Τα «golden boys» της πολιτικής

Οι μισθοί και τα μπόνους των «golden boys» της Γουόλ Στριτ, του Σίτι και των λοιπών χρηματοπιστωτικών κέντρων του κόσμου έχουν βρεθεί στο επίκεντρο της κριτικής τους τελευταίους μήνες, εν μέσω της χειρότερης μεταπολεμικής οικονομικής κρίσης στην Υφήλιο.

Τι συμβαίνει, όμως, με τους μισθούς των πρωθυπουργών και των προέδρων των κρατών; Την ώρα που οι εθνικές οικονομίες εισέρχονται σε βαθιά ύφεση, πώς αμείβονται οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη της διαχείρισής τους;

Τα ερωτήματα αυτά ήρθαν και πάλι στο προσκήνιο με αφορμή την κοινή διακήρυξη του G20 την περασμένη εβδομάδα στο Λονδίνο, που επεφύλασσε πολύ σκληρά λόγια για τις απολαβές των ανώτατων στελεχών των εταιριών οι οποίες είναι εισηγμένες στα χρηματιστήρια. Μια ματιά, όμως, στους ετήσιους μισθούς των πολιτικών ηγετών δείχνει ότι αυτοί όχι απλά δεν βαίνουν μειούμενοι, αλλά παραμένουν σε υψηλότατα -για την εποχή που διανύουμε- επίπεδα.

Παράδειγμα προς μίμηση
Μοναδική -ίσως- εξαίρεση αποτελεί ο πρωθυπουργός της Τζαμάικα! Στο εξωτικό νησιωτικό κράτος της Καραϊβικής, ο Μπρους Γκόλντινγκ ανακοίνωσε ότι όχι μόνο δεν θα δεχθεί την προβλεπόμενη για φέτος αύξηση, αλλά θα περικόψει κατά 15% το μισθό του. «Εμείς που έχουμε ηγετικές θέσεις, πρέπει να οδηγούμε με το παράδειγμά μας», τόνισε την περασμένη Κυριακή, καλώντας παράλληλα τους βουλευτές να δεχθούν μείωση της τάξης του 10% στους δικούς τους μισθούς.

Aντιδράσεις
Την ίδια ώρα, στην Ευρώπη ακόμα είναι έντονες οι αναμνήσεις από τις μεγάλες αντιδράσεις που είχαν προκαλέσει πέρυσι οι προκλητικές αυξήσεις στις απολαβές των ηγετών της Ιρλανδίας και της Γαλλίας. Ο Ιρλανδός πρωθυπουργός, Μπέρτι Αχερν (σ.σ.: τον διαδέχθηκε το Μάιο ο Μπράιαν Κόουεν), ζήτησε -και πήρε- αύξηση 26.500 λιρών στον ετήσιο μισθό του, που έφτασε έτσι στις 216.700.

Παράλληλα, ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, πέρασε από το Κοινοβούλιο διάταξη που προέβλεπε την αύξηση των αποδοχών του κατά 140%, οδηγώντας τες έτσι σήμερα στις 240.000 ευρώ το χρόνο.

Οι δύο προαναφερθείσες είναι, πλέον, οι πιο καλοπληρωμένες πολιτικές θέσεις στην Ευρώπη, με τρίτη εκείνη του Βρετανού πρωθυπουργού και τέταρτη της Γερμανίδας καγκελαρίου. Οταν ο Γκόρντον Μπράουν είχε γίνει ο νέος ένοικος της Ντάουνινγκ Στριτ τον Ιούνιο του 2007, ήταν ο πιο υψηλόμισθος πολιτικός ηγέτης στη «γηραιά ήπειρο». Στο ενδιάμεσο, όμως, έχασε έδαφος λόγω της σημαντικής υποχώρησης της στερλίνας.

