Συμπληρώνονται σήμερα τρία ολόκληρα χρόνια από τον μεγάλο λαϊκό ξεσηκωμό
των πλατειών του Μαΐου του 2011. Στις 28 και 29 Ιουνίου, τότε, το κίνημα των
Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα δέχθηκε την βάρβαρη επίθεση των δυνάμεων καταστολής
του κατοχικού μνημονιακού καθεστώτος.
Επί ώρες, και για ημέρες, ο λαός πρόβαλε μια συγκλονιστική αντίσταση με
συλλαλητήρια, οδομαχίες, ανακαταλήψεις της πλατείας και διαδηλώσεις
συμπαράστασης σε όλη την χώρα.
Η κληρονομιά του Συντάγματος του 2011 έχει σίγουρα προστεθεί στις
ιστορικές παρακαταθήκες των αγώνων του ελληνικού λαού για δημοκρατία και
ανεξαρτησία και τα αιτήματα που διατυπώθηκαν τότε σύντομα, είτε βίαια είτε
ειρηνικά, θα βρουν την δικαίωσή τους.
Γι’ αυτό το παρακάτω κείμενο παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο.
Θέλουν
«τελική λύση» για την Ελλάδα
Οι
Έλληνες αντιστέκονται, εδώ πάλλεται η δημοκρατική καρδιά της Ευρώπης
Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη [Ιούλιος 2011]*
Στο τέλος του Μεσαίωνα, οι άσπονδοι δυτικοί φίλοι μας, και σημερινοί «εταίροι»
της Ε.Ε., άνοιξαν τα κελιά των άθλιων φυλακών τους και εξαπέλυσαν όλα τα
καθάρματα, τους μαχαιροβγάλτες και θανατοποινίτες ενάντια στην Ρωμανία, δηλαδή
την Ελλάδα, με την οποία είχε ταυτιστεί ήδη η παραπαίουσα βυζαντινή αυτοκρατορία.
Το αποτέλεσμα ήταν, μετά από συνεχή εγκλήματα, λεηλασίες, καταστροφές, ακόμα
και ...ανθρωποφαγίες σε βάρος των Ελλήνων και των άλλων χριστιανικών πληθυσμών
της περιοχής μας, να επέλθει η οριστική παρακμή της και η εν συνεχεία παράδοσή
της στους Οθωμανούς.