Πώς το Πεντάγωνο μετέτρεψε την εργατική τάξη στους πιο θανατηφόρους δολοφόνους του πλανήτη.

(Martin Luther King - A Time to Break Silence)

David Swanson
Μετάφραση:axinosp
Από τον πόλεμο του Βιετνάμ, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ρίξει όλα τα προσχήματα για ένα σχέδιο στρατολόγησης που θα εφαρμόζεται εξίσου σε όλους. Αντί να δαπανούμε δισεκατομμύρια δολάρια για την πρόσληψη προσωπικού, αυξήστε το μισθό των στρατιωτικών, και προσφέρετε με την υπογραφή μπόνους μέχρι αρκετοί άνθρωποι "εθελοντικά" να προσχωρήσουν, στην υπογραφή των συμβάσεων που επιτρέπουν στο στρατό να αλλάξει τους όρους κατά βούληση. Αν χρειάζονται περισσότερα στρατεύματα, παρατείνει απλώς τις συμβάσεις από αυτούς που έχετε. Χρειάζεστε περισσότερους ακόμα; Ομοσπονδοποιήστε την Εθνική Φρουρά και στείλτε τα παιδιά στον πόλεμο που έχουν εγγραφεί νομίζοντας ότι θα πάνε να βοηθήσουν τα θύματα ενός τυφώνα. Ακόμα δεν είναι αρκετό; μισθώστε ανάδοχους εργολάβους για τη μεταφορά, το μαγείρεμα, το καθάρισμα, και τις κατασκευές. Άσε τους στρατιώτες να είναι καθαροί στρατιώτες των οποίων η μόνη τους δουλειά είναι να σκοτώσουν, όπως ακριβώς και οι ιππότες της παλιάς εποχής. Στο φτερό και έχετε διπλασιάσει άμεσα το μέγεθος της δύναμης σας, και κανείς δεν το παρατήρησε εκτός από τους κερδοσκόπους.

Ακόμα χρειάζονται περισσότεροι δολοφόνοι; Μισθώστε μισθοφόρους. Μισθώστε ξένους μισθοφόρους. Δεν υπάρχουν αρκετοί; Δαπανήστε τρισεκατομμύρια δολάρια στην τεχνολογία για να μεγιστοποιήσετε τη δύναμη του κάθε ατόμου. Χρησιμοποιήστε τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, ώστε κανείς δεν θα πληγωθεί. Υποσχεθείτε στους μετανάστες που θα είναι οι πολίτες, εφόσον αυτοί καταταγούν στο στρατό. Αλλάξτε τα πρότυπα για κατάταξη: πάρτε τους μεγαλύτερους, παχύσαρκους, με χειρότερη υγεία, με λιγότερη εκπαίδευση, με ποινικά μητρώα.

Αφήστε στα γυμνάσια να κάνουν τεστ αξιολόγησης οι στρατολογητές και με τα στοιχεία επικοινωνίας των σπουδαστών και φοιτητών να επικοινωνούν με αυτούς και να τους υπόσχονται ότι μπορούν να συνεχίσουν στον τομέα της προτίμησής τους, εντός του υπέροχου κόσμου του θανάτου, και ότι θα τους στείλετε στο κολέγιο…αν ζήσουν; Η ελπίδα δεν κοστίζει τίποτα.
Αν είναι ανθεκτικοί, χάσατε ξεκινήσατε πολύ αργά. Βάλτε στρατιωτικά βιντεοπαιχνίδια στα εμπορικά κέντρα. Στείλτε ένστολους στρατηγούς σε νηπιαγωγεία να προθερμάνουν τα παιδιά με την ιδέα της πραγματικής και σωστής υποταγής ορκιζόμενοι στην εν λόγω σημαία.

Ξοδέψτε 10 φορές παραπάνω χρήματα για την πρόσληψη κάθε νέου στρατιώτη, αντί να τα ξοδεύεται εκπαιδεύοντας κάθε παιδί.

Κάντε οτιδήποτε άλλο εκτός από το να καταταγείτε.

Αλλά υπάρχει ένα όνομα για αυτή την πρακτική της αποφυγής μιας παραδοσιακής στρατολόγησης. Το έχουν αποκαλέσει στρατολόγηση της φτώχειας. Επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν την τάση να θέλουν να συμμετέχουν σε πολέμους, αυτοί που έχουν άλλες επιλογές σταδιοδρομίας έχουν την τάση να επιλέγουν αυτές τις άλλες επιλογές. Εκείνοι που βλέπουν τη στρατιωτική ζωή ως την μόνη επιλογή τους, την μόνη περίπτωση επιτυχίας τους για μια εκπαίδευση κολεγιακή, ο μόνος τρόπο του να ξεφύγουν από τις ταραγμένες ζωές τους είναι πιο πιθανό να μπουν στην λίστα στρατολόγησης.
Σύμφωνα με το Not Your Soldier Project:
“Η πλειοψηφία των νεοσύλλεκτων στρατιωτών, έρχεται από τις χαμηλού εισοδήματος γειτονιές.”
“Το 2004, το 71% των μαύρων νεοσύλλεκτων, το 65% των λατίνων νεοσύλλεκτων, και το 58% των λευκών νεοσύλλεκτων προέρχονταν από χαμηλού εισοδήματος γειτονιές.” Το ποσοστό των στρατευμένων που είχαν αποφοιτήσει από το Λύκειο κανονικά , μειώθηκε από το 86% το 2004 σε 73 % το 2006. (Οι Στρατολογητές) δεν αναφέρουν ποτέ ότι τα χρήματα για το κολλέγιο είναι δύσκολο να δοθούν. - μόνο το 16% του στρατιωτικού προσωπικού, το οποίο ολοκλήρωσε για τέσσερα χρόνια το στρατιωτικό του καθήκον έχει λάβει χρήματα για εκπαίδευση Δεν λένε ότι οι επαγγελματικές δεξιότητες που υπόσχονται δεν μεταφέρονται στο πραγματικό κόσμο. Μόνο το 12% των ανδρών βετεράνων και το 6% των γυναικών βετεράνων κάνουν χρήση των δεξιοτήτων που απέκτησαν κατά την στρατιωτική ζωή στην τρέχουσα εργασία τους. Και φυσικά, θα υποβαθμίσουν τον κίνδυνο του θανάτου, ενώ βρίσκονται στο καθήκον.”

Σε ένα άρθρο του 2007 ο Jorge Mariscal κάνει μια ανάλυση από το Associated Press και διαπιστώνει ότι «σχεδόν τα τρία τέταρτα (των Αμερικανών στρατιωτών) που σκοτώθηκαν στο Ιράκ προέρχονταν από πόλεις, όπου το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι χαμηλότερο από τον εθνικό μέσο όρο. Περισσότεροι από τις μισούς προέρχονταν από πόλεις όπου το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας ξεπερνά τον εθνικό μέσο όρο. "

Δεν αποτελεί έκπληξη," έγραψε ο Mariscal, "ότι ο Στρατός και το Στρατολογικό Πρόγραμμα, επικεντρώνεται και στις εσωτερικές περιοχές των πόλεων, στην οποίες οι αιτούντες δεν είναι με διπλώματα Λυκείου αλλά τους επιτρέπουν να στρατολογηθούν ενώ ολοκληρώσουν ένα ισοδύναμο σχολείο.
AlterNet