Οχήματα ξυλαέριου: καυσόξυλα στο ρεζερβουάρ των καυσίμων

Kris De Decker
Μετάφραση:axinosp

Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, σχεδόν κάθε μηχανοκίνητο όχημα, στην Ηπειρωτική Ευρώπη μετατράπηκε στο να χρησιμοποιεί καυσόξυλα.

Οχήματα ξυλαέριου (γνωστά και ως αυτοκίνητα παραγωγής αερίου) είναι μια όχι και τόσο κομψή αλλά εκπληκτικά αποτελεσματική και οικολογική εναλλακτική λύση έναντι των πετρελαιοκινήτων (βενζίνη), ξαδέλφων, ενώ η γκάμα τους είναι συγκρίσιμη με εκείνη των ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Η αύξηση των τιμών των καυσίμων και η υπερθέρμανση του πλανήτη έχουν προκαλέσει ανανεωμένο ενδιαφέρον για τη σχεδόν ξεχασμένη αυτή τεχνολογία: σε όλο τον κόσμο, δεκάδες ασχολούνται με οικιακές επισκευές για κίνηση με τα woodmobiles τους.

Η αεριοποίηση του ξύλου είναι μια διαδικασία στην οποία οργανικό υλικό μετατρέπεται σε καύσιμο αέριο κάτω από την επίδραση της θερμότητας - η διαδικασία φτάσει σε θερμοκρασία 1.400 ° C (2550 ° F). Η πρώτη χρήση της αεριοποίησης του ξύλου χρονολογείται από το 1870, όταν χρησιμοποιήθηκε ως προπομπός του φυσικού αερίου για το φωτισμό του δρόμου και το μαγείρεμα.

Στη δεκαετία του 1920, Γερμανός μηχανικός Georges Imbert ανέπτυξε μια γεννήτρια αεριοποίησης του ξύλου για κινητή χρήση. Τα αέρια που είχαν καθαριστεί και ξηρανθεί και στη συνέχεια τροφοδοτούσαν τον κινητήρα εσωτερικής καύσης του οχήματος, ο οποίος μόλις και μετά βίας θα πρέπει να ρυθμιστεί. Η γεννήτρια Imbert ήταν μαζικής παραγωγής από το 1931. Στο τέλος της δεκαετίας του 1930, περίπου 9.000 αυτοκίνητα αεριοποίησης ξύλου ήταν σε χρήση, σχεδόν αποκλειστικά στην Ευρώπη.

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος
Η τεχνολογία έγινε κοινή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ως συνέπεια του δελτίου των ορυκτών καυσίμων. Μόνο στη Γερμανία, περίπου 500.000 αυτοκίνητα παραγωγής αερίου ήταν σε λειτουργία μέχρι το τέλος του πολέμου.

"Ένα δίκτυο περίπου 3.000 πρατήριων “πετρελαίου” ιδρύθηκε , όπου οι οδηγοί έκαναν απόθεμα σε καυσόξυλα. Όχι μόνο ιδιωτικά αυτοκίνητα, αλλά και φορτηγά, λεωφορεία, τρακτέρ, μοτοσικλέτες, πλοία και τρένα ήταν εφοδιασμένα με μονάδες αεριοποίησης ξύλου. Μερικά τάνκς κινούντο με μονάδες αεριοποίησης ξύλου επίσης, αλλά για στρατιωτική χρήση, οι Γερμανοί προτίμησαν την παραγωγή υγρών συνθετικών καυσίμων (φτιαγμένα από ξύλο ή άνθρακα).

Το 1942 (όταν η τεχνολογία αυτή δεν είχε φτάσει ακόμα στο ύψη της δημοτικότητάς της), υπήρχαν περίπου 73.000 οχήματα παραγωγής αερίου στη Σουηδία, 65.000 στη Γαλλία, 10.000 στη Δανία, 9.000 στην Αυστρία και τη Νορβηγία, καθώς και σχεδόν 8.000 στην Ελβετία. Η Φινλανδία είχε 43.000 "woodmobiles” το 1944, εκ των οποίων 30.000 ήταν τα λεωφορεία και τα φορτηγά, 7.000 Ι.Χ. οχήματα, 4.000 τρακτέρ και 600 σκάφη. ( πηγή ).

