Τρομάζει Βρυξέλλες και Μέρκελ το φαινόμενο Μπέπε Γκρίλο

Ξέρετε την παροιμία «ρώτα τον μπάρμπα μου, τον ψεύτη»; Ε, αυτή η παροιμία ταιριάζει γάντι πρώτα και κύρια στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Προβόπουλο. Αν θες, λοιπόν, να μάθεις σε τι κατάσταση βρίσκεται η ελληνική οικονομία ρώτα τον μπάρμπα μου, δηλαδή τον διοικητή της ΤτΕ κ. Προβόπουλο που είναι κατ’ επάγγελμα και καθ’ έξιν ψεύτης, για να μάθεις. Αυτό μας λένε κατ’ ουσία κυβέρνηση και παπαγαλάκια. Κι ο κ. Προβόπουλος δεν τους άφησε παραπονεμένους. Εξέδωσε μια κατά παραγγελία Έκθεση του Διοικητή, όπως κάνει κάθε χρόνο. Στην Ομιλία του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Προβόπουλου στην 80η Ετήσια Γενική Συνέλευση των Mετόχων της, μάθαμε ότι οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας βελτιώνονται. Γιατί; Διότι: «Πριν από ένα χρόνο, πολλοί αναλυτές προεξοφλούσαν, σχεδόν ως αναπόφευκτη, τη χρεοκοπία και την έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ. Σήμερα το ενδεχόμενο αυτό έχει πλέον απομακρυνθεί και η οικονομία μπορεί να προσβλέπει σε βαθμιαία έξοδο από την κρίση. Η μεταστροφή του κλίματος οφείλεται σε μια σειρά από παράγοντες που βοήθησαν την ελληνική οικονομία να αποφύγει τον τεράστιο κίνδυνο και να επανέλθει σε τροχιά εξισορρόπησης και σταθεροποίησης.»

Καταρχάς, η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και τρία σχεδόν χρόνια – από το πρώτο μνημόνιο – υπό καθεστώς χρεοκοπίας. Οι δανειστές της Ελλάδας την αποκαλούν κατάσταση «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» και το πολιτικό προσωπικό της χώρας που έχει ταχθεί να διασφαλίσει τα συμφέροντά των τοκογλύφων έναντι του ελληνικού λαού, έχει βαλθεί να μας πείσει επί τρία χρόνια ότι αυτή η κατάσταση – σε αντίθεση με την «άταχτη χρεοκοπία» – είναι υπέρ μας. Επομένως, ο κ. Προβόπουλος απλά μας δουλεύει, όπως άλλωστε συνηθίζουν χρόνια τώρα όλοι οι ομογάλακτοι του. Αυτός είναι κι ένας από τους πολλούς λόγους που μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση.

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΌ ΤΟ ΕΥΡΩ

Όσο για την περίφημη έξοδο από το ευρώ, που δήθεν όλοι οι αναλυτές προεξοφλούσαν, θα πρέπει να θυμίσουμε σ’ όλους ότι είναι οι ίδιοι που σήμερα προεξοφλούν την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Ας θυμηθούμε τον γνωστό Σόρος, αλλά και τον Ρουμπινί, οι οποίοι προσφάτως άλλαξαν τροπάριο. Γιατί είχαν λάθος πριν και τώρα έχουν δίκιο; Επειδή το θέλει η σκοπιμότητα και τα συμφέροντα που προασπίζεται ο κ. Προβόπουλος; Όχι βέβαια. Και πριν, αλλά και τώρα έχουν άδικο οι εν λόγω αναλυτές. Οι «αναλύσεις» τους υπακούν σε συμφέροντα πλασαρίσματος στις αγορές κεφαλαίου. Με δαύτες διαμορφώνουν προσδοκίες με διπλό στόχο: Αφενός να εκβιάσουν πολιτικές αποφάσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα που εκπροσωπούν. Αφετέρου να εξάψουν τα αγελαία ένστικτα των επενδυτών της αγοράς με σκοπό να κερδοσκοπήσουν τα συμφέροντα που εκπροσωπούν.

