Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι έτοιμο να βοηθήσει την Ελλάδα εάν η χώρα ή η Ευρωπαϊκή Ένωση το ζητήσουν, δήλωσε ο επικεφαλής του οργανισμού για την Ευρώπη, Marek Belka. Ωστόσο, τόνισε ότι η ΕΕ θα πρέπει να δημιουργήσει το δικό της μηχανισμό ενίσχυσης για τέτοιες περιπτώσεις.
«Η ΕΕ θα πρέπει να δημιουργήσει ένα μηχανισμό για να βοηθά χώρες που βρίσκονται στην κατάσταση της Ελλάδας. Αλλά κανείς θα πρέπει να πιστεύει ότι η Ελλάδα θα λύσει τα προβλήματά της μόνη της», είπε στο Reuters.
Όταν ερωτήθηκε εάν το ΔΝΤ είναι έτοιμο να σώσει την Ελλάδα απάντησε: «Ναι, είμαστε έτοιμοι. Όμως, θα εξαρτηθεί από το εάν η ΕΕ ή η Ελλάδα το ζητήσουν».
http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=3&artid=79782
Σημ.axinosp:Στην γωνία μας περιμένουν οι παλιόπουστες του ΔΝΤ να μας γαμήσουν , αν τους το ζητήσουμε . Αυτό θα γίνει φυσικά , αν παραμείνουμε στην ευρωζώνη και το κράτος αντί να τυπώνει τα δικά του χρήματα για τα έξοδα και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, πηγαίνει και δανείζεται από τους διεθνείς τοκογλύφους Τραπεζίτες .
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009
Μυστική σύνοδος Ρώσων επιστημόνων «υπό το φόβο» γιγαντιαίου αστεροειδή
Ρώσοι επιστήμονες θα πραγματοποιήσουν σύντομα σύνοδο κεκλεισμένων των θυρών για να εξετάσουν πως θα αποφευχθεί η πτώση στη Γη γιγαντιαίου αστεροειδή σε 26 χρόνια, ανακοίνωσε σήμερα ο επικεφαλής της ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος, Ανατόλι Περμίνοφ.
«Το επιστημονικο-τεχνικό συμβούλιο μας θα συναντηθεί σύντομα κεκλεισμένων των θυρών για να εξετάσει τι μπορούμε να κάνουμε» για να μην επιτρέψουμε ο αστεροειδής Αποφις να καταστρέψει μέρος του πλανήτη Γη το 2036, δήλωσε ο Περμίνοφ στον ραδιοσταθμό «Φωνή της Ρωσίας».
«Καλύτερα να δαπανήσουμε μερικά εκατομμύρια δολάρια για να δημιουργήσουμε ένα σύστημα που θα αποτρέψει την πτώση του αστεροειδή, παρά να περιμένουμε να συμβεί αυτό και να προκαλέσει το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων», πρόσθεσε, χωρίς να δώσει άλλες λεπτομέρειες.
Αν ο αστεροειδής Αποφις, με διάμετρο περίπου 350 μέτρα, χτυπήσει τη Γη κατά το πέρασμα του, που αναμένεται το 2036, η πρόσκρουση θα μπορούσε να δημιουργήσει μια νέα έρημο στο μέγεθος της Γαλλίας, σύμφωνα με το πρακτορείο RIA Novosti.
Από την πλευρά της, η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ (NASA), δήλωσε τον Οκτώβριο ότι, σύμφωνα με νέους υπολογισμούς, η πιθανότητα μιας σύγκρουσης μεταξύ του αστεροειδούς και της Γης, το 2036, έχει μειωθεί σημαντικά.
«Νέες τεχνικές υπολογισμού και νέα διαθέσιμα δεδομένα δείχνουν ότι η πιθανότητα ο Αποφις να συγκρουστεί με τη Γη, στις 13 Απριλίου του 2036 μειώθηκε από 1/45.000 στο 1/250.000», είχε αναφέρει η NASA σε ανακοίνωση της Σύμφωνα με το RIA Novosti, ο αστεροειδής θα μπορούσε να περάσει σε απόσταση 30.000 μιλίων από τη Γη το 2029 -δηλαδή πιο κοντά από ότι ορισμένοι γεωστατικοί δορυφόροι-και θα μπορούσε να συγκρουστεί με τον γαλάζιο πλανήτη επτά χρόνια αργότερα.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_30/12/2009_316465
Σημ.axinosp:Μέχρι τότε κινδυνεύουμε περισσότερο απο τους αστεροειδέις της Wall Street και των Παγκόσμιων Τραπεζιτών παρά από τον Απόφη !!
«Το επιστημονικο-τεχνικό συμβούλιο μας θα συναντηθεί σύντομα κεκλεισμένων των θυρών για να εξετάσει τι μπορούμε να κάνουμε» για να μην επιτρέψουμε ο αστεροειδής Αποφις να καταστρέψει μέρος του πλανήτη Γη το 2036, δήλωσε ο Περμίνοφ στον ραδιοσταθμό «Φωνή της Ρωσίας».
«Καλύτερα να δαπανήσουμε μερικά εκατομμύρια δολάρια για να δημιουργήσουμε ένα σύστημα που θα αποτρέψει την πτώση του αστεροειδή, παρά να περιμένουμε να συμβεί αυτό και να προκαλέσει το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων», πρόσθεσε, χωρίς να δώσει άλλες λεπτομέρειες.
Αν ο αστεροειδής Αποφις, με διάμετρο περίπου 350 μέτρα, χτυπήσει τη Γη κατά το πέρασμα του, που αναμένεται το 2036, η πρόσκρουση θα μπορούσε να δημιουργήσει μια νέα έρημο στο μέγεθος της Γαλλίας, σύμφωνα με το πρακτορείο RIA Novosti.
Από την πλευρά της, η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ (NASA), δήλωσε τον Οκτώβριο ότι, σύμφωνα με νέους υπολογισμούς, η πιθανότητα μιας σύγκρουσης μεταξύ του αστεροειδούς και της Γης, το 2036, έχει μειωθεί σημαντικά.
«Νέες τεχνικές υπολογισμού και νέα διαθέσιμα δεδομένα δείχνουν ότι η πιθανότητα ο Αποφις να συγκρουστεί με τη Γη, στις 13 Απριλίου του 2036 μειώθηκε από 1/45.000 στο 1/250.000», είχε αναφέρει η NASA σε ανακοίνωση της Σύμφωνα με το RIA Novosti, ο αστεροειδής θα μπορούσε να περάσει σε απόσταση 30.000 μιλίων από τη Γη το 2029 -δηλαδή πιο κοντά από ότι ορισμένοι γεωστατικοί δορυφόροι-και θα μπορούσε να συγκρουστεί με τον γαλάζιο πλανήτη επτά χρόνια αργότερα.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_30/12/2009_316465
Σημ.axinosp:Μέχρι τότε κινδυνεύουμε περισσότερο απο τους αστεροειδέις της Wall Street και των Παγκόσμιων Τραπεζιτών παρά από τον Απόφη !!
Οι δείκτες...
... με τους οποίους οι οικονομολόγοι παρακολουθούν την πορεία της οικονομίας είναι πολλοί: ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, καταναλωτική δαπάνη, επιχειρηματική εμπιστοσύνη κ.λπ. Αυτούς τους δείκτες μετρούν τώρα στην αμερικανική οικονομία και λένε πως βρίσκεται κοντά στην ανάκαμψη. Υπάρχει όμως ένας άλλος δείκτης που δείχνει πως οι παρενέργειες της οικονομικής κρίσης στην κοινωνία όχι μονάχα δεν τελείωσαν, αλλά μόλις τώρα αρχίζουν: 4,7 εκατομμύρια υποθέσεις εκδικάστηκαν τη χρονιά που φεύγει στα δικαστήρια της Νέας Υόρκης. Και όπως σημειώνουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», αυτός ο πρωτοφανής αριθμός είναι ένας αδιάψευστος μάρτυρας της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας.
Οι φάκελοι...
... που σχηματίζουν σωρούς πάνω στα γραφεία των δικαστών της Νέας Υόρκης αφορούν σε υποθέσεις ανεξόφλητων χρεών, σε πτωχεύσεις και σε επεισόδια ενδοοικογενειακής βίας, καθώς οι απολύσεις και οι εξώσεις διασπούν τον κοινωνικό ιστό. Αυτές οι υποθέσεις είναι το βαρόμετρο αυτών των δύσκολων καιρών. «Τα προβλήματα της κοινωνίας έρχονται και μας βρίσκουν στα γραφεία μας», λέει ο αρχιδικαστής της Νέας Υόρκης Τζόναθαν Λίπμαν. «Έχουμε γίνει ο θάλαμος εντατικής θεραπείας της κοινωνίας». Παρόμοια είναι και τα στοιχεία από άλλα δικαστήρια της χώρας. Στη Φλόριντα, οι κατασχέσεις αυξήθηκαν 446% από το 2006. Στην Αριζόνα, οι εξώσεις τριπλασιάστηκαν πέρυσι. Και οι περιπτώσεις ανθρώπων που οδηγούνται λόγω στρες στα ψυχιατρεία έχουν πολλαπλασιαστεί. Στη Νέα Υόρκη...
... οι αγωγές εξώσεων αυξήθηκαν 84% τα τέσσερα τελευταία χρόνια. «Όποιος δεν έχει βρεθεί μπροστά σε 30-40 ανθρώπους που αγωνιούν μήπως χάσουν τα σπίτια τους, δεν μπορεί να καταλάβει πόσο ήταν σοβαρή αυτή η κρίση», λέει μία δικαστής οικογενειακών υποθέσεων. Από την έδρα της βλέπει κάθε μέρα οικογένειες που κάποτε ανήκαν στη μεσαία τάξη να στέκονται μπροστά της με οργή και συντριβή. «Βλέπω μπροστά μου τις συνέπειες που καταστρέφουν την οικογενειακή δομή», λέει η δικαστής. Στο δικαστήριό της, άνθρωποι που κάποτε ανέρχονταν την επαγγελματική και κοινωνική κλίμακα, τώρα δεν έχουν να αφηγηθούν παρά μονάχα προσωπικές ιστορίες απόγνωσης και καταστροφής: κομμένα τηλέφωνα, παιδιά τα οποία δεν μπορούν να στείλουν πια σε παιδικούς σταθμούς, διαζύγια.
Τα αστικά...
... δικαστήρια πλημμυρίζουν από τις ιστορίες ανθρώπων που κάποτε δανείστηκαν με ευκολία και που τώρα δεν έχουν πια το απαραίτητο εισόδημα για να ξεπληρώσουν το χρέος τους. Οι υποθέσεις που αφορούν σε πιστωτικές κάρτες μοιάζουν με μονόπρακτα θεατρικά έργα της κρίσης, που εκτυλίσσονται μέσα στις δικαστικές αίθουσες όχι τόσο δραματικά όσο οι εξώσεις, αλλά πάντως το ίδιο συγκλονιστικά. «Βλέπεις πολλούς που έχουν χάσει τη δουλειά τους, με ό,τι τους έχει απομείνει στην τσέπη από τον τελευταίο τους μισθό, λίγο προτού βρεθούν στον δρόμο», λέει ο δικαστής Άνιλ Σινγκ. Κρίνοντας από τις υποθέσεις που δικάζει, δυσκολεύεται να διακρίνει τα σημάδια οικονομικής ανάκαμψης που διακρίνουν οι οικονομολόγοι. «Βλέπω μονάχα συντρίμμια», λέει. «Και νομίζω πως τα πράγματα θα χειροτερέψουν τα επόμενα δύο χρόνια».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4553248
Οι φάκελοι...
... που σχηματίζουν σωρούς πάνω στα γραφεία των δικαστών της Νέας Υόρκης αφορούν σε υποθέσεις ανεξόφλητων χρεών, σε πτωχεύσεις και σε επεισόδια ενδοοικογενειακής βίας, καθώς οι απολύσεις και οι εξώσεις διασπούν τον κοινωνικό ιστό. Αυτές οι υποθέσεις είναι το βαρόμετρο αυτών των δύσκολων καιρών. «Τα προβλήματα της κοινωνίας έρχονται και μας βρίσκουν στα γραφεία μας», λέει ο αρχιδικαστής της Νέας Υόρκης Τζόναθαν Λίπμαν. «Έχουμε γίνει ο θάλαμος εντατικής θεραπείας της κοινωνίας». Παρόμοια είναι και τα στοιχεία από άλλα δικαστήρια της χώρας. Στη Φλόριντα, οι κατασχέσεις αυξήθηκαν 446% από το 2006. Στην Αριζόνα, οι εξώσεις τριπλασιάστηκαν πέρυσι. Και οι περιπτώσεις ανθρώπων που οδηγούνται λόγω στρες στα ψυχιατρεία έχουν πολλαπλασιαστεί. Στη Νέα Υόρκη...
... οι αγωγές εξώσεων αυξήθηκαν 84% τα τέσσερα τελευταία χρόνια. «Όποιος δεν έχει βρεθεί μπροστά σε 30-40 ανθρώπους που αγωνιούν μήπως χάσουν τα σπίτια τους, δεν μπορεί να καταλάβει πόσο ήταν σοβαρή αυτή η κρίση», λέει μία δικαστής οικογενειακών υποθέσεων. Από την έδρα της βλέπει κάθε μέρα οικογένειες που κάποτε ανήκαν στη μεσαία τάξη να στέκονται μπροστά της με οργή και συντριβή. «Βλέπω μπροστά μου τις συνέπειες που καταστρέφουν την οικογενειακή δομή», λέει η δικαστής. Στο δικαστήριό της, άνθρωποι που κάποτε ανέρχονταν την επαγγελματική και κοινωνική κλίμακα, τώρα δεν έχουν να αφηγηθούν παρά μονάχα προσωπικές ιστορίες απόγνωσης και καταστροφής: κομμένα τηλέφωνα, παιδιά τα οποία δεν μπορούν να στείλουν πια σε παιδικούς σταθμούς, διαζύγια.
Τα αστικά...
... δικαστήρια πλημμυρίζουν από τις ιστορίες ανθρώπων που κάποτε δανείστηκαν με ευκολία και που τώρα δεν έχουν πια το απαραίτητο εισόδημα για να ξεπληρώσουν το χρέος τους. Οι υποθέσεις που αφορούν σε πιστωτικές κάρτες μοιάζουν με μονόπρακτα θεατρικά έργα της κρίσης, που εκτυλίσσονται μέσα στις δικαστικές αίθουσες όχι τόσο δραματικά όσο οι εξώσεις, αλλά πάντως το ίδιο συγκλονιστικά. «Βλέπεις πολλούς που έχουν χάσει τη δουλειά τους, με ό,τι τους έχει απομείνει στην τσέπη από τον τελευταίο τους μισθό, λίγο προτού βρεθούν στον δρόμο», λέει ο δικαστής Άνιλ Σινγκ. Κρίνοντας από τις υποθέσεις που δικάζει, δυσκολεύεται να διακρίνει τα σημάδια οικονομικής ανάκαμψης που διακρίνουν οι οικονομολόγοι. «Βλέπω μονάχα συντρίμμια», λέει. «Και νομίζω πως τα πράγματα θα χειροτερέψουν τα επόμενα δύο χρόνια».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4553248
Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009
-Ρε Γιώργο, πόσο καραγκιόζης-τραχανοπλαγιάς, είναι ο εμπνευστής αυτών των τελών κυκλοφορίας;
Δηλαδή ρε Γιώργο, τι περιμένεις ακόμη να συμβεί για να πάρεις πίσω τη μαλακία με τα τέλη;
Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι οι αγανακτισμένοι πολίτες βρίζουν από το πρωί ως το βράδι το οικονομικό σου επιτελείο και ειδικότερα τον καραγκιόζη φωστήρα που εμπνεύστηκε σε ώρα πνευματικής σιέστας, το συγκεκριμένο αντίτιμο των τελών κυκλοφορίας.
Σε καλούμε έστω και την τελευταία στιγμή, να πάρεις πίσω αυτά τα δυσβάσταχτα τέλη, που είναι άδικα για τους πολίτες και καταστρεπτικά για την κυβέρνησή σου. Δεν βλέπεις ότι σας μουντζώνει όλη η Ελλάδα;
Προκαλούν το δημόσιο αίσθημα αυτά τα τέλη κυκλοφορίας και δείχνουν οτι κάποιοι στη κυβέρνηση τον παίζουν κανονικά.
Ακύρωσε τώρα το μέτρο και για όσους πλήρωσαν φρόντισε να συμψηφισθούν μ αυτά της επόμενης χρονιάς, αν δεν μπορείς να δώσεις πίσω τα λεφτά στον κόσμο.
Εκτός κι αν τα τέλη όλων όσων διατηρούν παλιές σακαράκες τα πληρώσουν οι κηφήνες της Κρατικής τηλεόρασης που τα παντελονιάζουν χοντρά.
Κάνε κάτι κε Παπανδρέου, για τους ανίκανους, ανόητους, ανεγκέφαλους και εκτός πραγματικής ζωής, που έχεις μαζέψει στη κυβέρνησή σου.
Δεν βλέπεις οτι χιλιάδες άνθρωποι που είχαν ως μοναδική, ταπεινή διασκέδαση, το αυτοκίνητό τους, σπεύδουν να καταθέσουν τις πινακίδες τους;
Μήπως ζεις και συ σε καμιά γυάλα, πράγμα που δεν το πιστεύω;
Θ αφήσεις να σε πάρουν στο λαιμό τους οι ανόητοι σύμβουλοι επι των Οικονομικών;
http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=800
Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι οι αγανακτισμένοι πολίτες βρίζουν από το πρωί ως το βράδι το οικονομικό σου επιτελείο και ειδικότερα τον καραγκιόζη φωστήρα που εμπνεύστηκε σε ώρα πνευματικής σιέστας, το συγκεκριμένο αντίτιμο των τελών κυκλοφορίας.
Σε καλούμε έστω και την τελευταία στιγμή, να πάρεις πίσω αυτά τα δυσβάσταχτα τέλη, που είναι άδικα για τους πολίτες και καταστρεπτικά για την κυβέρνησή σου. Δεν βλέπεις ότι σας μουντζώνει όλη η Ελλάδα;
Προκαλούν το δημόσιο αίσθημα αυτά τα τέλη κυκλοφορίας και δείχνουν οτι κάποιοι στη κυβέρνηση τον παίζουν κανονικά.
Ακύρωσε τώρα το μέτρο και για όσους πλήρωσαν φρόντισε να συμψηφισθούν μ αυτά της επόμενης χρονιάς, αν δεν μπορείς να δώσεις πίσω τα λεφτά στον κόσμο.
Εκτός κι αν τα τέλη όλων όσων διατηρούν παλιές σακαράκες τα πληρώσουν οι κηφήνες της Κρατικής τηλεόρασης που τα παντελονιάζουν χοντρά.
Κάνε κάτι κε Παπανδρέου, για τους ανίκανους, ανόητους, ανεγκέφαλους και εκτός πραγματικής ζωής, που έχεις μαζέψει στη κυβέρνησή σου.
