Η πίστη στα μνημόνια ως νέα εθνικοφροσύνη

Της Βασιλικής Σιούτη, από το ΜΟΝΟ #4

ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία μπαίνουν χέρι χέρι στην προεκλογική περίοδο, αποσιωπώντας εντελώς ότι πρόκειται για τα κόμματα που μας έφεραν ως εδώ κι ετοιμάζονται να μοιράσουν τα νέα πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων, όπου νομιμόφρονες θα είναι οι «δυνάμεις του ευρώ» που στηρίζουν τα μνημόνια και αντιφρονούντες θα είναι «οι δυνάμεις της δραχμής», όπως θα χαρακτηρίζουν οποιονδήποτε διαφωνεί με την ακολουθούμενη πολιτική, άσχετα εάν είναι πραγματικά υπέρ της δραχμής ή όχι.

Οι εκλογές πλέον, όσο κι αν προσπάθησαν να τις αποφύγουν, είναι αναπόφευκτες, και στην προεκλογική περίοδο που ξεκινά θα δούμε πολλά. Οι μηχανές της προπαγάνδας ζεσταίνονται ήδη από τις δυνάμεις που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση και ετοιμάζονται να αναλάβουν τα ηνία της επόμενης, αλλάζοντας απλώς τα ποσοστά συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.

Γιατί πείστηκαν να επιτρέψουν τις εκλογές

Με ένα σκεπτικό, που μοιάζει με αυτό που προκάλεσε τη γνωστή φράση «alea jacta est» (ο κύβος ερρίφθη) και αποδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα (όταν αποφάσισε να περάσει τη γέφυρα του ποταμού Ρουβίκωνα με συντεταγμένο στρατό, έχοντας επίγνωση των κινδύνων και των συνεπειών), οι ευρωπαίοι κηδεμόνες αποφάσισαν τελικά την προπερασμένη εβδομάδα να προχωρήσει η χώρα στη διεξαγωγή των εκλογών.

Είναι γνωστή η μέχρι πρότινος εμμονή τους στην εξάντληση της τετραετίας από την κυβέρνηση Παπαδήμου, στο πρόσωπο του οποίου βλέπουν τον τέλειο υπάλληλο που εφαρμόζει πειθήνια την πολιτική τους. Και είναι πολλά αυτά που θέλουν να γίνουν ακόμα (και αδιατάρακτα) , όπως π.χ. το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Πώς να θέλουν λοιπόν τις εκλογές, όταν διαπιστώνουν ότι οι δυνάμεις του δικομματισμού που στηρίζουν την πολιτική τους καταρρέουν και οι αντίθετες δυνάμεις διογκώνονται;

Η πραγματικότητα όμως και η ανάγκη να την αντιμετωπίσουν, ήταν αυτή που τους άλλαξε γνώμη. Οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση τους έπεισαν ότι δεν φτάνει η στροφή του Αντώνη Σαμαρά για να εξασφαλιστεί η συνέχεια της πολιτικής αυτής για τα επόμενα (πολλά) χρόνια όπως τους είναι αναγκαίο. Γιατί ακριβώς μετά από αυτή τη στροφή του προέδρου της Ν.Δ. έχει αρχίσει η πτώση και των δικών της ποσοστών, όπως είχε συμβεί πριν με το ΠΑΣΟΚ. Με τρόμο λοιπόν, και τη συμβολή των δημοσκοπήσεων, διαπιστώνουν πως όσο πιο πολύ αργούν οι εκλογές, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τις «δυνάμεις του μνημονίου» (όπως καθιερώθηκε να τις λέμε για να συνεννοούμαστε) να λάβουν τα ποσοστά αυτά που θα τους επιτρέψουν τον σχηματισμό νέας υπάκουης κυβέρνησης.  

Η υποχώρηση των ποσοστών της Ν.Δ., από τότε που στηρίζει ξεκάθαρα αυτή την πολιτική, είναι ήδη τέτοια που, αν αργήσουν κι άλλο οι εκλογές, είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση, ακόμα και με τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ (που είναι προαποφασισμένη μεταξύ κάποιων στελεχών που έχουν δώσει «όρκους» στους Ευρωπαίους).

Μετά από πολύ σκεπτικισμό και αρκετούς δισταγμούς λοιπόν, οι Ευρωπαίοι, προκειμένου να πετύχουν την εξασφάλιση μιας πειθήνιας κυβέρνησης για τα επόμενα τέσσερα χρόνια (αντί για ένα μόνο με τη σημερινή), αποφάσισαν να διαβούν τον Ρουβίκωνα με το συντεταγμένο «στρατό» τους, έχοντας επίγνωση του ριψοκίνδυνου -όπως νόμιζαν- εγχειρήματος.

Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ μαζί ως «δυνάμεις της ευθύνης»! 

Όλα τα υπόλοιπα έχουν αποφασιστεί εδώ και πολύ καιρό. Τα επικοινωνιακά επιτελεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό έχουν καταστρώσει ήδη τη στρατηγική που το επόμενο διάστημα θα δούμε να ξεδιπλώνει τις πτυχές της.

Η εκλογική αυτή αναμέτρηση δεν θα μοιάζει σε τίποτα με τις προηγούμενες, ούτε θα έχουμε την κλασική μέχρι τώρα σύγκρουση του δικομματισμού, μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Αντιθέτως τα δύο –μέχρι πρότινος- μεγάλα κόμματα θα έχουν κοινή επικοινωνιακή στρατηγική και θα συμπτύξουν το μέτωπο του μνημονίου εναντίον όσων αντιτίθενται σε αυτό.

Σε κάποια επιτελεία που εργάζονται πυρετωδώς, το σχέδιό τους αποκαλείται ήδη «οι δυνάμεις του ευρώ εναντίον των δυνάμεων της δραχμής» ή «της συμμορίας της δραχμής» όπως αρέσκονται να αποκαλούν όσους διαφωνούν με την πολιτική της τρόικας.

Και παρ’ ότι κανένα ελληνικό κόμμα αυτή τη στιγμή δεν βάζει θέμα επιστροφής στη δραχμή, το «μέτωπο του ευρώ», όπως αυτοαποκαλείται, θα χαρακτηρίζει έτσι όλες τις αντίθετες με την πολιτική αυτή δυνάμεις. «Θέλετε έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή; Πείτε το καθαρά», προκάλεσε πριν από λίγο καιρό ο Ευ. Βενιζέλος τον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, δίνοντάς μας μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει, καθώς η ερώτηση αυτή πηγαίνοντας προς τις εκλογές, θα μετατραπεί σε κατάφαση και θα εκτοξεύεται σαν να είναι κατηγορία. Το αστείο είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας ουδέποτε συζήτησε καν την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα (ούτε το ΚΚΕ δεν προτάσσει τέτοιο ζήτημα) κάτι για το οποίο δέχεται και κριτική από την πτέρυγα του «Αριστερού Ρεύματος» του Π. Λαφαζάνη. Αλλά η αλήθεια είναι λεπτομέρεια για ορισμένους. Έτσι λοιπόν και σε αυτό το πρελούδιο της σύγκρουσης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, χωρίς να λάβει καταφατική απάντηση, συνέχισε σαν να την είχε λάβει: «Παίζετε με την καταστροφή της χώρας και πίσω από την καταστροφή υπάρχουν συμφέροντα τα οποία περιμένουν να στήσουν το πανηγύρι τους».

Σύμφωνα με πληροφορίες οι «δυνάμεις του ευρώ» στήνουν ολόκληρο προπαγανδιστικό μηχανισμό, που όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί (αν και θα έχει κάποια χαρακτηριστικά κοινά με αυτά του σχεδίου Ανάν, λένε οι ίδιες πηγές) για να αντιπαρατεθούν σε μία πολιτική θέση που… δεν υιοθετεί κανένα πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι κερδίζει έδαφος σε μεμονωμένους πολιτικούς όλων των κομμάτων αλλά και μεταξύ των πολιτών. Με βάση τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων, περίπου το 20-25% των Ελλήνων (σχεδόν το ένα τέταρτο) συμφωνεί με αυτή και το ποσοστό αυτό μπορεί να αυξηθεί περισσότερο, καθώς θα συνεχίζονται οι πιέσεις στην κοινωνία.

Οι προτάσεις για «στάση πληρωμών» προς τους δανειστές χαρακτηρίζονται καταστροφικές και επικίνδυνες και ταυτίζονται με την «άτακτη χρεοκοπία» και την έξοδο από το ευρώ. Ιδού τι μας λέει ο Λουκάς Παπαδήμος ότι θα συνέβαινε εάν δεν εφαρμοζόταν η δική του πολιτική: «Οι αποταμιεύσεις των πολιτών θα κινδύνευαν (…) Το κράτος θα αδυνατούσε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, και να καλύψει στοιχειώδεις λειτουργίες, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία (…) Δεν θα μπορούσαμε να εισάγουμε βασικά αγαθά (…) επιχειρήσεις θα έκλειναν μαζικά, αδυνατώντας να αντλήσουν χρηματοδότηση…» Σύμφωνα μάλιστα με τον πρωθυπουργό, που ευελπιστεί να παίξει ρόλο και μετά τις εκλογές, «αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα. Και η υπόμνησή της δεν αποτελεί εκβιασμό».

