Velomobile: υψηλής τεχνολογίας ποδήλατο ή χαμηλής τεχνολογίας αυτοκίνητο;

Kris De Decker (επιμέλεια Shameez Joubert)
Μετάφραση:axinosp

Τα καθιστά ποδήλατα με αμάξωμα προκαλούν ένα περίεργο αποτέλεσμα. Φαίνονται τόσο γρήγορα όσο ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο ή ένα μαχητικό τζετ, αλλά, βεβαίως, δεν είναι.
Παρ 'όλα αυτά, χάρη στην οριζόντια θέση, το ελάχιστο βάρος και την εξαιρετική αεροδυναμική, κάνοντας πετάλι με ένα "velomobile" απαιτεί τρεις έως τέσσερις φορές λιγότερη ενέργεια από το να κάνεις πετάλι με ένα κανονικό ποδήλατο.
Αυτή η υψηλότερη ενεργειακή αποδοτικότητα μπορεί να μετατραπεί αισθητά όσον αφορά την άνεση, αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να επιτύχουν υψηλότερες ταχύτητες και μεγαλύτερες αποστάσεις - απλοί ποδηλάτες μπορούν να διατηρούν εύκολα μια σταθερή ταχύτητα 40 km / h (25 mph) ή περισσότερο. Το velomobile γίνεται έτσι μια εξαιρετική εναλλακτική λύση σε θέση ενός αυτοκινήτου για μεσαίες αποστάσεις, ιδιαίτερα σε άσχημες καιρικές συνθήκες.

Βασικά, ένα velomobile είναι ένα καθιστό ποδήλατο, με την προσθήκη ενός αμαξώματος. Τα καθιστά ποδήλατα θεωρούνται λίγο παράξενα, αλλά έχουν κάποια ενδιαφέροντα πλεονεκτήματα έναντι των κανονικών ποδηλάτων. Για παράδειγμα, ένα καθιστό ποδήλατο δεν έχει σέλα, αλλά ένα άνετο κάθισμα με υποστήριξη στην πλάτη, έτσι ώστε να κάθεσαι ή να ξαπλώνεις πιο άνετα και να μπορείς να κάνεις πετάλι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Λόγω της ανώτερης αεροδυναμικής δυνατότητας τους, η ποδηλασία σε καθιστό ποδήλατο χρειάζεται μικρότερη προσπάθεια, επιτρέποντας σας να ταξιδεύετε ταχύτερα και περισσότερο από ό, τι με ένα κανονικό ποδήλατο. Τα καθιστά ποδήλατα μπορούν να έχουν δύο, τρεις ή τέσσερις τροχούς. Trikes (3 ρόδες) και quads (4 τροχούς) προσφέρουν το πρόσθετο πλεονέκτημα της σταθερότητας.



Εικόνα:Scorpion

Ένα velomobile - σχεδόν πάντα ένα trike (3 ρόδες) - προσφέρει δύο επιπλέον πλεονεκτήματα σε σχέση με τα κανονικά καθιστά τρίκυκλα. Το αμάξωμα προστατεύει τον αναβάτη (και τα μηχανικά του μέρη) από τις καιρικές συνθήκες, έτσι ώστε το όχημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε οποιαδήποτε εποχή ή το κλίμα. Επιπλέον, το αεροδυναμικό σχήμα του αμαξώματος βελτιώνει περαιτέρω την απόδοση του οχήματος, με θεαματικά αποτελέσματα.

Velomobile εναντίον ποδηλάτου
Από τον πίνακα που ακολουθεί ( πηγή . pdf) μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι η απαιτούμενη ισχύς για την επίτευξη ταχύτητα 30 χιλιομέτρων την σε ένα αριστούργημα -velomobile (το Quest είναι μόνο 79 βατ, σε σύγκριση) έως 271 βατ σε ένα κανονικό ποδήλατο και 444 βατ σε ένα παραμελημένο ποδήλατο. Η ποδηλασία με ταχύτητα 30 χλμ/ώρα χρειάζεται επομένως, 3,5 φορές λιγότερη ενέργεια, με velomobile από ό, τι με ένα κανονικό ποδήλατο. Πηγαίνοντας στην ευθεία (με ισχύ 250 Watt) σας δίνει την ταχύτητα των 29 χλμ/ώρα ένα κανονικό ποδήλατο και 50 χλμ/ώρα ένα velomobile.