Δεν βλέπεις οτι χιλιάδες άνθρωποι που είχαν ως μοναδική, ταπεινή διασκέδαση, το αυτοκίνητό τους, σπεύδουν να καταθέσουν τις πινακίδες τους;
Μήπως ζεις και συ σε καμιά γυάλα, πράγμα που δεν το πιστεύω;
Θ αφήσεις να σε πάρουν στο λαιμό τους οι ανόητοι σύμβουλοι επι των Οικονομικών;
http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=800
Ένα βιβλίο για τους διαμαρτυρόμενους Πασόκους που ψάχνουν μια θεσούλα στο δημόσιο
Μπορεί να διαφωνεί κάποιος με τον ΓΑΠ αλλά οι απόψεις που γράφονται στο βιβλίο από αυτόν το 1996 , όταν τις ξαναλέει σήμερα ακόμα προκαλούν κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν ταυτιστεί με το ρουσφέτι και το κομματικό κράτος .
Αστειότητες μπροστά στην απειλή της χρεοκοπίας
Λέγεται πως οι κρίσεις βγάζουν στην επιφάνεια τον πραγματικό χαρακτήρα των ανθρώπων. Ετσι και οι μεγάλες καταστροφές και τα οικονομικά αδιέξοδα αναγκάζουν τους λαούς να δείξουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα. Και πως καλύτερα θα μπορούσε αυτό να αναδειχθεί παρά μέσα από τα σχόλια και τις τοποθετήσεις πολιτικών προσώπων και «έγκυρων» σχολιαστών; Θα συνιστούσε βέβαια μεγάλη έκπληξη αν η οικονομική κρίση στη χώρα μας έβγαζε στην επιφάνεια σοβαρότητα, νηφαλιότητα και σωστό προγραμματισμό. Όπως στα περισσότερα γεγονότα οι αντιδράσεις των πολιτικών και κοινωνικών μας ταγών εκπέμπουν ρηχό εντυπωσιασμό, υστερία και προσπάθεια έξαψης εθνικών η κοινωνικών συμπλεγματικών στερεοτύπων.Η οικονομική δυσπραγία που μαστίζει την χώρα επιμένουν όλοι να αγνοούν πως είναι αποτέλεσμα δικών μας πράξεων και επιλογών. Για δεκαετίες δανειζόμαστε και ζούμε πέρα από τα έσοδα και τις ικανότητές μας. Οι πολιτικοί επέμεναν σε τέτοιες πολιτικές διότι έτσι κρατούσαν τον λαό ικανοποιημένο. Οσοι διετύπωναν αντίθετες απόψεις κι ανησυχίες βούλιαζαν στις κάλπες κι’ έβγαιναν εκτός πολιτικού συστήματος. Τα δανεικά πήγαιναν σε παροχές και σε διορισμούς στον δημόσιο τομέα. Για εξαγορά ψήφων και για την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων ευημερίας. Τίποτα όμως δεν παρέχεται δωρεάν. Και τωρα ήρθε η ώρα να πληρωθούν τα χρωστούμενα.
Σχεδόν κανένας δεν αναγνωρίζει αυτή την πραγματικότητα. Ολοι χαιδεύουν τα αυτιά του κόσμου. Και ψάχνουν για συνωμοσίες, άκαρδους καπιταλιστές και διεθνείς κερδοσκόπους. Η αλήθεια όμως είναι απλούστερη και κοντύτερα στις δικές μας πράξεις και ευθύνες. Και οι όποιες τραγικές συνέπειες θα οφείλονται σε δικές μας καθαρά ενέργειες και παραλείψεις. Το πρόβλημα της χώρας σήμερα βρίσκεται στην ενδεχόμενη αδυναμία να δανεισθεί ξανά για την κάλυψη των εκτός ορίων αναγκών της. Κι’ αυτό οφείλεται στα τεράστια δημοσιονομικά μας ανοίγματα. Που οι δανειστές μας διαπιστώνουν και που πολλοί ευρωπαίοι εταίροι μας έντρομοι βλέπουν να απειλούν και την δική τους νομισματική, κυρίως, σταθερότητα.
Οι διάφοροι διεθνείς οίκοι που μας υποβαθμίζουν δεν είναι δημόσιες υπηρεσίες. Δεν υπακούουν σε εντολές κυβερνήσεων. Είναι ιδιωτικές εταιρίες των οποίων το κύρος και η επιτυχία εξαρτώνται αποκλειστικά από την εγκυρότητα και την ακρίβεια των προβλέψεών τους. Κάποιοι απ’ αυτούς έπεσαν τραγικά έξω στις εκτιμήσεις τους για την βιωσιμότητα ορισμένων τραπεζών λίγο πριν ξεσπάσει η διεθνής οικονομική κρίση. Και το πλήρωσαν βέβαια πολύ ακριβά επαγγελματικά. Εκτοτε έγιναν προσεκτικότεροι. Και πολύ πιο αυστηροί. Γι αυτό και τώρα η αξιοπιστία τους είναι ανεβασμένη.
Οφείλουμε λοιπόν για να επιβιώσουμε οικονομικά να κινηθούμε προσεκτικά. Δίχως λαικισμούς και ανοησίες. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τους ευρωπαίους αξιωματούχους. Διότι, αν και δεν έχουν εκλεγεί από τον ελληνικό λαό (όπως σημείωσε στη Βουλή ο κ. Παπουτσής), αυτοί στηρίζουν τον δανεισμό μας αγοράζοντας τα ομόλογα του ελληνικού κράτους. Ούτε βέβαια και στοχεύουν στην αιχμαλωσία και τον εξανδραποδισμό μας. Οπως υπαινίσσεται η αριστερά. Απλά φοβούνται μην ζημιώσουν.
Αδυναμία δανεισμού σημαίνει χρεωκοπία. Με πρακτικές συνέπειες την παύση των εισαγωγών (λόγω έλλειψης συναλλαγματικών διαθεσίμων) και την εθελοντική μας έξοδο από το ευρώ (για να τυπωθεί χρήμα ώστε να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις). Αναγκαστική επίσης υπαγωγή σε διεθνή οικονομική εποπτεία λόγω εξωτερικών χρεών ώστε να εξασφαλισθούν πόροι για την επιβίωση της κοινωνίας μας. Η ανάσχεση εισαγωγών σημαίνει την απουσία ειδών πρώτης ανάγκης (αρχίζοντας από τα πετρέλαιο) με σημαντικές συνέπειες στην καθημερινότητά μας (ηλεκτρισμός, επικοινωνίες, θέρμανση, συγκοινωνίες κλπ.)
Αυτή είναι μια τραγωδία που πρέπει με κάθε κόστος να αποφευχθεί. Πέρα από τις όποιες αστειότητες.
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2009-12-28-22-15-15-2009122818266/
Σημ.axinosp:Ζουμί τον έχει πάει τον Ανδριανόπουλο η υπόθεση της χρεοκοπίας . Γιατί αν γίνει , που θα γίνει, τότε θα δουν οι πολιτικοί πόσα απίδια χωράει ο σάκος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση νομίζουν κάποιοι ότι θα στηρίξει την Ελλάδα για τα ωραία της μάτια , τον ήλιο και την θάλασσα , για τις πωλήσεις των γερμανο-γαλλικών Ι.Χ. , γιατί υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης της Ευρωζώνης και άλλα τέτοια γλαφυρά. Με συμμετοχή της Ελλάδας σε ποσοστό 1,9% του ΑΕΠ της ΕΕ δεν υπάρχει ζήτημα κατάρρευσης της ΕΕ κατά πρώτον και δεύτερον η ΕΕ είναι και παραμένει μία οικονομική Ένωση που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα βγάλει εκτός ευρωζώνης την Ελλάδα ένα προβληματικό της κλάδο που έχει ζημίες . Η συνεχής αποχώρηση πολυεθνικών το τελευταίο εξάμηνο το μόνο που δείχνει είναι ότι , όταν το καράβι βουλιάζει , τα ποντίκια φεύγουν πρώτα. Τώρα αν η τωρινή κυβέρνηση το χειριστεί έξυπνα , και αυτό συζητιέται, μπορεί και να φύγει από την ευρωζώνη και να της μείνουν τα ευρώ που σαν συνάλλαγμα θα μπορεί να κάνει τις όποιες εισαγωγές και να καθαρίσει το χρέος από τις Τράπεζες , ντόπιες και ευρωπαϊκές .
H πιο επικίνδυνη ωρολογιακή βόμβα
Τις τελευταίες ημέρες οι ιθύνοντες της Ford, δηλώνουν στα ΜΜΕ ότι η εταιρία μπόρεσε να ξεπεράσει την κρίση και να σταθεί γερά στα πόδια της, βαδίζοντας στο 2010 με καλούς οιωνούς και ελπίδες για μία καλή χρονιά. Η εταιρία δε χρειάστηκε να πάρει καμία κρατική βοήθεια και δεν έχει να επιστρέψει δανεικά κεφάλαια και έτσι, σύμφωνα με τις δηλώσεις, το επίτευγμα της κρίνεται αξιόλογο.
Και όμως, ήταν μόλις πριν από 12 μήνες που η Ford, η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία των ΗΠΑ, βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και της υποβολής αιτήματος για πτώχευση, καθώς οι πωλήσεις αμερικανικών αυτοκινήτων είχαν βουλιάξει στο χαμηλότερο επίπεδο, τουλάχιστον, των τελευταίων 40 ετών ενώ η ίδια είχε αποτύχει να ανταγωνιστεί τις ευρωπαϊκές και ασιατικές ανταγωνίστριες της.
Η παράδοση της Ford να κατασκευάζει μεγάλους κινητήρες πολλών κυβικών, την εμπόδισε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των καιρών και ειδικά μετά την άνοδο του πετρελαίου από το 2005 μέχρι και τα μέσα του 2008 όταν οι καταναλωτές στράφηκαν προς τα μικρά αυτοκίνητα, η εταιρία βρέθηκε να χάνει ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο από την αγορά αυτοκινήτου. Ακολούθησε η ύφεση του 2008 και η Ford έφτασε σε δεινή θέση, με τις πωλήσεις της να έχουν καταρρακωθεί και τις φήμες για ενδεχόμενη κήρυξη πτώχευσης να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση, καθώς οι καταναλωτές απέφευγαν να αγοράσουν αυτοκίνητο από εταιρία που, ενδεχομένως, θα έκλεινε.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, πολλοί δημοκρατικοί γερουσιαστές ζήτησαν να διατεθεί ένα πακέτο βοήθειας για τη Ford, από τα πρώτα 700 δις δολάρια που είχε ψηφίσει το αμερικανικό κογκρέσο ως πακέτο στήριξης της οικονομίας, καθώς φαινόταν ότι αυτή ήταν και η τελευταία ελπίδα για να μη κλείσει η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία των ΗΠΑ κάτι που, πέρα από τις άμεσες απώλειες σε χιλιάδες θέσεις εργασίας, αναμενόταν να προκαλέσει ένα ντόμινο εξελίξεων και ένα σοκ στον κλάδο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κλείσιμο και άλλων, εύθραυστων αμερικανικών αυτοκινητοβιομηχανιών.
Το πακέτο βοήθειας, τελικά, δε ζητήθηκε και διαβάζοντας κανείς σημερινά νέα για την εταιρία μόνο αισιόδοξα σενάρια μπορεί να σκεφτεί για το μέλλον της. Πώς, όμως, αποφεύχθη η καταστροφή; Έγινε κάποια εντυπωσιακή αλλαγή στο επιχειρηματικό πλάνο της ή παρήχθη κάποιο νέο, εξαιρετικό μοντέλο που προτιμήθηκε από το αμερικανικό κοινό; Μήπως υπήρξε κάποια συνολική ανάκαμψη του κλάδου αυτοκινήτων από την οποία επωφελήθηκε τα μέγιστα και η Ford;
Η απάντηση είναι, 'τίποτε από τα παραπάνω'. Οι πωλήσεις αυτοκινήτων αυξήθηκαν, ελαφρά, χάρη στα μέτρα απόσυρσης και στήριξης του κλάδου που υιοθέτησε η κυβέρνηση αλλά οι Αμερικάνοι προτίμησαν τα ευρωπαϊκά και τα ασιατικά αυτοκίνητα και απέφυγαν τα εγχώρια, με αποτέλεσμα οι πωλήσεις αμερικανικών αυτοκινήτων να παραμένουν στα χαμηλά, τουλάχιστον, των τελευταίων 40 ετών.
Επίσης, η εταιρία δεν προέβη σε κάποια σημαντική αναδιοργάνωση, ούτε και ανακοίνωσε κάποια εντυπωσιακή καινοτομία που να οδήγησε σε δραματική αύξηση των πωλήσεων της.
Αυτό που συνέβη ήταν το εξής: με εύστοχες και οργανωμένες παρεμβάσεις, επιδιώχτηκε και επετεύχθη η εκπληκτική αύξηση της τιμής της μετοχής της και παράλληλα η αντίστοιχη αύξηση της κεφαλαιοποίησης και της αξίας της. Στις 21 Νοεμβρίου του 2008 η μετοχή της Ford βρισκόταν κάτω από το 1 δολάριο και σήμερα, στο κλείσιμο του 2009, έχει ξεπεράσει τα 10 κατακτώντας υψηλό 5,5 ετών!
Η εταιρία βρέθηκε με την πλάτη στο τοίχο εξαιτίας όλων των προβλημάτων της πραγματικής οικονομίας και των δικών της επιλογών και βρήκε το δρόμο για την έξοδο της από την κρίση, πληθωρίζοντας την τιμή της μετοχής της κατά 640% και αυξάνοντας την κεφαλαιοποίηση της μέσα από το χρηματιστηριακό μηχανισμό παραγωγής υπεραξιών. Το πρόβλημα είναι πως έτσι θεραπεύονται τα συμπτώματα αλλά όχι η ασθένεια και η εταιρία παραμένει ευάλωτη. Ακόμη χειρότερα, το 'μοντέλο ανάπτυξης Ford' χρησιμοποιήθηκε από εκατοντάδες εταιρίες στις ΗΠΑ οι οποίες στήριξαν στη χρηματιστηριακή ανάρρωση την έξοδο τους από το κρίση.
Το χειρότερο όλων, όμως, είναι πως στη χρηματιστηριακή ανάρρωση στηρίχτηκε, σε μεγάλο βαθμό και η έξοδος από την κρίση, συνολικά, της αμερικανικής οικονομίας και αυτό αποτελεί την πιο επικίνδυνη ωρολογιακή βόμβα.
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/h-----2009122818265/
Σημ.axinosp: Καταπληκτικό άρθρο σταθμός , για το μπαρμπούτι που παίζεται στην Αμερική και έχουν το θράσος να το λένε αυτό ανάκαμψη !!
Και όμως, ήταν μόλις πριν από 12 μήνες που η Ford, η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία των ΗΠΑ, βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και της υποβολής αιτήματος για πτώχευση, καθώς οι πωλήσεις αμερικανικών αυτοκινήτων είχαν βουλιάξει στο χαμηλότερο επίπεδο, τουλάχιστον, των τελευταίων 40 ετών ενώ η ίδια είχε αποτύχει να ανταγωνιστεί τις ευρωπαϊκές και ασιατικές ανταγωνίστριες της.
Η παράδοση της Ford να κατασκευάζει μεγάλους κινητήρες πολλών κυβικών, την εμπόδισε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των καιρών και ειδικά μετά την άνοδο του πετρελαίου από το 2005 μέχρι και τα μέσα του 2008 όταν οι καταναλωτές στράφηκαν προς τα μικρά αυτοκίνητα, η εταιρία βρέθηκε να χάνει ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο από την αγορά αυτοκινήτου. Ακολούθησε η ύφεση του 2008 και η Ford έφτασε σε δεινή θέση, με τις πωλήσεις της να έχουν καταρρακωθεί και τις φήμες για ενδεχόμενη κήρυξη πτώχευσης να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση, καθώς οι καταναλωτές απέφευγαν να αγοράσουν αυτοκίνητο από εταιρία που, ενδεχομένως, θα έκλεινε.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, πολλοί δημοκρατικοί γερουσιαστές ζήτησαν να διατεθεί ένα πακέτο βοήθειας για τη Ford, από τα πρώτα 700 δις δολάρια που είχε ψηφίσει το αμερικανικό κογκρέσο ως πακέτο στήριξης της οικονομίας, καθώς φαινόταν ότι αυτή ήταν και η τελευταία ελπίδα για να μη κλείσει η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία των ΗΠΑ κάτι που, πέρα από τις άμεσες απώλειες σε χιλιάδες θέσεις εργασίας, αναμενόταν να προκαλέσει ένα ντόμινο εξελίξεων και ένα σοκ στον κλάδο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κλείσιμο και άλλων, εύθραυστων αμερικανικών αυτοκινητοβιομηχανιών.
Το πακέτο βοήθειας, τελικά, δε ζητήθηκε και διαβάζοντας κανείς σημερινά νέα για την εταιρία μόνο αισιόδοξα σενάρια μπορεί να σκεφτεί για το μέλλον της. Πώς, όμως, αποφεύχθη η καταστροφή; Έγινε κάποια εντυπωσιακή αλλαγή στο επιχειρηματικό πλάνο της ή παρήχθη κάποιο νέο, εξαιρετικό μοντέλο που προτιμήθηκε από το αμερικανικό κοινό; Μήπως υπήρξε κάποια συνολική ανάκαμψη του κλάδου αυτοκινήτων από την οποία επωφελήθηκε τα μέγιστα και η Ford;
Η απάντηση είναι, 'τίποτε από τα παραπάνω'. Οι πωλήσεις αυτοκινήτων αυξήθηκαν, ελαφρά, χάρη στα μέτρα απόσυρσης και στήριξης του κλάδου που υιοθέτησε η κυβέρνηση αλλά οι Αμερικάνοι προτίμησαν τα ευρωπαϊκά και τα ασιατικά αυτοκίνητα και απέφυγαν τα εγχώρια, με αποτέλεσμα οι πωλήσεις αμερικανικών αυτοκινήτων να παραμένουν στα χαμηλά, τουλάχιστον, των τελευταίων 40 ετών.
Επίσης, η εταιρία δεν προέβη σε κάποια σημαντική αναδιοργάνωση, ούτε και ανακοίνωσε κάποια εντυπωσιακή καινοτομία που να οδήγησε σε δραματική αύξηση των πωλήσεων της.
Αυτό που συνέβη ήταν το εξής: με εύστοχες και οργανωμένες παρεμβάσεις, επιδιώχτηκε και επετεύχθη η εκπληκτική αύξηση της τιμής της μετοχής της και παράλληλα η αντίστοιχη αύξηση της κεφαλαιοποίησης και της αξίας της. Στις 21 Νοεμβρίου του 2008 η μετοχή της Ford βρισκόταν κάτω από το 1 δολάριο και σήμερα, στο κλείσιμο του 2009, έχει ξεπεράσει τα 10 κατακτώντας υψηλό 5,5 ετών!
Η εταιρία βρέθηκε με την πλάτη στο τοίχο εξαιτίας όλων των προβλημάτων της πραγματικής οικονομίας και των δικών της επιλογών και βρήκε το δρόμο για την έξοδο της από την κρίση, πληθωρίζοντας την τιμή της μετοχής της κατά 640% και αυξάνοντας την κεφαλαιοποίηση της μέσα από το χρηματιστηριακό μηχανισμό παραγωγής υπεραξιών. Το πρόβλημα είναι πως έτσι θεραπεύονται τα συμπτώματα αλλά όχι η ασθένεια και η εταιρία παραμένει ευάλωτη. Ακόμη χειρότερα, το 'μοντέλο ανάπτυξης Ford' χρησιμοποιήθηκε από εκατοντάδες εταιρίες στις ΗΠΑ οι οποίες στήριξαν στη χρηματιστηριακή ανάρρωση την έξοδο τους από το κρίση.
