Όλος ο ''διάλογος'' του Μάνου Λαμπράκη με τους αστυνομικούς

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους δημοκράτες πολίτες από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό που μέσω του mediasoup.gr αλλά και άλλων διαδικτυακών καναλιών εξέφρασαν την δημοκρατική τους αντίσταση προς την άλογη άσκηση βίας εκ μέρους μελών της ΕΛ.ΑΣ εις βάρος μου αλλά και δεκάδων χιλιάδων Αθηναιών συμπολιτών μου.

Δεν φορά ολόκληρο το σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας το σαδιστικό προσωπείο τέτοιων ασύληπτων βασανιστών.

Δεν είναι όλοι οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Αστυνομία απονεκρωμένοι ανθρωπιστικά πολίτες.

Μπροστά στα μάτια μου στο Σύνταγμα είδα αστυνομικό στην πρώτη σειρά να εγκαταλείπει την ασπίδα, το γκλόμπ και το κράνος και να ουρλιάζει «εγώ αρνούμαι να σκοτώσω ανθρώπους».

Είδα με τα μάτια μου, τον ίδιο αστυνομικό να χτυπιέται με γκλόμπ βίαια από συναδερφούς που τον oδηγούσαν στον προαύλιο χώρο της Βουλής για να τον ενδύσουν άλλη μια φορά με την περιβολή του αίσχους (κι όχι της αποκατάστασης Τάξης) και να τον επαναφέρουν ταπεινωμένο στις επάλξεις της τρίτης σειράς αυτή τη φορά...

Είδα με τα ίδια μου τα μάτια, τον ίδιο αστυνομικό να κλαίει στην τρίτη σειρά πίσω από το κράνος.

Έχω φίλο αστυνομικό (διαδηλωτή στην Genova των G8) όπου νοσηλεύεται εδώ και μέρες με σοβαρά προβλήματα όρασης από την βίαιη χρήση ακτίνων lazer από πολίτες.

Γνωρίζω ότι εδώ και δυο εβδομάδες νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική αστυνομικός και κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του, σοβαρά ψυχολογικά ζορισμένος γιατί θέλει να βρίσκεται μαζί με όλους εμάς που ζούμε με τρόπο ελληνικό και πολιτικό κάτω από το σιδεροφράκτη της κυβερνητικής ασυδοσίας της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας.

Ξέρω αστυνομικό που ντρέπεται να λέει λεωφόρους με ονόματα βασιλέων και βασιλισσών. «Χάθηκαν τα ονόματα ποιητών, ζωντανών ή νεκρών δημοκρατών;» λέει.

Γνώρισα όμως την Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011 στη διασταύρωση των οδών Ριζάρη και Βασιλέως Κωνσταντίνου αστυνομικούς που πρέπει να διωχθούν από το σώμα των έντιμων αστυνομικών και να φυλακιστούν ακόμα και για 3 χρόνια.

Στα ίδια κελιά μαζί με άλλους αστυνομικούς που βίασαν με πιο σαδιστικό τρόπο συμπολίτες μου στο κέντρο της Αθήνας την ίδια μέρα.

Είμαι τυχερός γιατί το πρόσωπο του αρχιβασανιστή της διμοιρίας στη συμβολή των δρόμων όπου με συνέλαβαν έχει αποτυπωθεί από δημοκράτη συμπολίτη μου σε εκπάγλου σαδισμού συμπλοκές λίγα μέτρα πιο πάνω.

Το πρόσωπό του αποτυπωμένο σε φιλμ ήδη βρίσκεται στην συμπληρωματική κατάθεση που έδωσα χθες βράδυ στο αστυνομικό τμήμα Παγκρατίου.

Η Διεθνής Αμνηστία έχει ζητήσει αντίγραφο το προσώπου του αρχιβασανιστή μου.

Εδώ σας χαρίζω τις ελάχιστες ελληνικές λέξεις που ξεστόμισε το άγριο και αήθες φασιστικό του στόμα.