Τα πράγματα έχουν έλθει έτσι, που το δίλημμα θα είναι σαφέστατο: «ευρώ ή δραχμή, Ελλάδα εντός του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε. ή εκτός;».

Σύμπλευση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Μία πρόγευση της προεκλογικής τακτικής που θα ακολουθήσει ο Αντώνης Σαμαράς μας έδωσε η ομιλία του στις 28/2 στη Βουλή για τον Εφαρμοστικό Νόμο, απαντώντας στο ερώτημα που μόνος του έθεσε για το «τι πραγματικά διακυβεύεται σήμερα». Είπε λοιπόν ότι: «Από το Μάιο του 2010 ως τα τέλη του 2011, αναπτύχθηκαν στην Ευρώπη δυνάμεις που προωθούν, ανοικτά πια, την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποτρέψουμε. Γιατί το σοκ που θα υποστεί η χώρα από μια τέτοια εξέλιξη είναι δύσκολο να το αντέξει οποιαδήποτε κοινωνία, οποιαδήποτε δημοκρατία και οποιαδήποτε οικονομία».

Η σύμπλευση του Ευάγγελου Βενιζέλου με τον Αντώνη Σαμαρά είναι πλέον φανερή και αναμένεται να αποκαλυφθεί σε όλη της την έκταση τις επόμενες μέρες. Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο κάθε άλλη πολιτική σημαίνει επιστροφή στη δραχμή «με δραματικές ισοτιμίες και τεράστια υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων» και τότε «θα πρέπει να ζήσουμε μόνοι μας με τα δικά μας χρήματα, με ό,τι συνεπάγεται για μισθούς και συντάξεις…». Για να γίνει ακόμα πιο δραματικός σε αυτή την πρόβα (γιατί το έργο θα ανέβει μόλις μπούμε επίσημα στην προεκλογική περίοδο) συμπλήρωσε: «Δεν θα μας συγχωρήσει το Έθνος εάν δεν κάνουμε το σωστό».

Στόχος της επικοινωνιακής στρατηγικής τους θα είναι όλη η Αριστερά και ό,τι αντιμνημονιακό πασοκογενές θα έχει απομείνει και πιθανώς και δυνάμεις της λαϊκής δεξιάς που θα θελήσουν να διαφοροποιηθούν. Αναμένεται να εξαιρεθεί η «αριστερά της ευθύνης» όπως αποκαλούν τη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, ο οποίος έχει δώσει «διαπιστευτήρια». Σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία είχε δηλώσει: «Η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή είναι καταστροφικό ενδεχόμενο, θα οδηγήσει τη χώρα σε απομόνωση, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει, η νέα δραχμή δεν θα γίνεται αποδεκτή σε πολλές διεθνείς αγορές, θα υπάρξει ανικανότητα καταβολής μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών».

Από κοντά και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος, που θα διαβεβαιώνει, όπως έκανε πρόσφατα σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής, ότι αν επικρατήσουν οι «δυνάμεις της δραχμής» θα γίνει «αληθινή κόλαση» και «θα παρουσιαστούν ελλείψεις σε πρώτες ύλες και αγροτικά προϊόντα», ενώ «τα σχολεία, τα νοσοκομεία και οι δημόσιες υπηρεσίες θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες στη λειτουργία τους, κι ελλείψει καύσιμων ο στρατός και η αστυνομία δεν θα μπορούν να κινούν τα οχήματά τους».

Τα ΜΜΕ έχουν αρχίσει κι αυτά να ξετυλίγουν σιγά σιγά την επίθεση στη «συμμορία της δραχμής», όπως θα ακούμε όλο και πιο συχνά ν’ αποκαλούν όσους διαφωνούν με τις πολιτικές των μνημονίων. Πότε πιο προσεκτικά, ανεβάζοντας τους τόνους σταδιακά, και πότε βιαστικά και ανυπόμονα. Η Καθημερινή μέσα από τα κύρια άρθρα της έθεσε ήδη ξεκάθαρα το δίλημμα που θα κυριαρχήσει το επόμενο διάστημα από τις δυνάμεις που ελέγχουν την εξουσία: «Όποτε και αν διεξαχθούν οι εκλογές, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε όλοι μας ότι δεν θα ψηφίσουμε απλώς ένα κόμμα ή ποιον θέλουμε πρωθυπουργό την επόμενη ημέρα.

Τα πράγματα έχουν έλθει έτσι, που το δίλημμα θα είναι σαφέστατο: «ευρώ ή δραχμή, Ελλάδα εντός του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε. ή εκτός;».