Μια νύχτα...

... απογοήτευσης πέρασε ο Ομπάμα, ακριβώς έναν χρόνο μετά την εκλογή του. Οι Πολιτείες Βιρτζίνια και Νιου Τζέρσεϊ εξέλεξαν Ρεπουμπλικανούς κυβερνήτες, ενώ ο επίσης Ρεπουμπλικανός δήμαρχος Μπλούμπεργκ κέρδισε και τρίτη θητεία στη Νέα Υόρκη. Οφείλονται, άραγε, αυτά τα αποτελέσματα στην ανικανότητα των υποψηφίων του Ομπάμα; Ή μήπως ήταν ένα δημοψήφισμα για τις πολιτικές του;

Ο Ντέιβιντ Πλαφ...
... έγραψε ένα νέο βιβλίο για την ιστορική νίκη του Ομπάμα, που επιγράφεται «Η τόλμη της νίκης». Βασική ιδέα του είναι η πεποίθηση του Ομπάμα, όπως αυτή εκδηλώθηκε στην προεκλογική εκστρατεία του, πως «η χώρα χρειάζεται βαθιές αλλαγές, πως τα συμφέροντα και τα λόμπι έχουν αποκτήσει πάρα πολύ μεγάλη ισχύ στην Ουάσιγκτον και πως ο αμερικανικός λαός πρέπει να εμπιστευθεί ξανά τη δημοκρατία». Είναι ένα βιβλίο που υπενθυμίζει πώς και γιατί νικήσαμε, εξήγησε ο συγγραφέας του στην Αριάνα Χάφινγκτον, όταν αυτή συναντήθηκε μαζί του.

Μετά τη συνάντηση...
... με τον συγγραφέα, η Ελληνοαμερικανίδα δημοσιογράφος κάθησε και έγραψε αυτές τις σκέψεις: «Συχνά αναρωτιέμαι τι θα σκεφτόταν, άραγε, σήμερα ο υποψήφιος Ομπάμα για τον πρόεδρο Ομπάμα. Θα κοίταζε τον Λευκό Οίκο και θα έλεγε, “άξιζε τον κόπο μας”; Ή μήπως θα απορούσε: Πώς ο υποψήφιος που κατέβηκε στις εκλογές επειδή είχε αποφασίσει ότι “η αμερικανική ηγεσία είναι σάπια”, έγινε ο πρόεδρος που αποφάσισε ότι αυτός ο λαός θα έχει τόσες αλλαγές όσες επιτρέπουν οι συντηρητικοί; Πώς ο υποψήφιος που σε στάδια γεμάτα με υποστηρικτές του έλεγε ότι “ο μεγαλύτερος κίνδυνος για εμάς είναι να εφαρμόσουμε τις ίδιες παλιές πολιτικές με τους ίδιους παλιούς παίκτες και να περιμένουμε διαφορετικά αποτελέσματα”, έγινε ο πρόεδρος που περιβάλλεται από τους ίδιους παλιούς παίκτες που εφαρμόζουν τις ίδιες παλιές πολιτικές και περιμένουν διαφορετικά αποτελέσματα; Πώς ο υποψήφιος που υποσχόταν ότι δεν θα ξεχάσει τη μεσαία τάξη, έγινε ο πρόεδρος που έβαλε για κορυφαίο οικονομικό σύμβουλό του έναν άνθρωπο που δεν θέλει να δώσει άλλα επιδόματα ανεργίας παρά την κρίση και που όταν του λένε για τις εξώσεις και τις απολύσεις, αυτός απαντά ότι “δεν γίνεται τίποτα”;». «Δεν γίνεται τίποτα», καταλήγει η Χάφινγκτον. «Αυτό όμως δεν είναι εντελώς αντίθετο από το “ναι μπορούμε” του Ομπάμα;». Την καλύτερη απάντηση την πήρε όμως από τον Ντέιβιντ Πλαφ: «Πάρα πολλοί από εκείνους που έδωσαν την ψυχή τους στην προεκλογική εκστρατεία, ήταν άνθρωποι που είχαν πάψει πια να πιστεύουν στο σύστημα επειδή είχαν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς και ήξεραν πως δεν θα άλλαζαν πραγματικά τίποτα. Είναι επιτακτική ανάγκη για τη δημοκρατία μας να μην απογοητευθούν αυτοί οι άνθρωποι. Αν διαψευσθούν, θα περάσει πολύς καιρός για να ξαναγυρίσουν κοντά μας».

Η απόσταση...
... από την ελπίδα μέχρι την απογοήτευση είναι πολύ μικρή, όσο και η απόσταση από το «δεν γίνεται τίποτα» μέχρι το «μπορούμε τα πάντα».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4544607
Σημ.axinosp:Δεν πιάστηκαν κορόϊδα όλοι οι Αμερικανοί με τον Ομπάμα . Όταν από τον Οκτώμβριο του περασμένου έτους πρίν τις Αμερικάνικες εκλογές κυκλοφορούσε το Zeitgeist Addendum του Πήτερ Τζόζεφ έβλεπες ότι στους χορηγούς του Ομπάμια και του Μακέϊν ήταν η περιβόητη Goldman Sachs και από τότε έβλεπες ότι το παιχνίδι ήταν στημένο από την αρχή. Και μην μου πείτε ότι δεν το ήξεραν 250 εκατομμύρια στην Αμερική το έχουν κατεβάσει από το Ιντερνετ δωρεάν !!