Το χειρότερο όλων, όμως, είναι πως στη χρηματιστηριακή ανάρρωση στηρίχτηκε, σε μεγάλο βαθμό και η έξοδος από την κρίση, συνολικά, της αμερικανικής οικονομίας και αυτό αποτελεί την πιο επικίνδυνη ωρολογιακή βόμβα.
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/h-----2009122818265/
Σημ.axinosp: Καταπληκτικό άρθρο σταθμός , για το μπαρμπούτι που παίζεται στην Αμερική και έχουν το θράσος να το λένε αυτό ανάκαμψη !!
Η μεγάλη απάτη των Αγγλων με το μνημείο Stonehenge, αποκαλύφτηκε.
Η αποκάλυψη που θα κάνει το περιοδικό National Geographic στο τεύχος του Ιανουάριου θα συνταράξει τον κόσμο της αρχαιολογίας και να ανοίξει το 2010 με μία από τις μεγαλύτερες επιστημονικές απάτες στην ιστορία. Σε ένα άρθρο με τίτλο "Stonehenge, η μεγάλη απάτη", στην online έκδοση των ΗΠΑ, ο αρχαιολόγος Mike Parker Pearson θέτει επί τάπητος τα αποδεικτικά στοιχεία που δείχνουν ότι το 90% των λίθων στο Στόουνχεντζ που βλέπουμε σήμερα δεν είναι απο την αρχική κατάρτιση και τοποθετήθηκαν αργότερα διάφορες, σαν "αποκατάσταση", ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου. Έχει και την αλληλογραφία μεταξύ των ανθρώπων και των Βρετανικών αρχών από το 1898 και μετά που φαίνεται η απάτη των Αγγλων. Μεταξύ των εγγράφων που υπέβαλε ο Parker Pearson είναι γράμματα, σχέδια, σκίτσα του έργου και μια συλλογή φωτογραφιών που δεν είχαν μέχρι σήμερα δει το φως της δημοσιότητας . Πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις πρέπει να σημειωθεί ότι ήταν στην υπηρεσία της Αυτού Μεγαλειότητας . "Πρέπει να οικοδομήσουμε κάτι μεγάλο", διαβεβαίωνε ο πρώτος μηχανικός το Φεβρουάριο του 1901 σε μια επιστολή του , "Η Ουαλία πρέπει να έχει ένα μνημείο στο μυαλό όλων των ανθρώπων . Ο συντάκτης του άρθρου, ο καθηγητής Parker Pearson, έχει πάνω από δέκα χρόνια αφιερωμένα στη μελέτη αυτού του μνημείου και είναι ο πρώτος που θα αναγνωρίσει, με κάποια αμηχανία, ότι ο ίδιος υπήρξε θύμα μιας σειράς ψεμάτων που διήρκεσαν πάνω από εκατό χρόνια. Ενας μυστηριώδης χαρακτήρας που ονομαζόταν Gowland, ο οποίος είχε εργαστεί σε μια πρώτη "αποκατάσταση" του μνημείου το 1901, φαίνεται να είναι ο εμπνευστής της απάτης. Επίσημα έγγραφα αναγνωρίζουν τον William Gowland ως μηχανικό που το 1901 βοήθησε την αποκατάσταση του μνημείου αλλά και προσθεσε δεκάδες πέτρες ακόμα. «Υπάρχουν δεκάδες επιστολών μεταξύ της κυβέρνησης και του Gowland στις οποίες περιγράφονται λεπτομερώς το διεξοδικό σχέδιο να μετατρέψουν την περιοχή σε πόλο έλξης με βάση τον πολιτισμό, και να γίνουν τα πάντα με απόλυτη εχεμύθεια" .
http://paratolmo.blogspot.com/2009/12/national-geographic-2010.html
http://paratolmo.blogspot.com/2009/12/national-geographic-2010.html
Σημ.axinosp:Εάν είναι αλήθεια και όχι ένας ακόμα αστικός μύθος ,τότε έχει να γίνει μεγάλο πανηγύρι παγκόσμια με την Αγγλία .
«Μικρά θαύματα»...
... Έτσι τα χαρακτηρίζει η εφημερίδα «Γκάρντιαν». Στο φωτογραφικό οδοιπορικό στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δείχνει άστεγα παιδιά να τρώνε το χριστουγεννιάτικο γεύμα που κάποιοι τους προσέφεραν δωρεάν. Ένα γιορτινό γεύμα δεν φτάνει για να ταΐσει αυτούς που όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου σκαλίζουν τα σκουπίδια και τις νύχτες αναζητούν μια ήσυχη γωνιά του δρόμου για να γείρουν το κεφάλι τους. Οι φιλάνθρωποι δίνουν ευχαρίστως τον οβολό τους, ανταποκρινόμενοι στα κηρύγματα της Εκκλησίας τους, μα επιστρέφοντας στο σπίτι για να ανοίξουν τα δώρα τους, σκοντάφτουν πάλι στα ίδια «πτώματα».
Στην Ελβετία...
... δεν συμβαίνουν ούτε καν τέτοια «μικρά θαύματα». Οι Ελβετοί δυσκολεύονται να αποδεχτούν πως δεν υπάρχει πια το ελβετικό Ελντοράντο. Μολονότι η φτώχεια αποτελεί πια μια ζοφερή πραγματικότητα, όπως λέει ο δημοσιογράφος Ζιλιάν Σανσονάν, στην Ελβετία παραμένει ένα αξεπέραστο ταμπού, κάτι αόρατο και ασύλληπτο. Τι είναι φτώχεια; Ποιες κοινωνικές ομάδες υποφέρουν περισσότερο; Πώς γίνεται κάποιος φτωχός; Δύσκολα μπορεί να απαντήσει σήμερα σε αυτά τα ερωτήματα ένας Ελβετός. Επειδή η επίσημη πολιτεία προτιμά να διατηρεί το φαινόμενο της φτώχειας στο περιθώριο, ελάχιστες επιστημονικές έρευνες έχουν ασχοληθεί με αυτό. Υπάρχουν μόνο οι προσωπικές μαρτυρίες. Όπως της Γιολάντ, που διηγείται στην εφημερίδα της Προτεσταντικής Εκκλησίας ότι τρέφεται με τα σάπια λαχανικά που μαζεύουν για λίπασμα στις αυλές των σπιτιών. Ή όπως της Μύριαμ, που εξηγεί πώς το πρόβλημα υγείας ενός μέλους μιας οικογένειας μπορεί να τη βυθίσει ολόκληρη στη φτώχεια.
Στη Γαλλία...
... κάνουν μαύρο χιούμορ: «Πεθαμένος άστεγος; Έρχονται Χριστούγεννα». Κακόγουστο. Και ανακριβές. Γιατί οι άστεγοι πεθαίνουν κάθε μέρα και όχι μόνο τις χρονιάρες. «Γι΄ αυτό μοιάζουν κάπως παράξενες οι εκκλήσεις που γίνονται τέτοιες μέρες από φιλανθρωπικές οργανώσεις να απευθυνόμαστε σε κάποια τηλέφωνα “έκτακτης ανάγκης”, όποτε βλέπουμε έναν άστεγο σε κακή κατάσταση στον δρόμο», γράφει ο Μορίς Ουλρίχ στην εφημερίδα «Ουμανιτέ». «Κάθε μέρα, στους δρόμους των πόλεών μας δεν κινδυνεύει μονάχα ένας, αλλά δεκάδες άστεγοι. Είναι κρυμμένοι στο περιθώριο των αυτοκινητόδρομων, στους σταθμούς και στα αλσύλλια. Πίσω από σανίδια και τσίγκους κρύβονται ολόκληρες οικογένειες». Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου CSΑ, οι περισσότεροι Γάλλοι εμπιστεύονται το έργο των φιλανθρωπικών οργανώσεων, μα άλλοι τόσοι πιστεύουν ότι οι κρατικές υπηρεσίες δεν κάνουν όσα θα έπρεπε. Υπάρχει βέβαια η κρίση. Μα αν το κράτος έχει λεφτά για τους τραπεζίτες, πού είναι τα λεφτά για τους φτωχούς;
Με το πρόγραμμα...
...«Καλέστε έναν άστεγο στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι σας», 40 άστεγοι έφαγαν πέρυσι τέτοιες μέρες ένα πιάτο ζεστό φαΐ στη Γαλλία. Φέτος δεν μάθαμε ακόμη πόσοι. Είδαμε όμως στις φανταχτερές σελίδες των περιοδικών να διαφημίζονται ρολόγια που αξίζουν 200.000 ευρώ. Υπάρχουν γιορτές και γιορτές. Και ανισότητες. Και πολιτικές που τις κάνουν ακόμη πιο βαθιές. Τόσο βαθιές, που δεν μπορεί να τις σβήσει η ελεημοσύνη, αλλά μονάχα η αλληλεγγύη των ανθρώπων στην προσπάθειά τους να αλλάξουν τα πράγματα.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4553039
Στην Ελβετία...
... δεν συμβαίνουν ούτε καν τέτοια «μικρά θαύματα». Οι Ελβετοί δυσκολεύονται να αποδεχτούν πως δεν υπάρχει πια το ελβετικό Ελντοράντο. Μολονότι η φτώχεια αποτελεί πια μια ζοφερή πραγματικότητα, όπως λέει ο δημοσιογράφος Ζιλιάν Σανσονάν, στην Ελβετία παραμένει ένα αξεπέραστο ταμπού, κάτι αόρατο και ασύλληπτο. Τι είναι φτώχεια; Ποιες κοινωνικές ομάδες υποφέρουν περισσότερο; Πώς γίνεται κάποιος φτωχός; Δύσκολα μπορεί να απαντήσει σήμερα σε αυτά τα ερωτήματα ένας Ελβετός. Επειδή η επίσημη πολιτεία προτιμά να διατηρεί το φαινόμενο της φτώχειας στο περιθώριο, ελάχιστες επιστημονικές έρευνες έχουν ασχοληθεί με αυτό. Υπάρχουν μόνο οι προσωπικές μαρτυρίες. Όπως της Γιολάντ, που διηγείται στην εφημερίδα της Προτεσταντικής Εκκλησίας ότι τρέφεται με τα σάπια λαχανικά που μαζεύουν για λίπασμα στις αυλές των σπιτιών. Ή όπως της Μύριαμ, που εξηγεί πώς το πρόβλημα υγείας ενός μέλους μιας οικογένειας μπορεί να τη βυθίσει ολόκληρη στη φτώχεια.
Στη Γαλλία...
... κάνουν μαύρο χιούμορ: «Πεθαμένος άστεγος; Έρχονται Χριστούγεννα». Κακόγουστο. Και ανακριβές. Γιατί οι άστεγοι πεθαίνουν κάθε μέρα και όχι μόνο τις χρονιάρες. «Γι΄ αυτό μοιάζουν κάπως παράξενες οι εκκλήσεις που γίνονται τέτοιες μέρες από φιλανθρωπικές οργανώσεις να απευθυνόμαστε σε κάποια τηλέφωνα “έκτακτης ανάγκης”, όποτε βλέπουμε έναν άστεγο σε κακή κατάσταση στον δρόμο», γράφει ο Μορίς Ουλρίχ στην εφημερίδα «Ουμανιτέ». «Κάθε μέρα, στους δρόμους των πόλεών μας δεν κινδυνεύει μονάχα ένας, αλλά δεκάδες άστεγοι. Είναι κρυμμένοι στο περιθώριο των αυτοκινητόδρομων, στους σταθμούς και στα αλσύλλια. Πίσω από σανίδια και τσίγκους κρύβονται ολόκληρες οικογένειες». Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου CSΑ, οι περισσότεροι Γάλλοι εμπιστεύονται το έργο των φιλανθρωπικών οργανώσεων, μα άλλοι τόσοι πιστεύουν ότι οι κρατικές υπηρεσίες δεν κάνουν όσα θα έπρεπε. Υπάρχει βέβαια η κρίση. Μα αν το κράτος έχει λεφτά για τους τραπεζίτες, πού είναι τα λεφτά για τους φτωχούς;
Με το πρόγραμμα...
...«Καλέστε έναν άστεγο στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι σας», 40 άστεγοι έφαγαν πέρυσι τέτοιες μέρες ένα πιάτο ζεστό φαΐ στη Γαλλία. Φέτος δεν μάθαμε ακόμη πόσοι. Είδαμε όμως στις φανταχτερές σελίδες των περιοδικών να διαφημίζονται ρολόγια που αξίζουν 200.000 ευρώ. Υπάρχουν γιορτές και γιορτές. Και ανισότητες. Και πολιτικές που τις κάνουν ακόμη πιο βαθιές. Τόσο βαθιές, που δεν μπορεί να τις σβήσει η ελεημοσύνη, αλλά μονάχα η αλληλεγγύη των ανθρώπων στην προσπάθειά τους να αλλάξουν τα πράγματα.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4553039
Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009
Ύφεση τώρα και στον μεσαίωνα
Καθώς έχουμε μπροστά μας ένα αβέβαιο και ανησυχητικό Νέο Έτος, μπορούμε τουλάχιστον να παρηγορηθούμε με τη σκέψη ότι δεν ζούμε 1.600 χρόνια πριν, ας πούμε το 410 μ.Χ. Επρόκειτο για το έτος άλωσης της Ρώμης, όπου η αυτοκρατορία εγκατέλειψε την προσπάθεια υπεράσπισης της Βρετανίας. Η συγκεκριμένη χρονολογία αποτελεί τις ένδοξες απαρχές της αγγλικής ιστορίας, αφού εκεί τοποθετείται η ανελέητη κατάκτηση της Βρετανίας από τους βάρβαρους Αγγλοσάξονες, αλλά και η αρχή μιας τρομερής ύφεσης που κάνει όλες τις πρόσφατες υφέσεις να ωχριούν μπροστά της.
Έχουμε ελάχιστες ενδείξεις για την οικονομία της Βρετανίας του 5ου αιώνα, κι αυτές που έχουμε προέρχονται αποκλειστικά από την αρχαιολογία. Τα όποια ευρήματα εμφανίζουν ωστόσο μια συνέπεια μεταξύ τους και είναι αμείλικτα. Στο πλαίσιο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η επαρχία της Βρετανίας είχε ευνοηθεί από τη χρήση ενός αναπτυγμένου νομισματικού συστήματος αποτελούμενου εκ τριών μετάλλων – χρυσό, ασήμι και χαλκό – που λάδωναν την οικονομία με ένα εγγυημένο και ευρισκόμενο σε αφθονία μέσο ανταλλαγής. Στην πρώτη δεκαετία του 5ου αιώνα όμως τα νέα νομίσματα από τα ηπειρωτικά νομισματοκοπεία της ευρωπαϊκής ηπείρου έπαψαν να φτάνουν στη Βρετανία και ενώ υπήρξαν κάποιες προσπάθειες για την παραγωγή τοπικών υποκατάστατων τους, σύντομα εγκαταλείφθηκαν. Για 300 χρόνια, από το 420 μέχρι και το 700 μ.Χ, η βρετανική οικονομία λειτουργούσε χωρίς νόμισμα.
Ανάλογη παρακμή είχαμε και στην βιοτεχνία. Υπήρξε μεν μια συνέχεια στην μεταλλουργία που παρήγαγε προϊόντα για τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, για παράδειγμα την πολεμική αριστοκρατία, η οποία ήθελε να επιδεικνύει τον πλούτο και το κύρος της. Αλλά στο επίπεδο των απλών λειτουργικών προϊόντων υπήρξε δραστική μεταβολή, και μάλιστα προς το χειρότερο. Η ρωμαϊκή Βρετανία απολάμβανε μιας πληθώρας προϊόντων σιδήρου, όπως δείχνουν τα καρφιά από μπότες και φέρετρα των ρωμαϊκών νεκροταφείων. Αλλά τα στοιχεία αυτά, όπως και τα νομίσματα, εξαφανίζονται στις αρχές του 5ου αιώνα, όπως επίσης και οι βιοτεχνίες που παρήγαγαν όμορφα και λειτουργικά τροχήλατα αγγεία. Από τις αρχές του 5ου αιώνα και για 250 χρόνια ο κεραμικός τροχός – το πλέον βασικό εργαλείο που επιτρέπει την παραγωγή λεπτότοιχων και καλοφινιρισμένων αγγείων – εξαφανίζεται εντελώς από τη Βρετανία. Τα μόνα αγγεία που παράγονται πλάθονται με το χέρι και ψήνονται όχι σε κλιβάνους, όπως στους ρωμαϊκούς χρόνους, αλλά σε ανοικτές εστίες.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά τι σήμαιναν όλα αυτά για τις αλλαγές πληθυσμών της υπαίθρου γιατί από τον 5ο ως τον 8ο αιώνα ο κόσμος είχε τόσο λίγα πράγματα στην κατοχή του που είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν σε αρχαιολογικές καταγραφές. Αλλά ξέρουμε τις επιπτώσεις τους στον αστικό πληθυσμό. Η ρωμαϊκή Βρετανία είχε ένα πυκνό δίκτυο πόλεων, από μεγάλους οικισμούς όπως το Λονδίνο και το Κίρνσεστερ, που αποτελούσε κι αυτό διοικητικό κέντρο, έως μικρά εμπορικά κέντρα που αναπτύσσονταν δίπλα σε δρόμους και σε υδάτινες οδούς. Κατά το 450 όλα αυτά έχουν εξαφανιστεί ή τείνουν να εξαφανιστούν. Το Καντέρμπουρι, η μόνη πόλη στη Βρετανία που εμφανίζει στοιχεία συνεχόμενης εγκατάστασης από τους ρωμαϊκούς χρόνους έως σήμερα, εντυπωσιάζει περισσότερο για τον εφήμερο χαρακτήρα των ξυλοκαλύβων που αποτελούσαν τον οικισμό από τον 5ο ως τον 7ο αιώνα παρά για κάποιον αληθώς αστικό χαρακτήρα. Είναι μόνο τον 8ο αιώνα με την επανεμφάνιση εμπορικών πόλεων όπως το Λονδίνο και το Σάξον Σαουθάμπτον, που η αστική ζωή επιστρέφει στη Βρετανία.
