(προσωρινή) η ελεγχόμενη Πτώχευση

«…κι όσο ο διάνος φούσκωνε από εθνική υπερηφάνεια, τόσο επιβεβαίωνε πόσο συνειδητά οι ηγέτες της Ευρωζώνης μας πέταξαν στα νύχια των κερδοσκόπων»

Ναι, περί αυτού πρόκειται, πτωχεύσαμε αλλά επειδή βρισκόμαστε στη ζώνη του €υρώ, προς το παρόν βρισκόμαστε σε διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης, αλλιώς δεν θα βρισκόμασταν στις αγκάλες του ΔΝΤ. Όσο για διατυμπανιζόμενες «εθνικές επιτυχίες» τύπου «κατορθώσαμε να έχουμε πλέον Μηχανισμό Στήριξης…» είναι –δεν χρησιμοποιώ την έκφραση συχνά- του κώλου.

Από επιτυχίες, αδέκαστες δικαιοσύνες, θριάμβους και άλλα των παλιανθρώπων φαιδρά, χορτάσαμε. Η χώρα έχει πτωχεύσει, όχι τώρα, αλλά εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια, για να μην πω περισσότερα. Δεν το έχουμε επισήμως μάθει διότι μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν «πατριώτες» (δεν τολμώ να αφαιρέσω τα εισαγωγικά), γιατί η μοναδική επιτυχία της κυβέρνησης ήταν και παραμένει ο Στόμφος της πόζας μπροστά στον φακό, του πρωθυπουργού μαζί με Μέρκελ και Σαρκοζί, κι όσο ο διάνος φούσκωνε από εθνική υπερηφάνεια, τόσο επιβεβαίωνε πόσο συνειδητά οι ηγέτες της Ευρωζώνης μας πέταξαν στα νύχια των κερδοσκόπων. Αυτή είναι η τραγική αλήθεια, τα υπόλοιπα είναι εναπομείναντα μιας ακόμα Ελληνικής τραγωδίας που με κυνισμό συνεχίζεται.

(κι επειδή εγώ δεν είμαι ειδικός) Διερωτάται ο οικονομολόγος κ. Δ. Καζάνης στο «Ποντίκι»

«Μπορεί όμως να αποφύγει η χώρα την παύση πληρωμών και την αναδιάρθρωση του χρέους της; Η αγορά σήμερα έχει πειστεί πως δεν μπορεί. Κι αυτό είναι αλήθεια. Κανένα μέτρο, καμιά εσωτερική ή νομισματική υποτίμηση, κανένα ξεπούλημα της χώρας, καμιά συμπίεση των αμοιβών και καμιά περικοπή των δαπανών δεν είναι σε θέση να αναχαιτίσουν το χρέος.»

Ας δούμε τον πίνακα, ο οποίος καταρτίστηκε με βάση τις πιο αισιόδοξες διεθνείς προβλέψεις για την πορεία της Ελλάδας έως το 2014.

Διαπιστώνουμε ότι μέχρι το 2014 το χρέος θα έχει εκτιναχθεί στο 167% του ΑΕΠ από 125% που ήταν το 2009. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι για να εξυπηρετηθεί το χρέος θα χρειαστούν για την περίοδο 2010-2014 σχεδόν 420 δισ. ευρώ! Λίγο λιγότερα από δυο φορές το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας. Πώς και από πού θα βρεθούν;

Αν προσθέσουμε επίσης και το σωρευτικό πρωτογενές έλλειμμα της περιόδου 2009-2014, που υπολογίζεται να ανέρχεται σε 12,5 δισ. ευρώ, τότε οι συνολικές δανειακές ανάγκες της περιόδου ανέρχονται σε πάνω από 432 δισ. ευρώ! Πράγμα που σημαίνει πως για τη συνολική περίοδο η Ελλάδα χρειάζεται να δανειστεί 432 δισ. ευρώ. Κι αυτό με την προϋπόθεση ότι οι κυβερνήσεις της χώρας πιάνουν τους δημοσιονομικούς στόχους τους για την περίοδο αυτή.

Το «πακέτο στήριξης» από τη μεριά του έχει υποσχεθεί μόλις 40-45 δισ. ευρώ, τα οποία ίσα που θα φτάσουν για τις δανειακές ανάγκες του φθινοπώρου. Μετά τι γίνεται; Πολλοί ελπίζουν στο ΔΝΤ. Η αλήθεια είναι ότι η μεγαλύτερη δανειοδότηση που έχει κάνει το ΔΝΤ σ’ ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο είναι τα 30 δισ. δολ. που έδωσε στη Βραζιλία το 2002. Από την άποψη των δανειακών αναγκών της χώρας τα 30 δισ. δολ. είναι ψίχουλα και η Ελλάδα δεν είναι Βραζιλία.