Μισθοί από… χρυσάφι
Πολύ υψηλότερες, ωστόσο, από εκείνες των εθνικών ηγετών είναι οι αποδοχές του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο ηγέτης της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, έχει λαμβάνειν ετησίως 294.000 ευρώ, 2.000 περισσότερα από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. Πέραν αυτών, βέβαια, η Κομισιόν καλύπτει στον πρόεδρό της το κόστος των ταξιδιών του από και προς τις Βρυξέλλες, τη διαμονή του στην πρωτεύουσα της Ενωμένης Ευρώπης και μηνιαία έξοδα παράστασης ύψους 1.418 ευρώ.

Πρόσφατα δε, η Κομισιόν δέχθηκε τα πυρά της κριτικής όταν αποκαλύφθηκε ότι οι επίτροποι μετά την αποχώρησή τους δικαιούνται για τρία χρόνια ένα «χρυσό αλεξίπτωτο», ίσο μέχρι και με το 65% του μισθού τους.

Στη λίστα με τους πιο καλά αμειβόμενους ηγέτες του κόσμου, όμως, την πρώτη θέση και μάλιστα με διαφορά κατέχει ο πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης. Ο Λι Χσιεν Λουνγκ κερδίζει 1,8 εκατομμύριο ευρώ ετησίως, έξι φορές δηλαδή περισσότερα από ό,τι ο Μπαράκ Ομπάμα!


Κρατικές επιχορηγήσεις στα κόμματα

Από το 1959, όταν η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας γινόταν η πρώτη δυτικοευρωπαϊκή χώρα που παρείχε κρατική χρηματοδότηση στα πολιτικά κόμματα, μέχρι σήμερα, πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι. Οι παρατάξεις που κατέρχονται στον εκλογικό στίβο έχουν εφεύρει διάφορους τρόπους για να γεμίζουν τα ταμεία τους. Οι επιχορηγήσεις, όμως, από το κράτος, παραμένουν αναμφισβήτητα ο πιο δημοφιλής και «σίγουρος» τρόπος. Σήμερα, η Ελβετία είναι το μοναδικό κράτος στη Δυτική Ευρώπη που δεν διαθέτει χρήματα από τα δημόσια ταμεία για την ενίσχυση των κομμάτων σε εθνικό επίπεδο. Διαφοροποίηση από το βασικό κανόνα συναντάμε επίσης και στη Βρετανία και την Ιρλανδία, όπου η χρηματοδότηση γίνεται προς τις κοινοβουλευτικές ομάδες και όχι προς τα κόμματα. Το ποσό της χρηματοδότησης και ο τρόπος υπολογισμού του διαφέρουν σημαντικά σε κάθε χώρα. Στην Πορτογαλία, τα κόμματα παίρνουν το 1/225 του βασικού μισθού για κάθε ψήφο που έλαβαν στην τελευταία εθνική εκλογική αναμέτρηση. Για την προεκλογική καμπάνια διατίθεται ένα ποσό ίσο με 2.500 βασικούς μισθούς, το 20% του οποίου μοιράζεται αναλογικά στα κόμματα και το 80% με βάση το ποσοστό τους. Στη Γερμανία, οι πολιτικές παρατάξεις επιχορηγούνται με 0,85 ευρώ για κάθε ψήφο που λαμβάνουν, μέχρι του ορίου των 4 εκατομμυρίων ψήφων. Για κάθε επιπλέον ψήφο, επιχορηγούνται με 0,7 ευρώ.


