ΘΕΡΙΝΕΣ Α-ΤΑΞΙΕΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΠΕΙΘΗΝΙΩΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ (Ε.ΠΑ.Μ.)

Το κατοχικό καθεστώς, με την σύμπραξη των γνωστών ΜΜΕ, επικαλείται ξανά το αντιαπεργιακό και δουλοπρεπές στερεότυπο των «εικόνων ντροπής που κάνουν τον γύρο του κόσμου» για να απαξιώσει τον αγώνα των εργαζομένων.

Αυτή τη φορά εκείνοι που εκθέτουν, υποτίθεται, την Ελλάδα διεθνώς δεν είναι οι αγανακτισμένοι, οι αγρότες, οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες, οι φορτηγατζήδες, ή οι υπάλληλοι των αρχαιολογικών χώρων, αλλά οι ταξιτζήδες.

Η λογική της ελίτ και των απολογητών του μνημονίου θεωρεί αυτονόητο ότι μόνο πειθήνιοι ξενοδοχοϋπάλληλοι πρέπει να κατοικούν, πλέον, σε αυτή την χώρα.

Αυτοί δεν θα πρέπει να τολμούν να διαμαρτυρηθούν, να απεργήσουν ή να διαδηλώσουν κλείνοντας τους δρόμους, διότι έτσι παρενοχλούν τους «ξένους πελάτες μας», παρεμποδίζουν την «βαριά βιομηχανία μας», τους επιχειρηματίες αλλά και τους άλλους εργαζόμενους που απασχολούνται μονίμως ή ευκαιριακά στον κλάδο του τουρισμού.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων στα επαγγέλματα παροχής υπηρεσιών συνοδεύεται από την καθεστωτική καταγγελία της «ομηρίας» του εκάστοτε κοινού από τους απεργούς.

Δυστυχώς, σπανίως οι συνδικαλιστικές ηγεσίες καταφέρνουν να ξεφύγουν από την στάση της απολογίας στις λεκτικές επιθέσεις που υφίστανται από τους καθεστωτικούς ανακριτές-τηλεπαρουσιαστές και να βάλουν στη θέση τους τα πράγματα μαζί με τα πρόσωπα των επικριτών τους.

Η παραπαίουσα κυβέρνηση του ΔΝΤ αντιμετωπίζει κάθε απεργία και δημόσια μαζική εκδήλωση της αγανάκτησης του ελληνικού λαού ως «μη πολιτικά ορθές» ενέργειες.

Η κυνική νεοφιλελεύθερη «ορθότητα» προσδιορίζει, με άλλα λόγια, τις λαϊκές κινητοποιήσεις με τους μεσαιωνικούς όρους μιας «παράκλησης» που οι δουλοπάροικοι και οι συντεχνίες οφείλουν να απευθύνουν αποκλειστικά στον «ηγεμόνα τους», δηλαδή στην πολιτική ηγεσία, για να «ακούσει πιο προσεκτικά τα αιτήματα και τα παράπονά τους».

Κάθε άλλη δυναμική απεργιακή ενέργεια εμφανίζεται συνεπώς ως «αντιδημοκρατική», που στρέφεται καταχρηστικά κατά των υπόλοιπων πολιτών, εργαζομένων και εργοδοτών, αφού δυσκολεύει την εύρυθμη λειτουργία της καθημερινής οικονομικής και κοινωνικής ζωής – λες και υπάρχει μαζική απεργία όποιας κατηγορίας εργαζομένων που θα μπορούσε να διεκδικήσει στοιχειωδώς θετικά αποτελέσματα για τους απεργούς χωρίς να ενοχληθεί κανείς!

Οι Έλληνες και οι ξένοι πολίτες όμως, παρόλο που προφανώς αναστατώνονται από τις απεργίες των επαγγελματικών κλάδων, όπως λόγου χάρη οι ταξιτζήδες, δείχνουν όλο και πιο συχνά ότι αντιμετωπίζουν με συμπάθεια τα δίκαια αιτήματα των ιδιοκτητών ταξί, οι οποίοι αρνούνται να χάσουν αδιαμαρτύρητα τις δουλειές τους και τις περιουσίες τους για να γίνουν υπάλληλοι των καρτέλ κατ’ εντολήν της νέας αποικιοκρατίας.