Πηγή: "The velomobile as a vehicle for more sustainable transportation" (pdf).
Η NASA βαθμολογεί σαν μέση μακροπρόθεσμη απόδοση ισχύος για ένα ενήλικο άνδρα τα 75 βατ, ενώ αθλούμενα άτομα μπορεί να διατηρεί εύκολα πάνω από 100 βατ για αρκετές ώρες, 200 έως 300 βατ για μία ώρα, και μεταξύ 300 και 400 βατ για 10 τουλάχιστον λεπτά. Ο Λανς Άρμστρονγκ λέγεται να έχει φτάσει κατά μέσο όρο μεταξύ 475 και 500 βατ για 38 λεπτά κατά τη διάρκεια ανάβασης πάνω σε λόφο το 2001 στο ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας (Πηγή: Το ανθρώπινα κινούμενο σπίτι ).

Αν συνήθως μετακινείστε με ποδήλατο, μπορείτε να κάνετε δύο πράγματα με velomobile: Διατηρείτε την ίδια ταχύτητα όπως κάνετε συνήθως, αλλά η χρήση 3,5 φορές λιγότερη ενέργεια, ή φτάσετε στον προορισμό σας με διπλάσιο ρυθμό με την ίδια προσπάθεια. Η υψηλή απόδοση διευρύνεται σημαντικά με το εύρος των πεντάλ οχήματος. Το ποδήλατο γενικά θεωρείται σαν μέσο για μετάβαση σε μικρές αποστάσεις, ως επί το πλείστον κάτω από 5 χιλιόμετρα (= ποδήλατο 15 λεπτά με ταχύτητα 20 χλμ/ώρα). Ωστόσο, η μέση απόσταση ενός ταξιδιού αυτοκινήτου στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, κυμαίνεται μεταξύ 13 και 15 χιλιομέτρων.


Εικόνα:Sinner Mango Red Edition.

Ένα velomobile φθάνει σταθερή ταχύτητα οδήγησης τα 35 χλμ/ώρα με την ίδια παραγωγή ενέργειας, έτσι ώστε η απόσταση καλύπτεται σε 15 λεπτά γίνεται 9 χιλιόμετρα , αντί των 5 χιλιόμετρων . Με μια ταχύτητα των 45 km / h (δεν είναι ασυνήθιστο για ένα κανονικό ποδηλάτη) η απόσταση που καλύπτεται σε 15 λεπτά γίνεται περισσότερο από 11 χιλιόμετρα. Έτσι, είκοσι λεπτά πεντάλ σε velomobile καλύπτει επαρκώς κατά μέσο όρο μια διαδρομή με αυτοκίνητο. Το velomobile θα μπορούσε να αντικαταστήσει ένα σημαντικό μέρος χιλιομέτρων διαδρομής με αυτοκίνητο, επειδή τα οχήματα ειδικά αυτά επίσης, προστατεύουν τους επιβάτες από τον άνεμο, τη βροχή και το κρύο.


Εικόνα: Quest.

Εξ ορισμού, τα velomobiles είναι κατασκευασμένες για ταχύτητα. Το αμάξωμα προσφέρει ένα σαφές πλεονέκτημα σε υψηλότερες ταχύτητες, ξεκινώντας από 20 έως 25 km / ώρα). Πέρα απ 'αυτές τις ταχύτητες, σχεδόν όλη η ενέργεια που παράγεται από έναν ποδηλάτη διοχετεύεται προς την καταπολέμηση της αντίστασης του αέρα. Λόγω της όρθιας θέσης, η αεροδυναμική ενός ποδηλάτη σε ένα κανονικό ποδήλατο είναι απογοητευτική. Το velomobile, από την άλλη πλευρά, υποφέρει λιγότερο από την αντίσταση του αέρα ακόμη και από το πιο αεροδυναμικό σπορ αυτοκίνητο.