Από την αρχή του 5ου αιώνα και για 200 ή 300 χρόνια η βρετανική οικονομία επιστρέφει στα επίπεδα που τη διέκριναν πριν τη ρωμαϊκή εισβολή του 43 μ.Χ. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του κραχ του 5ου αιώνα είναι ο αιφνιδιαστικός χαρακτήρας του και η κλίμακα του. Ίσως θα προκαλούσε έκπληξη αν, εγκαταλείποντας την αυτοκρατορία, η Βρετανία περιέρχονταν σε μια οικονομική κατάσταση ανάλογη με εκείνη που είχε στην προ Ρωμαίων Εποχή του Σιδήρου. Αλλά πριν τη ρωμαϊκή εισβολή η οικονομία της νότιας Βρετανία ήταν πολύ πιο αναπτυγμένη από της Βρετανίας του 5ου και του 6ου αιώνα. Υπήρχε τοπικό νομισματικό σύστημα. Στην αγγειοπλαστική χρησιμοποιούνταν τροχός και υπήρχε σημαντική παραγωγή αγγείων που πωλούνταν ευρύτατα. Είχαμε τις απαρχές των εγκαταστάσεων που αναγνωρίζονται ως πόλεις. Τίποτα από αυτά όμως δεν υπήρχε τον 5ο και τον 7ο αιώνα. Μόνο τον 8ο αιώνα η βρετανική οικονομία επέστρεψε στα επίπεδα που είχε προσεγγίσει πριν την εισβολή του αυτοκράτορα Κλαύδιου. Και είναι αδύνατο να πούμε με βεβαιότητα πότε καταφέρνει να επιστρέψει στα επίπεδα μιας οικονομικής πολυπλοκότητας ανάλογης με των καλύτερων ημερών της ρωμαϊκής εποχής. Ίσως να είναι περί το 1000 ή το 1100 μ. Χ. Αν είναι έτσι, η μετα-ρωμαϊκή ύφεση κράτησε 600 ως 700 χρόνια.
Ίσως να μπορούσαμε να νιώσουμε καλύτερα με αυτή την θλιβερή ιστορία – μέχρι στιγμής τα σημερινά προβλήματα ωχριούν μπροστά της. Όμως η χαρά που αντλείς από τη λύπη του άλλου ποτέ δεν σε ικανοποιεί πραγματικά, και στη συγκεκριμένη περίπτωση θα ήταν και λάθος. Ο λόγος για τον οποίο η ρωμαιο - βρετανική οικονομία κατέρρευσε τόσο δραστικά δίνει αφορμή για σκέψη. Ο αιφνίδιος χαρακτήρας και η καταστροφική έκταση του κραχ προκλήθηκαν από τα υψηλά επίπεδα ανάπτυξης και εξειδίκευσης της οικονομίας στους ρωμαϊκούς χρόνους. Ο ρωμαίο - βρετανικός πληθυσμός είχε μάθει να αγοράζει τα σιδερένια καρφιά του, τα αγγεία του και άλλα βασικά προϊόντα από εξειδικευμένους παραγωγούς, που συχνά είχαν την έδρα τους πολλά μίλια μακριά, και οι εν λόγω παραγωγοί βασίζονταν με τη σειρά τους στις εκτεταμένες αγορές που καθιστούσαν βιώσιμη την εξειδικευμένη παραγωγή τους. Όταν έφτασε η ανασφάλεια του 5ου αιώνα, αυτός το εντυπωσιακό δίκτυο κατέρρευσε αφήνοντας τον πληθυσμό χωρίς τα αγαθά που χρειάζονταν και χωρίς τις ικανότητες και την υποδομή που απαιτούνταν για την τοπική αναπαραγωγή τους. Χρειάστηκαν αιώνες για την ανακατασκευή δικτύων εξειδίκευσης και ανταλλαγής συγκρίσιμων με τα δίκτυα της ρωμαϊκής περιόδου.
Όσο πιο πολύπλοκη είναι μια οικονομία, τόσο πιο ευάλωτη είναι και τόσο πιο καταστροφική μπορεί να γίνει τυχόν αποδιάρθρωσή της. Η σημερινή μας οικονομία έχει διαφορετικό επίπεδο πολυπλοκότητας από της ρωμαϊκής Βρετανίας. Τα αγγεία και τα προϊόντα μετάλλου της παράγονται όχι πολλά μίλια μακριά αλλά στην άλλη πλευρά της υδρογείου, και τα μέσα ανταλλαγής είναι ηλεκτρονικά. Αλλά αν η οικονομία μας κάποια στιγμή όντως καταρρεύσει, οι επιπτώσεις θα κάνουν την κάμψη της Βρετανίας του 5ου αιώνα να μοιάζει με απλή βόλτα για πικνικ.
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2009-12-27-23-40-36-2009122718223/
Έχουμε ελάχιστες ενδείξεις για την οικονομία της Βρετανίας του 5ου αιώνα, κι αυτές που έχουμε προέρχονται αποκλειστικά από την αρχαιολογία. Τα όποια ευρήματα εμφανίζουν ωστόσο μια συνέπεια μεταξύ τους και είναι αμείλικτα. Στο πλαίσιο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η επαρχία της Βρετανίας είχε ευνοηθεί από τη χρήση ενός αναπτυγμένου νομισματικού συστήματος αποτελούμενου εκ τριών μετάλλων – χρυσό, ασήμι και χαλκό – που λάδωναν την οικονομία με ένα εγγυημένο και ευρισκόμενο σε αφθονία μέσο ανταλλαγής. Στην πρώτη δεκαετία του 5ου αιώνα όμως τα νέα νομίσματα από τα ηπειρωτικά νομισματοκοπεία της ευρωπαϊκής ηπείρου έπαψαν να φτάνουν στη Βρετανία και ενώ υπήρξαν κάποιες προσπάθειες για την παραγωγή τοπικών υποκατάστατων τους, σύντομα εγκαταλείφθηκαν. Για 300 χρόνια, από το 420 μέχρι και το 700 μ.Χ, η βρετανική οικονομία λειτουργούσε χωρίς νόμισμα.
Ανάλογη παρακμή είχαμε και στην βιοτεχνία. Υπήρξε μεν μια συνέχεια στην μεταλλουργία που παρήγαγε προϊόντα για τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, για παράδειγμα την πολεμική αριστοκρατία, η οποία ήθελε να επιδεικνύει τον πλούτο και το κύρος της. Αλλά στο επίπεδο των απλών λειτουργικών προϊόντων υπήρξε δραστική μεταβολή, και μάλιστα προς το χειρότερο. Η ρωμαϊκή Βρετανία απολάμβανε μιας πληθώρας προϊόντων σιδήρου, όπως δείχνουν τα καρφιά από μπότες και φέρετρα των ρωμαϊκών νεκροταφείων. Αλλά τα στοιχεία αυτά, όπως και τα νομίσματα, εξαφανίζονται στις αρχές του 5ου αιώνα, όπως επίσης και οι βιοτεχνίες που παρήγαγαν όμορφα και λειτουργικά τροχήλατα αγγεία. Από τις αρχές του 5ου αιώνα και για 250 χρόνια ο κεραμικός τροχός – το πλέον βασικό εργαλείο που επιτρέπει την παραγωγή λεπτότοιχων και καλοφινιρισμένων αγγείων – εξαφανίζεται εντελώς από τη Βρετανία. Τα μόνα αγγεία που παράγονται πλάθονται με το χέρι και ψήνονται όχι σε κλιβάνους, όπως στους ρωμαϊκούς χρόνους, αλλά σε ανοικτές εστίες.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά τι σήμαιναν όλα αυτά για τις αλλαγές πληθυσμών της υπαίθρου γιατί από τον 5ο ως τον 8ο αιώνα ο κόσμος είχε τόσο λίγα πράγματα στην κατοχή του που είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν σε αρχαιολογικές καταγραφές. Αλλά ξέρουμε τις επιπτώσεις τους στον αστικό πληθυσμό. Η ρωμαϊκή Βρετανία είχε ένα πυκνό δίκτυο πόλεων, από μεγάλους οικισμούς όπως το Λονδίνο και το Κίρνσεστερ, που αποτελούσε κι αυτό διοικητικό κέντρο, έως μικρά εμπορικά κέντρα που αναπτύσσονταν δίπλα σε δρόμους και σε υδάτινες οδούς. Κατά το 450 όλα αυτά έχουν εξαφανιστεί ή τείνουν να εξαφανιστούν. Το Καντέρμπουρι, η μόνη πόλη στη Βρετανία που εμφανίζει στοιχεία συνεχόμενης εγκατάστασης από τους ρωμαϊκούς χρόνους έως σήμερα, εντυπωσιάζει περισσότερο για τον εφήμερο χαρακτήρα των ξυλοκαλύβων που αποτελούσαν τον οικισμό από τον 5ο ως τον 7ο αιώνα παρά για κάποιον αληθώς αστικό χαρακτήρα. Είναι μόνο τον 8ο αιώνα με την επανεμφάνιση εμπορικών πόλεων όπως το Λονδίνο και το Σάξον Σαουθάμπτον, που η αστική ζωή επιστρέφει στη Βρετανία.
Από την αρχή του 5ου αιώνα και για 200 ή 300 χρόνια η βρετανική οικονομία επιστρέφει στα επίπεδα που τη διέκριναν πριν τη ρωμαϊκή εισβολή του 43 μ.Χ. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του κραχ του 5ου αιώνα είναι ο αιφνιδιαστικός χαρακτήρας του και η κλίμακα του. Ίσως θα προκαλούσε έκπληξη αν, εγκαταλείποντας την αυτοκρατορία, η Βρετανία περιέρχονταν σε μια οικονομική κατάσταση ανάλογη με εκείνη που είχε στην προ Ρωμαίων Εποχή του Σιδήρου. Αλλά πριν τη ρωμαϊκή εισβολή η οικονομία της νότιας Βρετανία ήταν πολύ πιο αναπτυγμένη από της Βρετανίας του 5ου και του 6ου αιώνα. Υπήρχε τοπικό νομισματικό σύστημα. Στην αγγειοπλαστική χρησιμοποιούνταν τροχός και υπήρχε σημαντική παραγωγή αγγείων που πωλούνταν ευρύτατα. Είχαμε τις απαρχές των εγκαταστάσεων που αναγνωρίζονται ως πόλεις. Τίποτα από αυτά όμως δεν υπήρχε τον 5ο και τον 7ο αιώνα. Μόνο τον 8ο αιώνα η βρετανική οικονομία επέστρεψε στα επίπεδα που είχε προσεγγίσει πριν την εισβολή του αυτοκράτορα Κλαύδιου. Και είναι αδύνατο να πούμε με βεβαιότητα πότε καταφέρνει να επιστρέψει στα επίπεδα μιας οικονομικής πολυπλοκότητας ανάλογης με των καλύτερων ημερών της ρωμαϊκής εποχής. Ίσως να είναι περί το 1000 ή το 1100 μ. Χ. Αν είναι έτσι, η μετα-ρωμαϊκή ύφεση κράτησε 600 ως 700 χρόνια.
Ίσως να μπορούσαμε να νιώσουμε καλύτερα με αυτή την θλιβερή ιστορία – μέχρι στιγμής τα σημερινά προβλήματα ωχριούν μπροστά της. Όμως η χαρά που αντλείς από τη λύπη του άλλου ποτέ δεν σε ικανοποιεί πραγματικά, και στη συγκεκριμένη περίπτωση θα ήταν και λάθος. Ο λόγος για τον οποίο η ρωμαιο - βρετανική οικονομία κατέρρευσε τόσο δραστικά δίνει αφορμή για σκέψη. Ο αιφνίδιος χαρακτήρας και η καταστροφική έκταση του κραχ προκλήθηκαν από τα υψηλά επίπεδα ανάπτυξης και εξειδίκευσης της οικονομίας στους ρωμαϊκούς χρόνους. Ο ρωμαίο - βρετανικός πληθυσμός είχε μάθει να αγοράζει τα σιδερένια καρφιά του, τα αγγεία του και άλλα βασικά προϊόντα από εξειδικευμένους παραγωγούς, που συχνά είχαν την έδρα τους πολλά μίλια μακριά, και οι εν λόγω παραγωγοί βασίζονταν με τη σειρά τους στις εκτεταμένες αγορές που καθιστούσαν βιώσιμη την εξειδικευμένη παραγωγή τους. Όταν έφτασε η ανασφάλεια του 5ου αιώνα, αυτός το εντυπωσιακό δίκτυο κατέρρευσε αφήνοντας τον πληθυσμό χωρίς τα αγαθά που χρειάζονταν και χωρίς τις ικανότητες και την υποδομή που απαιτούνταν για την τοπική αναπαραγωγή τους. Χρειάστηκαν αιώνες για την ανακατασκευή δικτύων εξειδίκευσης και ανταλλαγής συγκρίσιμων με τα δίκτυα της ρωμαϊκής περιόδου.
Όσο πιο πολύπλοκη είναι μια οικονομία, τόσο πιο ευάλωτη είναι και τόσο πιο καταστροφική μπορεί να γίνει τυχόν αποδιάρθρωσή της. Η σημερινή μας οικονομία έχει διαφορετικό επίπεδο πολυπλοκότητας από της ρωμαϊκής Βρετανίας. Τα αγγεία και τα προϊόντα μετάλλου της παράγονται όχι πολλά μίλια μακριά αλλά στην άλλη πλευρά της υδρογείου, και τα μέσα ανταλλαγής είναι ηλεκτρονικά. Αλλά αν η οικονομία μας κάποια στιγμή όντως καταρρεύσει, οι επιπτώσεις θα κάνουν την κάμψη της Βρετανίας του 5ου αιώνα να μοιάζει με απλή βόλτα για πικνικ.
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2009-12-27-23-40-36-2009122718223/
νούς μου πιαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας, στον ένδοξο μας Βυζαντινισμό
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Επιτέλους. Διακριτοί ρόλοι σε πρώτη φάση, άγρια φορολόγηση αμέσως μετά και στο βάθος του τούνελ χωρισμός και κάθαρση.
Ο Αρχιεπίσκοπος θα συμμετέχει στο υπουργικό συμβούλιο μόνο κάθε Τρίτη.
Τις υπόλοιπες ημέρες θα προεδρεύει στην Ι. Σύνοδο.
Ο ΓΑΠ στο μεταξύ ακονίζει κρυφά τη γκιλοτίνα. Ανατριχιαστικό!
Στην οδό του Μπλαμαντώ
έχουν στήσει τα πατάρια
και ακονίσαν τα ξινάρια
για να κόψουν τα κεφάλια.
Στην οδό του Μπλαμαντώ
Στην οδό του Μπλαμαντώ
πάν’ οι δήμιοι στη δουλειά τους
δε σας λέω χωρατό
για να κόψουν Πατριάρχους
και Στρατάρχους και Ναυάρχους.
Στην οδό του Μπλαμαντώ.
Υ.Γ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σωπαίνει σαν ντροπαλή παρθένος!
Σκεφθείτε τι θα γινόταν αν ζούσε ο Χριστόδουλος!
Τώρα όμως έχουμε αρχιεπίσκοπο τον μητροπολίτη του Βοιωτοπεδίου.
Όταν ο Τσίπρας εκθειάζει το έργο της Ιεραποστολής,
τότε ο ΓΑΠ καλεί τον αρχιεπίσκοπο στο υπουργικό συμβούλιο
και το μόνο που απομένει στον Καρα Τζαφέρη είναι να φορέσει ράσα.
http://roides.wordpress.com/2009/12/23/23dec09/
Κύριε Ροΐδη,
Επιτέλους. Διακριτοί ρόλοι σε πρώτη φάση, άγρια φορολόγηση αμέσως μετά και στο βάθος του τούνελ χωρισμός και κάθαρση.
Ο Αρχιεπίσκοπος θα συμμετέχει στο υπουργικό συμβούλιο μόνο κάθε Τρίτη.
Τις υπόλοιπες ημέρες θα προεδρεύει στην Ι. Σύνοδο.
Ο ΓΑΠ στο μεταξύ ακονίζει κρυφά τη γκιλοτίνα. Ανατριχιαστικό!
Στην οδό του Μπλαμαντώ
έχουν στήσει τα πατάρια
και ακονίσαν τα ξινάρια
για να κόψουν τα κεφάλια.
Στην οδό του Μπλαμαντώ
Στην οδό του Μπλαμαντώ
πάν’ οι δήμιοι στη δουλειά τους
δε σας λέω χωρατό
για να κόψουν Πατριάρχους
και Στρατάρχους και Ναυάρχους.
Στην οδό του Μπλαμαντώ.
Υ.Γ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σωπαίνει σαν ντροπαλή παρθένος!
Σκεφθείτε τι θα γινόταν αν ζούσε ο Χριστόδουλος!
Τώρα όμως έχουμε αρχιεπίσκοπο τον μητροπολίτη του Βοιωτοπεδίου.
Όταν ο Τσίπρας εκθειάζει το έργο της Ιεραποστολής,
τότε ο ΓΑΠ καλεί τον αρχιεπίσκοπο στο υπουργικό συμβούλιο
και το μόνο που απομένει στον Καρα Τζαφέρη είναι να φορέσει ράσα.
http://roides.wordpress.com/2009/12/23/23dec09/
Το αχρείο χρέος (28/11/2009)
Τον λόγο μου τον τηρώ. Την περασμένη εβδομάδα -αν έτυχε και ρίξατε κανένα βλέφαρο σ’ αυτή τη σελίδα- είχα διατυπώσει την πρόταση να πτωχεύσει η χώρα χωρίς να περιμένει από κανένα Moodys και κανένα Fitch να της το επιβάλουν. Δηλαδή, να κηρύξει την αναστολή πληρωμής του χρέους της. Και κατέληγα με την υστερόγραφη υπόσχεση ότι θα εξηγήσουμε σήμερα γιατί οι κυβερνήσεις μπορούν όχι μόνο να αναστείλουν την πληρωμή του χρέους τους, αλλά και να το διαγράψουν εντελώς, γιατί κατ’ ουσίαν δεν το οφείλουν. Το έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, το επανέλαβε και ο Γιώργος: «Ή θα αφανίσουμε το χρέος, ή θα αφανίσει αυτό εμάς!» Θαυμάσια! Αυτό λέω κι εγώ. Να αφανίσουμε το χρέος. Αλλά χωρίς μέτρα και πολιτικές που αφανίζουν εμάς. Και ο μόνος τρόπος για να αφανίσουμε το χρέος είναι να μην το πληρώσουμε ποτέ.
