G20: Για ποια, ακριβώς, μέτρα τους πανηγυρίζουμε;

Πολλά ΜΜΕ ανά τον κόσμο πανηγυρίζουν για τις αποφάσεις των G20.

Και ως επιβεβαίωση της σωστής κατεύθυνσης στην οποία κινήθηκαν οι ηγέτες των G20 αναφέρεται η χρηματιστηριακή άνοδος, η οποία υποτίθεται ότι αντανακλά την αποδοχή των μέτρων από την “αγορά”, την απρόσωπη δύναμη που τιμωρεί ή επιβραβεύει τους πολιτικούς για τις αποφάσεις και τις πολιτικές τους.

“Οι δεσμεύσεις των ηγετών του G20 έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό στις χρηματιστηριακές αγορές όλου του κόσμου” διαβάζουμε σε πληθώρα διεθνών χρηματιστηριακών εντύπων.

Ποια είναι αυτή η ιστορική συμφωνία η οποία προκάλεσε τόσο ενθουσιασμό στην “αγορά”; Οι τίτλοι των ειδήσεων αναφέρουν: “G20: Πακέτο 1,1 τρισ. δολ. για την παγκόσμια οικονομία”
Και τα σχετικά άρθρα εξηγούν πως α) αυξάνονται κατά 500 δισ. δολ. οι πόροι του ΔΝΤ, β) θεσπίζονται νέοι κανόνες για την καταβολή μερισμάτων και μπόνους στον χρηματοπιστωτικό τομέα, γ) θεσπίζονται κανόνες για τη ρύθμιση της λειτουργίας των hedge funds, δ) θα υπάρχουν, πλέον, κυρώσεις στους «φορολογικούς παραδείσους» που δεν θα συνεργάζονται με τις Αρχές των άλλων χωρών, ε) καταργείται το τραπεζικό απόρρητο”
Διαβάζοντας τα παραπάνω στην ΕΚΤΑ αναρωτηθήκαμε αν θυμάται κανείς πώς ξεκίνησε η τρέχουσα κρίση;

Δεν είχε σχέση με κατάρρευση της αγοράς κατοικίας η οποία παρέσυρε την αγορά ενυπόθηκων δανείων, τα οποία είχαν τιτλοποιηθεί και πουληθεί;

Δεν ήταν δάνεια αξίας περίπου 0,8 τρις δολαρίων που θεωρήθηκαν ως 100% επισφαλή και ουσιαστικά “χαμένα” για τις τράπεζες και του πιστωτικούς οργανισμούς που τα είχαν εκδώσει;

Και στη συνέχεια δεν αποκαλύφθηκε η κρίση στην αγορά CDS η οποία είναι περισσότερο από 65 φορές μεγαλύτερη από την αγορά επισφαλών δανείων, φτάνοντας τα 62 τρις δολάρια και ξεπερνώντας σε μέγεθος το παγκόσμιο ΑΕΠ;

Και μήπως δεν ισχύει πως τα CDS, αντιπροσωπεύουν μόλις το 10% της αγοράς με την οποία συνδέονται και έτσι το σύνολο αυτής είναι της τάξης των 600 και πλέον τρις δολαρίων;
Και από τα πολλά ερωτήματα που γεννιούνται διαβάζοντας κανείς τα σχετικά με τις αποφάσεις των G20 το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι: τί σχέση έχει η κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου με την τρέχουσα κρίση και πώς πρόκειται μία τέτοια ρύθμιση να βοηθήσει την παγκόσμια οικονομία να αναρρώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα;

Και γιατί μαζεύτηκαν πολιτικοί από τις 20 μεγαλύτερες χώρες του κόσμου εν μέσω της “χειρότερης κρίσης των τελευταίων 80 ετών” για να πάρουν αποφάσεις για κυρώσεις στους φορολογικούς παραδείσους που δε συνεργάζονται με τις Αρχές άλλων χωρών;

Και μπορεί οι “Νέοι κανόνες για την καταβολή μερισμάτων και μπόνους στον χρηματοπιστωτικό τομέα”να έχουν κάποια σχέση με την κρίση αλλά σε καμία περίπτωση

δε βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής και φυσικά δεν παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Όσον αφορά στον έλεγχο των hedge funds, η σκέψη και μόνο είναι αστεία.

Τα hedge funds κινούνται μέσα στα νομικά πλαίσια που το σύστημα έχει δημιουργήσει και δεν αποτελούν ούτε παράνομους οργανισμούς ούτε και σώματα με νομοθετική ισχύ ώστε να φτιάξουν τους δικούς τους κανόνες.

Επιπλέον, όπως και όλα τα υπόλοιπα χρηματιστηριακά ιδρύματα, αποτελούν κερδοσκοπικούς οργανισμούς δηλαδή εταιρίες με σκοπό την αποκομιδή κερδών μέσω χρηματιστηριακών συναλλαγών.

