύνονται οι ανισότητες της παγκόσμιας οικονομίας.
IAN BREMMER - NOURIEL ROUBINI
* Ο Ian Bremmer είναι πρόεδρος του Eurasia Group και ο Nouriel Roubini είναι καθηγητής στο New York University και επικεφαλής του RGE Monitor
http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/01/24/1620784.htm