Τα Woodmobiles εμφανίστηκαν επίσης στις ΗΠΑ, την Ασία και, ειδικότερα, την Αυστραλία, η οποία είχε 72.000 οχήματα που λειτουργούν με ξυλαέριο ( πηγή ). Συνολικά, περισσότερα από ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα με ξυλαέριο χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Μετά τον πόλεμο, με την βενζίνη και πάλι διαθέσιμη, η τεχνολογία έπεσε σε λήθη σχεδόν ακαριαία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, στην τότε Δυτική Γερμανία είχαν μείνει μόνο περίπου 20.000 woodmobiles


Ερευνητικό πρόγραμμα στη Σουηδία

Η αύξηση των τιμών των καυσίμων και η υπερθέρμανση του πλανήτη έχουν οδηγήσει σε αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για καυσόξυλα ως άμεσο καύσιμο. Δεκάδες ερασιτέχνες μηχανικοί σε όλο τον κόσμο έχουν μετατρέψει απλά αυτοκίνητα παραγωγής σε οχήματα παραγωγής αερίου από ξύλο, με τα περισσότερα από αυτά τα σύγχρονα woodmobiles να γίνονται στη Σκανδιναβία.

Το 1957, η σουηδική κυβέρνηση εκπόνησε ένα ερευνητικό πρόγραμμα για να προετοιμαστεί για μια γρήγορη μετάβαση σε αυτοκίνητα ξυλαέριου σε περίπτωση ξαφνικής έλλειψης πετρελαίου. Η Σουηδία δεν έχει αποθέματα πετρελαίου, αλλά έχει τεράστιες δασικές εκτάσεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει για καύσιμα. Οι στόχοι της έρευνας ήταν να αναπτυχθεί μια βελτιωμένη, τυποποιημένη εγκατάσταση που θα μπορούσε να προσαρμοστεί για χρήση σε όλα τα είδη οχημάτων.

Η έρευνα αυτή, που υποστηρίζεται από τον κατασκευαστή αυτοκινήτων Volvo, οδήγησε σε μια μεγάλη θεωρητική γνώση και πρακτική εμπειρία με διάφορα οδικά οχήματα (ένα είδαμε παραπάνω) και τρακτέρ για μια συνολική απόσταση πάνω από 100.000 χιλιόμετρα Τα αποτελέσματα συνοψίζονται σε ένα έγγραφο FAO , από το 1986, ασχολείται επίσης με ορισμένα πειράματα σε άλλες χώρες . Σουηδοί ( επισκόπηση ) και, κυρίως Φιλανδοί ερασιτέχνες μηχανικοί έχουν χρησιμοποιήσει αυτά τα δεδομένα για την περαιτέρω ανάπτυξη της τεχνολογίας ( επισκόπηση , κάτω ένα όχημα της Juha Sipilä).

Μια γεννήτρια ξυλαερίου - η οποία μοιάζει με ένα μεγάλο θερμοσίφωνα - μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα τρέϊλερ (αν και αυτό καθιστά το όχημα δύσκολο στο να παρκάρει), στο χώρο αποσκευών (πορτμπαγκάζ) του αυτοκινήτου (αν και αυτή εξαντλεί όλα σχεδόν χώρο αποσκευών) , ή σε μια πλατφόρμα στο μπροστινό ή πίσω μέρος του οχήματος (η πιο δημοφιλής επιλογή στην Ευρώπη). Στην περίπτωση ενός Αμερικάνικου αγροτικού, η γεννήτρια τοποθετείται στη καρότσα. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ορισμένα οχήματα ήταν εξοπλισμένα με ενσωματωμένη γεννήτρια, εντελώς κρυφή από κάθε άποψη.

