Οπου φύγει φύγει και η «μεσαία τάξη»

ΤΑ «ΦΤΕΡΑ» τους για φορολογικούς παραδείσους ετοιμάζονται να ανοίξουν μετά τους επιχειρηματίες και τους μεγαλοεπενδυτές της χώρας εκατοντάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, προκειμένου να αποφύγουν την φορολόγηση μερισμάτων και σε δεύτερο χρόνο το φόρο των υπεραξιών από μετοχές και ομόλογα.
Η απόφαση της κυβέρνησης να εντάξει στην κλίμακα τα μερίσματα από μετοχές και τα ομόλογα, να επιβάλει «μίνι» πόθεν έσχες μέσω του εμπλουτισμού των στοιχείων της φορολογικής δήλωσης και η υπόσχεσή της για ένα νέο τρόπο φορολόγησης των υπεραξιών από μετοχές δημιουργεί νέο κύμα φυγής ελληνικών κεφαλαίων στο εξωτερικό. Προορισμοί χώρες με χαμηλό φορολογικό συντελεστή, όπως η Κύπρος ή το Λουξεμβούργο. Τον δρόμο, άλλωστε, τον έχουν ανοίξει εδώ και μερικά χρόνια οι επιχειρηματίες και οι μεγάλοι εγχώριοι επενδυτικοί και επιχειρηματικοί οργανισμοί.

Πρώτη η Εθνική μετέφερε μέρος των υπό διαχείριση κεφαλαίων των Αμοιβαίων Κεφαλαίων της στο Λουξεμβούργο και ακολούθησε η EFG Eurobank. Μεγάλα επιχειρηματικά ονόματα, όπως ο Δ. Δασκαλόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ, επέλεξαν το Λουξεμβούργο για έδρα των επενδυτικών τους δραστηριοτήτων (Damma Holdings). Παράλληλα το σύνολο σχεδόν των επιχειρηματιών και των εφοπλιστών διαχειρίζονται τα επενδυτικά τους κεφάλαια ακόμη και αν αυτά τοποθετούνται στο Χρηματιστήριο Αθηνών, μέσω off shore ή on shore εταιρειών, οι περισσότερες εκ των οποίων εδρεύουν στην Κύπρο. Κερασάκι στην τούρτα είναι το γεγονός πως οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις σύστησαν εταιρείες συμμετοχών στην Κύπρο για να ελέγχουν από εκεί τις δραστηριότητές τους στη νοτιοανατολική Ευρώπη (πλην Τουρκίας) και να μην επαναφορολογούνται τα μερίσματα που λαμβάνουν από τις εκεί θυγατρικές τους.

Μερίσματα

Η διαδικασία έχει ως εξής: Μια ελληνική εταιρεία μεταφέρει στην Κύπρο τον έλεγχο των θυγατρικών της στα Βαλκάνια. Τα μερίσματα που εισπράττει από τις χώρες αυτές φορολογούνται στην πηγή (Ρουμανία κ.λπ.) με χαμηλό συντελεστή (16%) και εν συνεχεία μεταφέρονται στην Κύπρο χωρίς να πληρωθεί άλλος φόρος. Αυτό γιατί η Μεγαλόνησος -σε αντίθεση με την Ελλάδα- έχει υπογράψει συμφωνίες αποφυγής διπλής φορολόγησης με όλες τις ανατολικές χώρες.

Ετσι, το χρήμα μένει εκτός Ελλάδος και μακριά από το χέρι της εφορίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα αρκετές εταιρείες που εδρεύουν στην Ελλάδα έχουν κέρδη από τις θυγατρικές τους στο εξωτερικό, αλλά δεν τα επαναπατρίζουν υπό τον φόβο της φορολόγησης.

Τη σκυτάλη λαμβάνουν τώρα εκατοντάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, οι οποίοι διαθέτουν επενδυτικά κεφάλαια υψηλότερα του ενός εκατ. ευρώ και αναζητούν λύσεις... φοροδιαφυγής ή έστω φοροελάφρυνσης.

Μεγαλοϊατροί, δικηγόροι, εργολάβοι, μηχανικοί, έμποροι προσφεύγουν στη λύση της σύστασης εταιρείας στην Κύπρο, στην οποία μεταβιβάζουν το επενδυτικό τους «κομπόδεμα», είτε αφορά μετρητά, είτε τοποθετήσεις σε μετοχές ( ελληνικές και ξένες) και ομόλογα. Ωστόσο, το νέο κύμα φυγής αφορά μόνο επενδυτικά κεφάλαια.

Ο φόρος στην πηγή

Οι εταιρείες διεθνούς δραστηριότητας, όπως αποκαλούνται πλέον οι on shore ( τέως off shore) εταιρείες στην Κύπρο, φορολογούνται με συντελεστή 10%. Οταν, όμως, η μόνη τους δραστηριότητα είναι κέρδη ή πρόσοδοι χαρτοφυλακίου (μερίσματα κ.ά.) δεν επαναφορολογούνται μια και έχει παρακρατηθεί φόρος στην πηγή.

Η λύση των on shore εταιρειών θεωρητικά δεν απαλλάσσει τους ιδιοκτήτες τους από την υποχρέωση υποβολής δήλωσης των παραπάνω εισοδημάτων. Βασική φορολογική αρχή αποτελεί ότι ο κάθε έλληνας πολίτης οφείλει να δηλώνει στην Ελλάδα τα εισοδήματά του από όποια χώρα και αν προέρχονται. Αρχή, που έχει καταπατηθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια, ώστε σχεδόν τείνει να ξεχασθεί. Με δεδομένο, άλλωστε, ότι οι εταιρείες που συστήνονται έχουν ως στόχο τις μακροχρόνιες επενδύσεις και δεν αφορούν κεφάλαια που θα τα χρειασθούν μεσοπρόθεσμα οι κάτοχοί τους, έχουν τη δυνατότητα να επανεπενδύουν τα κέρδη τους χωρίς να μοιράζουν μέρισμα.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=15/11/2009&id=101965


Σημ.axinosp:Αυτοί ή εμείς;
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;
-Από τον ιστορικό λόγο του Αρη Βελουχιώτη στην Λαμία
http://ciaoant1.blogspot.com/2009/08/update-31809.html