Το σίγουρο είναι ότι το ΔΝΤ έχει κληθεί για να προχωρήσει σε αναγκαστική παύση πληρωμών και αναδιάρθρωση του χρέους υπό την κηδεμονία του. Μια αναδιάρθρωση που θα τραβήξει προς τα πίσω τις προθεσμίες του χρέους ώστε η Ελλάδα να μπει ξανά σε πρόγραμμα αποπληρωμής του. Η χρονική διάρκεια αυτής της αναδιάρθρωσης που συζητείται θα κυμανθεί από μια δεκαετία έως τριάντα χρόνια. Μόνο που κοστίζει αρκετά για τη ρημαγμένη Ελλάδα.

Το ΔΝΤ έρχεται να εξασφαλίσει ότι η αναδιαπραγμάτευση του χρέους που αναγκαστικά θα προηγηθεί της αναδιάρθρωσης, θα γίνει με όρους συμφέροντες για τους βασικούς κατόχους ομολόγων και ότι θα αποζημιωθούν επαρκώς για τον πιστωτικό κίνδυνο που θα αναλάβουν έτσι ώστε να γίνει δυνατή η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές. Βεβαίως όλο αυτό το διάστημα τα επιτόκια θα τρέχουν σαν τρελά και ο λαός θα κληθεί να πληρώσει με αίμα τον όλο διακανονισμό. Ενώ το μόνο πιθανό αποτέλεσμα είναι να αρχίσει ένας νέος φαύλος κύκλος υπερχρέωσης για την Ελλάδα, όπως άλλωστε συνέβη με όλες τις χώρες των οποίων το χρέος αναδιάρθρωσε το ΔΝΤ.

Αν λοιπόν όλα τα πράγματα δείχνουν ότι πορευόμαστε ολοταχώς προς μια ελεγχόμενη πτώχευση υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ και την εποπτεία της Ε.Ε., όπου μέσα από μια προσωρινή στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση των ομολόγων θα κληθούν οι δανειστές του Ελληνικού Δημοσίου να αποζημιωθούν για την αδυναμία αποπληρωμής του χρέους, τότε το ερώτημα που μπαίνει είναι απλό: Γιατί πρέπει να αφήσουμε τη χώρα να ξεπουληθεί έως και την τελευταία πέτρα της μαζί με τον λαό της για ένα χρέος που έτσι ή αλλιώς δεν μπορεί να ξεπληρωθεί;

Το παρακάτω συμπέρασμα του κ. Δ. Καζάνη που αναφέρει δεν θέλω να το σκέφτομαι, δεν θέλω να σκέπτομαι τις επιπτώσεις –όχι για την χώρα- αλλά για τους κατοίκους της…:
«Ας προχωρήσουμε αμέσως σε άρνηση της πληρωμής του χρέους, σε άρνηση της κηδεμονίας από το ΔΝΤ και την Ε.Ε., που μόνο στην καταστροφή μπορεί να οδηγήσει, και ας διεκδικήσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μέσα από μια γενναία αναδιανομή πλούτου προς όφελος των εργαζομένων. Όσο βαθαίνει το αδιέξοδο, όσο περισσότερο πιέζουν οι αγορές και όσο ο απλός κόσμος θα υπόκειται στο καταστροφικό παιχνίδι που παίζουν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ, τόσο περισσότερο η λύση αυτή θα αποδεικνύεται ως η μόνη σωτήρια για τη χώρα και τον λαό.»

Ροΐδη Εμμονές
Σημ.axinosp:Το πακέτο των 30-40 δις. ευρώ δεν θα δοθεί για να βοηθηθεί η χώρα από το ΔΝΤ-ΕΕ αλλά για να βοηθηθεί το "έξυπνο χρήμα" που βρίσκεται εγκλωβισμένο στην Ελλάδα, να φύγει έξω όπως έγινε στις περιπτώσεις της Αργεντινής και της Ρωσίας, χωρίς βέβαια να αποσοβηθεί η χρεοκοπία των κρατών αυτών. Το ΔΝΤ αλλά και ΕΕ γνωρίζουν πολύ καλά ότι η χρεοκοπία της Ελλάδος είναι αναπόφευκτη, αλλά προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο και χρήμα τζογάροντας πάνω στο κουφάρι της Ελληνικής οικονομίας.