Καύσιμα


Το καύσιμο για ένα αυτοκίνητο ξυλαέριου αποτελείται από ξύλο ή μικρά κομμάτια ξύλου (βλ. εικόνα ). Ο άνθρακας μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί, αλλά αυτό οδηγεί σε απώλεια 50% της διαθέσιμης ενέργειας που περιέχεται στην αρχική βιομάζα. Από την άλλη πλευρά, το κάρβουνο περιέχει περισσότερη ενέργεια, έτσι ώστε η εμβέλεια κίνησης του αυτοκινήτου, μπορεί να επεκταθεί. Καταρχήν, κάθε οργανικό υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, άνθρακας και τύρφη χρησιμοποιήθηκαν επίσης, αλλά το ξύλο ήταν το κύριο καύσιμο.

Ένα από τα πιο επιτυχημένα αυτοκίνητα ξυλαέριου φτιάχτηκε πέρυσι από τον Dutch John. Ενώ πολλά σύγχρονα οχήματα παραγωγής φυσικού αερίου φαίνεται να έρχονται κατευθείαν από το Mad Max, ο Dutch με το Volvo 240 του που είναι εξοπλισμένο με μια πολύ μοντέρνα εμφάνιση του συστήματος από ανοξείδωτο χάλυβα (βλέπε την πρώτη εικόνα και τα δύο παρακάτω εικόνες και στη συνέχεια να συγκριθεί με αυτό της Volvo , το BMW , το Audi, ή αυτό το Yugo ).

«Η παραγωγή φυσικού αερίου από ξύλο δεν είναι κάτι δύσκολο», λέει ο John. «Η παραγωγή φυσικού αερίου από καθαρό ξύλο είναι ένα άλλο πράγμα. Έχω αντιρρήσεις για κάποια woodmobiles. Συχνά, η παραγωγή φυσικού αερίου είναι τόσο καθαρή όσο και η εμφάνιση του μηχανισμού κατασκευής."

Ο Dutch John πιστεύει ακράδαντα στην παραγωγή αερίου από ξύλο, κυρίως για σταθερές χρήσεις όπως η θέρμανση, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ή ακόμα και η παραγωγή πλαστικών. Η εταιρεία Volvo έχει ως στόχο να καταδείξει τις δυνατότητες της τεχνολογίας. "Παρκάρετε ένα ιταλικό σπορ αυτοκίνητο δίπλα σε ένα αυτοκίνητο παραγωγής αερίου από ξύλο και το πλήθος θα συγκεντρωθεί γύρω από το woodmobile. Παρόλα αυτά, τα αυτοκίνητα παραγωγής αερίου από ξύλο είναι μόνο για ιδεαλιστές και για περιόδους κρίσης."

Εμβέλεια

Το Volvo πιάνει μέγιστη ταχύτητα 120 χιλιομέτρων ανά ώρα και μπορεί να διατηρήσει μια σταθερή ταχύτητα 110 χλμ/ώρα. Η «δεξαμενή καυσίμων" μπορεί να περιέχει 30 κιλά από ξύλο, καλή για μια εμβέλεια 100 χιλιομέτρων συγκρίσιμη με εκείνη ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου.

Αν το πίσω κάθισμα είναι φορτωμένο με σακιά από ξύλο, η εμβέλεια μπορεί είναι επεκταθεί στα 400 χιλιόμετρα. Και πάλι, αυτό είναι συγκρίσιμο με την εμβέλεια ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου, εάν ο χώρος των επιβατών θυσιάζεται για μια μεγαλύτερη μπαταρία, όπως συμβαίνει με το Tesla Roadster ή το ηλεκτρικό Mini Cooper.Η διαφορά είναι, φυσικά, ότι ο John πρέπει να σταματάει τακτικά για να αρπάξει ένα σάκο με ξύλα από το πίσω κάθισμα και να ξαναγεμίζει τη δεξαμενή.