Αν η πρόταση σάς φαίνεται απαράδεκτη, αφού κανένας καθωσπρέπει νοικοκύρης δεν θα ανεχόταν τη ρετσινιά του μπαταχτσή, αναρωτηθείτε τι ακριβώς χρωστάτε στις τράπεζες κι εσείς κι όλα τα κράτη του κόσμου. Τι είναι τα 35,8 τρισεκατομμύρια δολάρια που χρωστάνε αυτή τη στιγμή όλες οι κοινωνίες του πλανήτη στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα; Τι είναι η οφειλή στην οποία, κάθε δευτερόλεπτο, προστίθεται ένα εκατομμύριο δολάρια; Τι είναι τα 358 δισ. δολ. που οφείλει η Ελλάδα στα ευαγή ιδρύματα που, αιώνες τώρα -παρά τις πτωχεύσεις, τους πολέμους, τις καταστροφές, τις πολιτικές αναταραχές και τους δημοσιονομικούς Αρμαγεδδώνες- με τόση γενναιοδωρία μάς δανείζουν; Είναι χρήμα. Σωστά; Δεν είναι πορτοκάλια για να τα φάμε, δεν είναι εργαλεία για να παραγάγουμε προϊόντα μ’ αυτά, δεν είναι πετρέλαιο για να κινήσουμε τα οχήματά μας. Είναι χρήμα που θα το χρησιμοποιήσουμε για να αγοράσουμε αγαθά και υπηρεσίες, για να πληρώσουμε μισθούς, για να το αποταμιεύσουμε ή για να το δανειστούμε από τις τράπεζες. Και δεν είναι χρήμα στη μορφή του χρυσού, όπως ήταν κάποτε, ή ενός άλλου πολύτιμου μετάλλου. Ούτε καν χρήμα στη μορφή ενός αντικειμένου χρηστικού, αναγνωρίσιμου και κοινά αποδεκτού από όλους, όπως ήταν κάποτε, σε πιο άδολες κοινωνίες, τα αγκίστρια, τα κοχύλια, ακόμη και τα πούπουλα των πουλιών. Είναι χρήμα πιστωτικό, αποτυπωμένο κατ’ αρχάς στα μεταλλικά κέρματα και τα χαρτονομίσματα που βγαίνουν από το ένα πορτοφόλι για να μπουν στο άλλο, τρυπώνουν από τη μια τσέπη στην άλλη, φεύγουν από την ταμειακή μηχανή του φούρναρη για να πέσουν στη μηχανή του χασάπη ή του σουβλατζή. Είναι χρήμα που οι τράπεζες μάς δανείζουν, είτε είμαστε άτομα είτε επιχειρήσεις είτε κράτη ολόκληρα, μας το πιστώνουν στους λογαριασμούς μας και απλώς ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Μα, αλήθεια υπάρχει κάπου στον πλανήτη όλο αυτό το χρήμα, τα 35,8 τρισεκατομμύρια του παγκόσμιου δημοσίου χρέους (υπολογίστε το διπλό, αν μιλήσουμε και για το ιδιωτικό χρέος); Μήπως είναι κρυμμένο καλά σε κάποια γωνιά του πλανητικού μας συστήματος, του γαλαξία μας, του σύμπαντος; Αν ζούσαμε στον κανόνα του χρυσού το μυστήριο θα λυνόταν εύκολα. Αφού οι τράπεζες του κόσμου ισχυρίζονται ότι σχεδόν 200 εθνικά κράτη τους οφείλουν 35,8 τρισ., θα τους λέγαμε: «Ωραία, ανοίξτε τα θησαυροφυλάκιά σας και δείξτε μας χρυσό ίσης αξίας με αυτά που υποτίθεται ότι σας οφείλουμε». Αλλά ο χρυσός έχει προ πολλού πάψει να είναι το μέτρο του παγκόσμιου πλούτου. Όλα κι όλα τα αποθέματα που διαθέτουν τα κράτη είναι 29.634 τόνοι που η αξία τους μόλις υπερβαίνει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Μας λείπουν, λοιπόν, τουλάχιστον 34 τρισεκατομμύρια.
Ας πάμε στον κανόνα του δολαρίου, που εδώ και δεκαετίες έχει κατσικωθεί σαν παγκόσμιο νόμισμα και απόλυτο μέτρο κάθε χρέους. Στο θεωρητικό ενδεχόμενο το παγκόσμιο χρέος να έχει αντίκρισμα σε πραγματικά, χειροπιαστά δολάρια, η FED απαντά αποστομωτικά: Όλα τα χειροπιαστά δολάρια που κυκλοφορούν στο καπιταλιστικό μας σύμπαν δεν υπερβαίνουν τα 8,3 τρισεκατομμύρια. Άρα, αν υποθέταμε ότι με φιλότιμες προσπάθειες (ληστεύοντας ακόμη και το απόρθητο Fort Knox, για παράδειγμα) τα μαζεύαμε και πηγαίναμε στους τραπεζίτες και λέγαμε «ορίστε, πάρτε τα να μη σας τα χρωστάμε», αυτοί θα μας απαντούσαν ότι τους χρωστάμε άλλα 26 τρισεκατομμύρια!
Οι σοβαροί οικονομολόγοι θα μας διόρθωναν, βεβαίως, ότι έχουμε μια πολύ απλοϊκή αντίληψη για το χρήμα που εδώ και τρεις τουλάχιστον αιώνες έχει αποκτήσει πολλές άυλες μορφές, χάρη στις οποίες έγινε η βιομηχανική επανάσταση και οι μετέπειτα τεχνολογικές επαναστάσεις, που επιτρέπουν σήμερα σ’ έναν κοινό θνητό, με μερικά απλά πατήματα στο πληκτρολόγιο να δανείζει, να δανείζεται, να εξοφλεί, να αγοράζει. Εδώ σε θέλω, κάβουρα… Και πώς δημιουργούνται αυτές οι άυλες μορφές χρήματος, αυτά τα μυστήρια Μ1, Μ2 και Μ3 που εκφράζουν το χρηματικό μας σύμπαν; Με αέρα κοπανιστό! Διότι εδώ και τρεις αιώνες (με πρώτη διδάξασα την Τράπεζα της Αγγλίας) τα κράτη έχουν εκχωρήσει στις τράπεζες το δικαίωμα να μετατρέπουν την ιδιωτικά κατασκευασμένη τραπεζική πίστωση σε νόμιμο κρατικό νόμισμα. Θεωρητικά, μόνον οι κρατικές Αρχές (δηλαδή οι κρατικές τράπεζες) έχουν δικαίωμα να κατασκευάζουν χρήμα. Όσο χρήμα θέλουν – και το κάνουν μερικές φορές τυπώνοντας αφειδώς πληθωριστικό χρήμα, που εκμηδενίζει την αγοραστική δύναμη των ανθρώπων. Αλλά και οι τράπεζες μπορούν να κατασκευάζουν όσο χρήμα θέλουν χωρίς απαραίτητα να διατρέχουν τον κίνδυνο της πληθωριστικής απαξίωσής του. Γιατί, πολύ απλά, έχουν το (αδιανόητο με την κοινή λογική) δικαίωμα να μετατρέπουν το χρέος κάθε μορφής (ιδιωτικό, επιχειρηματικό, κρατικό) σε πιστωτικό χρήμα. Κάθε φορά που πηγαίνετε στο γκισέ της τράπεζας και υπογράφετε τη δανειακή σύμβαση με τα ψιλά γράμματα που ποτέ δεν διαβάζετε, έχετε αυξήσει το χρήμα της τράπεζας κατά το ποσό του δανείου που παίρνετε συν τους τόκους. Άλλωστε, η τράπεζα δεν σας δανείζει τίποτε άλλο από μια υπόσχεση παροχής χρήματος που θα πιστώσει στον λογαριασμό σας, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να αποδείξει ότι το διαθέτει. Για την ακρίβεια, είναι υποχρεωμένη να διαθέτει το 1/20, το 1/30 ή το οποιοδήποτε εξευτελιστικό κλασματικό απόθεμα κάθε εθνική νομοθεσία της επιβάλει να έχει.
«Η διαδικασία με την οποία οι τράπεζες δημιουργούν χρήμα είναι τόσο απλή που καταντάει αποκρουστική», έγραφε ο Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ. Και πολύ πριν απ’ αυτόν, ένας ακόμη υπεράνω αντικαπιταλιστικής υποψίας, ο Αβραάμ Λίνκολν, διατύπωνε τη δυσοίωνη προειδοποίηση για την εξέλιξη του χρηματικού συστήματος: «Η κυβέρνηση θα έπρεπε να δημιουργεί, να εκδίδει, και να κυκλοφορεί όλα τα χρήματα και τα πιστωτικά παράγωγα που χρειάζονται για να καλύψουν τις κυβερνητικές δαπάνες και την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Με την υιοθέτηση αυτών των αρχών, οι φορολογούμενοι πολίτες θα εξοικονομήσουν τεράστια ποσά που τώρα δίνουν για εξόφληση τόκων. Το δικαίωμα της δημιουργίας και έκδοσης χρημάτων είναι, όχι μόνο το ανώτατο αποκλειστικό προνόμιο της κυβέρνησης, αλλά και η μεγαλύτερη δημιουργική της ευκαιρία». Το δικαίωμα αυτό έχει απεμποληθεί προ πολλού από όλα τα κράτη του κόσμου, με αποτέλεσμα το κρατικό χρήμα να αποτελεί μόλις το 5% του εικονικού χρήματος που δημιουργούν εκ του μη όντος οι τράπεζες. Κι ένα επιπλέον αποτέλεσμα είναι ότι, τελικά, τα ίδια τα κράτη που έχουν εκχωρήσει το δικαίωμα αυτό είναι οι καλύτεροι πελάτες (και θύματα) της Διεθνούς της τοκογλυφίας.
Στην ουσία, το χρήμα που κυριαρχεί στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα δεν είναι τίποτε άλλο από το παγκόσμιο χρέος. Χωρίς χρέος δεν υπάρχει χρήμα. Κράτη, επιχειρήσεις, νοικοκυριά είναι υποχρεωμένα να ξοδεύουν ακατάπαυστα, να τροφοδοτούν με τις δαπάνες τους μια ανάπτυξη μη βιώσιμη, σχεδόν αυτοκαταστροφική, και ένα χρέος που δεν πρόκειται να εξοφληθεί ποτέ γιατί προέρχεται από χρήματα που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, γιατί αλλιώς το σύστημα θα καταρρεύσει. Και καταρρέει κάθε μερικές δεκαετίες. Όπως συνέβη το 1929, όπως συνέβη και το 2008, όπως ενδεχομένως θα ξανασυμβεί οσονούπω. Και το πληρώνουμε κι από πάνω, σε χρήμα και σε είδος. Με έκτακτη φορολογία, με ανεργία και ανέχεια.
Και το ερώτημα είναι: Πώς είναι δυνατό οι άνθρωποι και οι κοινωνίες που παράγουν τον πλούτο να χρωστάνε σ’ αυτούς που δανείζουν κάτι που δεν υπάρχει; Γιατί οι κυβερνήσεις δέχονται - υπό την απειλή της κρατικής χρεοκοπίας- να δανείζονται έντοκα από τις τράπεζες, αφού μπορούν οι ίδιες να δημιουργούν χρήμα χωρίς τόκους; Γιατί η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν λύνουν διά παντός την κρίση χρέους που διατρέχει πάνω από τα μισά κράτη-μέλη, διαμηνύοντας στους υποτιθέμενους χρηματοδότες τους ότι το «πάρτι τελείωσε»; Γιατί, πολύ απλά, η παγκόσμια οικονομική κοινότητα, που είδε εθνικές οικονομίες να βυθίζονται στη δίνη της πιστωτικής φούσκας, στο κραχ του εικονικού χρήματος, δεν μηδενίζει εδώ και τώρα το κοντέρ του χρέους, λέγοντας καθαρά και ξάστερα: «Δεν πληρώνω κάτι που δεν μου δώσατε, γιατί ποτέ δεν το είχατε»;
Κι αν είναι υπερβολή να περιμένει κανείς τέτοια αποκοτιά από τη διεθνή ορθοδοξία του χρήματος, γιατί να μην είναι η Ελλάδα αυτή που θα πρωτοτυπήσει;
Υ.Γ. Δείτε στο Διαδίκτυο το ντοκιμαντέρ του Καναδού Paul Grignon «Money as debt» (το χρήμα ως χρέος), μια γλαφυρή περιγραφή του δαιμόνιου μηχανισμού κατασκευής του χρήματος. Κυκλοφορεί και στα ελληνικά, θαυμάσια υποτιτλισμένο από την ομάδα kepik.gr
http://kibi-blog.blogspot.com/2009/11/28112009_29.html
http://athenstock.blogspot.com/2009/12/28112009.html
Αν η πρόταση σάς φαίνεται απαράδεκτη, αφού κανένας καθωσπρέπει νοικοκύρης δεν θα ανεχόταν τη ρετσινιά του μπαταχτσή, αναρωτηθείτε τι ακριβώς χρωστάτε στις τράπεζες κι εσείς κι όλα τα κράτη του κόσμου. Τι είναι τα 35,8 τρισεκατομμύρια δολάρια που χρωστάνε αυτή τη στιγμή όλες οι κοινωνίες του πλανήτη στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα; Τι είναι η οφειλή στην οποία, κάθε δευτερόλεπτο, προστίθεται ένα εκατομμύριο δολάρια; Τι είναι τα 358 δισ. δολ. που οφείλει η Ελλάδα στα ευαγή ιδρύματα που, αιώνες τώρα -παρά τις πτωχεύσεις, τους πολέμους, τις καταστροφές, τις πολιτικές αναταραχές και τους δημοσιονομικούς Αρμαγεδδώνες- με τόση γενναιοδωρία μάς δανείζουν; Είναι χρήμα. Σωστά; Δεν είναι πορτοκάλια για να τα φάμε, δεν είναι εργαλεία για να παραγάγουμε προϊόντα μ’ αυτά, δεν είναι πετρέλαιο για να κινήσουμε τα οχήματά μας. Είναι χρήμα που θα το χρησιμοποιήσουμε για να αγοράσουμε αγαθά και υπηρεσίες, για να πληρώσουμε μισθούς, για να το αποταμιεύσουμε ή για να το δανειστούμε από τις τράπεζες. Και δεν είναι χρήμα στη μορφή του χρυσού, όπως ήταν κάποτε, ή ενός άλλου πολύτιμου μετάλλου. Ούτε καν χρήμα στη μορφή ενός αντικειμένου χρηστικού, αναγνωρίσιμου και κοινά αποδεκτού από όλους, όπως ήταν κάποτε, σε πιο άδολες κοινωνίες, τα αγκίστρια, τα κοχύλια, ακόμη και τα πούπουλα των πουλιών. Είναι χρήμα πιστωτικό, αποτυπωμένο κατ’ αρχάς στα μεταλλικά κέρματα και τα χαρτονομίσματα που βγαίνουν από το ένα πορτοφόλι για να μπουν στο άλλο, τρυπώνουν από τη μια τσέπη στην άλλη, φεύγουν από την ταμειακή μηχανή του φούρναρη για να πέσουν στη μηχανή του χασάπη ή του σουβλατζή. Είναι χρήμα που οι τράπεζες μάς δανείζουν, είτε είμαστε άτομα είτε επιχειρήσεις είτε κράτη ολόκληρα, μας το πιστώνουν στους λογαριασμούς μας και απλώς ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Μα, αλήθεια υπάρχει κάπου στον πλανήτη όλο αυτό το χρήμα, τα 35,8 τρισεκατομμύρια του παγκόσμιου δημοσίου χρέους (υπολογίστε το διπλό, αν μιλήσουμε και για το ιδιωτικό χρέος); Μήπως είναι κρυμμένο καλά σε κάποια γωνιά του πλανητικού μας συστήματος, του γαλαξία μας, του σύμπαντος; Αν ζούσαμε στον κανόνα του χρυσού το μυστήριο θα λυνόταν εύκολα. Αφού οι τράπεζες του κόσμου ισχυρίζονται ότι σχεδόν 200 εθνικά κράτη τους οφείλουν 35,8 τρισ., θα τους λέγαμε: «Ωραία, ανοίξτε τα θησαυροφυλάκιά σας και δείξτε μας χρυσό ίσης αξίας με αυτά που υποτίθεται ότι σας οφείλουμε». Αλλά ο χρυσός έχει προ πολλού πάψει να είναι το μέτρο του παγκόσμιου πλούτου. Όλα κι όλα τα αποθέματα που διαθέτουν τα κράτη είναι 29.634 τόνοι που η αξία τους μόλις υπερβαίνει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Μας λείπουν, λοιπόν, τουλάχιστον 34 τρισεκατομμύρια.
Ας πάμε στον κανόνα του δολαρίου, που εδώ και δεκαετίες έχει κατσικωθεί σαν παγκόσμιο νόμισμα και απόλυτο μέτρο κάθε χρέους. Στο θεωρητικό ενδεχόμενο το παγκόσμιο χρέος να έχει αντίκρισμα σε πραγματικά, χειροπιαστά δολάρια, η FED απαντά αποστομωτικά: Όλα τα χειροπιαστά δολάρια που κυκλοφορούν στο καπιταλιστικό μας σύμπαν δεν υπερβαίνουν τα 8,3 τρισεκατομμύρια. Άρα, αν υποθέταμε ότι με φιλότιμες προσπάθειες (ληστεύοντας ακόμη και το απόρθητο Fort Knox, για παράδειγμα) τα μαζεύαμε και πηγαίναμε στους τραπεζίτες και λέγαμε «ορίστε, πάρτε τα να μη σας τα χρωστάμε», αυτοί θα μας απαντούσαν ότι τους χρωστάμε άλλα 26 τρισεκατομμύρια!
Οι σοβαροί οικονομολόγοι θα μας διόρθωναν, βεβαίως, ότι έχουμε μια πολύ απλοϊκή αντίληψη για το χρήμα που εδώ και τρεις τουλάχιστον αιώνες έχει αποκτήσει πολλές άυλες μορφές, χάρη στις οποίες έγινε η βιομηχανική επανάσταση και οι μετέπειτα τεχνολογικές επαναστάσεις, που επιτρέπουν σήμερα σ’ έναν κοινό θνητό, με μερικά απλά πατήματα στο πληκτρολόγιο να δανείζει, να δανείζεται, να εξοφλεί, να αγοράζει. Εδώ σε θέλω, κάβουρα… Και πώς δημιουργούνται αυτές οι άυλες μορφές χρήματος, αυτά τα μυστήρια Μ1, Μ2 και Μ3 που εκφράζουν το χρηματικό μας σύμπαν; Με αέρα κοπανιστό! Διότι εδώ και τρεις αιώνες (με πρώτη διδάξασα την Τράπεζα της Αγγλίας) τα κράτη έχουν εκχωρήσει στις τράπεζες το δικαίωμα να μετατρέπουν την ιδιωτικά κατασκευασμένη τραπεζική πίστωση σε νόμιμο κρατικό νόμισμα. Θεωρητικά, μόνον οι κρατικές Αρχές (δηλαδή οι κρατικές τράπεζες) έχουν δικαίωμα να κατασκευάζουν χρήμα. Όσο χρήμα θέλουν – και το κάνουν μερικές φορές τυπώνοντας αφειδώς πληθωριστικό χρήμα, που εκμηδενίζει την αγοραστική δύναμη των ανθρώπων. Αλλά και οι τράπεζες μπορούν να κατασκευάζουν όσο χρήμα θέλουν χωρίς απαραίτητα να διατρέχουν τον κίνδυνο της πληθωριστικής απαξίωσής του. Γιατί, πολύ απλά, έχουν το (αδιανόητο με την κοινή λογική) δικαίωμα να μετατρέπουν το χρέος κάθε μορφής (ιδιωτικό, επιχειρηματικό, κρατικό) σε πιστωτικό χρήμα. Κάθε φορά που πηγαίνετε στο γκισέ της τράπεζας και υπογράφετε τη δανειακή σύμβαση με τα ψιλά γράμματα που ποτέ δεν διαβάζετε, έχετε αυξήσει το χρήμα της τράπεζας κατά το ποσό του δανείου που παίρνετε συν τους τόκους. Άλλωστε, η τράπεζα δεν σας δανείζει τίποτε άλλο από μια υπόσχεση παροχής χρήματος που θα πιστώσει στον λογαριασμό σας, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να αποδείξει ότι το διαθέτει. Για την ακρίβεια, είναι υποχρεωμένη να διαθέτει το 1/20, το 1/30 ή το οποιοδήποτε εξευτελιστικό κλασματικό απόθεμα κάθε εθνική νομοθεσία της επιβάλει να έχει.
«Η διαδικασία με την οποία οι τράπεζες δημιουργούν χρήμα είναι τόσο απλή που καταντάει αποκρουστική», έγραφε ο Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ. Και πολύ πριν απ’ αυτόν, ένας ακόμη υπεράνω αντικαπιταλιστικής υποψίας, ο Αβραάμ Λίνκολν, διατύπωνε τη δυσοίωνη προειδοποίηση για την εξέλιξη του χρηματικού συστήματος: «Η κυβέρνηση θα έπρεπε να δημιουργεί, να εκδίδει, και να κυκλοφορεί όλα τα χρήματα και τα πιστωτικά παράγωγα που χρειάζονται για να καλύψουν τις κυβερνητικές δαπάνες και την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Με την υιοθέτηση αυτών των αρχών, οι φορολογούμενοι πολίτες θα εξοικονομήσουν τεράστια ποσά που τώρα δίνουν για εξόφληση τόκων. Το δικαίωμα της δημιουργίας και έκδοσης χρημάτων είναι, όχι μόνο το ανώτατο αποκλειστικό προνόμιο της κυβέρνησης, αλλά και η μεγαλύτερη δημιουργική της ευκαιρία». Το δικαίωμα αυτό έχει απεμποληθεί προ πολλού από όλα τα κράτη του κόσμου, με αποτέλεσμα το κρατικό χρήμα να αποτελεί μόλις το 5% του εικονικού χρήματος που δημιουργούν εκ του μη όντος οι τράπεζες. Κι ένα επιπλέον αποτέλεσμα είναι ότι, τελικά, τα ίδια τα κράτη που έχουν εκχωρήσει το δικαίωμα αυτό είναι οι καλύτεροι πελάτες (και θύματα) της Διεθνούς της τοκογλυφίας.
Στην ουσία, το χρήμα που κυριαρχεί στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα δεν είναι τίποτε άλλο από το παγκόσμιο χρέος. Χωρίς χρέος δεν υπάρχει χρήμα. Κράτη, επιχειρήσεις, νοικοκυριά είναι υποχρεωμένα να ξοδεύουν ακατάπαυστα, να τροφοδοτούν με τις δαπάνες τους μια ανάπτυξη μη βιώσιμη, σχεδόν αυτοκαταστροφική, και ένα χρέος που δεν πρόκειται να εξοφληθεί ποτέ γιατί προέρχεται από χρήματα που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, γιατί αλλιώς το σύστημα θα καταρρεύσει. Και καταρρέει κάθε μερικές δεκαετίες. Όπως συνέβη το 1929, όπως συνέβη και το 2008, όπως ενδεχομένως θα ξανασυμβεί οσονούπω. Και το πληρώνουμε κι από πάνω, σε χρήμα και σε είδος. Με έκτακτη φορολογία, με ανεργία και ανέχεια.
Και το ερώτημα είναι: Πώς είναι δυνατό οι άνθρωποι και οι κοινωνίες που παράγουν τον πλούτο να χρωστάνε σ’ αυτούς που δανείζουν κάτι που δεν υπάρχει; Γιατί οι κυβερνήσεις δέχονται - υπό την απειλή της κρατικής χρεοκοπίας- να δανείζονται έντοκα από τις τράπεζες, αφού μπορούν οι ίδιες να δημιουργούν χρήμα χωρίς τόκους; Γιατί η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν λύνουν διά παντός την κρίση χρέους που διατρέχει πάνω από τα μισά κράτη-μέλη, διαμηνύοντας στους υποτιθέμενους χρηματοδότες τους ότι το «πάρτι τελείωσε»; Γιατί, πολύ απλά, η παγκόσμια οικονομική κοινότητα, που είδε εθνικές οικονομίες να βυθίζονται στη δίνη της πιστωτικής φούσκας, στο κραχ του εικονικού χρήματος, δεν μηδενίζει εδώ και τώρα το κοντέρ του χρέους, λέγοντας καθαρά και ξάστερα: «Δεν πληρώνω κάτι που δεν μου δώσατε, γιατί ποτέ δεν το είχατε»;
Κι αν είναι υπερβολή να περιμένει κανείς τέτοια αποκοτιά από τη διεθνή ορθοδοξία του χρήματος, γιατί να μην είναι η Ελλάδα αυτή που θα πρωτοτυπήσει;
Υ.Γ. Δείτε στο Διαδίκτυο το ντοκιμαντέρ του Καναδού Paul Grignon «Money as debt» (το χρήμα ως χρέος), μια γλαφυρή περιγραφή του δαιμόνιου μηχανισμού κατασκευής του χρήματος. Κυκλοφορεί και στα ελληνικά, θαυμάσια υποτιτλισμένο από την ομάδα kepik.gr
http://kibi-blog.blogspot.com/2009/11/28112009_29.html
http://athenstock.blogspot.com/2009/12/28112009.html
FT: Η παραοικονομία σώζει την ελληνική οικονομία
Η μαύρη οικονομία μπορεί να προστατεύσει τις ευρωπαϊκές οικονομίες στην εποχή της ύφεσης, με την προϋπόθεση, ωστόσο, ότι η παράνομη δραστηριότητα είναι αρκετά εκτεταμένη, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, διαπιστώνει άρθρο της Deutsche Bank, που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Financial Times.
Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι χώρες με παράνομη οικοδομική δραστηριότητα, συναλλαγές που γίνονται χωρίς αποδείξεις, φοροδιαφυγή και παράνομες δραστηριότητας (όπως η διακίνηση ναρκωτικών) , πλήττονται λιγότερο από τις οικονομικές κρίσεις που έχουν σημειωθεί από το 1930 έως σήμερα.
Η Deutsche Bank θεωρεί την ελληνική οικονομία χαρακτηριστικό παράδειγμα, κυρίως γιατί η παραοικονομία της είναι αρκετά μεγάλη για να προστατεύσει τη χώρα από τη διεθνή ύφεση. Παρά τα δημοσιονομικά προβλήματα, η ελληνική οικονομία εμφάνισε συρρίκνωση μόνο 1% φέτος, σε μία χρονιά που το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας συρρικνώθηκε κατά 4%.
Αρκετά καλά τα πήγαν στην κρίση, πάντως, και οι χώρες που βρίσκονται στο άλλο άκρο, δηλαδή εκείνες που έχουν «ιδιαίτερα έντιμο πληθυσμό», όπως είναι η Αυστρία, η Γαλλία και η Ολλανδία.
http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&aid=1083587&cid=15
Σημ.axinosp:Εμάς μας σώζει η παραοικονομία , ενώ τις "τίμιες" χώρες τις σώζουν τα ναρκοδολάρια που έχουν φτάσει κατα τους υπολογισμούς του ΟΗΕ τα 352 δις δολλάρια σε δυτικές Τράπεζες !!
Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι χώρες με παράνομη οικοδομική δραστηριότητα, συναλλαγές που γίνονται χωρίς αποδείξεις, φοροδιαφυγή και παράνομες δραστηριότητας (όπως η διακίνηση ναρκωτικών) , πλήττονται λιγότερο από τις οικονομικές κρίσεις που έχουν σημειωθεί από το 1930 έως σήμερα.
Η Deutsche Bank θεωρεί την ελληνική οικονομία χαρακτηριστικό παράδειγμα, κυρίως γιατί η παραοικονομία της είναι αρκετά μεγάλη για να προστατεύσει τη χώρα από τη διεθνή ύφεση. Παρά τα δημοσιονομικά προβλήματα, η ελληνική οικονομία εμφάνισε συρρίκνωση μόνο 1% φέτος, σε μία χρονιά που το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας συρρικνώθηκε κατά 4%.
Αρκετά καλά τα πήγαν στην κρίση, πάντως, και οι χώρες που βρίσκονται στο άλλο άκρο, δηλαδή εκείνες που έχουν «ιδιαίτερα έντιμο πληθυσμό», όπως είναι η Αυστρία, η Γαλλία και η Ολλανδία.
http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&aid=1083587&cid=15
Σημ.axinosp:Εμάς μας σώζει η παραοικονομία , ενώ τις "τίμιες" χώρες τις σώζουν τα ναρκοδολάρια που έχουν φτάσει κατα τους υπολογισμούς του ΟΗΕ τα 352 δις δολλάρια σε δυτικές Τράπεζες !!
Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009
Οι φήμες διώχνουν καταθέσεις
Αν και τελικά οι φήμες για φορολόγηση των καταθέσεων φαίνεται ότι δεν ευσταθούν, αρκετοί είναι οι καταθέτες που έχουν αποσύρει μέρος των αποταμιεύσεών τους, τόσο από μικρές όσο και από μεγάλες τράπεζες, και τις έχουν μεταφέρει σε πιστωτικά ιδρύματα εκτός Ελλάδος. Όπως έλεγαν στελέχη τραπεζών, η σύγχυση γύρω από τις αλλαγές στη φορολογία έχει οδηγήσει σε εκροές καταθέσεων που υπολογίζονται σε περίπου 3 δισ. ευρώ μόνο στο διάστημα Οκτωβρίου- Νοεμβρίου 2009. Η πίεση στη ρευστότητα που δημιουργεί η εξέλιξη αυτή για τις ελληνικές τράπεζες αλλά και το ακριβότερο κόστος του χρήματος στις διεθνείς χρηματαγορές εξαιτίας και των υποβαθμίσεων από τους ξένους οίκους κάνει τους τραπεζίτες να προχωρούν σε αύξηση των επιτοκίων καταθέσεων το επόμενο διάστημα, σε μια ύστατη προσπάθεια να συγκρατήσουν κεφάλαια καταθετών τους εντός των συνόρων. Ακόμη και οι φημολογίες προκαλούν σοβαρές παρενέργειες.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4552717&ct=3
Σημ.axinosp:Καινούργιο παιχνίδι άρχισε στην πράσινη τσόχα με φόντο τις καταθέσεις . Αν δεν μπορεί κάποιος να σε χτυπήσει με μια πιστοληπτική υποβάθμιση μόνο , βάζει τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ χωρίς ένα αξιόπιστο στοιχείο να λένε για φυγή καταθέσεων και φωνάζοντας "λύκος-λύκος" δηλαδή κατάρρευση η σε άλλες περιπτώσεις όπως αυτή για φορολόγηση καταθέσεων να δημιουργήσουν πανικό και να ανεβάσουν τα επιτόκια . Όλα αυτά μαζί με καινούργια κόλπα που θα ακούσουμε από τον καινούργιο χρόνο πρέπει να θέσουν τον αντίπαλο στο καναβάτσο ώστε να μην μπορεί να ξανασηκωθεί άπαξ δια παντός.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4552717&ct=3
Σημ.axinosp:Καινούργιο παιχνίδι άρχισε στην πράσινη τσόχα με φόντο τις καταθέσεις . Αν δεν μπορεί κάποιος να σε χτυπήσει με μια πιστοληπτική υποβάθμιση μόνο , βάζει τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ χωρίς ένα αξιόπιστο στοιχείο να λένε για φυγή καταθέσεων και φωνάζοντας "λύκος-λύκος" δηλαδή κατάρρευση η σε άλλες περιπτώσεις όπως αυτή για φορολόγηση καταθέσεων να δημιουργήσουν πανικό και να ανεβάσουν τα επιτόκια . Όλα αυτά μαζί με καινούργια κόλπα που θα ακούσουμε από τον καινούργιο χρόνο πρέπει να θέσουν τον αντίπαλο στο καναβάτσο ώστε να μην μπορεί να ξανασηκωθεί άπαξ δια παντός.
Τρισέ: Μειώστε τα ελλείμματα έως το 2011
Ασφυκτική πίεση σε κυβερνήσεις και τραπεζίτες ασκεί ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κ. Ζαν Κλοντ Τρισέ, ζητώντας αύξηση των χορηγήσεων και δημοσιονομική πειθαρχία, προκειμένου να ανακάμψει η οικονομία της Ευρωζώνης.Σε σχόλια του που δημοσιεύονται στη γερμανική εφημερίδας Bild της Κυριακής, ο κ. Τρισέ αναφέρει ότι η ανάκαμψη από τη χρηματοπιστωτική κρίση απαιτεί μια συνολική προσπάθεια, για να αποτραπούν απώλειες στις θέσεις εργασίας.
Οι τράπεζες πρέπει να χορηγήσουν ικανοποιητικές πιστώσεις και οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης πρέπει να κυριαρχήσουν επί της δημόσιας οικονομίας, για να στηρίξουν μια παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη εντός του 2010, εξηγεί.
«Οι τράπεζες πρέπει να παίξουν τον κεντρικό τους ρόλο τροφοδοτώντας με πιστώσεις την οικονομία. Διαχειριζόμενοι τις συνέπειες της κρίσης για την αγορά εργασίας και τα δημοσιονομικά αντιμετωπίζουμε μια επιπλέον πρόκληση».
«Τα ελλείμματα στον προϋπολογισμό στην περιοχή του ευρώ πρέπει να μειωθούν μέχρι το 2011 το αργότερο, και σε ορισμένες χώρες το αργότερο εντός το 2010, για να μπορέσει να διατηρηθεί η εμπιστοσύνη στη δημόσια οικονομία» κατέληξε ο πρόεδρος της ΕΚΤ.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artid=4552776
Σημ.axinosp:Δουλέψτε κορόϊδα για να μπορούν οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανδρείκελα να δανείζονται παραπάνω λεφτά από τους Τραπεζίτες και να σας τα παίρνουν με φόρους , έκτακτες εισφορές, πακέτα διάσωσης των Τραπεζών και ότι άλλη μαλακία σκεφτεί ο νούς του ανθρώπου. Για να μπορέσει το τσιράκι των Τραπεζιτών ο Τρισέ , να δείξει καλά οικονομικά αποτελέσματα στα αφεντικά του.
Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009
Αποκρατικοποιήσεις: Ελλάδα με «λίγο απ’ όλα» από Goldman Sachs
Μοντέλο αποκρατικοποιήσεων με τη σφραγίδα της Goldman Sachs, της αμερικανικής δηλαδή επενδυτικής τράπεζας έχει το οικονομικό επιτελείο στα χέρια του. Πρόκειται για μία εκ των προτάσεων που έχουν καταθέσει διάφοροι σύμβουλοι στην κυβέρνηση και όχι για μία προχωρημένη «συνταγή», καθότι συγκεντρώνει αρκετά μειονεκτήματα.Η Goldman Sachs πρότεινε να δημιουργηθεί εταιρεία συμμετοχών, με ενεργητικό που θα αποτελείται από περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου. Με άλλα λόγια το ελληνικό δημόσιο θα εισφέρει τις υφιστάμενες συμμετοχές που έχει σε διάφορες επιχειρήσεις.
Αφού λοιπόν εισφερθούν τα πιο πάνω περιουσιακά στοιχεία, στη συνέχεια η εταιρεία συμμετοχών θα ενταχθεί στο Χρηματιστήριο Αθηνών και θα πουλάει σταδιακά μετοχές της σε επενδυτές. Θα πουλάει δηλαδή «Ελλάδα με λίγο απ’ όλα», λίγο ελληνικό τζόγο, λίγο ελληνικό ρεύμα, λίγο ελληνικό τουρισμό κλπ.
Είναι ένα μοντέλο, διαφορετικό από τα μέχρι σήμερα, με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Στα πλεονεκτήματα περιλαμβάνεται ότι το ελληνικό δημόσιο θα έχει υπό ενιαία ομπρέλα τα περιουσιακά του στοιχεία και θα μπορεί να τα ελέγχει πιο εύκολα.
Με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί επιπλέον να δανειστεί βάζοντας ως εγγύηση τις μετοχές της εταιρείας συμμετοχών ή θα μπορεί να τιτλοποιήσει μελλοντικές μετοχοποιήσεις.
Στα μειονεκτήματά του καταγράφεται ότι δεν απαντά στις ανάγκες των επενδυτών για διαφοροποίηση και στις συγκυρίες. Για παράδειγμα οι επενδυτές θα είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν ένα κομμάτι της εταιρείας συμμετοχών που ταυτόχρονα θα έχει λίγο ΟΠΑΠ, λίγο ΟΤΕ, λίγο Αγροτική και λίγο ΕΥΔΑΠ.
Επιπλέον δεν θα μπορεί να εκμεταλλευθεί τις συγκυρίες και να πουλήσει για παράδειγμα μια εταιρεία που δραστηριοποιείται σε ένα κλάδο που έχει ζήτηση μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. ή να αφήσει απ’ έξω μια εταιρεία που δεν έχει ζήτηση κάποια περίοδο.
Επίσης υπάρχει ένα αναπάντητο ερώτημα ποιά περιουσιακά στοιχεία θα εισφερθούν. Θα είναι μόνο εισηγμένες επιχειρήσεις ή και μη εισηγμένες;
Το δημόσιο διαθέτει συμμετοχές σε 21 εισηγμένες επιχειρήσεις στο Χρηματιστήριο Αθηνών και δεκάδες μη εισηγμένες. Επίσης ελέγχει δεκάδες οργανισμούς οι οποίοι θα μπορούσαν να μετατραπούν σε ανώνυμες εταιρείες, όπως έχει γίνει στο παρελθόν με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Ως προς τις εισηγμένες επιχειρήσεις αναφέρεται ενδεικτικά ότι το ελληνικό δημόσιο ελέγχει το 77,31% του μετοχικού κεφαλαίου της Αγροτικής Τράπεζας, το 34% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, το 51,12% της ΔΕΗ, το 35,48% των Ελληνικών Πετρελαίων, το 74,02% της Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης το 61,33% της ΕΥΔΑΠ το 34% του ΟΠΑΠ κλπ.
http://www.reporter.gr/
Σημ.axinosp:"Ακούσατε, ακούσατε. Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Δανοί, Γερμανοί, Ισπανοί, Αμερικανοί, ορθόδοξοι, διαμαρτυρόμενοι, καθολικοί...Ζητείται προστάτης δια έθνος πτωχόν, αλλά ενάρετον, με λαμπράς οικογενειακάς αρχάς και παραδόσεις, ολίγον μεταχειρισμένον, αλλά ωραίον και εις καλήν κατάστασιν ! Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να έχουν τα εξής προσόντα : Να μην ομιλούν ελληνικά, να είναι ελέω Θεού γαλαζοαίματοι, ξανθοί, χαριτωμένοι και εύθυμοι δια να ευθυμήσει και η δύστυχος Ελλάς."Απο την Θεατρική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη
Bloomberg: Αφήστε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει
Αφήστε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει! Αυτή είναι η συμβουλή που δίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ο Mark Gilbert, επικεφαλής του γραφείου του Bloomberg στο Λονδίνο. «Η ελληνική χρεοκοπία είναι καλύτερη από τη διάσωση, δείχνει το μάθημα της Lehman», είναι ο τίτλος του άρθρου του που δημοσιεύεται στο Bloomberg.
Ο συντάκτης εξηγεί πως η θεωρία που κυκλοφορεί στις αγορές συγκρίνει την Ελλάδα με τη Lehman. Το γεγονός ότι οι αμερικανικές αρχές άφησαν τη Lehman να καταρρεύσει θεωρείται σήμερα ένα λάθος πολιτικής που ενέτεινε την οικονομική κρίση. Αντίστοιχα, πολλοί πιστεύουν ότι η ΕΕ έχει πάρει το μάθημά της από την υπόθεση της Lehman και δεν θα αφήσει κανένα μέλος της να χρεοκοπήσει.