Είναι απολύτως σίγουρο ότι ούτε οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης, ούτε το αδελφάτο της Μέρκελ ήθελε την Ελλάδα εκτός ευρώ. Το γεγονός ότι δήλωναν και ξαναδήλωναν το αντίθετο ήταν ένα άθλιο παιχνίδι τρομοκράτησης του ελληνικού λαού. Το έκαναν μόνο και μόνο για να δώσουν την ευκαιρία στον ντόπιο πολιτικό προσωπικό των δωσίλογων να τρομοκρατούν με σενάρια φρίκης και πανωλεθρίας τους απλούς πολίτες. Και για το άθλιο αυτό παιχνίδι θα έρθει η ώρα να λογοδοτήσουν όλοι τους. Στην πράξη προσπαθούσαν να κατατρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό με την μόνη δυνατή διέξοδο από το αδιέξοδο στο οποίο τον έχουν φέρει. Θέλησαν να τρομοκρατήσουν τον φυλακισμένο, τον δούλο, τον ραγιά Έλληνα ότι θα καταστραφεί ολοκληρωτικά έτσι και αποκτήσει την ελευθερία του. Εκεί αποσκοπούσε και αποσκοπεί το όλο παιχνίδι.

Ο μόνος τρόπος για να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ είναι ένας: να το επιβάλλει ο λαός της ανατρέποντας την ληστοσυμμορία που τον κυβερνά και διεκδικώντας την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία του στον τόπο. Το φωνάζουμε από την αρχή. Ακόμη και την εποχή που πολλοί είχαν μασήσει το παραμύθι ότι δήθεν, τάχα μου, η Γερμανία και οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης συνωμοτούσαν για να μας πετάξουν από το ευρώ. Ενώ ίσχυε και ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Η συνωμοσία που εξυφαίνεται είναι η προσπάθεια, πάσει θυσία, να κρατηθεί η Ελλάδα εντός ευρώ. Μέχρι και διπλό νόμισμα έχουν σε εφεδρεία και είναι έτοιμοι να επιβάλλουν στην χώρα, αν δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά, προκειμένου η Ελλάδα να μην φύγει από το ευρώ και την ευρωζώνη.

ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Ο λόγος είναι απλός. Η Ελλάδα στο σύνολό της ως επικράτεια και ως λαός έχει προγραμματιστεί να ισοπεδωθεί, να διαλυθεί και να εκποιηθεί προκειμένου να επιβιώσει ο «σκληρός πυρήνας» του ευρώ, δηλαδή πρωτίστως η Γερμανία. Η Ελλάδα δεν κρίνεται βιώσιμη ως χώρα και γι’ αυτό εκποιείται στο σύνολό της, λαός τε και επικράτεια. Αυτή την διαδικασία προασπίζεται ο Προβόπουλος και το υπόλοιπο δωσίλογο πολιτικό προσωπικό της χώρας που βάζει την «ευρωπαϊκή προοπτική» πάνω από την ανεξαρτησία, την επιβίωση και την ακεραιότητα της Ελλάδας.

Να γιατί ο Προβόπουλος θέτει ο πρώτο παράγοντα της «σταθεροποίησης» τον εξής:  

«Πρώτος παράγοντας ήταν η θετική απάντηση του ελληνικού λαού όσον αφορά το ιστορικό διακύβευμα της παραμονής στο ευρώ. Η κυβέρνηση συνεργασίας εξέφρασε ρητά τη βούλησή της να διαφυλάξει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Η βασική αυτή επιλογή και η κάλυψη των μεγάλων καθυστερήσεων της προεκλογικής περιόδου κατέστησαν δυνατές τις αποφάσεις του Eurogroup για τη συνέχιση της χρηματοδοτικής στήριξης. Οι εξελίξεις αυτές επηρέασαν ευνοϊκά το οικονομικό κλίμα.»