Τρέϊλερ
Όπως συμβαίνει και με άλλα αυτοκίνητα, η γκάμα του αυτοκινήτου ξυλαέριου εξαρτάται επίσης από το ίδιο το όχημα. Αυτό φαίνεται από τα διάφορα αυτοκίνητα που είχουν μετατραπεί με Vesa Mikkonen. Ο Fin τοποθετεί όλους τους μηχανισμούς παραγωγής αερίου από ξύλο σε ένα τρέϊλερ. Το πιο πρόσφατο αυτοκίνητό του που έχει μετατραπεί είναι του 1979 Lincoln Continental Mark V, ένα μεγάλο, βαρύ αμερικάνικο κουπέ. Καταναλώνει 50 κιλά, από ξύλο ανά 100 χιλιόμετρα και είναι έτσι, σημαντικά λιγότερο αποτελεσματικό από ό, τι το Volvo του John. Ο Mikkonen έχει επίσης μετατρέψει ένα Toyota Camry, σε ένα πολύ πιο αποδοτικό αυτοκίνητο. Αυτό το όχημα καταναλώνει μόνο 20 κιλά, ξύλο στην ίδια απόσταση. Ωστόσο, το τρέϊλερ είναι σχεδόν τόσο μεγάλο όσο το ίδιο το αυτοκίνητο.

Η εμβέλεια των ηλεκτρικών αυτοκινήτων μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά, καθιστώντας τα μικρότερα και ελαφρύτερα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι δυνατόν με τα ξαδέλφια τους με φυσικό αέριο από ξύλο, λόγω του βάρους και του όγκου των μηχανών. Τα μικρότερα αυτοκίνητα του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου είχαν μόνο εμβέλεια γύρω στα 20 έως 50 χιλιόμετρα, παρά την πολύ χαμηλότερη ταχύτητα και την επιτάχυνση τους.

Ελευθερία

Η διεύρυνση της «δεξαμενής καυσίμου» είναι η μόνη επιλογή για να βελτιώσουμε την εμβέλεια περαιτέρω (εκτός από τη μείωση της ταχύτητας, φυσικά αλλά αυτό είναι φυσικά άλλη ιστορία ). Ο Αμερικανός Dave Nichols (ο άνθρωπος που δείχνει το ξύλο σε μια από τις φωτογραφίες παραπάνω) μπορεί να φορτώσει 180 κιλά ξύλου στο πίσω μέρος του αγροτικού του οχήματος ενός Ford του 1989. Αυτό τον πηγαίνει 965 χιλιόμετρα απόσταση, μια εμβέλεια που είναι συγκρίσιμη με ένα ορυκτού καύσιμου κινούμενο αυτοκίνητο. Το πλεονέκτημα αυτό είναι συζητήσιμο, βέβαια, όπως να το κάνουμε, ο Nichols πρέπει να σταματάει τακτικά για να ξαναγεμίζει τη δεξαμενή: αν είχε φορτώσει το πίσω μέρος του αγροτικού του με βενζίνη, τότε θα μπορούσε να ταξιδεύει ακόμη μακρύτερα.

Σύμφωνα με τον Nichols, μισό κιλό ξύλου, αρκεί για να ταξιδεύει για 1,6 χιλιόμετρα, πράγμα που αντιστοιχεί με του Volvo τα 30 κιλά ξύλου ανά 100 χιλιόμετρα. Ο Αμερικανός έχει ιδρύσει μια εταιρεία (21st Century Motor Works) και σχεδιάζει να πουλήσει την τεχνολογία του σε μεγαλύτερη κλίμακα. Όταν φτάνει σπίτι, χρησιμοποιεί το φορτηγό του για τη θέρμανση του σπιτιού του και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η ιστορία του έχει αναφερθεί σε ΜΜΕ στις ΗΠΑ, και ο λόγος μπορεί να συνοψιστεί στην πινακίδα του που γράφει: "Ελευθερία".

