Για την Ιαπωνία είναι που θα πρέπει να ανησυχούμε , όχι για την Αμερική

Του Ambrose Evans-Pritchard
1 Νοεμβρίου 2009-11-04
Μετάφραση:axinosp
Η Ιαπωνία ανήμπορη παρασύρεται προς μια δραματική δημοσιονομική κρίση. Η εδώ και 20 χρόνια δεύτερη στον κόσμο μεγαλύτερη οικονομία είχε τη δυνατότητα να δανείζεται φθηνότερα από μια δέσμια αγορά ομολόγων, ταΐζοντας την εξάρτηση της με ελλείμματα Κεϋνσιανικών δαπανών και επιτρέποντας να ωθήσει το δημόσιο χρέος της πέρα από το σημείο της μη επιστροφής.

Η άνοδος του κόστους ασφάλισης έναντι της πτώχευσης της ιαπωνικού κράτους μας λέει ότι το μοντέλο αυτό έχει χτυπήσει στις μπαριέρες. Οι Ανταλλαγές πιστωτικού κινδύνου χρεοκοπίας (Credit default swaps (CDS)) για πέντε χρόνια ιαπωνικού χρέους (ομόλογα) αυξήθηκαν από τις 35 σε 63 μονάδες βάσης από τις αρχές Σεπτεμβρίου. Η Ιαπωνία έχει ξαφνικά αποσυνδεθεί από τη Γερμανία (21), την Γαλλία (22), τις ΗΠΑ (22), και ακόμη και τη Βρετανία (47).

Η αλλαγή καθεστώτος στο Τόκιο και η άφιξη των νεοφώτιστων Δημοκρατών του Yukio Hatoyama αύξησαν κατά $ 550 δις τη χρηματοδότηση για να βοηθήσουν την ορμητική τους ευημερία και τη «νέα κοινωνική πολιτική" - έχει επιτέλους μαζέψει τα μυαλά των επενδυτών. "Οι αγορές ανησυχούν ότι η Ιαπωνία πρόκειται να χτυπήσει έναν τοίχο από τούβλα: τα ποσά είναι γιγάντια," είπε ο Albert Edwards, ένας χρόνια εργαζόμενος στην Ιαπωνία-της Société Générale.

Ο Simon Johnson, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), δήλωσε στο Κογκρέσο των ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα ότι η πορεία του χρέους ήταν εκτός ελέγχου και θα οδηγήσει σε "πραγματικό κίνδυνο την Ιαπωνία που θα μπορούσε να καταλήξει σε μια μεγάλη χρεοκοπία

Το ΔΝΤ αναμένει ότι το ακαθάριστο δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας θα φτάσει στα 218% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) του τρέχοντος έτους, στα 227% το επόμενο έτος, και στα 246% έως το 2014. Αυτό ήταν διαχειρίσιμο μέχρι σήμερα μόνο και μόνο επειδή οι Ιάπωνες αποταμιευτές ήταν πρόθυμοι - είτε δια της βίας - σε δανεισμό με μηδενικό κέρδος. Η απόδοση των 10-ετών ομόλογων ήταν γύρω στο 1.30% φέτος, αν και πήδηξε στο 1.42% την περασμένη εβδομάδα.

"Μπορεί να αναμένουμε αυτές τις ευνοϊκές συνθήκες για να συνεχίσουμε τη μετωπική-ακόμη μεγαλύτερη αύξηση του δημόσιου χρέους; Πηγαίνοντας παραπέρα, η ικανότητα να απορροφήσουν το χρέος οι αγορές είναι πιθανά μειωμένη, μιας και η γήρανση του πληθυσμού μειώνει την αποταμίευση», δήλωσε το ΔΝΤ.

Το ποσοστό αποταμίευσης έχει συντριβεί- από το 15% του 1990 κοντά στο 2% σήμερα, το μισό ποσοστό της Αμερικής. 1,5 τρις. δολάρια από τα κεφάλαια σε κρατικά ομόλογα του ταμείου συντάξεων της Ιαπωνίας (του μεγαλύτερου στον κόσμο) έχει αναγκασθεί να πουληθούν το τρέχον έτος, καθώς θα πρέπει να καταβάλουν χρήματα για τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους. Η δημογραφική κρίση έχει χτυπήσει. Το εργατικό δυναμικό έχει συσταλεί από το 2005.


Το Ιαπωνικό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έχει μπουκώσει από τη περισσότερη προσθήκη στα ταμεία του με κατά 1,7 τρις. δολάρια συμμετοχή στο δημόσιο χρέος.
Οι πυλώνες της αγοράς ομολόγων(χρέους) καταρρέουν. Προκαλεί έκπληξη το ότι το Υπουργείο Οικονομικών έχει αρχίσει την διαφήμιση των ομολόγων στο ταξί του Τόκιο, με την συμμετοχή του Koyuki από την ταινία «ο Τελευταίος Σαμουράι». Εάν τα ποσοστά ομολόγων της Ιαπωνίας φτάσουν λόγω παγκόσμιας αύξησης στα επίπεδα του 3% με 4%,οι δαπάνες των τόκων θα συντρίψουν τα οικονομικά του κράτους.

Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς πότε οι πληροφορίες μιας χώρας για το χρέος της αποτελούν παγίδα . Όμως, η Ιαπωνία πρέπει να είναι κοντά, και μάλιστα αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι οι υποχρεώσεις του κράτους στο Πρόγραμμα Δανείου (FILP) μειώθηκαν κατά 40pc του ΑΕΠ από το 2000.

"Η κατάσταση του χρέους είναι ανεπανόρθωτη," είπε ο Carl Weinberg από High Frequency Economics. "Δεν βλέπω καμία ομαλή διέξοδο από αυτή. Δεν θα είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν το έλλειμμά τους. Θα υπάρξει ένα δημοσιονομικό κραχ, ένα κλάδεμα των συντάξεων, και οι χρεοκοπίες των τραπεζών θα χοροπηδήσουν το πλανήτη. Είναι εγκληματική αμέλεια που οι οργανισμοί αξιολόγησης δεν σφυρίζουν φάουλ για αυτό. "

Ο Hatoyama κληρονόμησε μια χώρα που ήδη εφορμούσε στο "Κεφάλαιο 11" του πτωχευτικού δίκαιου. Η Μεγάλη ύφεση έχει φάει μέχρι τώρα το 27% των φορολογικών εσόδων. Η βιομηχανική παραγωγή έχει μειωθεί κατά 19%, ακόμη και μετά την ανάκαμψη του καλοκαιριού οι εξαγωγές είναι μειωμένες κατά 31%. Η οικονομία είναι μικρότερη κατά 10% σήμερα σε "ονομαστικές" αξίες από ό, τι ήταν πριν από ένα χρόνο. και η ονομαστική αξία είναι αυτή που έχει σημασία για το χρέος.

Ο Δείκτης τιμών του Τόκιο υποχώρησε κατά 2.4% τον Οκτώβριο, στο βαθύτερο αποπληθωρισμό της σύγχρονης ιαπωνικής ιστορίας. Τα πραγματικά επιτόκια έχουν αυξηθεί κατά 300 μονάδες βάσης σε ένα χρόνο. Αυτό διαβάζεται σαν μια σελίδα από την εφημερίδα του Irving Fisher το 1933. Χρέος, αποπληθωρισμός οι αιτίες της Μεγάλης Ύφεσης.

Η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας φαίνεται παραδόξως χωρίς φροντίδα. Θα τελειώσει την (αδύναμη) ποσοτική χαλάρωση της τον Δεκέμβριο με την αναστολή των αγορών εταιρικού χρέους, προς μεγάλη οργή του Υπουργείου Οικονομικών.

"Αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο», δήλωσε ο Ράσελ Τζόουνς από την RBC Capital Markets. «Το ποσοστό του αποπληθωρισμού είναι συγκλονιστικό. Η δυναμική του χρέους είναι φρικτή και υπάρχει ο κίνδυνος ενός καταιγιστικού καθοδικού κύκλου.

Το Τόκιο έχει αφήσει την ισοτιμία του γιεν ,εκτιμώ βίαια, - 90 δολάριο, 13 προς ένα κινεζικό γιουάν - δίνοντας μια άλλη συστροφή στο μαχαίρι του αποπληθωρισμού. Οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς πουλάνε κάτω από το κόστος, λέει η RBS. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να το σταματήσει αυτό, όπως έπραξε με ένα κύμα μανιακών αγορών σε δολάρια την περίοδο 2003-2004. Θα μπορούσε να εκτυπώσει χρήματα από το πουθενά για να εξορκίσει τον αποπληθωρισμό. Ωστόσο, κάθεται παγωμένη, σαν κουνέλι μπροστά από προβολείς.

Τα τρομερά λάθη της Ιαπωνίας, είναι πλέον ευρέως γνωστά. Απέτυχε να εγκαταλείψει τον μερκαντιλισμό σαν πρότυπο στις εξαγωγές της στη διάρκεια του χρόνου. Αντιστάθηκε στη φεμινιστική επανάσταση, που οδήγησε σε μια απεργία γεννήσεων παιδιών από τις νεαρές γυναίκες. Συγκατατέθηκε σε μια τρελή φούσκα επενδύσεων (όπως κάνει η Κίνα σήμερα) στη δεκαετία του 1980, κλέβοντας την ανάπτυξη από το μέλλον της .

Σπατάλησε την τεράστια φορολογική της δύναμη πυρός , σκορπώντας χρήματα για 20 έτη σε χλιαρά σχέδια δαπανών για να διατηρήσει την οικονομίας εν ζωή. Η ποσοτική χαλάρωση χρήματος ήταν πολύ λίγη, πολύ αργά, και αυτό είναι το μάθημα για τη Δύση. Εμείς πρέπει να μειώσουμε δραστικά το δανεισμό κατά την επόμενη δεκαετία, και αυτό αντισταθμίζεται με εξαιρετικά εύκολη νομισματική πολιτική. Μήπως η Downing Street το καταλαβαίνει αυτό; Μήπως ο Λευκός Οίκος; Μήπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Σαφώς και όχι.

http://www.telegraph.co.uk/finance/comment/ambroseevans_pritchard/6480289/It-is-Japan-we-should-be-worrying-about-not-America.html