Οι Έλληνες εργαζόμενοι, διότι γνωρίζουν ότι μετά από τους ταξιτζήδες, έρχεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η σειρά τους.

Οι Ευρωπαίοι επισκέπτες διότι έχουν σε μεγάλο βαθμό κατανοήσει πια και αυτοί ότι μετά τους Έλληνες έρχεται η δική τους σειρά.

Τώρα άλλωστε και οι ίδιοι οι ταξιτζήδες, που δυστυχώς ώς τώρα δεν συμπαραστάθηκαν ενεργά ούτε στα κινήματα της λαϊκής αγανάκτησης, ούτε καν στις περσινές κινητοποιήσεις των φορτηγατζήδων ενάντια στην διάλυση του δικού τους επαγγέλματος, βλέπουν ότι κανείς δεν θα σωθεί μόνος του.

Έχουν μάλλον αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η στρατηγική του κατακερματισμού της λαϊκής διαμαρτυρίας και της σαλαμοποίησης των απεργιακών κινητοποιήσεων που επιδιώκει η κυβέρνηση αποτελεί, για όλους όσους «σφυρίζουν αδιάφορα» όταν καίγεται το σπίτι των άλλων, τον πιο σίγουρο τρόπο να καούν και οι ίδιοι μόνοι τους όταν μοιραία φτάσει η φωτιά σ’ αυτούς.Σε κανονικές συνθήκες, βέβαια, οι συντεχνίες και άλλες μικροομάδες που καταλαμβάνουν αυθαίρετα τον δημόσιο χώρο παρεμποδίζοντας την κυκλοφορία ή τον υπόλοιπο κόσμο να κάνει την δουλειά του ίσως δικαιολογημένα προκαλούν αρνητικές αντιδράσεις.

Δε ζούμε όμως πια σε κανονικές συνθήκες, δεν λειτουργούν οι δημοκρατικοί θεσμοί, ούτε βρισκόμαστε ενώπιον κάποιων μειοψηφικών ή στενά συντεχνιακών κινητοποιήσεων.

Σήμερα μιλάμε για την πάλη ενός ολόκληρου λαού για την σωτηρία του, την αξιοπρέπειά του, την εθνική ανεξαρτησία και την αναγέννηση της χώρας.Ας «ενοχλήσουμε» λοιπόν με την συμπαράστασή μας στον αγώνα των ταξιτζήδων τόσο την κυβέρνηση των μνημονίων, όσο και κάποια συγκεκριμένα συμφέροντα της τουριστικής βιομηχανίας που αδιαφορούν για την συνολική εκποίηση της χώρας, λες και αυτοί θα σωθούν μετά την επικείμενη καταστροφή, και, αντί να στρέφονται εναντίον του κατοχικού καθεστώτος, επιτίθενται μονομερώς κατά των εκάστοτε απεργών.

Παιχνίδια με τα συλλογικά κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, εξυπνακισμοί με την αγωνία της κοινωνίας, τέλος!

Η δημόσια εκδήλωση της λαϊκής οργής καθώς και η απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων είναι ένα αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα όλων όσων δεν είναι και δεν θέλουν να γίνουν δούλοι ή υπήκοοι αυταρχικών καθεστώτων!

Όσοι « ενοχλούνται» από αυτό το συλλογικό δικαίωμα ή στρέφοντα λεκτικά και δικαστικά κατά των απεργών και των κινητοποιήσεών τους είναι απλώς εχθροί του λαού και ως τέτοιοι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται τώρα και στο μέλλον από κάθε πραγματικό Έλληνα πατριώτη και δημοκράτη.

Αυτός ο τόπος ΔΕΝ πουλιέται,

ΔΕΝ δουλώνεται!

Επιτροπή Πολιτικής και Επικοινωνίας

ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ (ΕΠΑΜ)

Αθήνα 21-7-2011