«Μπορείτε να πάτε σε όλο τον κόσμο με ένα πριόνι και ένα τσεκούρι", όπως το θέτει ο John Dutch. Ο συμπατριώτη του, Joost Conijn , άρπαξε την ευκαιρία για να πάει ένα δίμηνο ταξίδι σε όλη την Ευρώπη, χωρίς να ανησυχεί για την εγγύτητα των πλησιέστερων βενζινάδικων (που δεν είναι εύκολο να βρει κανείς πάντα, σε μια χώρα όπως η Ρουμανία).

Οι ντόπιοι του έδωσαν το ξύλο για να συνεχίσει το ταξίδι του - με την προμήθεια αποθηκευμένη σε ένα τρέϊλερ. Ο Conijn δεν χρησιμοποίησε μόνο το ξύλο ως καύσιμο, αλλά και ως δομικό υλικό για το ίδιο το αυτοκίνητο (φωτογραφία πάνω - video εδώ ). Για ένα άλλο ταξίδι με αυτοκίνητο με ξυλαέριο, δείτε το " Γύρος της Σουηδία με το ξύλο στη δεξαμενή ".

Το woodmobile έχει μέλλον;

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, το υδρογόνο θεωρήθηκε ως το εναλλακτικό καύσιμο του μέλλοντος. Στη συνέχεια, τα βιοκαύσιμα και ο πεπιεσμένος αέρας ανέλαβαν ηγετικό ρόλο, ενώ σήμερα όλη η προσοχή επικεντρώνεται στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Αν η τεχνολογία αυτή αποτύχει, επίσης (και το έχουμε εκφράσει με τις αμφιβολίες μας σχετικά για αυτή αρκετές φορές), μπορούμε να πάμε πίσω στο αυτοκίνητο με ξυλαέριο;

Παρά τη βιομηχανική εμφάνισή του, ένα αυτοκίνητο ξυλαερίου τα καταφέρνει αρκετά καλά από οικολογική άποψη σε σύγκριση με άλλα εναλλακτικά καύσιμα. Η αεριοποίηση του ξύλου είναι ελαφρώς πιο αποτελεσματική από την καύση ξύλου, καθώς μόνο το 25 % του ενεργειακού περιεχομένου του καυσίμου χάνεται. Η κατανάλωση ενέργειας ενός woodmobile είναι περίπου 1,5 φορές υψηλότερη από την ενεργειακή κατανάλωση του με ένα παρόμοιο αυτοκίνητο που κινείται με βενζίνη (συμπεριλαμβανομένης και της ενέργειας που χάνεται κατά τη διάρκεια της προ-θέρμανση του συστήματος και το επιπλέον βάρος του μηχανήματος). Αν η ενέργεια που απαιτείται για την εξόρυξη, τη μεταφορά και τη βελτίωση του πετρελαίου έχει επίσης ληφθεί υπόψη, ωστόσο, στη συνέχεια, το ξυλαέριο είναι τουλάχιστον εξίσου αποτελεσματικό με αυτό της βενζίνης. Και, φυσικά, το ξύλο είναι ένα ανανεώσιμο καύσιμο. Η βενζίνη δεν είναι.

Τα πλεονεκτήματα των αυτοκινήτων φυσικού αερίου από ξύλο

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των οχημάτων παραγωγής φυσικού αερίου από ξύλο είναι, ότι είναι προσιτά και ανανεώσιμα καύσιμα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα χωρίς καμία προηγούμενη επεξεργασία. Η μετατροπή βιομάζας σε υγρό καύσιμο όπως η αιθανόλη ή το βιοντίζελ μπορούν να καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια (και CO2) από το καύσιμο που δημιουργεί . Στην περίπτωση ενός αυτοκινήτου παραγωγής φυσικού αερίου από ξύλο, δεν απαιτείται περαιτέρω ενέργεια που χρησιμοποιείται στην παραγωγή ή τη διύλιση των καυσίμων, με εξαίρεση την υλοτομία και το κόψιμο των ξύλων. Αυτό σημαίνει ότι ένα woodmobile έχει σχεδόν ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα, ιδίως όταν η υλοτομία και η κοπή γίνονται με το χέρι.

