Με δυο διθυραμβικά δελτία Τύπου, ένα από το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και ένα από την ίδια τη ΓΣΕΕ, ανακοινώθηκε η συνεργασία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ με το Levy Economics Institute του Bard College της Νέα Υόρκης. Η συμφωνία υπογράφτηκε την Τετάρτη στα γραφεία της ΓΣΕΕ από τον Παναγόπουλο (που ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ είναι και πρόεδρος του ΙΝΕ) και τον Διευθυντή του Levy Economics Institute Δημήτρη Παπαδημητρίου.
Θα μπορούσε να πει κανείς «όλα τα έχει η Μαριωρή ο φερετζές της λείπει». Τα κοινά ερευνητικά προγράμματα με αμερικάνικα ινστιτούτα της έλειπαν της ΓΣΕΕ, σε μια περίοδο που η εργατική τάξη αντιμετωπίζει μια σαρωτική επίθεση στα πιο στοιχειώδη δικαιώματά της. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι εδώ γίνεται παιχνίδι «ακαδημαϊκού» τύπου από τους «ερευνητές» του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και τον διευθυντή του αμερικάνικου ινστιτούτου, που τυχαίνει να είναι Ελληνας. Οτι χτίζονται καριέρες. Ενας τρίτος θα μπορούσε να επισημάνει με αγανάκτηση πως δεν είναι δυνατόν να μας λένε τόσο χοντρά ψέματα, όπως ότι «αντικείμενο της συνεργασίας αποτελεί η υλοποίηση ερευνητικών προγραμμάτων που στοχεύουν στην ανάδειξη προτάσεων πολιτικής προς όφελος του κόσμου της εργασίας. Στόχος είναι η διάχυση των ερευνητικών αποτελεσμάτων στο ευρύτερο κοινό, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο την ουσιαστική παρέμβαση στο δημόσιο διάλογο».
Ενας πιο προσεκτικός θα παρατηρούσε ότι αλλιώς παρουσιάζεται το αμερικάνικο ινστιτούτο από τη ΓΣΕΕ και αλλιώς από το ΙΝΕ. Το ΙΝΕ μας συστήνει το αμερικάνικο ινστιτούτο ως εξής: «Το Levy Economics Institute αποτελεί ένα διεθνούς κύρους ινστιτούτο που από το 1986 παράγει έρευνα στο πεδίο των δημόσιων πολιτικών. Βασική επιδίωξη του Ινστιτούτου είναι να προσφέρει επιστημονικά τεκμηριωμένες αναλύσεις, οι οποίες βοηθούν τους φορείς χάραξης πολιτικής στην αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων στις ΗΠΑ και παγκοσμίως». Η ΓΣΕΕ μας το συστήνει… λίγο διαφορετικά: «Το Levy Economics Institute είναι ένα ινστιτούτο που από το 1986 παράγει έρευνα στο πεδίο των δημόσιων πολιτικών προσφέροντας επιστημονικά τεκμηριωμένες αναλύσεις, οι οποίες βοηθούν τα συνδικάτα και τους φορείς χάραξης πολιτικής στην αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων». Οπως βλέπετε, στην ανακοίνωση της ΓΣΕΕ προστέθηκε ότι το Levy Economics Institute παράγει αναλύσεις που βοηθούν πρωτίστως τα συνδικάτα και δευτερευόντως τους φορείς χάραξης πολιτικής (δηλαδή τις κυβερνήσεις), ενώ αντίθετα το ΙΝΕ μιλά μόνο για αναλύσεις που βοηθούν τις κυβερνήσεις.
Ολα τα παραπάνω είναι σωστά, όμως δεν περιλαμβάνουν το μείζον. Τι είναι στην πραγματικότητα το Levy Economics Institute;
Πρόκειται για παράρτημα της Wall Street. Ιδρύθηκε το 1986 και χρηματοδοτήθηκε από έναν από τους λεγόμενους «γύπες των αγορών», τον χρηματιστή Λεόν Λεβί, που πέθανε το 2003. Ο Λεόν Λεβί υπήρξε ένας δισεκατομμυριούχος χρηματιστής, διαχειριστής hedge funds, εφάμιλλος του Σόρος, του Πόλσεν και των άλλων golden boys του αμερικάνικου χρηματιστικού κεφάλαιου. Γιος επίσης δισεκατομμυριούχου χρηματιστή, μπήκε στη φίρμα του Οπενχάιμερ το 1951 και υπήρξε από τους σκαπανείς των αμοιβαίων κεφαλαίων και στη συνέχεια των hedge funds. Το 1982, μαζί με ένα άλλο αρπακτικό της Wall Street, τον Τζακ Νας, ίδρυσε δική του φίρμα, την Odyssey Partners LP, η οποία έφτασε να διαχειρίζεται και να τζογάρει κεφάλαια 3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων!
Το 1986, ο Λεβί, όπως κάθε δισεκατομμυριούχος σπεκουλάντης της Wall Street, χρηματοδότησε και ίδρυσε το Levy Economics Institute στο Κολέγιο Μπαρντ της Νέας Υόρκης. Ηταν το μεγάλο αφεντικό μέχρι το θάνατό του, ενώ μέλος του Διοικητικού Συμβούλιου διετέλεσε και ο συνεταίρος του Τζακ Νας. Σ’ αυτό το συμβούλιο πάντοτε φιγουράρει ένα μεγάλο όνομα της Wall Street. Σήμερα, για παράδειγμα, μέλος του ΔΣ είναι ο Μάρτιν Λίμποβιτς, κορυφαίο εκτελεστικό στέλεχος του ευαγούς ιδρύματος της Morgan Stanley.
Ολα τα παραπάνω τα βρήκαμε με μια πολύ σύντομη έρευνα στο Ιντερνετ. Εκεί βρήκαμε και την επιστολή που έστειλε το 1995 στο Levy Economics Institute ένα αμερικάνικο ρεφορμιστικό συνδικάτο, η Ενωση Εργαζομένων σε Ξενοδοχεία και Εστιατόρια Local 100. Μη φανταστείτε τίποτα επαναστατιλίκια. Το συνδικάτο σημειώνει την αντίθεση ανάμεσα στους διακηρυγμένους στόχους του Ινστιτούτου και την επιχειρηματική δράση του Λεβί και δύο άλλων συνεταίρων του στην Odyssey Partners, οι οποίοι φιγουράριζαν εκείνη την περίοδο και στο ΔΣ του Levy Economics Institute. Γίνεται λόγος για επιχειρήσεις που αγόρασε το hedge fund και έκανε μαζικές απολύσεις, για εργασία σε άλλες επιχειρήσεις του χωρίς συλλογική σύμβαση και με συνεχή τρομοκράτηση των εργαζόμενων και άλλα τέτοια ωραία και διδακτικά.
Το Levy Economics Institute, ίσως λόγω της εθνικότητας του σημερινού προέδρου του, φαίνεται πως κάνει μπάσιμο στην Ελλάδα. Πριν από τη συνεργασία με το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, άρχισε συνεργασία με τη συντηρητική (και έξαλλα «μνημονιακή») οικονομική φυλλάδα «Εξπρές», η οποία κάθε βδομάδα, στο κυριακάτικο φύλλο της, διαθέτει μια ειδικά σχεδιασμένη σελίδα στους ανθρώπους του Levy Economics Institute. Η ΓΣΕΕ είναι προφανώς ένα πολύ καλό εισιτήριο για την ελληνική αγορά. Ποιος θα τολμήσει ν’ αμφισβητήσει τις προθέσεις ενός αμερικάνικου ινστιτούτου που έχει στενή συνεργασία με τη ΓΣΕΕ;
Αυτό το εργαλείο της Wall Street, σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΓΣΕΕ, θα προχωρήσει στην «επεξεργασία προτάσεων για την άμεση δημιουργία θέσεων εργασίας στην Ελλάδα, καθώς επίσης την ανάπτυξη ενός μακροοικονομετρικού υποδείγματος για την ελληνική οικονομία, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση για μια ρεαλιστική αξιολόγηση εναλλακτικών πολιτικών για την καταπολέμηση της κρίσης στη χώρα μας»!
Παλαιότερα, μερικά αστέρια της σοσιαλδημοκρατικής εργατοπατερίας, τα οποία στη συνέχεια και μέχρι σήμερα πέρασαν στην πολιτική καριέρα, εκπαιδεύτηκαν από το γερμανικό Ιδρυμα Αντενάουερ. Τα διάφορα ιδρύματα που ιδρύουν είτε κυβερνήσεις είτε αστικά κόμματα εξουσίας στις ιμπεριαλιστικές χώρες είτε καπιταλιστές όπως ο Σόρος ή ο Λεβί, αποτελούν εργαλεία υπηρέτησης της πολιτικής συγκεκριμένων συμφερόντων. Πρώτα μπαίνει ένα Ιδρυμα και μετά ακολουθούν τα κεφάλαια. Οπως ακριβώς την εποχή της αποικιοκρατίας, πρώτα πήγαιναν οι ιεραπόστολοι και μετά ακολουθούσαν οι κονκισταδόρες και οι λεγεώνες.
Δεν είναι σαφές αυτή τη στιγμή τι επιδιώκει το Levy Economics Institute με το άνοιγμα που πραγματοποιεί στην Ελλάδα γενικά και προς τη ΓΣΕΕ ειδικότερα. Το μόνο σίγουρο είναι πως η δουλειά που θα κάνει με τη ΓΣΕΕ όχι μόνο δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει έστω και στο ελάχιστο τα συμφέροντα των εργαζόμενων, αλλά αντίθετα θα τα βλάψει. Μπορεί να εξυπηρετήσει τους εργατοπατέρες (ως γνωστόν, τα κοράκια των «αγορών» είναι γενναιόδωρα προς τους «συνεργάτες» που στρατολογούν στα «λόμπι» εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους), μπορεί να βοηθήσει κάποιους καριερίστες πανεπιστημιακούς και υποψήφιους πανεπιστημιακούς στις καριέρες τους, όμως τα εργατικά συμφέροντα δεν πρόκειται να τα υπηρετήσει. Εκτός αν πιστεύει κανείς ότι οι διάφοροι Λεβί, Σόρος και σία, άνθρωποι που έφτιαξαν αμύθητες περιουσίες πατώντας επί πτωμάτων και ρουφώντας ιδρώτα και αίμα ολόκληρων λαών, χρηματοδοτούν επιστημονικά και ψευτοεπιστημονικά ινστιτούτα για να τα δουν να στρέφονται ενάντια στα συμφέροντά τους. Εργαλεία για την πολιτική τους φτιάχνουν.
Θα μπορούσε να πει κανείς «όλα τα έχει η Μαριωρή ο φερετζές της λείπει». Τα κοινά ερευνητικά προγράμματα με αμερικάνικα ινστιτούτα της έλειπαν της ΓΣΕΕ, σε μια περίοδο που η εργατική τάξη αντιμετωπίζει μια σαρωτική επίθεση στα πιο στοιχειώδη δικαιώματά της. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι εδώ γίνεται παιχνίδι «ακαδημαϊκού» τύπου από τους «ερευνητές» του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και τον διευθυντή του αμερικάνικου ινστιτούτου, που τυχαίνει να είναι Ελληνας. Οτι χτίζονται καριέρες. Ενας τρίτος θα μπορούσε να επισημάνει με αγανάκτηση πως δεν είναι δυνατόν να μας λένε τόσο χοντρά ψέματα, όπως ότι «αντικείμενο της συνεργασίας αποτελεί η υλοποίηση ερευνητικών προγραμμάτων που στοχεύουν στην ανάδειξη προτάσεων πολιτικής προς όφελος του κόσμου της εργασίας. Στόχος είναι η διάχυση των ερευνητικών αποτελεσμάτων στο ευρύτερο κοινό, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο την ουσιαστική παρέμβαση στο δημόσιο διάλογο».
Ενας πιο προσεκτικός θα παρατηρούσε ότι αλλιώς παρουσιάζεται το αμερικάνικο ινστιτούτο από τη ΓΣΕΕ και αλλιώς από το ΙΝΕ. Το ΙΝΕ μας συστήνει το αμερικάνικο ινστιτούτο ως εξής: «Το Levy Economics Institute αποτελεί ένα διεθνούς κύρους ινστιτούτο που από το 1986 παράγει έρευνα στο πεδίο των δημόσιων πολιτικών. Βασική επιδίωξη του Ινστιτούτου είναι να προσφέρει επιστημονικά τεκμηριωμένες αναλύσεις, οι οποίες βοηθούν τους φορείς χάραξης πολιτικής στην αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων στις ΗΠΑ και παγκοσμίως». Η ΓΣΕΕ μας το συστήνει… λίγο διαφορετικά: «Το Levy Economics Institute είναι ένα ινστιτούτο που από το 1986 παράγει έρευνα στο πεδίο των δημόσιων πολιτικών προσφέροντας επιστημονικά τεκμηριωμένες αναλύσεις, οι οποίες βοηθούν τα συνδικάτα και τους φορείς χάραξης πολιτικής στην αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων». Οπως βλέπετε, στην ανακοίνωση της ΓΣΕΕ προστέθηκε ότι το Levy Economics Institute παράγει αναλύσεις που βοηθούν πρωτίστως τα συνδικάτα και δευτερευόντως τους φορείς χάραξης πολιτικής (δηλαδή τις κυβερνήσεις), ενώ αντίθετα το ΙΝΕ μιλά μόνο για αναλύσεις που βοηθούν τις κυβερνήσεις.
Ολα τα παραπάνω είναι σωστά, όμως δεν περιλαμβάνουν το μείζον. Τι είναι στην πραγματικότητα το Levy Economics Institute;
Πρόκειται για παράρτημα της Wall Street. Ιδρύθηκε το 1986 και χρηματοδοτήθηκε από έναν από τους λεγόμενους «γύπες των αγορών», τον χρηματιστή Λεόν Λεβί, που πέθανε το 2003. Ο Λεόν Λεβί υπήρξε ένας δισεκατομμυριούχος χρηματιστής, διαχειριστής hedge funds, εφάμιλλος του Σόρος, του Πόλσεν και των άλλων golden boys του αμερικάνικου χρηματιστικού κεφάλαιου. Γιος επίσης δισεκατομμυριούχου χρηματιστή, μπήκε στη φίρμα του Οπενχάιμερ το 1951 και υπήρξε από τους σκαπανείς των αμοιβαίων κεφαλαίων και στη συνέχεια των hedge funds. Το 1982, μαζί με ένα άλλο αρπακτικό της Wall Street, τον Τζακ Νας, ίδρυσε δική του φίρμα, την Odyssey Partners LP, η οποία έφτασε να διαχειρίζεται και να τζογάρει κεφάλαια 3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων!
Το 1986, ο Λεβί, όπως κάθε δισεκατομμυριούχος σπεκουλάντης της Wall Street, χρηματοδότησε και ίδρυσε το Levy Economics Institute στο Κολέγιο Μπαρντ της Νέας Υόρκης. Ηταν το μεγάλο αφεντικό μέχρι το θάνατό του, ενώ μέλος του Διοικητικού Συμβούλιου διετέλεσε και ο συνεταίρος του Τζακ Νας. Σ’ αυτό το συμβούλιο πάντοτε φιγουράρει ένα μεγάλο όνομα της Wall Street. Σήμερα, για παράδειγμα, μέλος του ΔΣ είναι ο Μάρτιν Λίμποβιτς, κορυφαίο εκτελεστικό στέλεχος του ευαγούς ιδρύματος της Morgan Stanley.
Ολα τα παραπάνω τα βρήκαμε με μια πολύ σύντομη έρευνα στο Ιντερνετ. Εκεί βρήκαμε και την επιστολή που έστειλε το 1995 στο Levy Economics Institute ένα αμερικάνικο ρεφορμιστικό συνδικάτο, η Ενωση Εργαζομένων σε Ξενοδοχεία και Εστιατόρια Local 100. Μη φανταστείτε τίποτα επαναστατιλίκια. Το συνδικάτο σημειώνει την αντίθεση ανάμεσα στους διακηρυγμένους στόχους του Ινστιτούτου και την επιχειρηματική δράση του Λεβί και δύο άλλων συνεταίρων του στην Odyssey Partners, οι οποίοι φιγουράριζαν εκείνη την περίοδο και στο ΔΣ του Levy Economics Institute. Γίνεται λόγος για επιχειρήσεις που αγόρασε το hedge fund και έκανε μαζικές απολύσεις, για εργασία σε άλλες επιχειρήσεις του χωρίς συλλογική σύμβαση και με συνεχή τρομοκράτηση των εργαζόμενων και άλλα τέτοια ωραία και διδακτικά.
Το Levy Economics Institute, ίσως λόγω της εθνικότητας του σημερινού προέδρου του, φαίνεται πως κάνει μπάσιμο στην Ελλάδα. Πριν από τη συνεργασία με το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, άρχισε συνεργασία με τη συντηρητική (και έξαλλα «μνημονιακή») οικονομική φυλλάδα «Εξπρές», η οποία κάθε βδομάδα, στο κυριακάτικο φύλλο της, διαθέτει μια ειδικά σχεδιασμένη σελίδα στους ανθρώπους του Levy Economics Institute. Η ΓΣΕΕ είναι προφανώς ένα πολύ καλό εισιτήριο για την ελληνική αγορά. Ποιος θα τολμήσει ν’ αμφισβητήσει τις προθέσεις ενός αμερικάνικου ινστιτούτου που έχει στενή συνεργασία με τη ΓΣΕΕ;
Αυτό το εργαλείο της Wall Street, σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΓΣΕΕ, θα προχωρήσει στην «επεξεργασία προτάσεων για την άμεση δημιουργία θέσεων εργασίας στην Ελλάδα, καθώς επίσης την ανάπτυξη ενός μακροοικονομετρικού υποδείγματος για την ελληνική οικονομία, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση για μια ρεαλιστική αξιολόγηση εναλλακτικών πολιτικών για την καταπολέμηση της κρίσης στη χώρα μας»!
Παλαιότερα, μερικά αστέρια της σοσιαλδημοκρατικής εργατοπατερίας, τα οποία στη συνέχεια και μέχρι σήμερα πέρασαν στην πολιτική καριέρα, εκπαιδεύτηκαν από το γερμανικό Ιδρυμα Αντενάουερ. Τα διάφορα ιδρύματα που ιδρύουν είτε κυβερνήσεις είτε αστικά κόμματα εξουσίας στις ιμπεριαλιστικές χώρες είτε καπιταλιστές όπως ο Σόρος ή ο Λεβί, αποτελούν εργαλεία υπηρέτησης της πολιτικής συγκεκριμένων συμφερόντων. Πρώτα μπαίνει ένα Ιδρυμα και μετά ακολουθούν τα κεφάλαια. Οπως ακριβώς την εποχή της αποικιοκρατίας, πρώτα πήγαιναν οι ιεραπόστολοι και μετά ακολουθούσαν οι κονκισταδόρες και οι λεγεώνες.
Δεν είναι σαφές αυτή τη στιγμή τι επιδιώκει το Levy Economics Institute με το άνοιγμα που πραγματοποιεί στην Ελλάδα γενικά και προς τη ΓΣΕΕ ειδικότερα. Το μόνο σίγουρο είναι πως η δουλειά που θα κάνει με τη ΓΣΕΕ όχι μόνο δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει έστω και στο ελάχιστο τα συμφέροντα των εργαζόμενων, αλλά αντίθετα θα τα βλάψει. Μπορεί να εξυπηρετήσει τους εργατοπατέρες (ως γνωστόν, τα κοράκια των «αγορών» είναι γενναιόδωρα προς τους «συνεργάτες» που στρατολογούν στα «λόμπι» εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους), μπορεί να βοηθήσει κάποιους καριερίστες πανεπιστημιακούς και υποψήφιους πανεπιστημιακούς στις καριέρες τους, όμως τα εργατικά συμφέροντα δεν πρόκειται να τα υπηρετήσει. Εκτός αν πιστεύει κανείς ότι οι διάφοροι Λεβί, Σόρος και σία, άνθρωποι που έφτιαξαν αμύθητες περιουσίες πατώντας επί πτωμάτων και ρουφώντας ιδρώτα και αίμα ολόκληρων λαών, χρηματοδοτούν επιστημονικά και ψευτοεπιστημονικά ινστιτούτα για να τα δουν να στρέφονται ενάντια στα συμφέροντά τους. Εργαλεία για την πολιτική τους φτιάχνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θα προτιμούσα να μην αφήνετε σχόλια χωρίς όνομα, βάλτε ένα όνομα ψευδώνυμο αρκεί να μην εμφανίζεται η γελοία περίπτωση ο/η Ανώνυμος