- Τί είναι αυτό εδώ;

- Χειρουργική μάσκα

- Τί την θες; (ειρωνικά)

- Για να αναπνέω καλύτερα από τα χημικά που πέφτουν στην πλατεία Συντάγματος

- Ποιός τα ρίχνει τα χημικά;

- Δεν βλέπετε στην τηλεόραση ποιος τα ρίχνει τα χημικά;

- Έλα ρε μαλάκα που δείχνει η τηλεόραση ποιος τα ρίχνει…

- Aυτό στο σπρέυ τί είναι;

- Μalox για το στομάχι.

- Ναι...ε... (ειρωνικά)

- Σιγά που είναι για το στομάχι. Και γιατί το έχεις εδώ μέσα;

- Προστατεύει τα μάτια από τις αναθυμιάσεις.

- Ποιός σου τις λέει ρε αυτές τις μαλακίες;

- Οι γιατροί μας τα λένε στην πλατεία

- Θες να στο αδειάσω πάνω στη μούρη ρε βρωμιάρη;

(το ανοίγει και το αδειάζει πάνω στο χώμα του αλσιλίου)

Βρίσκει μετά σε διάφορες θήκες προγράμματα από θεατρικές παραστάσεις του Βερολίνου κι ένα βιβλίο με ποιήματα του Σεφέρη.

- Τί τα θες αυτά στην τσάντα, τί είναι;

- Τα διαβάζουμε εκεί που καθόμαστε στο Σύνταγμα. Είμαι συγγραφέας.

- Αυτές τις μαλακίες; Εσύ είσαι συγγραφέας; (γελάει ειρωνικά)

Βρίσκει έναν σελιδοδείκτη από το gay βιβλιοπωλείο Brunos στο Βερολίνο.

Το υψώνει ψηλά και φωνάζει στους απέναντι συναδέρφους του.

- Αγόρια (τραβάει τη φωνή του) δείτε εδώ τι έχουμε. Αδερφή !

Έρχονται 3-4 αστυνομικοί από το απέναντι πεζοδρόμιο.

Στον ένα, τον πιο γυμνασμένο, δίνει τον σελιδοδείκτη:

- Ρε…(όνομα αστυνομικού) αυτό είναι για σένα που έχεις καιρό πολύ να γαμησεις…

Ένας από τους συγκεντρωμένους αστυνομικούς μόλις με βλέπει λέει:

- Ρε αυτή είναι γνωστή φάτσα. Σε ξέρω εσένα. Σε βλέπω ρε βρωμιάρη κάτω στο Σύνταγμα εκεί μπροστά στη Βουλή κάθε μέρα.

- Εμένα;
- Ναι, εσένα ρε πούστη.

Τότε από πίσω μου αισθάνομαι στον πρωκτό μου, πάνω από το παντελόνι να με ακουμπάει με δύναμη κάτι και κάποιον από πίσω μου να φωνάζει:

- ρε πουστάρα τι ομάδα είσαι στο ποδόσφαιρο;

- Δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο, είμαι συγγραφέας...

Παράλληλα ένας άλλος αστυνομικός κρατάει σε ένα πρόχειρο χαρτί τα στοιχεία μου κι ο αστυνομικός που με έχει συλλάβει από την αρχή όταν τον ρωτάει κάποιος «τι έχουμε εδώ συνάδερφε» απαντάει:

- προσαγωγή και σύλληψη πούστη!

Οι αστυνομικοί που με συνόδεψαν με το περιπολικό στη ΓΑΔΑ αλλά και οι συνάδερφοί τους στον 11ο όροφο άψογοι και έντιμοι δημόσιοι εργάτες.

Στο διάδρομο του 11ου ορόφου άκουσα από έναν αστυνομικό να λέει σ' ένα 70χρονο πολίτη από την Κυψέλη που συνελήφθη κι αυτός επειδή κρατούσε χειρουργική μάσκα:

“Εμείς νομίζετε δεν είμαστε στην ίδια μοίρα με τον υπόλοιπο ελληνικό λαό; Τα ίδια λεφτά δεν παίρνουμε; Μην φοβάστε όμως. Κι εμείς εκείνον τον αστυνομικό που θα σηκώσει το χέρι μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και θα δώσει εντολή σε ολόκληρη την διμοιρία του να κάνει άκρη για να μπουν μέσα στη Βουλή οι πολίτες της Αθήνας περιμένουμε. Και να ξέρετε, η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει…”

Mediasoup