Τί ακριβώς θα πετύχουν οι νέοι κανόνες ρύθμισης της λειτουργίας των hedge funds; Θα τους απαγορεύσουν να παίζουν short και θα καταργήσουν το ποντάρισμα στην πτώση της εκάστοτε αγοράς που οι διαχειριστές των hedge funds κρίνουν ότι μπορεί να καταρρεύσει;
Ή μήπως τελικά ο έλεγχος αυτός συνδέεται και πάλι με το τραπεζικό απόρρητο, τους φορολογικούς παραδείσους και το γεγονός ότι τα hedge funds εδρεύουν σε αυτούς για να αποφύγουν την υψηλή φορολογία;

Και ας μιλήσουμε για πιο ουσιαστικά θέματα όπως αυτό της “ενίσχυσης” του ΔΝΤ με 500 δις δολάρια ή του πακέτου στήριξης της οικονομίας ύψους 1,1 τρις (που περιλαμβάνει τα 500 δις). Έχουν οι πολιτικοί ιθύνοντες ιδέα του, μέχρι στιγμής, κόστους της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης και του μεγέθους των ωρολογιακών βομβών που υπάρχουν στα θεμέλια της οικονομίας;

Λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις αγορές επισφαλών δανείων ΗΠΑ και CDS το μέγεθος είναι 70 και πλέον φορές μεγαλύτερο από το πακέτο στήριξης και η αγορά με την οποία συνδέονται 600 φορές μεγαλύτερη.
Από την αρχή της χρηματιστηριακής πτώσης έχουν χαθεί μετοχικές υπεραξίες που ξεπερνούν τα 150 τρις δολάρια (τουλάχιστον και με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς).

Η καθίζηση της αγοράς κατοικίας στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες έχει προκαλέσει απώλειες πολλών επιπλέον τρις δολαρίων.
Και οι απώλειες στην πραγματική οικονομία; Αν η Ελλάδα, η οποία, φυσικά, δεν περιλαμβάνεται στις G20, χρειάζεται, μόνο για το 2009, βοήθεια ύψους, περίπου, 50 δις (δηλαδή το 1/20 του συνολικού ποσού του πακέτου στήριξης), την οποία θα λάβει υπό μορφή δανείων και φορολογίας, τότε πόσο είναι το πραγματικό ποσό που απαιτείται για να στηριχτεί η παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της;
Όταν οι ΗΠΑ έχουν ξεπεράσει τα 2 τρις σε πακέτα βοήθειας και ακόμη δεν έχουν καταφέρει να επιτύχουν αντιστροφή του οικονομικού κλίματος μέσα στην ίδια τη χώρα τους, τί ακριβώς πρέπει να περιμένουμε αυτό το 1,1 τρις να πετύχει για όλον τον κόσμο;
Η συνάντηση του Λονδίνου ήταν, πράγματι, ιστορική αλλά για πολύ διαφορετικούς λόγους από αυτούς που προβάλλονται στην κοινή γνώμη.
Κατ' αρχήν κατά τη διάρκεια της συνάντησης δόθηκε το πράσινο φως στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έναν από τους βασικούς οργανισμούς του έξυπνου χρήματος, να τυπώσει 250 δις δολάρια “διεθνούς νομίσματος” χωρίς κανένα απολύτως αντίκρυσμα και στη συνέχεια να τα δανείσει στις χώρες που τα “έχουν ανάγκη”. Η απόφαση αυτή, είναι, πράγματι, ιστορική και ουσιαστικά αποτελεί τη σφραγίδα της έγκρισης λειτουργίας μίας Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας κάτι το οποίο επιδιώκεται από το 1969.
Κατά δεύτερον, δημιουργείται ένα διεθνές χρηματιστηριακό ελεγκτικό συμβούλιο το οποίο δίνει στα χέρια του έξυπνου χρήματος τον πολυπόθητο, μεγαλύτερο, έλεγχο της διεθνούς χρηματιστηριακής αγοράς, περιλαμβανομένης αυτής των εμπορευμάτων.

Και καθώς οι τιμές του πετρελαίου, του χρυσού, των αγροτικών εμπορευμάτων και φυσικά των εισηγμένων στα χρηματιστήρια μετοχών, είναι, πλέον, χρηματιστηριακές, αυτό συνεπάγεται μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο έλεγχο των τιμών του πετρελαίου, του χρυσού κλπ, δηλαδή της παγκόσμιας οικονομίας.
Ίσως φταίμε εμείς στην ΕΚΤΑ αλλά για την ώρα ακόμη προσπαθούμε να κατανοήσουμε για ποια, ακριβώς, μέτρα πρέπει να πανηγυρίσουμε.
Πάνος Παναγιώτου, Διευθυντής ΕΚΤΑ

sofokleous10.gr

Σημ.axinosp:Καλά το ΔΝΤ τύπωσε 250 δις αέρα κοπανιστό "παγκόσμιου χρήματος" , αυτοί που θα τρέξουν δηλαδή οι Ανατολικοί να το αγοράσουν πόσο " Μαλάκες " είναι για να υποθηκεύσουν το μέλλον της χώρας τους και πως θα σταματήσει την κατάρρευση τους , μαζί και της υπόλοιπης Ευρώπης ;;;