Τις ελπίδες...

.. για μια ευρωπαϊκή σύγκλιση στα εισοδήματα καλύτερα ας τις αφήσουμε στην άκρη. Έτσι κι αλλιώς, ήταν από την αρχή φρούδες. Δεκαοκτώ χρόνια από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και οκτώ χρόνια από το ευρώ, οι κατώτατοι μισθοί στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία είναι μόλις πάνω από το μισό του ευρωπαϊκού μέσου όρου, σύμφωνα με την Εurostat. Ας μη μιλάμε λοιπόν για ανέφικτα πράγματα. Ας μιλήσουμε για μια άλλη σύγκλιση που είναι εφικτή εδώ και τώρα: τη σύγκλιση στην αστυνόμευση.

Οι άνθρωποι...
... που ετοιμάζονται να μας στείλουν οι Βρυξέλλες φιλοδοξούν να μοιάσουν με εκείνους του παράδοξους ανθρώπους του Σπίλμπεργκ στην ταινία «Μinority Report», που είχαν το χάρισμα να αποτρέπουν τα εγκλήματα προτού συμβούν. Είναι κομμένοι και ραμμένοι όπως προβλέπει το σχέδιο που δημοσίευσε τις προάλλες η ευρωπαϊκή προεδρία. Και είναι οπλισμένοι με δύο όπλα: τη Στρατηγική Εσωτερικής Ασφάλειας (ΙSS) και τη Διαρκή Επιτροπή Εσωτερικής Ασφάλειας (CΟSΙ). Η CΟSΙ είναι ένα πανίσχυρο σώμα που θα επιβλέπει και θα διευθύνει αστυνομικές επιχειρήσεις εσωτερικής ασφάλειας σε όλο το εύρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ευρωμπάτσοι θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες αστυνόμευσης του διευρυμένου ευρωπαϊκού υπερκράτους. Και σύμφωνα με το σχέδιο, οι αρμοδιότητές τους δεν περιορίζονται στη διαχείριση των συνόρων ή την απλή αστυνομική και δικαστική συνεργασία, αλλά επεκτείνονται και «στον πολιτικό, τον οικονομικό, τον χρηματοπιστωτικό, τον κοινωνικό και τον ιδιωτικό τομέα». Οι εθνικές αστυνομικές αρχές θα ανταλλάσσουν μεταξύ τους δεδομένα και πληροφορίες, ώστε «όχι μόνο να είμαστε προετοιμασμένοι για τις μελλοντικές απειλές, αλλά να μπορέσουμε να συγκροτήσουμε τους μηχανισμούς με τους οποίους θα τις εντοπίζουμε και θα τις προλαμβάνουμε». Η συνεργασία λοιπόν θα επεκταθεί και σε άλλους τομείς, «όπως τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα». Η έννοια της «πρόληψης» περιλαμβάνει προφίλ ανθρώπων και σενάρια δραστηριοτήτων που θα θεωρούνται «απειλή» προτού ακόμη εκδηλωθούν, έστω κι αν πρόκειται για απλές συζητήσεις ιδεών, σχολιάζει ο δημοσιογράφος Τόνι Μπάνιαν. Και αμφισβητεί την «ισορροπία» μεταξύ ελευθερίας και ασφάλειας που υπόσχεται το σχέδιο. Η μέχρι τώρα ευρωπαϊκή εμπειρία, λέει, έχει δείξει πως μπροστά στην ασφάλεια, η ελευθερία έρχεται πάντα σε δεύτερη μοίρα. Ιδιαίτερα σε κρίσιμους καιρούς διεκδικήσεων και κινητοποιήσεων σαν κι αυτούς που ζούμε τώρα.

18 χρόνια...
... από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και οκτώ χρόνια μετά το ευρώ, από όλες τις υπεσχημένες φιλολαϊκές συγκλίσεις δεν υλοποιήθηκε καμία. Μονάχα η σύγκλιση στη λιτότητα. Ήταν επόμενο λοιπόν αυτή η σύγκλιση να οδηγήσει σε άλλη μία: τη σύγκλιση του Μεγάλου Αδελφού. Χωρίς συντονισμένη πανευρωπαϊκή καταστολή και αστυνόμευση, χωρίς μια σύγκλιση πρακτόρων και ευρωαστυνόμων, πώς αλλιώς θα μπορούσε να διαφυλαχθεί η απόκλιση των εισοδημάτων;

Το κράτος...
... διαιτητής για μια πιο δίκαιη κατανομή του εισοδήματος αποδείχτηκε ανήμπορο. Οι ανισότητες το νίκησαν. Ήταν επόμενο λοιπόν να αναλάβει την περιφρούρησή τους ένα κράτος χωροφύλακας.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4565882