Επιπλέον, ένα αυτοκίνητο παραγωγής φυσικού αερίου από ξύλο δεν απαιτεί μια χημική μπαταρία και αυτό είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Πολύ συχνά, η ενσωματωμένη ενέργεια της τεράστιας μπαταρίας του τελευταίου έχει ξεχαστεί. Πράγματι, στην περίπτωση ενός οχήματος παραγωγής φυσικού αερίου από ξύλο συμπεριφέρεται σαν μια φυσική μπαταρία. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη για υψηλής τεχνολογίας ανακύκλωση: η τέφρα που απομένει, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λίπασμα.

Μια σωστά λειτουργίας γεννήτρια παραγωγής φυσικού αερίου από ξύλο επίσης παράγει λιγότερη ατμοσφαιρική ρύπανση από την βενζίνη ή τον ντίζελ κινητήρα του αυτοκινήτου. Η αεριοποίηση του ξύλου είναι πολύ καθαρότερη από την καύση του ξύλου: οι εκπομπές είναι συγκρίσιμες με εκείνες της καύσης φυσικού αερίου. Ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο έχει τη δυνατότητα να κάνουμε κάτι καλύτερο, αλλά στη συνέχεια η ενέργεια που χρησιμοποιεί πρέπει να παράγεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η οποία είναι μη ρεαλιστικό σενάριο .

Τα μειονεκτήματα των αυτοκινήτων παραγωγής φυσικού αερίου από ξύλο

Παρόλα αυτά τα πλεονεκτήματα, χρειάζεται μόνο μία ματιά σε ένα woodmobile για να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι κάθε άλλο παρά η ιδανική λύση. Το κινητό εργοστάσιο παραγωγής φυσικού αερίου από ξύλο καταλαμβάνει πολύ χώρο και μπορεί να ζυγίσει εύκολα μερικές εκατοντάδες κιλά -. Άδειο. Το μέγεθος του εξοπλισμού οφείλεται στο γεγονός ότι το φυσικό αέριο από ξύλο έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε ενέργεια. H αξία του φυσικού αέριου από ξύλο είναι περίπου 5,7 MJ ανά kg, σε σύγκριση με τα 44 MJ / kg για τη βενζίνη και τα 56 MJ / kg για το φυσικό αέριο ( πηγή ).

Επιπλέον, η χρήση του φυσικού αερίου από ξύλο περιορίζει την απόδοση του κινητήρα εσωτερικής καύσης, γεγονός που σημαίνει ότι η ταχύτητα και επιτάχυνση του αυτοκινήτου που έχει μετατραπεί μειώνονται. Το αέριο από ξύλο αποτελείται περίπου από 50% άζωτο, 20% μονοξείδιο του άνθρακα, 18% υδρογόνο, 8% διοξείδιο του άνθρακα και 4% μεθάνιο. Το Άζωτο δεν συμβάλλει στην καύση, ενώ το μονοξείδιο του άνθρακα είναι μια αργή καύση φυσικού αερίου. Λόγω αυτής της υψηλής περιεκτικότητας σε άζωτο, ο κινητήρας λαμβάνει λιγότερα καύσιμα, πράγμα που οδηγεί σε 35 με 50% μικρότερη απόδοση. Επειδή το φυσικό αέριο καίγεται αργά, δεν είναι δυνατός ο υψηλός αριθμό στροφών. Ένα όχημα παραγωγής φυσικού αερίου από ξύλο δεν είναι σπορ αυτοκίνητο.