Ο Gilbert διαφωνεί ακόμα και με τα βασικά της θεωρίας αυτής. Πιστεύει ότι η Fed θα έπρεπε να είχε αφήσει και τη Bear Stearns να χρεοκοπήσει. Έτσι, οι επιπτώσεις θα ήταν μικρότερες, ο ηθικός κίνδυνος θα είχε περιοριστεί και η Lehman πιθανότατα θα είχε επιβιώσει, έστω και μέσω της πώλησής της, όπως συνέβη με τη Merrill Lynch.
Το ίδιο, πιστεύει, ισχύει και στην περίπτωση της Ελλάδας. «Η όποια παρέμβαση της ΕΕ ή της ΕΚΤ για τη διάσωση του κράτους από τα οικονομικά προβλήματα που το ίδιο προκάλεσε, θα ήταν μία καταστροφή για το project του κοινού νομίσματος», λέει ο αρθρογράφος. Θα κινδύνευε να ενθαρρύνει τη δημοσιονομική ανευθυνότητα και άλλων χωρών.
«Η Ελλάδα χρωστά στους πιστωτές της περίπου 361 δισ. δολάρια, σύμφωνα με τα στοιχεία της Bank for International Settlements, του Ιουνίου. Επομένως, μην απατάστε, η χρεοκοπία θα ήταν ένα τρομερό πράγμα. Οι επιπτώσεις μίας διάσωσης από τους ευρωπαίους εταίρους, όμως, θα ήταν πολύ χειρότερες», γράφει ο Gilbert.
Μάλιστα, ο δημοσιογράφος παρατηρεί ότι το σενάριο του για μια ελληνική χρεοκοπία δεν προεξοφλείται από τις αγορές ομολόγων. «Σε αυτές τις τιμές, οι επενδυτές δεν συνυπολογίζουν τη χρεοκοπία. Αυτό που δεν είναι σαφές, όμως, είναι εάν οι προσδοκίες τους για αποπληρωμή των χρεών στηρίζονται στην αισιοδοξία ότι η Ελλάδα θα μπαλώσει τα οικονομικά της, ή στις ελπίδες ότι κάποιες πιο βαθιές τσέπες θα συμβάλλουν εάν αυτό χρειαστεί. Όποιος περιμένει το τελευταίο, κατά πάσα πιθανότητα κάνει ένα λάθος που θα του κοστίσει», καταλήγει.
http://www.express.gr/news/finance/247918oz_20091223247918.php3
Σημ.axinosp:Οταν η Wall Street τζογάρει υπέρ της πτώχευσης της Ελλάδος όλο και πιό συχνά θα υπάρχουν τέτοια άρθρα σαν αυτό του Bloomberg. Βέβαια φτάσαμε σε αυτό το σημείο αυτό, γιατί πληρώνουμε ακριβά την εισδοχή στην ευρωζώνη και αλάζοντας το νόμισμα μας από δραχμή σε ευρώ . Εφόσον ένα κράτος δεν δικαιούται να τυπώνει από μόνο του νόμισμα και αφήνει το προνόμιο αυτό , στις εκτός ελέγχου ομιχλώδεις δικαιοδοσίες της ΕΚΤ το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμένο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την πλειοψηφία των κρατών της Ευρωζώνης. Οταν για να πληρώσεις τους υπαλλήλους σου και γενικά τα εξοδά σου πρέπει να δανεισθείς από τους παγκόσμιους Τραπεζικούς τοκογλύφους , όπως κάνει χρόνια η Αμερικάνικη κυβέρνηση που δανείζεται με τόκο μέσω της ιδιωτικής FED τότε τα ελλείμματα σου θα φτάνουν και θα ξεπερνούν τα αντίστοιχα Αμερικάνικα. Οποιος βέβαια αμφισβητήσει αυτό το δικαίμα της εκτύπωσης από το κράτος νομίσματος , καταλήγει με μία σφαίρα στο κεφάλι σαν τον JFK . Η μόνη ρεαλιστική πρόταση είναι η άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη όπως και άλλων χωρών με υψηλό έλλειμα , με συνέπεια την πρακτικά διάλυση της Ευρωζώνης . Αυτό θα έχει σαν συνέπεια να σταματήσει ο συνεχής δανεισμός του Δημοσίου από τους Τραπεζίτες που έχουν γίνει ο κύριος συστημικός παράγοντας , μιας και το Νομισματοκοπείο θα τυπώνει δραχμές για τα έξοδα τους κράτους αλλά και για την κίνηση της αγοράς . Η άμεση μετατροπή των καταθέσεων από ευρώ σε δραχμές θα έχει σαν συνέπεια τα αποθέματα σε συνάλλαγμα (ευρώ) στην Τράπεζα της Ελλάδος να φτάσουν σε μια νύχτα να μπορούν να αποπληρώσουν άμεσα τα 400 δις ευρώ που χρωστάει η Ελλάδα σε δημόσιο και ιδιωτικό χρέος . Τώρα εάν μαζί με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ , ακολουθήσουν και άλλοι το παραδειγμά της , βλέπε Ισπανία ,Ιταλία , Πορτογαλία , η κατάρρευση του ευρώ θα είναι γεγονός . Το φαινόμενο αυτό θα αποτελέσει την μεγαλύτερη σεισάχθεια στην Ιστορία του Παγκόσμιου πολιτισμού . Η κατάρευση του ευρώ θα έχει σαν συνέπεια την άμεση κατάρευση του δολαρίου μιας και αυτό δεν έχει καταρεύσει εδώ και καιρό χάρις της φιλότιμες , δεν μπορώ να πώ , προσπάθειες της ΕΚΤ , που μαζί με τις άλλες μεγάλες Κεντρικές Τράπεζες του πλανήτη στηρίζουν καθημερινά , το δολάριο και την τεχνικά πτωχευμένη Αμερικάνικη οικονομία .
Ο συντάκτης εξηγεί πως η θεωρία που κυκλοφορεί στις αγορές συγκρίνει την Ελλάδα με τη Lehman. Το γεγονός ότι οι αμερικανικές αρχές άφησαν τη Lehman να καταρρεύσει θεωρείται σήμερα ένα λάθος πολιτικής που ενέτεινε την οικονομική κρίση. Αντίστοιχα, πολλοί πιστεύουν ότι η ΕΕ έχει πάρει το μάθημά της από την υπόθεση της Lehman και δεν θα αφήσει κανένα μέλος της να χρεοκοπήσει.
Ο Gilbert διαφωνεί ακόμα και με τα βασικά της θεωρίας αυτής. Πιστεύει ότι η Fed θα έπρεπε να είχε αφήσει και τη Bear Stearns να χρεοκοπήσει. Έτσι, οι επιπτώσεις θα ήταν μικρότερες, ο ηθικός κίνδυνος θα είχε περιοριστεί και η Lehman πιθανότατα θα είχε επιβιώσει, έστω και μέσω της πώλησής της, όπως συνέβη με τη Merrill Lynch.
Το ίδιο, πιστεύει, ισχύει και στην περίπτωση της Ελλάδας. «Η όποια παρέμβαση της ΕΕ ή της ΕΚΤ για τη διάσωση του κράτους από τα οικονομικά προβλήματα που το ίδιο προκάλεσε, θα ήταν μία καταστροφή για το project του κοινού νομίσματος», λέει ο αρθρογράφος. Θα κινδύνευε να ενθαρρύνει τη δημοσιονομική ανευθυνότητα και άλλων χωρών.
«Η Ελλάδα χρωστά στους πιστωτές της περίπου 361 δισ. δολάρια, σύμφωνα με τα στοιχεία της Bank for International Settlements, του Ιουνίου. Επομένως, μην απατάστε, η χρεοκοπία θα ήταν ένα τρομερό πράγμα. Οι επιπτώσεις μίας διάσωσης από τους ευρωπαίους εταίρους, όμως, θα ήταν πολύ χειρότερες», γράφει ο Gilbert.
Μάλιστα, ο δημοσιογράφος παρατηρεί ότι το σενάριο του για μια ελληνική χρεοκοπία δεν προεξοφλείται από τις αγορές ομολόγων. «Σε αυτές τις τιμές, οι επενδυτές δεν συνυπολογίζουν τη χρεοκοπία. Αυτό που δεν είναι σαφές, όμως, είναι εάν οι προσδοκίες τους για αποπληρωμή των χρεών στηρίζονται στην αισιοδοξία ότι η Ελλάδα θα μπαλώσει τα οικονομικά της, ή στις ελπίδες ότι κάποιες πιο βαθιές τσέπες θα συμβάλλουν εάν αυτό χρειαστεί. Όποιος περιμένει το τελευταίο, κατά πάσα πιθανότητα κάνει ένα λάθος που θα του κοστίσει», καταλήγει.
http://www.express.gr/news/finance/247918oz_20091223247918.php3
Σημ.axinosp:Οταν η Wall Street τζογάρει υπέρ της πτώχευσης της Ελλάδος όλο και πιό συχνά θα υπάρχουν τέτοια άρθρα σαν αυτό του Bloomberg. Βέβαια φτάσαμε σε αυτό το σημείο αυτό, γιατί πληρώνουμε ακριβά την εισδοχή στην ευρωζώνη και αλάζοντας το νόμισμα μας από δραχμή σε ευρώ . Εφόσον ένα κράτος δεν δικαιούται να τυπώνει από μόνο του νόμισμα και αφήνει το προνόμιο αυτό , στις εκτός ελέγχου ομιχλώδεις δικαιοδοσίες της ΕΚΤ το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμένο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την πλειοψηφία των κρατών της Ευρωζώνης. Οταν για να πληρώσεις τους υπαλλήλους σου και γενικά τα εξοδά σου πρέπει να δανεισθείς από τους παγκόσμιους Τραπεζικούς τοκογλύφους , όπως κάνει χρόνια η Αμερικάνικη κυβέρνηση που δανείζεται με τόκο μέσω της ιδιωτικής FED τότε τα ελλείμματα σου θα φτάνουν και θα ξεπερνούν τα αντίστοιχα Αμερικάνικα. Οποιος βέβαια αμφισβητήσει αυτό το δικαίμα της εκτύπωσης από το κράτος νομίσματος , καταλήγει με μία σφαίρα στο κεφάλι σαν τον JFK . Η μόνη ρεαλιστική πρόταση είναι η άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη όπως και άλλων χωρών με υψηλό έλλειμα , με συνέπεια την πρακτικά διάλυση της Ευρωζώνης . Αυτό θα έχει σαν συνέπεια να σταματήσει ο συνεχής δανεισμός του Δημοσίου από τους Τραπεζίτες που έχουν γίνει ο κύριος συστημικός παράγοντας , μιας και το Νομισματοκοπείο θα τυπώνει δραχμές για τα έξοδα τους κράτους αλλά και για την κίνηση της αγοράς . Η άμεση μετατροπή των καταθέσεων από ευρώ σε δραχμές θα έχει σαν συνέπεια τα αποθέματα σε συνάλλαγμα (ευρώ) στην Τράπεζα της Ελλάδος να φτάσουν σε μια νύχτα να μπορούν να αποπληρώσουν άμεσα τα 400 δις ευρώ που χρωστάει η Ελλάδα σε δημόσιο και ιδιωτικό χρέος . Τώρα εάν μαζί με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ , ακολουθήσουν και άλλοι το παραδειγμά της , βλέπε Ισπανία ,Ιταλία , Πορτογαλία , η κατάρρευση του ευρώ θα είναι γεγονός . Το φαινόμενο αυτό θα αποτελέσει την μεγαλύτερη σεισάχθεια στην Ιστορία του Παγκόσμιου πολιτισμού . Η κατάρευση του ευρώ θα έχει σαν συνέπεια την άμεση κατάρευση του δολαρίου μιας και αυτό δεν έχει καταρεύσει εδώ και καιρό χάρις της φιλότιμες , δεν μπορώ να πώ , προσπάθειες της ΕΚΤ , που μαζί με τις άλλες μεγάλες Κεντρικές Τράπεζες του πλανήτη στηρίζουν καθημερινά , το δολάριο και την τεχνικά πτωχευμένη Αμερικάνικη οικονομία .
Iπτάμενοι και σπάταλοι
Με ναυλωμένη πτήση που χρεώθηκε στο ταμείο της Βουλής οι 20 βουλευτές Α’ και Β’ Θεσσαλονίκης αλλά και άλλοι 10 από την υπόλοιπη Βόρειο Ελλάδα μαζί με τις γραμματείς και τους ακολούθους τους (συνολικά 52 άτομα) πέταξαν για τις περιφέρειές τους αμέσως μετά την ψήφιση του -ιδιαίτερα επαχθή για τους Eλληνες φορολογουμένους- Προϋπολογισμού, στις 2.50 τα ξημερώματα της Τετάρτης προς Πέμπτη.Κι ενώ θα μπορούσαν να περιμένουν μόλις 4 ώρες για να ταξιδέψουν με την πρωινή πτήση της «Ολυμπιακής»,όταν και σύμφωνα με τον
Κανονισμό της Βουλής θα καλύπτονταν τα έξοδά τους,όπως συμβαίνει με όλους τους βουλευτές της Περιφέρειας, εκείνοι προτίμησαν να χρεώσουν το ταμείο με διόλου ευκαταφρόνητα επιπλέον έξοδα για να φτάσουν στον προορισμό τους μερικές ώρες νωρίτερα. Tο κόστος της πτήσης υπολογίζεται περί τα 20.000 ευρώ,αφού το αεροπλάνο θα αναγκαζόταν να επιστρέψει άδειο από τη Θεσσαλονίκη.
Από το περασμένο Σάββατο το απόγευμα, όταν ξεκίνησε η συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, μέχρι και το βράδυ της Τετάρτης, όταν ψηφίστηκε -με 160 ψήφους υπέρ- οι συγκεκριμένοι βουλευτές άκουγαν, αγόρευαν,μελετούσαν και απέρριπταν ή αποδέχονταν προτάσεις οι οποίες είχαν αποκλειστικό αντικείμενο την οικονομική κρίση και «το δημοσιονομικό αδιέξοδο», το οποίο «αμφισβητεί για πρώτη φορά μετά το 1974 τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας», όπως έχει δηλώσει ο
ίδιος ο πρωθυπουργός. Aμέσως μετά την ολοκλήρωση των μαραθώνιων συζητήσεων, η Bουλή έσπευσε να καλύψει τα έξοδα της ιδιωτικής πτήσης της «Ολυμπιακής» για τους εν λόγω βουλευτές, έτσι ώστε αυτοί και η κουστωδία τους να φτάσουν μια ώρα αρχύτερα στα πάτρια εδάφη τους.
Συγκεκριμένα, το αεροπλάνο που ναυλώθηκε ήταν τύπου Q400, απογειώθηκε από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» στις 2.50 τα ξημερώματα Tετάρτης προς Πέμπτη ως πτήση charter με αριθμό 4900 και οι επιβάτες βγήκαν από την πύλη Β22. Περίπου μία ώρα μετά έφτασε στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, όπου και αποβιβάστηκαν οι 52 επιβάτες.
Kανονικά, θα έπρεπε να επιβιβαστούν στην πρώτη πτήση της «Ολυμπιακής», νωρίς το πρωί της επομένης.Ομως, λίγο η γιορτινή ατμόσφαιρα, λίγο η αδημονία, λίγο το δύσκολο πρωινό ξύπνημα και κυρίως η βιασύνη τους να προλάβουν τις κάμερες των τοπικών καναλιών, στο πλαίσιο της καθιερωμένης βόλτας στη χριστουγεννιάτικη αγορά της Θεσσαλονίκης, προτίμησαν τη διακομματική πολυτέλεια της prive πτήσης, στέλνοντας τον λογαριασμό στους φορολογουμένους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι βουλευτές της Περιφέρειας καλύπτουν τα έξοδά τους προς τον τόπο όπου εκλέγονται μέσω ειδικού κονδυλίου το οποίο έχει προβλεφτεί για αεροπορικά εισιτήρια. Τα μεταφορικά έξοδα που καλύπτονται αφορούν σε πτήσεις προς και από την εκλογική περιφέρεια του καθενός. Γι’ αυτό και αποτελεί τεράστια πρόκληση το γεγονός ότι διάλεξαν την επιπλέον πολυτέλεια της prive πτήσης.
Μάλιστα αυτό συμβαίνει σε μια δύσκολη πολιτική και οικονομική συγκυρία και όταν κεντρική γραμμή όλων των κομμάτων για την καταπολέμηση του δημοσίου χρέους είναι ο περιορισμός των δαπανών και κάθε λογής σπατάλης σε υπουργεία και δημόσιους οργανισμούς, σε συνδυασμό με την επιβολή κάθε πιθανής -και απίθανης- φορολογίας στους πολίτες.
Σε περίπτωση που επέλεγαν να ταξιδέψουν με τον λιγότερο... βολικό τρόπο της πρωινής πτήσης, τα έξοδα θα ήταν πολύ λιγότερα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι κατά μέσο όρο την περίοδο των εορτών ένα εισιτήριο μιας αεροπορικής εταιρείας για το δρομολόγιο Αθήνα - Θεσσαλονίκη στοιχίζει 100 ευρώ, εύκολα υπολογίζεται ότι οι 52 επιβάτες της προκλητικής πτήσης θα κόστιζαν στη Βουλή 5.200 ευρώ. Η επόμενη πτήση με την «Ολυμπιακή» ήταν στις 7 το πρωί της Πέμπτης, δηλαδή μόλις τέσσερις ώρες αργότερα!
Ωστόσο, αυτή η πτήση απαιτούσε πρωινό ξύπνημα,στρίμωγμα με τους υπόλοιπους επιβάτες, αναμονή στην ουρά για να πάρουν το εισιτήριό τους στο γκισέ της εταιρείας και έπειτα αναμονή μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες και επιβίβαση μαζί με τους υπόλοιπους ταξιδιώτες.
Βέβαια η πτήση που επέλεξαν δεν είχε τίποτα από όλα αυτά, αντίθετα είχε ανέσεις, άμεση επιβίβαση,συνεπιβάτες της ίδιας κοινωνικής τάξης και, κυρίως,όχι ενοχλητικούς επιβάτες που ενδεχομένως να τους σχολίαζαν δυσμενώς για τις θυσίες που αποφάσισαν για όλους εμάς στη Βουλή.
http://www.protothema.gr/content.php?id=56349
Σημ.axinosp:Ο υπόλοιπος κόσμος πάει με αμάξι για την Θεσσαλονίκη και θα ταλαιπωρηθεί στα παράκαμψη των Τεμπών , γιατί χρόνια τώρα αρνούνται να φτιάξουν οδικό και σιδηροδρονικό δύκτιο ,μιας και τα λαμόγια της Βουλής χρισημοποιούσαν την Ολυμπιακή , που και αυτή την έβαλαν μέσα οικονομικά με τις βερεσέ μετακινήσεις των οπαδών τους και την μόνιμη χρήση απο τους ίδιους λες και το Αθήνα -Θεσσαλονίκη με αεροπλάνο , ήταν σαν να λέμε η διαδρομή Κολιάτσου-Παγκράτι !!
Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009
«Μπαμπά, μου χρωστάς 20 ευρώ!»
Περίπου το ένα τέταρτο (22%) των Βρετανών παραδέχονται ότι δανείστηκαν από τις οικονομίες των παιδιών τους το 2009 για να πληρώσουν λογαριασμούς, να αντιμετωπίσουν έκτακτα έξοδα ή να χρηματοδοτήσουν τις διακοπές των Χριστουγέννων, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε σήμερα στη Βρετανία.Το 44% των Βρετανών δανείστηκαν μεταξύ 200 και 500 λίρες (222 με 556 ευρώ) από τους κουμπαράδες των παιδιών τους σύμφωνα με την έρευνα του ινστιτούτου OnePoll για λογαριασμό της ασφαλιστικής εταιρείας Engage.