Σε χαμηλότερες ταχύτητες, όμως, το σχετικά βαρύ (25 έως 40 κιλά) velomobile δημιουργεί μειονεκτήματα. Επιταχύνει πιο αργά από ό, τι ένα κανονικό ποδήλατο, και έχει πολύ περισσότερες δυσκολίες αναρρίχησης σε ένα λόφο. Ένα ηλεκτρικό μοτέρ υποβοήθησης μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα σε ορεινές περιοχές. Ο κινητήρας μπορεί να βοηθήσει το velomobile στην ανάβαση, ενώ η ενέργεια μπορεί να ανακτηθεί από τα φρένα κατά την κάθοδο. Φυσικά, μια ηλεκτρική υποβοήθηση μπορεί επίσης να θεωρηθεί σε επίπεδο έδαφος, μια επιλογή που αποκτά μεγάλη δημοτικότητα αυτές τις μέρες.


Εικόνα:de Leiba x-stream.

Εξ ορισμού, το velomobile είναι ουσιαστικά κατασκευασμένο για μεγαλύτερες αποστάσεις. Για μικρότερες διαδρομές στη πόλη το παραδοσιακό ποδήλατο είναι ασυναγώνιστο. Επιταχύνει πιο γρήγορα, είναι πιο ευέλικτο, και είναι πολύ εύκολο στα άλματα.

Velomobile εναντίον ηλεκτρικού αυτοκίνητου

Ο Dries Callebaut και Brecht Vandeputte, οι βέλγοι σχεδιαστές του WAW-velomobile , υπολόγισαν τη αποτελεσματικότητα του velomobile όσον αφορά την αποτελεσματικότητα ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου (με τη χρήση των δεδομένων τους και αυτή την πηγή ). Κατά τη διάρκεια ενός οικολογικού μαραθώνιου νωρίτερα αυτό το χρόνο εφοδίασαν ένα velomobile τους με έναν ηλεκτροκινητήρα, ένα πλήρες υποκατάστατο χρήση πεντάλ. Δεν προοριζόταν πραγματικά γι’ αυτό το όχημα, αλλά το πλεονέκτημα του πειράματος είναι ότι επιτρέπει μια σαφή σύγκριση.
Η ενεργειακή κατανάλωση του WAW μετρήθηκε στο 0,7 kWh ανά 100 χιλιόμετρα . Αυτό κάνει το velomobile πάνω από 20 φορές πιο αποτελεσματικό από ό, τι τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν σήμερα στην αγορά. Για παράδειγμα, το Nissan Leaf απαιτεί 15 kWh ανά 100 χιλιόμετρα. Η τεράστια διαφορά οφείλεται φυσικά, στην τεράστια διαφορά του βάρους. Χωρίς την μπαταρία, το Nissan ζυγίζει μόλις πάνω από έναν τόνο, ενώ το WAW ζυγίζει λιγότερο από 30 κιλά.


Εικόνα:Versatile.

Για έναν άνθρωπο που κινείται με velomobile η σύγκριση είναι λίγο πιο περίπλοκη και επιδέχεται πολλές ερμηνείες, γιατί ένας ανθρώπος δεν λειτουργεί (κυρίως) με ηλεκτρική ενέργεια, αλλά με βιομάζα. Η αποδοτικότητα ενός ανθρώπου που κινείται με velomobile επομένως εξαρτάται από το τι τρώει ο ποδηλάτης (η απόδοση του ηλεκτρικού αυτοκινήτου εξαρτάται επίσης από το πώς παράγεται η ηλεκτρική ενέργεια). Ο Callebaut και Vandeputte έθεσαν την χρήση πρωτογενούς ενέργειας στα 0,6 kWh/100 χλμ. για μια χορτοφαγική διατροφή από τον κήπο σας, σε 2,4 kWh ανά 100 km για το μέσο όρο διατροφή των δυτικών μη χορτοφάγων.



Εικόνα:Versatile.

Ένας άνθρωπος που κινούνται με velomobile είναι 15 έως 62 φορές περισσότερο ενεργειακά αποτελεσματικότερος από ένα Nissan Leaf. Όχι μόνο 6 με 25 φορές, γιατί κάνουμε σύγκρισης πρωτογενούς ενέργειας εδώ. Τα 15 kWh που καταναλώνονται από την Nissan ισοδυναμούν με περίπου 37,5 kWh πρωτογενούς ενέργειας από σταθμούς ηλεκτρικής ενέργειας (στην Ευρώπη) που έχουν απόδοση του 40%.

