ΔΡΟΜΟΙ 9/7/2009

Η πιο παράξενη...
... δημοσιογραφική αποστολή του ήταν σίγουρα όταν του ανατέθηκε να πάει να συναντήσει ομάδες εξεγερμένων που είχαν ξεπηδήσει σε πολλές αμερικανικές πολιτείες κατά την οικονομική κρίση του 1990. Ήταν κυρίως εργάτες, θύματα του ανελέητου ανταγωνισμού των εργοδοτών για φθηνό εργατικό κόστος. Κι ήταν τόσο οργισμένοι με την κυβέρνηση, που κυκλοφορούσαν με τουφέκια Μ16 στον ώμο. Η οργή τους ξεθύμανε μονάχα όταν η ανάκαμψη έφερε πάλι δουλειές (αν και μια από αυτές τις ομάδες πρόλαβε να τινάξει στον αέρα το κυβερνητικό κτίριο της Οκλαχόμας).

Ο δημοσιογράφος...
... που τα θυμάται όλα αυτά στη βρετανική «Τέλεγκραφ» είναι ο Άμπροζ Έβανς-Πρίτσαρντ. Δυστυχώς, όμως, στη νέα κρίση που ζούμε, δεν βλέπει δουλειές στον ορίζοντα. Και γράφει: «Η μεγάλη εκκαθάριση των εργαζομένων δεν έχει έρθει ακόμη». Μαζί του συμφωνεί και ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν: «Από την έναρξη της κρίσης, η αμερικανική οικονομία έχασε 6,5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Τα στοιχεία δείχνουν καθηλωμένους μισθούς, που πιθανότατα θα μειωθούν κι άλλο. Όσο πιο βαθιά βουλιάζουμε στην τρύπα τόσο πιο δύσκολα θα βγούμε από αυτήν». Στη Βοστώνη, το Κέντρο για τη Μελέτη της Αγοράς Εργασίας υπολογίζει την πραγματική ανεργία στις ΗΠΑ στο 18,2% (με τον παλιό τρόπο, χωρίς απάτες και λογιστικά τερτίπια). Η Ευρώπη ακολουθεί την Αμερική με διαφορά περίπου ενός χρόνου. Η ανεργία στην Ισπανία έφτασε το 18,7% και στη Γερμανία αναμένεται να πιάσει του χρόνου το 5,1% από 3,7% φέτος. Αν εξαιρέσουμε την Αμερική, που έχει μια νέα κυβέρνηση με ευρεία λαϊκή αποδοχή, σε άλλες χώρες διαχειρίζονται την κρίση πτωματικές κυβερνήσεις, γράφει ο Έβανς-Πρίτσαρντ: «Ο παραλυμένος αριστεροδέξιος συνασπισμός στη Γερμανία, τα απομεινάρια των Φιλελεύθερων στην Ιαπωνία και οι ετοιμοθάνατοι Εργατικοί στη Βρετανία. Μερικοί παίρνουν τα μέτρα τους: ο Μπερλουσκόνι επιχειρεί να αποδυναμώσει τη Βουλή (με ελάχιστη αντίσταση), ενώ η Ρωσία κινητοποιεί “ομάδες κατά της κρίσης” για να καταστείλει οποιαδήποτε διαμαρτυρία εν τη γενέσει της».

Τα μηνύματα...
... δεν φαίνεται όμως να φτάνουν μέχρι τη Γουόλ Στριτ ή το Σίτι του Λονδίνου. Κανείς τραπεζίτης δεν είναι διατεθειμένος να ζήσει στο εξής με μισθό δασκάλου. Αν όμως εξακολουθήσει να ζει όπως ζει, με τα λεφτά των φορολογουμένων, θα πρέπει να περιμένει άγριες αντιδράσεις. «Τα αγριόσκυλα δεν έχουν ακόμη γαβγίσει όλα, καθώς αυτή η κρίση τραβάει σε μάκρος», λέει ο Έβανς-Πρίτσαρντ. «Πέρα από τις εξεγέρσεις στην Αθήνα και τις βαλτικές χώρες, δεν έχουμε δει ακόμη έντονες πολιτικές διαμαρτυρίες, καθώς η ύφεση κατατρώγει τη νομιμότητα των ελίτ που κυβερνούν την Αμερική, την Ευρώπη και την Ιαπωνία. Ίσως είναι απλώς θέμα χρόνου».

Θέλει...
... κάποιον χρόνο ώσπου οι άνθρωποι να εξαντλήσουν όλο το κομπόδεμά τους και να βουλιάξουν στην απόλυτη εξαθλίωση. Μολονότι αυτοί έχουν γίνει πια φτωχοί, οι χώρες τους παραμένουν πλούσιες. Άραγε θα τους αφήσουν να βουλιάξουν όπως εκείνοι για τους οποίους ο Τζον Στάινμπεκ έγραψε τα «Σταφύλια της οργής»;
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4525776