Με άλλα λόγια, το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός εκβιάστηκε με τόσο άθλιο τρόπο και ένα μεγάλο κομμάτι του ενέδωσε στους σφαγείς του, έδωσε το πράσινο φως στις αγορές ότι «καλά πάμε, μπορούμε να συνεχίσουμε το έργο της διάλυσης». Αυτό το νόημα έχει η περίφημη «αλλαγή κλίματος». Κατά τ’ άλλα, τα ίδια και τα ίδια. «Από τον Σεπτέμβριο θα απογειωθούμε, αρκεί να αντέξουμε μέχρι τις αρχές καλοκαιριού». Φέρεται να εκμυστηρεύτηκε ο φερόμενος ως πρωθυπουργός με το χαρακτηριστικό επώνυμο Σαμαράς σε δείπνο το βράδυ της Τρίτης (22/2) με βουλευτές της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα βρίσκεται λίγο πριν τη στροφή που θα φανεί το φως στο τούνελ και πως αν προχωρήσουν κανονικά οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα γίνουμε σύντομα παράδειγμα για όλους.

Προσωπικά θεωρώ ότι η δήλωση αυτή του Σαμαρά δεν αφορά την οικονομία, αλλά το καθεστώς κατοχής της χώρας. Δηλαδή θεωρεί ο Σαμαράς – και βάσιμα – ότι αν δεν ανατραπούν από την λαϊκή οργή και αγανάκτηση τούτη την άνοιξη-καλοκαίρι, τότε μπορούν να ελπίζουν ότι θα την σκαπουλάρουν από τον Σεπτέμβριο. Ίσως με κάποιες προσχηματικές εκλογές εκτόνωσης, όπου θα φύγει η σάρα για να έρθει η μάρα και μετά να ακολουθήσει το κακό συναπάντημα κι έτσι ο λαός να πει «τετέλεσται».

Άλλωστε μέχρι τότε η κυβέρνηση των δωσίλογων θα έχει περάσει την αναθεώρηση του Συντάγματος που απαιτούν Γερμανοί κατακτητές και οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης προκείμενου να μην υπάρχει κανένα κόλλημα στην επίσημη κατάλυση του ελληνικού κράτους για να αφομοιωθεί ως αποικιακή προσάρτηση από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία που ήδη οικοδομείται. Εν τω μεταξύ θα έχει ξεπουληθεί ότι υπάρχει και δεν υπάρχει στον ελληνικό χώρο και έτσι υπολογίζουν ότι ο λαός θα παραδοθεί στην τύχη του, μιας και δεν θα του έχει μείνει ούτε κεραμίδι να υπερασπιστεί.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

«Θα γίνουμε σύντομα παράδειγμα για όλους», όπως λέει ο Σαμαράς και έχει δίκιο. Θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα και τον λαό της από πειραματόζωο σε παράδειγμα διάλυσης και αφομοίωσης μια ολόκληρης χώρας από τους υπερεθνικούς μηχανισμούς του ενιαίου νομίσματος. Μόνο και μόνο για να δείξουν στους υπόλοιπους λαούς ότι είναι μάταιο να αγωνίζονται, είναι μάταιο να διεκδικούν την εθνική τους κυριαρχία, όπως κάνουν οι Ιταλοί και ανέδειξαν πρώτο κόμμα του «Κίνημα των Πέντε Αστέρων» του Μπέπε Γκρίλο. Όπως έκαναν οι Σλοβένοι και ανέτρεψαν την δική τους κυβέρνηση γιατί με το ευρώ τους ισοπέδωσε ακόμη περισσότερο. Όπως έκαναν οι Βούλγαροι ανατρέποντας την κυβέρνηση και παραμένοντας στους δρόμους για να σταματήσουν την έλευση του ευρώ με ότι συνεπάγεται σε ασυδοσία των αγορών. Όπως κάνουν οι Πορτογάλοι, οι οποίοι επί μήνες είναι στους δρόμους, υπερασπιζόμενοι τα «900 χρόνια ιστορίας του έθνους τους», όπως οι ίδιοι λένε. Όπως πασχίζουν να κάνουν οι Ισπανοί. Όπως ξεκινούν να κάνουν οι Γάλλοι, οι Φιλανδοί, κ.ά..

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ Η ΕΛΛΑΔΑ

Οι οπαδοί της «ευρωπαϊκής προοπτικής» που λειτουργούν ως Πέμπτη Φάλαγγα για τις δυνάμεις που οικοδομούν το 4^ο Ράιχ στην Ευρώπη με την μορφή της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, θέλουν επειγόντως ένα πετυχημένο παράδειγμα για όλους τους άλλους. Ένα παράδειγμα για το πώς ένας λαός αποδέχεται οικιοθελώς την δική του μαζική εξόντωση, την διάλυση και τον αποικισμό της πατρίδας του στο όνομα της «Ευρώπης». Και το παράδειγμα αυτό θέλουν να είναι η Ελλάδα και μάλιστα το ταχύτερο δυνατό.

