Ας κάνει η Ελλάδα «διακοπές» από την Ευρωζώνη

Του Martin Feldstein
Μετάφραση : axinosp
Οι εγγυήσεις δανείων ή οι προσωρινές πιστώσεις από τη Γερμανία και τη Γαλλία μπορεί να επιτρέψουν στην Ελλάδα στο να αποφευχθεί η επιστροφή της κρίσης αργότερα φέτος την άνοιξη. Αλλά τα προσωρινά οικονομικά μπαλώματα δεν θα αντιμετωπίσουν το πραγματικό πρόβλημα: το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας στο 13% του ΑΕΠ . Για να αποφευχθεί η έκρηξη αναλογίας του χρέους ως προς το ΑΕΠ, η Ελλάδα πρέπει να μειώσει τις μελλοντικές ετήσιες δαπάνες της και να αυξήσει τους μελλοντικούς φόρους σε ισοδύναμο συνδυασμό τουλάχιστον με το 10 % του ΑΕΠ.

Δυστυχώς, μια τέτοια φορολογική συρρίκνωση θα αυξήσει σημαντικά την ανεργία, που είναι ήδη στο επώδυνο 10% αν και η αντιπολίτευση θα καθιστούσε αδύνατη μια τέτοια ενέργεια.

Αν η Ελλάδα είχε ακόμη το δικό της νόμισμα, θα μπορούσε, παράλληλα, να υποτιμήσει τη δραχμή για να μειώσει τις εισαγωγές και να αυξήσει τις εξαγωγές, μειώνοντας κατά 15% του ΑΕΠ το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Το επίπεδο του ελληνικού ΑΕΠ και της απασχόλησης μπορεί να αυξηθεί πραγματικά στην συνέχεια, εάν αυξηθούν οι εξαγωγές και μειωθούν οι εισαγωγές αυξάνοντας περισσότερο την εγχώρια απασχόληση και την παραγωγή από ό, τι χάθηκε μέσα από την αύξηση των φόρων και τη μείωση των κρατικών δαπανών. Αλλά αφού η Ελλάδα δεν έχει πλέον το δικό της νόμισμα, δεν είναι ελεύθερη να ακολουθήσει αυτή τη στρατηγική.

Έτσι τι μπορεί να κάνει Ελλάδα; Μπορεί απλά να αυξήσει τους φόρους και την περικοπή των δαπανών, ζητώντας από τον πληθυσμό της να υποφέρει για πολλά χρόνια με υψηλή ανεργία. Αλλιώς μπορεί να επιδιώξει μια πραγματική διάσωση από τους εταίρους του ευρώ, όπου δίνουν στην ελληνική κυβέρνηση αρκετά χρήματα χρόνο με το χρόνο για να πληρώσει τους λογαριασμούς της, χωρίς αύξηση της φορολογίας. Ακόμη και αν το μικρό μέγεθος της Ελληνικής οικονομίας το κάνει εφικτό, θα πρέπει να απορριφθεί, διότι η Γερμανία και η Γαλλία σωστά φοβούνται ότι αυτό θα οδηγούσε σε πίεση για παρόμοιες διασώσεις από τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρωζώνης. Μια άλλη επιλογή για την Ελλάδα είναι ,να αποχωρήσει από τη ζώνη του ευρώ, αρχίζοντας ίσως μια διαδικασία στην οποία άλλες χώρες της Ευρωζώνης με μεγάλα δημοσιονομικά και εμπορικά ελλείμματα (μην μπορώντας) την εγκαταλείπουν.

Σς καμία από αυτές τις επιλογές δεν προσφεύγει η Ελλάδα ή οι εταίροι της Ευρωζώνης.
Υπάρχει όμως μια καλύτερη ιδέα που θα μπορούσε να διατηρηθεί το ενιαίο νόμισμα, ενώ παράλληλα θα διευκόλυνε την πολιορκημένη χώρα να προσαρμόσει τα δίδυμα ελλείμματά της.

Οι υπόλοιποι της ζώνης του ευρώ θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην Ελλάδα να λάβει προσωρινή άδεια αποχώρησης με το δικαίωμα και την υποχρέωση να επιστρέψει με μια πιο ανταγωνιστική συναλλαγματική ισοτιμία.

Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα θα μετέτρεπε το νόμισμά της από ευρώ σε δραχμή, με αρχική ισοτιμία το ένα ευρώ ίσο με μία δραχμή. Οι Τραπεζικά ισολογισμοί και οι υποχρεώσεις της θα παρέμεναν σε ευρώ. Οι μισθοί και οι τιμές θα καθορίζονταν σε δραχμές.

Μέσω της συμφωνίας η Ελλάδα θα καλείται να επιστρέψει με ισοτιμία των 1,3 δραχμών ανά ευρώ, το δε ελληνικό νόμισμα αμέσως θα υποτιμηθεί κατά περίπου 30% σε σχέση με το ευρώ αλλά και σε σχέση με άλλα εκτός ευρώ νομίσματα. Αν υπάρχει μικρός ή καθόλου πληθωρισμός στην Ελλάδα, τα ελληνικά προϊόντα θα είναι πολύ πιο ανταγωνιστικά στην εγχώρια αλλά και στις ξένες αγορές.

Σε αντάλλαγμα για την άδεια για επαναφορά της συναλλαγματικής της ισοτιμίας, η Ελλάδα θα πρέπει να συμφωνήσει σε αυστηρά φορολογικά μέτρα για να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα γρήγορα σε χαμηλό επίπεδο αλλά και να παραμένει χαμηλό. Αν και το υψηλότερο κόστος των εισαγωγών θα μειώσει τα εγχώρια πραγματικά εισοδήματα, η ζημία θα πρέπει να περιορίζεται από το γεγονός ότι οι εισαγωγές είναι λιγότερο από το 20 % του συνολικού ελληνικού ΑΕΠ.

Άλλα μέλη της ευρωζώνης ενδέχεται να αντιταχθούν επειδή δίνουν στην Ελλάδα αυτή τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Μπορεί να ανησυχήσουν ότι και άλλες χώρες με μεγάλα εμπορικά ελλείμματα θα πιέσουν για μια παρόμοια συμφωνία. Αλλά επιτρέποντας στην Ελλάδα να επαναδιαπραγματευτεί την ισοτιμία της μπορεί να είναι ακόμη καλύτερα από το να αποχωρήσει η χώρα από την ευρωζώνη. Θα ήταν σίγουρα καλύτερο από την καταδίκη του ελληνικού λαού να υποφέρει για μια δεκαετία Επίσης θα ήταν καλύτερο, για την Γερμανία και τις άλλες χώρες που παρέχουν συνεχή οικονομική ενίσχυση στην Ελλάδα, , μιας και μια τέτοια διαδικασία μπορεί να κάνει την ίδια την Γερμανία να θέλει να εγκαταλείψει την ευρωζώνη.

Η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση είναι εσφαλμένη διπλά. Πρώτον αναγκάζει διαφορετικές χώρες να ζουν με ένα ενιαίο επιτόκιο και μία συναλλαγματική ισοτιμία που δεν μπορεί να είναι κατάλληλο για όλα τα μέλη. Δεύτερον, συνδυάζοντας ένα ενιαίο νόμισμα, με ανεξάρτητες εθνικές πολιτικές στους προϋπολογισμού ενθαρρύνει την φορολογική ανηθικότητα. Η ελληνική κατάσταση είναι ένα μανιφέστο αυτών των ελλατωμάτων. Εάν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες, , θέλουν να διατηρήσουν το ισχύον σύστημα, επιτρέποντας μια προσωρινή επαναφορά της συναλλαγματικής ισοτιμίας για την Ελλάδα μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή.

* Ο κ. Martin Feldstein είναι καθηγητής οικονομικών στο Harvard και επίτιμος πρόεδρος του National Bureau of Economic Research. Προέδρευσε στο Council of Economic Advisers επί προεδρίας Ronald Reagan και είναι μέλος του Economic Recovery Advisory Board του προέδρου Barack Obama.
http://www.ft.com/cms/s/0/72214942-1b30-11df-953f-00144feab49a.html
Σημ.axinosp:Με αυτή την πρόταση που έχει κάνει ο Feldstein, έχει γίνει σούσουρο ανάμεσα στους οικονομικούς, πολιτικούς και Τραπεζικούς κύκλους σε Έλλάδα και αλλού ,για το αν θα υλοποιηθεί, ο καιρός θα το δείξει .