Παρά το γεγονός ότι κάποια μικρότερα αυτοκίνητα έχουν εξοπλιστεί με συσκευές παραγωγής αερίων από ξύλο (βλ. για παράδειγμα το Opel Kadett ), η τεχνολογία είναι καλύτερα προσαρμοσμένη σε ένα μεγαλύτερο, βαρύτερο αυτοκίνητο με ισχυρό κινητήρα. Αν όχι, η απόδοση του κινητήρα και η εμβέλεια μπορεί να μην είναι επαρκής. Ακόμη και αν η εγκατάσταση μπορεί να μειωθεί για ένα μικρότερο όχημα, σε μέγεθος και σε βάρος, μην την μειώσετε αναλογικά με τη μείωση του μεγέθους και του βάρους του αυτοκινήτου. Μερικοί έχουν κατασκευάσει μοτοσικλέτες που κινούνται από φυσικό αέριο ξύλου, αλλά η εμβέλεια τους είναι περιορισμένη (μία μοτοσικλέτα με καλάθι είναι καλύτερα, όμως). Φυσικά, το βάρος και το μέγεθος του κινητού εργοστασίου φυσικού αερίου από ξύλο είναι λιγότερο πρόβλημα με λεωφορεία, φορτηγά, τρένα ή πλοία.

Ευκολία χρήσης
Ένα άλλο πρόβλημα των αυτοκινήτων παραγωγής φυσικού αερίου από ξύλο είναι ότι δεν είναι ιδιαίτερα φιλικά προς τον χρήστη, αν και αυτό έχει βελτιωθεί σε σύγκριση με την τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δείτε το δεύτερο μέρος του παρόντος εγγράφου pdf (σελίδα 17 και περαιτέρω) για μια περιγραφή στο πως ήταν να οδηγείς ένα αυτοκίνητο παραγωγής φυσικού αερίου από ξύλο τότε:

"... Εμπειρία στο όργανο Wurlitzer θα μπορούσε να είναι ένα σαφές πλεονέκτημα».

Παρά τις βελτιώσεις, ακόμη και ένα σύγχρονο woodmobile απαιτεί έως και 10 λεπτά για να φτάσει την απαιτούμενη θερμοκρασία, έτσι δεν μπορείτε να ανεβείτε στο αυτοκίνητό σας και να το οδηγήσετε αμέσως. Επιπλέον, πριν από κάθε ξαναγέμισμα, τις στάχτες της τελευταίας διαδικασίας αεριοποίησης πρέπει να τις πετάξετε έξω. Η παρουσία της πίσσας στην εγκατάσταση είναι λιγότερο προβληματική από ότι ήταν πριν από 70 χρόνια, αλλά και τα φίλτρα πρέπει να συνεχίσουν να καθαρίζονται τακτικά. Και επίσης είναι η περιορισμένη εμβέλεια του οχήματος. Συνολικά, είναι χιλιόμετρα μακριά από τη γνωστή ευκολία χρήσης ενός αυτοκινήτου με βενζίνη.

Οι μεγάλες ποσότητες (θανατηφόρου) μονοξείδιου του άνθρακα που παράγεται απαιτεί ορισμένες προφυλάξεις, επίσης, δεδομένου ότι μια διαρροή στις σωληνώσεις δεν είναι αδύνατη. Σε περίπτωση που το μηχάνημα τοποθετείται στο πορτ-μπαγκάζ, η εγκατάσταση ανιχνευτή συγκέντρωσης CO στο διαμέρισμα των επιβατών δεν είναι καθόλου πολυτέλεια. Επιπλέον, ένα αυτοκίνητο παραγωγής αερίου από ξύλο δεν πρέπει να σταθμεύει σε κλειστό χώρο εκτός αν το αέριο αδειάζετε με ανάφλεξη πρώτα (φωτογραφία πάνω).

Μαζικής παραγωγής woodmobiles

Φυσικά, όλα τα οχήματα που περιγράφονται ανωτέρω είναι κατασκευασμένες από ερασιτέχνες μηχανικούς. Εάν παρήγαμε αυτοκίνητα ειδικά σχεδιασμένο για να τροφοδοτηθούν με ξύλο, και τα παρήγαμε μέσα στα εργοστάσια, οι πιθανότητες είναι ότι τα μειονεκτήματα θα γίνονταν κάπως λιγότερα σημαντικά και τα πλεονεκτήματα θα γίνονταν ακόμη μεγαλύτερα. Τέτοια woodmobiles θα φαινόντουσαν πιο κομψά.