Βλέπετε, ποντάρουν στο πιο δωσίλογο πολιτικό σύστημα που υπάρχει τουλάχιστον στην Ευρώπη, όπως και σε μια ενσωματωμένη κρατικοδίαιτη αριστερά που όχι μόνο αρνείται να θέσει το εθνικό, πατριωτικό καθήκον, πάνω απ’ όλα, αλλά έχει αποδεχτεί την «ευρωπαϊκή προοπτική» στο όνομα της δικής της αποκλειστικής ταξικής ανάλυσης. Μια ταξική ανάλυση, η οποία βεβαίως είτε στην παραλλαγή της Κουμουνδούρου, είτε στην παραλλαγή του Περισσού, απηχεί τα ταξικά συμφέροντα των αγορών, του μεγάλου διεθνούς κεφαλαίου, μέσα από τα λούμπεν ένστικτα του κοινωνικού περιθωρίου που δεν νοιάζεται ούτε για πατρίδα, ούτε για οικογένεια, ούτε για αγώνα υπέρ βωμών και εστιών, παρά μόνο για ένα ξεροκόμματο, ή για την γκλαμουριά των ανακτοβουλίων της Ευρώπης.

Ποντάρουν επίσης και στο ραγιαδισμό του Έλληνα, στα νωθρά αντανακλαστικά του, στην ανοησία του να νομίζει ακόμη και τώρα ότι δια της αναθέσεως μπορεί να κερδίσει κάτι. Πιστεύουν ότι μόλις ένα 60% και βάλε του πληθυσμού της χώρας συνηθίσει στη νέα του κατάσταση, δηλαδή να είναι καταδικασμένος στο περιθώριο της κοινωνίας και να τα βγάζει μόλις και μετά βίας πέρα χάρις στην κρατική και ιδιωτική ελεημοσύνη (φιλανθρωπία), τότε θα βάλει την ουρά στα σκέλια και σαν τυπικός κοπρίτης θα κάτσει ήσυχος.

ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΒΑΛΕ ΜΕ ΤΟ ΤΕΡΑΣ

Βλέπετε, δεν θεωρούν τον Έλληνα ικανό να κάνει ότι έκαναν οι Ιταλοί: να εκπλήξει και να σαστίσει τα μεγάλα αφεντικά ψηφίζοντας μαζικά έναν «παλιάτσο», τον Μπέπε Γκρίλο. «Πώς οι καταστροφικές ιταλικές εκλογές απειλούν το μέλλον του ευρώ» γράφει ο Economist για τον Μπέπε Γκρίλο που «θέλει να αναστείλει τις πληρωμές του δημόσιου χρέους». Κι όχι μόνο αυτό. Αυτός ο «κλόουν» όπως τον αποκάλεσε ο Economist, αλλά και ο Πέερ Στάινμπρουκ, υποψήφιος του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) για την καγκελαρία – εξαναγκάζοντας τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο να ακυρώσει την προγραμματισμένη συνάντηση μαζί του, κάτι βεβαίως που δεν το έκανε ποτέ ο «δικός μας» πρόεδρος, έστω κι αν ενίοτε ξέρει να χύνει κροκοδείλια δάκρυα – τολμά να διακηρύσσει ότι εκτός ευρώ η Ιταλία θα ήταν πολύ, μα πολύ καλύτερα. Όχι για όλους, αλλά πρώτα και κύρια για τον απλό λαό.

