Και να, αδελφέ μου..

που μάθαμε να κουβεντιάζουμε, ήσυχα κι απλά.


Καταλαβαινόμαστε τώρα, δε χρειάζονται περισσότερα.

Δε με νοιάζει αν θα εξελιχθεί, ούτε αν και πόσο θα διαρκέσει. Με νοιάζει μόνο που είδα ότι μπορεί να συμβεί. Με νοιάζει, που δεν μαζευτήκαμε εκεί καμιά διακοσαριά Εγώ σε μεταξύ μας πόλεμο, αλλά ένα Εμείς που έχει την τάση να γίνει Εσείς, για να εξελιχθεί ίσως σε Όλοι Μαζί.

Ουδεν αμιγες
Σημ.axinosp:

"Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.

Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα-σύκα
και τη σκάφη-σκάφη.

Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο."