Συγγνώμη λάθος

Τους τελευταίους μήνες, όλο και περισσότερα στελέχη της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ, παρατηρούν πως στην περίπτωση της Ελλάδας έπεσαν έξω. Τις τελευταίες μέρες στους μετανοημένους έρχονται να προστεθούν και στελέχη του ίδιου του ΔΝΤ, τα οποία παραδέχονται πως έκαναν λάθος!

Όπως διάβασα στο κουτί της Πανδώρας, οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ, εξηγούν ότι «μέχρι σήμερα το ΔΝΤ και οι κυβερνήσεις έπαιρναν υπόψιν τους τη στατιστική πραγματικότητα των τελευταίων 30 ετών, σύμφωνα με την οποία υπήρχε η εξής αναλογία-αντιστοιχία μέτρων λιτότητας και ύφεσης: για κάθε 1 δισ. μέτρων λιτότητας αντιστοιχούσε μισή μονάδα «ψαλίδι» στην ανάπτυξη. Όμως, η πράξη έδειξε ότι στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία ότι η αναλογία αυτή ήταν πολύ μεγαλύτερη. Συγκεκριμένα έδειξε ότι για κάθε 1 δισ. μέτρων το «ψαλίδι» ήταν κατά 0,9 έως 1,7 φορές μεγαλύτερο. Έτσι, λοιπόν εξηγείται γιατί το ΔΝΤ προέβλεπε για την Ελλάδα το 2011 ύφεση μόλις 1,1% και τελικά ανήλθε σε 7,1%! Το ίδιο έξω έπεσε και για τις προβλέψεις του 2010 και όλα δείχνουν ότι εκτός πέφτει και για το 2012. Συνολικά στη διετία 2010-2011 οι προβλέψεις του ΔΝΤ είχαν απόκλιση περίπου 7 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με την πραγματικότητα».

Με απλά λόγια, «συγγνώμη λάθος».

Μια χώρα και ένας λαός, δεν είναι ξένο δάχτυλο ποδιού που το πατάς, κατά λάθος και ζητάς συγνώμη. Δεν είναι αγκώνας κάποιου που τον σκουντάς, στην βιασύνη σου να προλάβεις τον χρόνο. Μια χώρα και ένας λαός δεν είναι δημόσια τουαλέτα που ανοίγεις χωρίς να χτυπήσεις.

Τι νόημα έχει η παραδοχή του λάθους, όταν έχει καταστραφεί το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού. Όταν έχουν κλείσει μαγαζιά και επιχειρήσεις, όταν η ανεργία σημειώνει παγκόσμια ρεκόρ, όταν καρκινοπαθείς δεν έχουν φάρμακα, όταν ανάπηροι χάνουν το μοναδικό τους στήριγμα το επίδομά τους. Τι νόημα έχει η αναγνώριση του λάθους, όταν έχουν διαλυθεί οι κοινωνικές δομές, η ατομική ψυχολογία και όταν ο φασισμός μαυρίζει καθημερινές εικόνες και δράσεις.

Η απροκάλυπτη παραδοχή του «λάθους», από το ΔΝΤ, αποδεικνύει και τον απροκάλυπτο τρόπο που αντιμετώπισαν την χώρα μας. Αποδεικνύουν  την περιφρόνηση προς έναν λαό, την απαξίωσή τους για το επίπεδο ζωής του. Αποδεικνύουν την πλήρη αδιαφορία τους για την αξιοπρέπεια αυτού του λαού. Ήρθαν με βίαιο και ιταμό τρόπο να «σώσουν» και τώρα με τον ίδιο βίαιο και ιταμό τρόπο παραδέχονται πως όχι μόνο δεν έσωσαν αλλά τα έκαναν και χειρότερα.

Προκλητικοί, αισχροί, ξεδιάντροποι. Όπως και οι τρόποι σωτηρίας τους, όπως και τα εργαλεία τους, όπως και οι μεθοδεύσεις τους. Εφαρμόζουν σε έναν λαό, μια συνταγή καταστροφής, πρωτοφανούς στα παγκόσμια χρονικά, επιμένουν σε αυτήν, ενώ έβλεπαν ότι δεν βγαίνει και τώρα bad luck. Συνεχίζουμε.

 Τα ερωτήματα μετά από αυτή την παραδοχή ήττας και της καταστροφής,  παραμένουν και συμπληρώνονται.

-Ποια θα είναι η επανόρθωση, εφόσον έγινε λάθος;

-Ποια θα είναι η ποινή για αυτόν που έκανε λάθος;

-Ποια θα είναι η ποινή για τους συνεργάτες αυτών που έκαναν λάθος;

-Πως γίνεται ενώ παραδέχονται το λάθος, να συνεχίζουν στην ίδια κατεύθυνση και μάλιστα με εντονότερα, ποιοτικά και ποσοτικά πακέτα μέτρων.

-Πως λέγεται αυτός ο λαός, που αποδέχεται τα λάθος μέτρα, εξαθλιώνεται, ψηφίζει τους συνεργάτες του ΔΝΤ, για να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τα λάθος μέτρα, ώστε να εξαθλιωθεί περισσότερο;

-Πόσο πιο μαλάκας  μπορεί να νιώσει ο μαλάκας, όταν  τον αποκαλούν παγκοσμίως μαλάκα;

Θύμιος Κ.

Σημείωση: Με το ίδιο θέμα μπορείτε να διαβάσετε σχετικό άρθρο στο Blog  του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