Η κατάσταση... θυμίζει αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο

Με ψηφίσματα, δεκάδες αμερικανικές πολιτείες διεκδικούν την αυτονομία τους από την κεντρική εξουσία. Μάλιστα, η πολιτεία του Νιου Χαμσάιρ το παρατράβηξε, υποστηρίζοντας ότι οποιαδήποτε παραβίαση της πολιτειακής αυτονομίας θα πρέπει να προκαλεί αυτομάτως τη διάλυση της αμερικανικής ομοσπονδίας και «όλες οι εξουσίες που εκχωρούνται από το Σύνταγμα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής να επιστρέφουν σε καθεμιά πολιτεία χωριστά».

Το 1832... ... μια παρόμοια κατάσταση είχε ανοίξει τον δρόμο για τον αιματηρό αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, όταν ομοσπονδιακός φόρος που επιβλήθηκε στις εισαγωγές από την Ευρώπη ακρωτηρίασε την οικονομία της πολιτείας της Νότιας Καρολίνας. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, το ζήτημα είναι κυρίως οικονομικό. Από τις αρχές του έτους, 39 πολιτείες έχουν υποβάλει ψηφίσματα που κατοχυρώνουν την κυριαρχία τους από τις υπερβάσεις της κεντρικής εξουσίας. Και δεν πρόκειται μόνο για ρεπουμπλικανικές, αλλά και για δημοκρατικές πολιτείες, όπως η Μινεσότα, το Μίσιγκαν, το Οχάιο και η Πενσυλβάνια. Γιατί το κάνουν; Ο κυριότερος λόγος είναι οι «επιδρομές» που κάνει κάθε τόσο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στα πολιτειακά ταμεία προκειμένου να εφαρμόσει τα οικονομικά προγράμματά της. Και εδώ υπάρχει ένα «βρώμικο» μυστικό: στην πραγματικότητα δεν υπάρχει αυτό που λένε «ομοσπονδιακές πιστώσεις». Οι «ομοσπονδιακές πιστώσεις» δεν είναι παρά τα χρήματα που εισπράττει το κράτος από τους φορολογουμένους όλων των πολιτειών. Ένα μέρος από αυτά τα διαθέτει στην εθνική άμυνα και την ομοσπονδιακή γραφειοκρατία και τα υπόλοιπα τα επιστρέφει στις πολιτείες, αλλά με συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τη διάθεσή τους, οι οποίες όμως δεν συμπίπτουν πάντα με τις πραγματικές ανάγκες καθεμιάς πολιτείας ξεχωριστά. Το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι πολιτείες είναι αυτό: να εξακολουθήσουν να δέχονται αυτές τις πιστώσεις ή μήπως είναι προτιμότερο να φροντίσουν οι ίδιες, με τα δικά τους φορολογικά έσοδα, για τις δικές τους προτεραιότητες, όπως η παιδεία και δημόσια τάξη;

Η κεντρική... ... κυβέρνηση ποτέ δεν έπαψε να υπερβαίνει τα συνταγματικά της όρια- και ακόμη περισσότερο σήμερα, στην προσπάθειά της να τα βγάλει πέρα με την οικονομική κρίση. Και θεωρεί προνόμιό της να απαιτεί από τις πολιτείες να δαπανούν όπως θέλει αυτή τις πιστώσεις που τους δίνει, λέει ο Ουίλιαμ Μουρ, καθηγητής των Πολιτικών Επιστημών στο Κολέγιο του Τσάρλεστον. Σήμερα, οι πολιτείες είναι ακόμη περισσότερο εξαρτημένες από τις ομοσπονδιακές πιστώσεις από όσο ήταν πριν από 200 χρόνια. Με δοκιμαζόμενους τους προϋπολογισμούς τους από την οικονομική κρίση, οι «εξεγερμένες» πολιτείες λένε: όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν τηρεί τις συνταγματικές δεσμεύσεις της- να εργάζεται για τη σύμπνοια της ένωσης, τη δικαιοσύνη και τη γενική ευημερία- τότε ο λαός δεν μπορεί να δεσμεύεται πια με υπακοή σε μια κυβέρνηση που έχει αθετήσει τις δικές της δεσμεύσεις.

Δεν πρόκειται...
... βέβαια να δούμε την απόσχιση αυτών των πολιτειών, ούτε να επιστρέψουμε στον πόλεμο Βορείων και Νοτίων. Όμως, η οικονομική κρίση έχει οξύνει τις κεντρόφυγες τάσεις.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4534745