Μπορείτε επίσης να υποστηρίξουμε ότι η καύση του λίπους είναι θετικό ζήτημα , ανεξάρτητα από το πού προέρχονται τα τρόφιμα, δεδομένου ότι η παχυσαρκία και η έλλειψη άσκησης είναι ενδημική σε όλο το δυτικό κόσμο. Η ενέργεια που τώρα σπαταλιέται σε κέντρα αδυνατίσματος , ή το λίπος που τρώτε μπροστά από την τηλεόραση, θα μπορούσαν να τεθούν για καλή χρήση ως υποκατάστατο του πετρελαίου στις μεταφορές. Στο πλαίσιο αυτό, το velomobile καταναλώνει (ακριβώς όπως ο ποδηλάτης και ο πεζός) 0,00 kWh ανά 100 χιλιόμετρα.

Προέλευση
Η προέλευση του velomobile μπορούν να αναχθεί στις αρχές του εικοστού αιώνα, αλλά και το σύγχρονο, βελτιωμένο velomobile εμφανίστηκε μόνο στη δεκαετία του 1980. Το πρώτο εμπορικά διαθέσιμο velomobile ήταν το δανικό Leitra . Το 1993, το ολλανδικό Alleweder εμφανίστηκε στην αγορά. Περίπου 500 από αυτά πουλήθηκαν στις Κάτω Χώρες, το Βέλγιο και τη Γερμανία τη δεκαετία του 1990.


Εικόνα:Alleweder.

Η Alleweder εισήγαγε μια σημαντική τεχνολογική καινοτομία: το αυτοφερόμενο, μονοκόκ αμάξωμα, παρόμοια στην κατασκευή με εκείνη ενός αυτοκινήτου - αν και πολύ ελαφρύτερο. Αυτό έδωσε στο velomobile μια κατασκευή πιο ισχυρή χωρίς να πέσει σε κιλά. Το σύστημα ανάρτησης που εισήγαγε η Alleweder ήταν εμπνευσμένη από τα αυτοκίνητα. Το αμάξωμα του πρωτότυπου Alleweder ήταν κατασκευασμένο από πλάκες αλουμινίου πριτσινωμένο, μια τεχνική που εμπνέεται από τους κατασκευαστές αεροπλάνων.

Με ή χωρίς στέγη
Όλα τα velomobiles που παράγονται από τότε βασίζονται στις αρχές κατασκευής του Alleweder. Η μόνη διαφορά είναι ότι το αμάξωμα δεν αποτελείται πλέον από αλουμίνιο, αλλά αποτελείται από σύνθετα υλικά (όπως το Kevlar). Τα υλικά αυτά είναι πιο ακριβά, αλλά προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία στη σχεδίαση του φέρινγκ, επιτρέποντας καλύτερη αεροδυναμική.


Εικόνα:Go One 3.

Ένα σύγχρονο velomobile ζυγίζει μεταξύ 24 και 40 kg, είναι περίπου 250 εκατοστά μήκος, 80 εκατοστά πλάτος και 95 εκατοστά ύψος. Οι τρεις τροχοί έχουν ανάρτηση και το αμάξωμα έχει ενσωματωμένους πίσω καθρέφτες, φώτα, όργανα και (ενίοτε) φώτα φρένων. Ένα velomobile έχει επίσης χώρο αποσκευών συγκρίσιμο με αυτό ενός σπορ αυτοκινήτου.

Το σημερινή velomobile έρχεται σε δύο μορφές: τα οχήματα στα οποία το κεφάλι του οδηγού προεξέχει (όπως το Quest , η WAW , το Versatile, , το Mango , το Velayo , και η Alleweder ), καθώς και τα οχήματα στα οποία ο οδηγός είναι μέσα πλήρως (όπως το Go-One , το Leiba , η Leitra , η Pannonrider και το Cab-Bike ). Στην περίπτωση του τελείως κλειστού όχηματος, μέρος του αμαξώματος μπορεί να ανοίξει για να μπει ο αναβάτης μέσα και να βγει έξω. Σε ένα μισάνοιχτο velomobile, ο οδηγός εισέρχεται και αφήνει μέσω της οπής το κεφάλι έξω.


Το Velomobiles μπορεί να έχει ανοιχτό ή κλειστό θόλο στους τροχούς. Οι κλειστά θόλοι των τροχών προσφέρουν καλύτερη αεροδυναμική, αλλά χρειάζονται για να στρίψουν μεγαλύτερο κύκλο και δυσκολεύουν την αλλαγή των ελαστικών.