Το Volkswagen “Σκαθάρι” που πέρασε από τη γραμμή συναρμολόγησης κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είχε όλο το μηχανισμό αεριοποίησης του ξύλου φτιαγμένο εσωτερικά (πηγές: 1 / 2 / 3 ). Απέξω, η γεννήτρια αερίου από ξύλο και το υπόλοιπο της εγκατάστασης ήταν αόρατο. Η τροφοδοσία του ξύλου γινόταν μέσα από μια τρύπα στο κάλυμμα του κινητήρα (καπό).

Το ίδιο ίσχυε και για αυτή την Mercedes-Benz, στην οποία η εγκατάσταση του μηχανισμού ήταν εντελώς κρυμμένη στο πορτ-μπαγκάζ ( πηγή ).

Η αποψίλωση των δασών

Δυστυχώς, οι μετοχές του φυσικού αερίου από ξύλο αποτελούν σημαντικό μειονέκτημα σε σχέση με άλλα βιοκαύσιμα. Η μαζική παραγωγή woodmobiles δεν θα το έλυνε αυτό. Το αντίθετο, μάλιστα: εάν επρόκειτο να μετατρέψουμε κάθε όχημα, ή ακόμα και ένα σημαντικό αριθμό, σε όχημα παραγωγής φυσικού αέριου από ξύλο, όλα τα δέντρα του κόσμου θα εξαφανίζονταν και θα πεθαίναμε από την πείνα, επειδή όλες οι γεωργικές εκτάσεις θα θυσιάζονταν για τις ενεργειακές καλλιέργειες. Πράγματι, το woodmobile προκάλεσε σοβαρή αποψίλωση των δασών στη Γαλλία κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ( πηγή ). Ακριβώς όπως με πολλά άλλα βιοκαύσιμα, η τεχνολογία δεν είναι κλιμακούμενη.

Ωστόσο, ενώ το με βιοκαύσιμα κινούμενο αυτοκίνητο είναι τόσο φιλικό προς τον χρήστη ως αντίπαλος της βενζίνης, το όχημα παραγωγής φυσικό αέριου από ξύλο πρέπει να είναι το πιο δύσχρηστο εναλλακτικό καύσιμο που υπάρχει. Αυτό μπορεί να είναι ένα πλεονέκτημα: η στροφή προς τα αυτοκίνητα με ξυλαέριο μπορεί να σημαίνει ότι θα οδηγούμε λιγότερο, και αυτό φυσικά θα ήταν καλό από περιβαλλοντική άποψη. Αν χρειάζεται να προθερμάνετε το αυτοκίνητό σας για 10 λεπτά, οι πιθανότητες είναι ότι εσείς θα αποφασίσετε να μην το χρησιμοποιήσετε, προκειμένου να οδηγήσετε μερικά χιλιόμετρα για να πάρει κάποια είδη παντοπωλείου. Ένα ποδήλατο θα κάνει τη δουλειά πιο γρήγορα. Αν έπρεπε να κόψετε ξύλα για τρεις ώρες, μόνο για να κάνετε ένα ταξίδι στην παραλία, θα μπορούσατε πιθανότατα να αποφασίσετε να πάρετε το τρένο.

Σε κάθε περίπτωση, το woodmobile αποδεικνύει (και πάλι) ότι το σύγχρονο αυτοκίνητο είναι ένα προϊόν των ορυκτών καυσίμων. Σε ό, τι εναλλακτικό καύσιμο πιστεύετε σαν λύση, κανένα από αυτά δεν πλησιάζει στην ευκολία της βενζίνης ή του ντίζελ. Αν, μια μέρα, η διαθεσιμότητα του (φθηνού)πετρελαίου τελειώσει, η απανταχού παρουσία του αυτοκινήτου θα ανήκει στην ιστορία. Αλλά το συγκεκριμένο όχημα δεν θα πεθάνει ποτέ.

Low-tech Magazine