Σκεφτείτε τι έκαναν οι Ιταλοί. Προτίμησαν να ψηφίσουν έναν «παλιάτσο», έναν «κλόουν» από το πουθενά, από το μηδέν, μόνο και μόνο γιατί μίλησε στην ψυχή τους και εξέφρασε τον πόνο και την ανησυχία του μέσου εργαζόμενου Ιταλού. Ούτε τους ένοιαξε αν ξέρει τι λέει όταν ζητά την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ. Ούτε τους πείραξε το γεγονός ότι δεν είναι εξειδικευμένος οικονομολόγος, ή ειδικός και ότι δεν βγήκε για αναλύσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Προτίμησαν κάποιον ανύπαρκτο, έναν που μέχρι πριν δυο εβδομάδες πριν τις Ιταλικές εκλογές οι επίσημες μετρήσεις και τα ΜΜΕ το είχαν εξαφανισμένο, γιατί είχε το σθένος και τον πατριωτισμό να τα βάλει απλά και καθαρά με το τέρας που βασανίζει και απειλεί με αφανισμό και την Ιταλία. Το χρέος και το ευρώ. Φαίνεται αδιανόητο για τον μέσο Έλληνα, που ακόμη ονειρεύεται ότι κάποιο ή κάποιοι από τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς θα του δώσει διέξοδο, μόνο και μόνο επειδή το λένε στα ΜΜΕ και στις στημένες δημοσκοπήσεις.

Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή οι νέοι ναζί της Γερμανίας της δεξιάς και της αριστεράς, τι διεμήνυσαν στους Ιταλούς; Ο υπαρκτός κίνδυνος ακυβερνησίας στη Ρώμη προκαλεί ανησυχία στις Βρυξέλλες και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες καλούν την Ιταλία να καταλήξει γρήγορα σε σχηματισμό κυβέρνησης. «Δεν είστε Ελλάδα, η Ευρωζώνη δεν έχει το περιθώριο για ένα σενάριο ελληνικού τύπου στην Ιταλία με νέες εκλογές» λέει σε ιταλική εφημερίδα ο αρμόδιος του γερμανικού κυβερνόντος κόμματος για την εξωτερική πολιτική Φίλιπ Μίσφελντερ. Δεν είστε Έλληνες που ακόμη μασάνε τα παραμύθια της τηλεόρασης και των κομμάτων της βουλής κι γι’ αυτό δεν σας επιτρέπουμε να πάτε σε επαναληπτικές εκλογές. Αυτό διαμυνήουν ακόμη και τώρα οι επικεφαλής ναζί των Βρυξελλών και του Βερολίνου στους Ιταλούς.

Φοβούνται ότι ενδεχόμενες νέες εκλογές στην Ιταλία είναι πολύ πιθανό να φέρουν τον Μπέπε Γκρίλο από πρώτο κόμμα σε ψήφους στην Ιταλία, σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση. Κι έτσι έχει κινητοποιηθεί ολόκληρη η πολιτική μαφία της Ιταλίας και της Ευρώπης για να το αποτρέψει. Κι επειδή δεν πρόκειται να πετύχουν και πολλά με εκβιασμό του μέσου Ιταλού ψηφοφόρου, μάλλον θα επιχειρήσουν να το πετύχουν με ευρεία νοθεία, με συνταγματικές εκτροπές και κατατρομοκράτηση του Ιταλικού λαού με τα μέσα, τα ήθη και τα έθιμα της εποχής Αντρεότι, σε συνδυασμό με κραυγές πανικού από τους διεθνείς οργανισμούς και τις αγορές.

Ήδη έχουν αρχίσει. Οι αγορές ωρύονται. Οι διεθνείς αναλυτές κατεβάζουν καντήλια και επικαλούνται σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς της Ιταλίας. Ο Ναπολιτάνο αμέσως μετά τις εκλογές πήγε στην Γερμανία για έκτακτη επίσημη επίσκεψη και συνεννοήσεις. Οι επικεφαλής των δυο συμμοριών της πολιτικής μαφίας του ευρώ συναντιόνται για να συντονίσουν τις ενέργειές τους. Ο πανικός των Γερμανών μοιάζει ίδιος με εκείνον που κατέλαβε την χιτλερική ηγεσία όταν έμαθε τον Ιούλιο του 1943 ότι ανατράπηκε το καθεστώς Μουσολίνι. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, οι πιο νηφάλιοι ναζί γνωρίζουν ότι χωρίς Ιταλία το ευρώ δεν μπορεί να σταθεί και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία θα μείνει στα χαρτιά, όπως έμεινε και η Ενωμένη Ευρώπη του Χίτλερ. Κι αυτό θα σημάνει την κατάρρευση της Γερμανίας για μια ακόμη φορά.

