Ο πρώτος...

... σταθμός του ταξιδιού της ήταν η Αγγλία. Με το υπερωκεάνιο «Queen Μary», η Μάργκαρετ Άτγουντ άρχισε την περιοδεία της για να διαφημίσει το μυθιστόρημά της «Η χρονιά της πλημμύρας». Η επιλογή του μεταφορικού μέσου, σχολιάζει η «Γκάρντιαν», ήταν η καταλληλότερη για το νέο βιβλίο της, που αφηγείται την οικολογική καταστροφή της ανθρωπότητας στο κοντινό μέλλον από μια «άνυδρη πλημμύρα». Ούτε ένα μίλι με αεροπλάνο, που επιβαρύνει το περιβάλλον. Στο πλοίο, είχε πάρει στις αποσκευές της τους όρκους της για χορτοφαγία και μια γκαρνταρόμπα από μπόλικο καννάβι για τα δείπνα με τον καπετάνιο.

Το νέο βιβλίο της...
... είναι η συνέχεια του προηγούμενου, που είχε τον τίτλο «Αποπληρωμή». Ήταν μια έρευνα για το χρέος στη δυτική φαντασία. Ο πολιτικός φιλόσοφος Τζον Γκρέι το είχε χαρακτηρίσει «το πιο διεισδυτικό και προκλητικό σχόλιο για τη χρηματοπιστωτική κρίση μέχρι σήμερα». Γράφοντας πριν από την οικονομική καταστροφή, η Καναδή συγγραφέας παρατηρούσε πως το χρέος είναι «το βασικό θέμα της δυτικής φαντασίας» από τον Φάουστ μέχρι σήμερα και πως, από τη στιγμή που θεωρείται «χωρίς κίνδυνο και της μόδας», σπρώχνει στην κατάρρευση αυτοκρατορίες και κοινωνίες. «Η κατάληξη της απόλυτης εκμετάλλευσης της φύσης θα είναι μια άψυχη έρημος», έγραφε η Άτγουντ. «Όλο το φυσικό κεφάλαιο θα εξαντληθεί, καταβροχθισμένο από τα εργοστάσια παραγωγής, και το χρέος που θα προκύψει απέναντι στη φύση θα είναι ανυπολόγιστο. Όμως, τότε θα έρθει για την ανθρωπότητα η ώρα της αποπληρωμής...». Αυτήν ακριβώς την ώρα φαντάζεται η Άτγουντ στη «Χρονιά της πλημμύρας». Πριν από αυτήν την είχαν φανταστεί και άλλοι πολλοί.

Ένας από αυτούς...
... ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Ερβέ Κεμπφ, έγραφε τις προάλλες στην εφημερίδα «Λε Μοντ» για μας τους πεφωτισμένους Δυτικούς, που μολονότι ξεκόψαμε νωρίς από τα πνεύματα του δάσους δεν παύουμε να υποκύπτουμε στη μαγική σκέψη, στην ιδέα πως μπροστά σε μια δύσκολη κατάσταση μυστηριώδεις δυνάμεις θα μπουν στη μέση κι αν ξέρει κανείς να τις χειριστεί, θα μας βγάλουν από τη δύσκολη θέση. «Α, το ηλεκτρικό αυτοκίνητο!», έγραφε ο Κεμπφ. «Είναι καθαρό, είναι ωραίο, δεν ρυπαίνει. Επιτέλους, ξεπλέκουμε με το διοξείδιο του άνθρακα. Ω ευχαριστώ την τεχνολογία, ευχαριστώ τους μηχανικούς και τους ερευνητές, ευχαριστώ τους ανιδιοτελείς καπιταλιστές, ευχαριστώ την αυτοκινητοβιομηχανία που τίθεται στην υπηρεσία της ανθρωπότητας! Από πού όμως θα παίρνουμε ηλεκτρισμό; Από τον άνθρακα. Για να τον αντικαταστήσουμε με ανανεώσιμες θα χρειαστεί να τρέξει πολύ νερό στο αυλάκι. Πυρηνική ενέργεια; Μαγική σκέψη. Αν βάλουμε όμως στη ζυγαριά τα δισ. ευρώ, τα πυρηνικά απόβλητα και τον κίνδυνο ατυχημάτων, τι μας απομένει;».

Μας απομένει...
... η φενάκη των οικολόγων πως μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο με την τεχνολογία μολονότι αυτή παραμένει στα χέρια των πλούσιων χωρών, που μέχρι σήμερα επιμένουν να πουλάνε τους ρύπους τους στις φτωχές χώρες όπως η «νοικοκυρά» που κρύβει τα σκουπίδια της κάτω από το χαλάκι.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4537837