Εικόνα: το Pannonrider έχει ηλιακά πάνελ για το αμάξωμα (μια άλλη επιλογή είναι η αιολική ενέργεια )

Τα Πλήρως κλειστά velomobile δίνουν την καλύτερη δυνατή προστασία κατά των κακών καιρικών συνθηκών, φυσικά, αλλά έχουν μερικά μειονεκτήματα. Το κύριο πρόβλημα έχει να κάνει με τον εξαερισμό. Ακόμη και σε κρύο καιρό, ο οδηγός μπορεί να «υπερθερμανθεί». Ένας οργανισμός που αποδίδει 200 watt, παράγει περίπου 1000 Watt της απορριπτόμενης θερμότητας, η οποία ως επί το πλείστον διαφεύγει μέσω του κεφαλιού. Σε ένα πλήρως κλειστό velomobile η ακοή και την όραση επηρεάζονται επίσης. Το παρμπρίζ μπορεί λόγω των υδρατμών να καταστεί αδιαφανές, λόγω της βροχής ή του χιονιού (Οι υαλοκαθαριστήρες, δεν είναι στάνταρτ εξοπλισμός για κάθε velomobile, πιθανώς λόγω του επιπλέον βάρος που θα προστεθεί από τον κινητήρα και την μπαταρία)

Εικόνα:Velayo

Ένα πλήρως κλειστό velomobile τελικά χρειάζεται ένα αποτελεσματικό σύστημα φυσικού αερισμού (το οποίο μπορεί να συμβεί μέσω εισαγωγής αέρα στη μύτη του οχήματος). Ορισμένοι κατασκευαστές καταλήξει σε μια συμβιβαστική λύση. Το WAW έχει μια μικρή προαιρετική οροφή με σύστημα εξαερισμού που μπορεί να την χειρίζεσαι από το εσωτερικό του οχήματος. Μπορεί τοποθετηθεί γρήγορα και χωράει στο πορτμπαγκάζ, όταν διπλωθεί.Το Versatile έχει επίσης μια έξυπνη οροφή , παρακάμπτοντας το πρόβλημα και του εξαερισμού και της θερμότητας, ενώ προστατεύει παράλληλα τον αναβάτη από τη βροχή.

Εικόνα: Hase Klimax..

Η γερμανική κατασκευάστρια Hase παρουσίασε πρόσφατα ένα καθιστό τρίκυκλο με αναδιπλούμενο κάλυμμα (και έναν ηλεκτρικό κινητήρα για υποβοήθηση ). Αυτό δεν είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ ενός πλήρως ή ημίκλειστο velomobile αλλά μεταξύ του τελευταίου και ένα κανονικού καθιστού trike - με πιο άνετες και αεροδυναμικές επιλογές για ζεστό κλίμα.

Διθέσια

Πρόσφατα, έχουν εμφανιστεί ορισμένα διθέσια velomobiles, όπως είναι το Bakmobiel (ένα ποδήλατο φορτίου) και το DuoQuest. Η βασική ιδέα είναι ότι επιβάτες κάθονται δίπλα ο ένας στον άλλο. Είναι καλό να βλέπουμε ότι η ζεστασιά εξακολουθεί να κερδίζει αεροδυναμικά.


Μια άλλη πρόσφατη τάση είναι τα velomobiles που έχουν ειδικά σχεδιαστεί για εύκολα άλματα. Το προσαρμοσμένο σχέδιο χαμηλώνει την στάθμη προστασίας από την κακοκαιρία και την αεροδυναμική, αλλά το αποτέλεσμα είναι ακόμη πιο αποτελεσματικό ποδήλατο σε υψηλότερες ταχύτητες, το οποίο γίνεται πιο βολικό για μικρότερες αποστάσεις.


Το velomobile είναι πολύ ακριβό;
Η υψηλή τιμή αγοράς αναφέρεται ως ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια καθιέρωσης του velomobile στην ευρεία αγορά. Ένα πλήρως εξοπλισμένο μηχάνημα θα σας κοστίσει τουλάχιστον 5.000 ευρώ (6.700 δολάρια) - πολύ περισσότερο από ό, τι πληρώνετε για ένα καλό ποδήλατο ποιότητας. Στις ΗΠΑ οι τιμές τους έχουν πέσει σε επίπεδα δύο φορές κάτω, δεδομένου ότι τώρα μερικά από τα δημοφιλή εμπορικά ονόματα της Βόρειας Ευρώπης παράγονται επίσης στις ΗΠΑ . Τα μεταφορικά για ένα velomobile από την μια πλευρά του Ατλαντικού στην άλλη δεν είναι φθηνά.