Τα Κοινοβούλια της χλιδής

Ενώ η έντονη δημόσια συζήτηση για την πρόταση περικοπής του 10% του μισθού των βουλευτών στη χώρα μας είναι ακόμα νωπή, στη Μεγάλη Βρετανία η αύξηση των ετήσιων απολαβών τους προκάλεσε την κατακραυγή από πολίτες και τον Τύπο. Για να εξευμενίσει τα πνεύματα, ο πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν ανακοίνωσε το πάγωμα των μισθών των υπουργών, ως ένδειξη αλληλλεγγύης προς τους Βρετανούς πολίτες που δοκιμάζονται από την οικονομική κρίση. Στην Ελλάδα, ειδικά για το 2009, οι βουλευτές δεν θα πάρουν αύξηση και θα καταβάλλουν το 5% επί του καθαρού ποσού που λαμβάνουν μηνιαίως στο Ταμείο Συνοχής. Η Βουλή τούς καλύπτει επίσης τα έξοδα για έως δύο επιστημονικούς συνεργάτες και έως τέσσερις αποσπασμένους υπαλλήλους. Ο καθαρός μηνιαίος μισθός των βουλευτών είναι περίπου 5.900 ευρώ και ανάλογα με την επιτροπή στην οποία συμμετέχουν έχουν ακόμα λαμβάνειν από 1.500-1.800 ευρώ.

Μόνο η σαμπάνια λείπει…
Στη Γαλλία, τα 577 μέλη του Κοινοβουλίου λαμβάνουν -προ φόρων- μηνιαία αποζημίωση ύψους 5.180 ευρώ έκαστος. Σε αυτή προστίθενται ακόμα 5.790 ευρώ για τα έξοδα διαμονής και μετακινήσεων, αλλά και 8.950 ευρώ για τους μισθούς των συνεργατών και του προσωπικού τους. Δικαιούνται επίσης εισιτήρια πρώτης θέσης με το τρένο και 40 αεροπορικά εισιτήρια μετ’ επιστροφής από το Παρίσι για την περιφέρεια όπου εκλέγονται.

Στη γειτονική Γερμανία, οι συνάδελφοί τους αμείβονται με 7.340 ευρώ το μήνα, ενώ συμπληρωματικά λαμβάνουν 3.780 ευρώ για τα έξοδα διαμονής και παράστασης. Το Κοινοβούλιο τους διαθέτει επίσης 13.660 ευρώ για να καλύψουν τα έξοδα των γραφείων τους στην πρωτεύουσα, αλλά και στον τόπο εκλογής τους, συμπεριλαμβανομένων των μισθών των βοηθών τους. Λίγο βορειότερα, στη Σουηδία, οι βουλευτές όχι μόνο έχουν σαφώς μικρότερη μηνιαία αποζημίωση, της τάξης των 4.830 ευρώ, αλλά υποχρεούνται να επιλέγουν το φθηνότερο τρόπο για τις μετακινήσεις τους. Από την άλλη πλευρά, τα προεκλογικά τους έξοδα εκπίπτουν της φορολογίας, ενώ οι βουλευτές της επαρχίας διαμένουν δωρεάν στη Στοκχόλμη, σε ένα από τα 250 περίπου ιδιόκτητα διαμερίσματα του Κοινοβουλίου.

Στη γειτονική μας Ιταλία, ο μισθός των γερουσιαστών ανέρχεται στις 5.230 ευρώ το μήνα, στον οποίο πρέπει να συνυπολογιστούν κι άλλα 4.000 ευρώ που λαμβάνουν για τρέχοντα έξοδα. Το Κοινοβούλιο καλύπτει επίσης τις μετακινήσεις τους με τρένο ή αεροπλάνο από και προς τη Ρώμη, αλλά και τους τηλεφωνικούς τους λογαριασμούς. Για να επιστρέψουμε στη Βρετανία, οι 646 βουλευτές απολαμβάνουν ετήσιο μισθό ύψους 68.550 ευρώ, που θα αυξηθεί κατά 2,33% μετά την πρόσφατη απόφαση.

Επιπλέον, δικαιούνται έως και 100.000 ευρώ το χρόνο για τη μισθοδοσία των συνεργατών και υπαλλήλων τους, ενώ λαμβάνουν και έξτρα επίδομα για τα έξοδα του γραφείου τους.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=84982
Σημ.axinosp:O Ε.Τ. βεβαια δεν μας λέει την γίνεται στην Ελλάδα ούτε βέβαια στο Ευρωκοινοβούλιο !!