Ιστορίες από το χαμένο Βιβλίο

Απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Λέανδρου Πολενάκη
"Ιστορίες από το χαμένο Βιβλίο"
Εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ

....Τώρα το χρήμα δε βγαίνει από τον ιδρώτα του αγρότη και του βιοτέχνη της Άσκρας. Έγινε κι αυτό εμπορεύσιμο αγαθό σαν όλα τα άλλα. Που¬λιέται κι αγοράζεται στη μαύρη αγορά του αίματος των φτωχών του αιώνα και διαθέτει μια ύποπτη μυρωδιά Ταρέλκιν.
Όσοι κατα¬φέρουν κι εξασφαλίσουν στο τέλος με τρομερές δυσκολίες, με χί¬λιες ταπεινώσεις, ιδίως αν είναι γυναίκες, την πολυπόθητη θέση εργασίας, γρήγορα διαπιστώνουν ότι δεν τους χρησιμεύει σε άλλο, παρά μόνο για να τη βάλουν ως εγγύηση σε μια τράπεζα και να πάρουν δάνειο.
Επιβιώνοντας έτσι, ως εργαζόμενοι χωρίς αμοιβή! Επειδή, όταν και αν τους καταβληθεί ο γλίσχρος μισθός τους, επιστρέφει στον εργοδότη μέσω της τράπεζας με τη μορφή των τόκων!
Σε συνεργασία με το ξεπουλημένο στην ασύδοτη οικονομική ολιγαρχία κράτος, οι τράπεζες δημιούργησαν τεχνητή στενότητα χρήματος, μάζεψαν όλο το παράνομο διεθνές χρήμα που προέρχεται από το εμπόριο των όπλων και το traffiking, και μας το ξαναπουλάνε στη μαύρη αγορά, μεταβάλλοντας εμάς τους εργαζόμενους σε απλά εξαρτήματα της παγκόσμιας μηχανής ξεπλύματος των βρόμικων κερδών τους!
Εδώ δεν πρόκειται καν για κλοπή της υπεραξίας, αλλά για κλοπή της ίδιας της αξίας, της ίδιας της ζωής!
Επειδή, αν δεν κατέχεις μία θέση εργασίας μέσα στο σύστημα, δεν υπάρχεις.
Τις θέσεις εργασίας; Τις «παρέχει» το σύστημα στους πιστούς και υπάκουους. Όσοι δεν έχουν άλλους πόρους, αυτοί καταδικάζονται να πεθάνουν βιολογικά από πείνα.
Σε λίγο θα ψηφίσουν και νόμο ότι για να αποκτήσουμε παιδιά, υποχρεωτικά πρέπει να τους έχουμε από πριν εξασφαλίσει μια θέση εργασίας! Τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους ή όπως είπε ένας ποιητής εκείνης της εποχής, ο Ιωάννης Βαρβέρης, «Χαλάλι όλα τα χρήματα —οι άνθρωποι τους πεταμένα λεφτά».
Εδώ δεν πρόκειται για την παλιά καλή Μαφία που ζητούσε να της πληρώνουμε προστασία, τουλάχιστον όμως, αν πληρώναμε, μας άφηνε το μαγαζί μας.
Εδώ έχουμε μια κακοήθη μετάλλαξη και η καινούργια μεταλλαγμένη Μαφία και προστασία μάς πουλά και το μαγαζί μάς παίρνει, πληρώσουμε δεν πληρώσουμε!
Εδώ έχουμε το μεγάλο κόλπο του αιώνα για την επαναφορά του θεσμού της δουλείας με έξοδα των ίδιων των σκλάβων που χρεώνονται τις αλυσίδες τους σαν να 'ταν από χρυσάφι. Ε, όχι!...........