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΩΣ ΑΠΟΙΚΙΑ

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο στους αδαείς, ή στους απληροφόρητους, η Γερμανία προσπαθεί να αντιμετωπίσει την παγκόσμια κρίση που πλήττει και την ίδια με τον ίδιο τρόπο που επιχείρησε να την αντιμετωπίσει και ο Χίτλερ. Όπως και την εποχή του πολέμου, έτσι και σήμερα η επιβίωση της δεσπόζουσας θέσης της Γερμανίας στην Ευρώπη και διεθνώς, εξαρτάται από την δυνατότητά της να καρπώνεται, να ιδιοποιείται τον πλούτο των άλλων χωρών. Την εποχή του ο Χίτλερ μπορούσε να το καταφέρει μόνο ή πρωτίστως με πολεμικά μέσα. Σήμερα οι διάδοχοι του Χίτλερ έχουν την δυνατότητα να το καταφέρουν πρωτίστως με οικονομικά μέσα. Η Γερμανία και ότι εκπροσωπεί με όρους υπερτροφικών τραπεζών και επιχειρηματικών ομίλων παγκόσμια μπορεί να διασφαλίσει την κυριαρχία της στις αγορές μόνο αν κάνει ότι έκαναν οι ΗΠΑ πριν από ένα, ενάμισυ αιώνα. Δηλαδή να αποικιοποήσουν την Ευρώπη με τον ίδιο τρόπο που αποικιοποίησαν την βόρεια Αμερική οι ΗΠΑ διαμέσου της ομοσπονδιοποίησης. Οι Γερμανοί στην μεγάλη κρίση – Μεγάλη Ύφεση, όπως την έχουν ονομάσει – του μεσοπολέμου επιχείρησαν να κερδίσουν το πάνω χέρι στην Ευρώπη και να ενοποιήσουν υπό την κυριαρχία τους χρησιμοποιώντας τις παραδοσιακές τακτικές των αποικιακών αυτοκρατοριών, όπως της Βρετανίας. Απέτυχαν παταγωδώς. Σήμερα επιχειρούν με την μέθοδο των ΗΠΑ.  Μόνο που οι εποχές έχουν αλλάξει. Η μέθοδος εσωτερικού αποικισμού των ΗΠΑ με μοχλό την ομοσπονδία τους, πέτυχε μετά από αμέτρητες πολεμικές συρράξεις και μαζικές σφαγές με αποκορύφωμα τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά και τους παγκόσμιους πολέμους, όπου η συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών έκρινε και την δική τους τύχη.

Σήμερα η Γερμανία επιχειρεί το ίδιο απέναντι σε συγκροτημένα εθνικά κράτη και λαούς, που επιχειρεί να τους διαλύσει πρώτα και κύρια «από τα μέσα» για να επωφεληθεί της αποσάθρωσης και του κατακερματισμού τους, οικονομικού, κοινωνικού και εδαφικού. Ο μόνος που μπορεί να σταματήσει αυτό το 4^ο Ράιχ είναι οι λαοί διεκδικώντας ξανά την ελευθερία τους και την εθνική τους αυτοδιάθεση. Όπως συνέβη και παλιά στο πρώτο μισό του 19^ου αιώνα όταν η Ιερή Συμμαχία ήθελε να επιβάλει την Ευρωπαϊκή ενότητα της απολυταρχίας πνίγοντας τις εθνικούς και δημοκρατικούς πόθους των λαών. Σ’ αυτήν την πρώτη ιστορική προσπάθεια της απολυταρχίας να στηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση πάνω σε δούλους λαούς, απάντησαν οι εθνικές επαναστάσεις που ξέσπασαν από το 1821 και κλιμακώθηκαν έως το 1848 σαρώνοντας σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή η περίοδος της ιστορίας ονομάστηκε «Άνοιξη των Εθνών», ή «Άνοιξη των Λαών». Ο αιφνιδιασμός της νεότερης Ευρωπαϊκής απολυταρχίας από τους Ιταλούς, ας ελπίσουμε ότι θα αποτελέσει την έναρξη της δικής μας Άνοιξης των Εθνών και των Λαών με τους Έλληνες να παίζουν τον πρώτο ρόλο.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 3/3/2013