Οι προφητείες...

Δρόμοι
Του Ρούσσου Βρανά
... για την ανάκαμψη και την παλινόρθωση του συστήματος που όλο και έρχεται πιο κοντά αλλά όλο κι απομακρύνεται περισσότερο, αυτές οι προφητείες που διατυπώνονται καθημερινά από τους ίδιους εκείνους προφήτες που δεν μπόρεσαν να προφητέψουν την κρίση του, μας φέρνουν στον νου εκείνο το περιστατικό της Μινεσότας. Μια σεπτεμβριάτικη μέρα του 1950, η τοπική εφημερίδα του Λέικ Σίτι δημοσίευσε μια προφητεία της Μαρίας Κις: Στις 21 Δεκεμβρίου, η πόλη αυτή, μαζί με άλλες αμερικανικές πόλεις, ήταν γραφτό να καταστραφεί από ένα πελώριο τσουνάμι. Όμως οι πιστοί χριστιανοί θα σώζονταν, από εξωγήινους που θα κατέβαιναν με έναν ιπτάμενο δίσκο στη Γη από τον πλανήτη Κλέρον.

Η προσμονή...
... των πιστών, όπως ξέρουμε όλοι, αποδείχθηκε μάταιη. Όμως, οι πιστοί επινόησαν ένα σωρό προφάσεις για να δικαιολογήσουν την αποτυχία της προφητείας τους. Κι έδωσαν έτσι την αφορμή στους κοινωνιολόγους να μελετήσουν το φαινόμενο. Όταν αποτυγχάνει μια προφητεία, γράφει ο Λεόν Φεστιζέ στο βιβλίο του «Η αποτυχία μιας προφητείας», οι πιστοί δύσκολα την εγκαταλείπουν. Γιατί αυτό θα είχε κόστος για την πίστη τους. Υπάρχουν βέβαια και άλλες προφητείες εκτός από τις θρησκευτικές - αναφέρεται στον πρόλογο του βιβλίουόπως «οι λαϊκές και οι πολιτικές, στις οποίες επένδυσαν πολλές γενιές μετά το 1917». Σε ένα άλλο βιβλίο, «Το όπιο των διανοουμένων», ένας από αυτούς τους διανοούμενους, ο πρώην κομμουνιστής Ρεϊμόν Αρόν, τα έβαζε με τον κομμουνισμό και παρομοίαζε τους οπαδούς του κομμουνισμού με τους χιλιαστές. Όμως δεν αντιμετώπιζε με τον ίδιο τρόπο άλλες ιδεολογίες. Αντιθέτως, μάλιστα, θεωρούσε τους φιλελεύθερους ως αδογμάτιστους.

Το πόσο...
... η ανάλυση του Ρεϊμόν Αρόν ήταν μεροληπτικήγράφει στη «Μοντ Ντιπλοματίκ» ο καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ, Αλέν Γκαριγκού- φάνηκε στη μεγάλη οικονομική κρίση του 1929. Στην πρώτη μεγάλη ήττα του συστήματός τους, οι φιλελεύθεροι φέρθηκαν τότε σαν οπαδοί θρησκευτικής σέκτας: ο Αμερικανός πρόεδρος Χέρμπερτ Χούβερ δήλωνε πως «η ευημερία βρίσκεται στη γωνιά του δρόμου», ενώ η χώρα του και ο κόσμος βυθίζονταν στην άβυσσο. Η χιλιαστική εμμονή των φιλελευθέρων στην πίστη τους πως η ελεύθερη αγορά είναι ο καλύτερος ρυθμιστής της οικονομίας δεν υποχώρησε ούτε στα μαύρα χρόνια εκείνης της κρίσης. Με αμείωτο μένος καταφέρονταν εναντίον κάθε απόπειρας να ασκηθεί κοινωνική πολιτική. Και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο- που ήρθε ως συνέπεια της κρίσης- ο οικονομολόγος των φιλελευθέρων Φρίντριχ Χάγιεκ ανέλαβε σε θεωρητικό επίπεδο την κατάλυση του δυτικού κράτους πρόνοιας. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να το καταφέρει.

Η φιλελεύθερη...
...πίστη, όμως, επιβλήθηκε. Και επιβραβεύθηκε με πολλά Νόμπελ. «Νικήσαμε», αναφωνούσαν οι κληρονόμοι του Χάγιεκ. Ίσως με το δίκιο τους, στα χρόνια του θριάμβου τους. Δεν έχουν όμως λόγους για να θριαμβολογούν σήμερα. Οι προφητείες τους για μια νέα άνοιξη των ελεύθερων αγορών διαψεύδονται καθημερινά εδώ στη Γη. Ίσως στον πλανήτη Κλέρον...
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4526524