Εικόνα: Quest
Η υψηλή επιβάρυνση της τιμής ενός καθιστού πηγάζει εν μέρει, κυρίως από το αμάξωμα. Κάθε velomobile είναι χειροποίητο, με το φέρινγκ να απαιτεί την περισσότερη εργασία. Θα ήταν, φυσικά, φθηνότερη η παραγωγή velomobiles σε μια γραμμή συναρμολόγησης, ειδικά όταν αυτό θα συμβαίνει σε μία χώρα με χαμηλούς μισθούς. Αλλά ακόμα και τότε - συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής εκμετάλλευσης και του περιβαλλοντικού κόστους - κανείς δεν αναμένει να δει τα velomobile να πωλούνται για λιγότερο από το μισό της τρέχουσας τιμής. Ελαφρά υλικά, ιδιαίτερα κρίσιμα στη παραγωγή τεχνολογίας, απλώς τυχαίνει να είναι ακριβά.


Εικόνα: Quest

Μπορεί να το δει κανείς διαφορετικά, βεβαίως. Ένα velomobile είναι ακριβότερο από ένα ποδήλατο, αλλά είναι φθηνότερο από ένα αυτοκίνητο. Δεδομένου ότι η απόδοση και η άνεση είναι επίσης μεταξύ ενός αυτοκίνητου και ένα ποδήλατου, η τιμή αρχίζει να φαίνεται πιο λογική. Επιπλέον, ένα αυτοκίνητο χρειάζεται καύσιμο, ενώ ένα velomobile όχι. Η συντήρηση περιορίζεται στην αλλαγή των ελαστικών. Όποιος αλλάζει ένα αυτοκίνητο για ένα velomobile παίρνει σίγουρα μια οικονομική απόφαση. κυβερνήσεις θα μπορούσαν να βοηθήσουν να ξεπεραστεί η τιμή αγοράς με υποστήριξη χρηματοδότησης των velomobiles αντί για των ηλεκτρικών αυτοκινήτων και τα βιοκαυσίμων - τουλάχιστον το οικολογικός κέρδος είναι σαφές και δεν χρειάζονται νέες υποδομές για επιπλέον κοστολόγηση.

Εναλλακτική λύση αντί του αυτοκινήτου;
Το σημαντικότερο εμπόδιο για το velomobile δεν είναι η τιμή αγοράς. Είναι ο ανταγωνισμός του αυτοκινήτου. Αν και ένα velomobile πηγαίνει σε αρκετά ευρείς ποδηλατοδρόμους, λόγω της μεγαλύτερης διάστασης του και της υψηλότερης ταχύτητας του οχήματος είναι πιο κατάλληλο για το δρόμο. Η λογική του velomobile είναι σωστή εφ 'όσον το όχημα δεν χρειάζεται να μοιράζονται το δρόμο με τα αυτοκίνητα. On current roads, piloting a velomobile would be relatively dangerous. Με τους σημερινούς δρόμους, η οδήγηση ενός velomobile θα είναι σχετικά επικίνδυνη. Οι οδηγοί των αυτοκινήτων δεν σε βλέπουν πάντα, και παρά τις πολλές ενισχύσεις στο αμάξωμα είναι ιδιαίτερα ευάλωτα εναντίον, ας πούμε, ενός Jeep Cherokee.

Εικόνα: Alleweder
Μια σημαντική εξέλιξη στα velomobile επιβάλλει, επομένως, είτε μια εντελώς νέα υποδομή για την κίνηση των πεντάλ , ή η υποκατάσταση του velomobiles (και των άλλων κινούμενων από τον άνθρωπο οχημάτων) με τα αυτοκίνητα στις υπάρχουσες τοπικές και περιφερειακές οδούς. Η τελευταία επιλογή, την οποία προτιμώ , δεν θα είναι ευνοϊκή για τις πωλήσεις αυτοκινήτων, αλλά δεν υπάρχει τίποτα ή κανείς που να σταματήσει τους κατασκευαστές αυτοκινήτων να παράγουν velomobiles.
Εικόνα:Sorcerer.
lowtechmagazine