Οι τέσσερις στους δέκα γονείς που χρησιμοποίησαν τις οικονομίες των παιδιών τους το έκαναν για να πληρώσουν λογαριασμούς, ενώ το 20% για να μπορέσουν να κάνουν έκτακτες επισκευές στο αυτοκίνητό τους.
Περίπου το 14% χρηματοδότησαν με αυτά τα λεφτά τις οικογενιακές διακοπές, ενώ το 12% έκτακτες επισκευές στο σπίτι και το 8% τα έξοδα των Χριστουγέννων. Τα δύο τρίτα των Βρετανών αποκάλυψαν ότι δεν είχαν άλλον τρόπο για να βρουν τα χρήματα που χρειάζονταν, ενώ οκτώ στους δέκα δηλώνουν ότι θα επιστρέψουν τα χρήματα στα παιδιά τους μόλις μπορέσουν.
Περίπου το 27% είναι στενοχωρημένοι που η οικονομική τους κατάσταση δεν τους αφήνει άλλο περιθώριο από το να καταφύγουν σε αυτή την πράξη. "Αυτή η έρευνα αποδεικνύει ότι η πλειοψηφία των γονιών που δανείστηκαν χρήματα από τα παιδιά τους το έκαναν απλώς επειδή βρίσκονταν σε απελπιστική κατάσταση", δήλωσε ο Καρλ Ελιοτ, διευθυντής της εταιρείας Engage.
"Περίπου έξι στους δέκα παραδέχθηκαν ότι η οικονομική τους κατάσταση χειροτέρεψε σημαντικά τους τελευταίους 18 μήνες", πρόσθεσε.
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=115612
Σημ.axinosp:Αλλά οι Τραπεζίτες πήραν από τους κουμπαράδες των φορολογουμένων κάποια τρις και δεν θα τα επιστρέψουν ποτέ , άντε στην υγεία των κορόϊδων !!
Εκρηκτική η αύξηση του εξωτερικού χρέους
Εκρηκτική αύξηση παρουσίασε το συνολικό εξωτερικό χρέος του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, στη διάρκεια του τρίτου τριμήνου του 2009, σπάζοντας το φράγμα των 400 δισ. ευρώ και διαμορφώθηκε στο 168% του ΑΕΠ.
Mε ρυθμό 50 δισ. ευρώ ετησίως αυξάνεται το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος της χώρας στα τελευταία χρόνια, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τον υπερδιπλασιασμό του, σε μια τετραετία, από το 2005, εξέλιξη που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, σε μια περίοδο που η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα των πιέσεων των αγορών, που οδηγούν σε αυξήσεις των επιτοκίων.
Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνουν ότι το ύψος του συνολικού εξωτερικού χρέους της χώρας, που περιλαμβάνει το δημόσιο χρέος, τα χρέη των Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών (ΔΕΚΟ), τις οφειλές τραπεζών, επιχειρήσεων και ιδιωτών (δάνεια, ομόλογα, δαπάνη εισαγωγών κ.λπ.), αυξήθηκε, στο τρίτο τρίμηνο του 2009, κατά 11,92 δισ. ευρώ και διαμορφώθηκε σε 403,2 δισ. ευρώ, στο τέλος Σεπτεμβρίου 2009.
Σε σύγκριση με το τρίτο τρίμηνο του 2008, προκύπτει μια αύξηση της τάξης των 53,49 δισ. ευρώ ή κατά 15,3%. Το εξωτερικό χρέος καταγράφει τις υποχρεώσεις της Ελλάδας έναντι άλλων χωρών, κατανεμημένες κατά τομέα οικονομίας (Νομισματικές Αρχές, Γενική Κυβέρνηση, Νομισματοπιστωτικά Ιδρύματα και Λοιποί Τομείς), κατά είδος χρηματοοικονομικού μέσου και κατά αρχική διάρκεια υποχρεώσεων (μακροχρόνιες και βραχυχρόνιες), ενώ δεν περιλαμβάνει τις υποχρεώσεις από μετοχές, καθώς και τις άμεσες επενδύσεις.
Τα συγκεκριμένα μεγέθη αφορούν στο ακαθάριστο χρέος, το οποίο μειώνεται από τις απαιτήσεις που έχει η Ελλάδα από το εξωτερικό, από εξαγωγές, μερίσματα, τόκους κ.λπ., από επενδύσεις στο εξωτερικό.
Στη διάρκεια του γ' τριμήνου, παρατηρείται σημαντική αύξηση του εξωτερικού χρέους, παρά το γεγονός ότι η υποχώρηση της κερδοφορίας και η μειωμένη διανομή μερισμάτων των εγχώριων, αλλά και των αλλοδαπών εταιρειών, εξαιτίας της χρηματοοικονομικής κρίσης, συνετέλεσαν στον περιορισμό των καθαρών πληρωμών για μερίσματα και κέρδη. Ωστόσο, όπως διευκρινίζει η ΤτΕ, αν και οι καθαρές πληρωμές για τόκους συνολικά μειώθηκαν, οι καθαρές πληρωμές για τόκους ομολόγων και έντοκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου σημείωσαν άνοδο, λόγω της αύξησης του τμήματος του δημόσιου χρέους που διακρατείται από κατοίκους εξωτερικού.
Πρόκειται για μια εξέλιξη που ανησυχεί έντονα την Τράπεζα της Ελλάδος, αφού η πληρωμή τόκων και χρεολυσίων για την εξυπηρέτησή του απορροφά ένα αυξανόμενο μερίδιο του εθνικού εισοδήματος, με δυσμενείς συνέπειες για τις επενδύσεις, τις αναπτυξιακές προοπτικές και επομένως το βιοτικό επίπεδο. Το εξωτερικό χρέος βαραίνει ιδιαίτερα στην τρέχουσα συγκυρία, που έχουν αυξηθεί σημαντικά τα επιτόκια δανεισμού, τόσο για το δημόσιο όσο και για τον ιδιωτικό τομέα της ελληνικής οικονομίας, λόγω των υποβαθμίσεων της πιστοληπτικής ικανότητας.
Βασική πηγή τροφοδότησής του είναι τα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, τα οποία έχουν περιοριστεί στο τελευταίο δωδεκάμηνο, λόγω της μείωσης της εισαγωγικής δαπάνης.
Σχεδόν τα 3/5 του ακαθάριστου εξωτερικού χρέους βαρύνουν το δημόσιο τομέα, ενώ τα 2/5 αποτελούν οφειλές του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.
Καλπάζει
Αλματώδης είναι επίσης η αύξηση του ακαθάριστου εξωτερικού χρέους της χώρας, στο τελευταία χρόνια, αφού σε μια τετραετία, από το 2005, υπερδιπλασιάστηκε!
Ενδεικτικό της επιτάχυνσης του ρυθμού αύξησης του ακαθάριστου εξωτερικού χρέους της Ελλάδας είναι το γεγονός ότι, στο τέλος του 2002, το ύψος του ήταν 143,82 δισ. ευρώ, το 2003 αυξήθηκε σε 161,98 δισ. ευρώ, το 2004 σε 185,95 δισ. ευρώ, το 2005 έφτασε σε 222,90 δισ. ευρώ, το 2006 αυξήθηκε σε 248,21 δισ. ευρώ, το 2007 εκτινάχθηκε σε 308,5 δισ. ευρώ και, στο τέλος του 2008, έφτασε σε 362,6 δισ. ευρώ και, στο εννεάμηνο του 2009, έφτασε στα 403,2 δισ. ευρώ.
Σημαντική είναι η άνοδος ως ποσοστό του ΑΕΠ, αφού, από 113% του ΑΕΠ που ήταν το 2004, αυξήθηκε στο 117% του ΑΕΠ το 2005, στο 135% του ΑΕΠ το 2007, στο 148% του ΑΕΠ το 2008 και, μέχρι το περασμένο Σεπτέμβριο, βρέθηκε στο 168% του ΑΕΠ. Η μεγάλη ποσοστιαία αύξηση, φέτος, αποδίδεται εν μέρει και στη μηδενική αύξηση του ύψους του ΑΕΠ φέτος, με αποτέλεσμα το εξωτερικό χρέος, να αυξάνεται ταχύτερα ως ποσοστό.
Από το συνολικό ποσό, το μεγαλύτερο μέρος του αποτελεί εξωτερικό δημόσιο χρέος. Ειδικότερα, το εξωτερικό δημόσιο χρέος Γενικής Κυβέρνησης, δηλαδή κρατικά ομόλογα και έντοκα γραμμάτια που διακρατούν ξένοι θεσμικοί επενδυτές, έφτασαν στο τέλος του περασμένου Σεπτεμβρίου σε 224,3 δισ. ευρώ, καλύπτοντας το 56% του συνολικού ακαθάριστου εξωτερικού χρέους.
Το υπόλοιπο ποσό του ακαθάριστου εξωτερικού χρέους αποτελεί οφειλές -υποχρεώσεις, νομισματικών αρχών, χρηματοοικονομικών φορέων, ιδιωτών και άμεσες επενδύσεις.
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1759140
Σημ.axinosp:Πονάνε μωρέ τα παλικάρια !!
Mε ρυθμό 50 δισ. ευρώ ετησίως αυξάνεται το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος της χώρας στα τελευταία χρόνια, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τον υπερδιπλασιασμό του, σε μια τετραετία, από το 2005, εξέλιξη που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, σε μια περίοδο που η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα των πιέσεων των αγορών, που οδηγούν σε αυξήσεις των επιτοκίων.
Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνουν ότι το ύψος του συνολικού εξωτερικού χρέους της χώρας, που περιλαμβάνει το δημόσιο χρέος, τα χρέη των Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών (ΔΕΚΟ), τις οφειλές τραπεζών, επιχειρήσεων και ιδιωτών (δάνεια, ομόλογα, δαπάνη εισαγωγών κ.λπ.), αυξήθηκε, στο τρίτο τρίμηνο του 2009, κατά 11,92 δισ. ευρώ και διαμορφώθηκε σε 403,2 δισ. ευρώ, στο τέλος Σεπτεμβρίου 2009.
Σε σύγκριση με το τρίτο τρίμηνο του 2008, προκύπτει μια αύξηση της τάξης των 53,49 δισ. ευρώ ή κατά 15,3%. Το εξωτερικό χρέος καταγράφει τις υποχρεώσεις της Ελλάδας έναντι άλλων χωρών, κατανεμημένες κατά τομέα οικονομίας (Νομισματικές Αρχές, Γενική Κυβέρνηση, Νομισματοπιστωτικά Ιδρύματα και Λοιποί Τομείς), κατά είδος χρηματοοικονομικού μέσου και κατά αρχική διάρκεια υποχρεώσεων (μακροχρόνιες και βραχυχρόνιες), ενώ δεν περιλαμβάνει τις υποχρεώσεις από μετοχές, καθώς και τις άμεσες επενδύσεις.
Τα συγκεκριμένα μεγέθη αφορούν στο ακαθάριστο χρέος, το οποίο μειώνεται από τις απαιτήσεις που έχει η Ελλάδα από το εξωτερικό, από εξαγωγές, μερίσματα, τόκους κ.λπ., από επενδύσεις στο εξωτερικό.
Στη διάρκεια του γ' τριμήνου, παρατηρείται σημαντική αύξηση του εξωτερικού χρέους, παρά το γεγονός ότι η υποχώρηση της κερδοφορίας και η μειωμένη διανομή μερισμάτων των εγχώριων, αλλά και των αλλοδαπών εταιρειών, εξαιτίας της χρηματοοικονομικής κρίσης, συνετέλεσαν στον περιορισμό των καθαρών πληρωμών για μερίσματα και κέρδη. Ωστόσο, όπως διευκρινίζει η ΤτΕ, αν και οι καθαρές πληρωμές για τόκους συνολικά μειώθηκαν, οι καθαρές πληρωμές για τόκους ομολόγων και έντοκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου σημείωσαν άνοδο, λόγω της αύξησης του τμήματος του δημόσιου χρέους που διακρατείται από κατοίκους εξωτερικού.
Πρόκειται για μια εξέλιξη που ανησυχεί έντονα την Τράπεζα της Ελλάδος, αφού η πληρωμή τόκων και χρεολυσίων για την εξυπηρέτησή του απορροφά ένα αυξανόμενο μερίδιο του εθνικού εισοδήματος, με δυσμενείς συνέπειες για τις επενδύσεις, τις αναπτυξιακές προοπτικές και επομένως το βιοτικό επίπεδο. Το εξωτερικό χρέος βαραίνει ιδιαίτερα στην τρέχουσα συγκυρία, που έχουν αυξηθεί σημαντικά τα επιτόκια δανεισμού, τόσο για το δημόσιο όσο και για τον ιδιωτικό τομέα της ελληνικής οικονομίας, λόγω των υποβαθμίσεων της πιστοληπτικής ικανότητας.
Βασική πηγή τροφοδότησής του είναι τα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, τα οποία έχουν περιοριστεί στο τελευταίο δωδεκάμηνο, λόγω της μείωσης της εισαγωγικής δαπάνης.
Σχεδόν τα 3/5 του ακαθάριστου εξωτερικού χρέους βαρύνουν το δημόσιο τομέα, ενώ τα 2/5 αποτελούν οφειλές του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.
Καλπάζει
Αλματώδης είναι επίσης η αύξηση του ακαθάριστου εξωτερικού χρέους της χώρας, στο τελευταία χρόνια, αφού σε μια τετραετία, από το 2005, υπερδιπλασιάστηκε!
Ενδεικτικό της επιτάχυνσης του ρυθμού αύξησης του ακαθάριστου εξωτερικού χρέους της Ελλάδας είναι το γεγονός ότι, στο τέλος του 2002, το ύψος του ήταν 143,82 δισ. ευρώ, το 2003 αυξήθηκε σε 161,98 δισ. ευρώ, το 2004 σε 185,95 δισ. ευρώ, το 2005 έφτασε σε 222,90 δισ. ευρώ, το 2006 αυξήθηκε σε 248,21 δισ. ευρώ, το 2007 εκτινάχθηκε σε 308,5 δισ. ευρώ και, στο τέλος του 2008, έφτασε σε 362,6 δισ. ευρώ και, στο εννεάμηνο του 2009, έφτασε στα 403,2 δισ. ευρώ.
Σημαντική είναι η άνοδος ως ποσοστό του ΑΕΠ, αφού, από 113% του ΑΕΠ που ήταν το 2004, αυξήθηκε στο 117% του ΑΕΠ το 2005, στο 135% του ΑΕΠ το 2007, στο 148% του ΑΕΠ το 2008 και, μέχρι το περασμένο Σεπτέμβριο, βρέθηκε στο 168% του ΑΕΠ. Η μεγάλη ποσοστιαία αύξηση, φέτος, αποδίδεται εν μέρει και στη μηδενική αύξηση του ύψους του ΑΕΠ φέτος, με αποτέλεσμα το εξωτερικό χρέος, να αυξάνεται ταχύτερα ως ποσοστό.
Από το συνολικό ποσό, το μεγαλύτερο μέρος του αποτελεί εξωτερικό δημόσιο χρέος. Ειδικότερα, το εξωτερικό δημόσιο χρέος Γενικής Κυβέρνησης, δηλαδή κρατικά ομόλογα και έντοκα γραμμάτια που διακρατούν ξένοι θεσμικοί επενδυτές, έφτασαν στο τέλος του περασμένου Σεπτεμβρίου σε 224,3 δισ. ευρώ, καλύπτοντας το 56% του συνολικού ακαθάριστου εξωτερικού χρέους.
Το υπόλοιπο ποσό του ακαθάριστου εξωτερικού χρέους αποτελεί οφειλές -υποχρεώσεις, νομισματικών αρχών, χρηματοοικονομικών φορέων, ιδιωτών και άμεσες επενδύσεις.
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1759140
Σημ.axinosp:Πονάνε μωρέ τα παλικάρια !!
Το χρέος θα φτάσει στο 133,6% του ΑΕΠ της κυβέρνησης
Το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης στο τέλος του έτους 2009 εκτιμάται ότι θα ανέλθει στα 300.800 εκατ. ευρώ ή 125,3% του ΑΕΠ, έναντι 262.071 εκατ. ευρώ ή 109,6% του ΑΕΠ το 2008, παρουσιάζοντας αύξηση το 2009 κατά 15,7 ποσοστιαίες μονάδες περίπου του ΑΕΠ. Το έτος 2010 το ύψος του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί στα 326.305 εκατ. ευρώ ή 133,6% του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 8,3 ποσοστιαίες μονάδες του Α.Ε.Π. έναντι του 2009 (πίνα-κας 4.1).
Το χρέος της γενικής κυβέρνησης στο τέλος του 2009 εκτιμάται ότι θα ανέλθει στα 272.300 εκατ. ευρώ ή 113,4% του ΑΕΠ, έναντι 237.196 εκατ. ευρώ ή 99,2% του ΑΕΠ το 2008, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 14,2 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Το χρέος της γενικής κυβέρνησης του έτους 2010 προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί στα 294.950 εκατ. ευρώ ή 120,8% του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 7,4 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ έναντι του 2009 (πίνακας 4.2)......
http://www.mof-glk.gr/proypologismos/2010/books/proyp/index.html
Σημ.axinosp:Όχι μόνο δεν θα μειώσετε το έλλειμμα ρε λεβέντες της Κυβέρνησης αλλά όπως και οι ίδιοι παραδέχεστε στην εισηγητική σας έκθεση για το προϋπολογισμό του 2010 και στο κεφάλαιο 4 θα αυξηθεί στα 133,6% του ΑΕΠ. Φυσικά αυτό που θα μας πουν οι Ευρωπαίοι πιστωτές μας , συνοψίζεται στην ατάκα του Θρυλικού Γκουσκούνη "Βάστα κόντρα θα σμπρώξω"!!!
Καλά Χριστούγεννα με... μαριχουάνα
Έμπορος ναρκωτικών, όχι μόνο καλλιέργησε δέντρο κάνναβης μέσα στο κελί του, αλλά το στόλισε και ενόψει Χριστουγέννων.Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα της Sun, tο απίστευτο περιστατικό συνέβη στη βρετανική φυλακή "Verne", όπου ο 28χρονος Mohamed Jalloh έπεισε τους φύλακες του σωφρονιστικού ιδρύματος, ότι καλλιεργούσε ντομάτες(!).
Μάλιστα το προσωπικό της φυλακής τον θαύμαζε για την εργατικότητά του και την ενασχόλησή του με την κηπουρική και για το γεγονός ότι είχε "πράσινα δάχτυλα".
Ο Jalloh, ενόψει Χριστουγέννων και επειδή πιθανότατα είναι άνθρωπος με χιούμορ, έβαλε στα φυτά του στολίδια, εξευτελίζοντας ακόμη περισσότερο τους φρουρούς, που δεν είχαν καταλάβει τίποτα. Τελικά, τον πρόδωσε ένας ζηλιάρης συγκρατούμενος και μόνο τότε οι φύλακες αντιλήφθηκαν ότι ο 28χρονος δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τις... ντομάτες. Σύμφωνα με πηγή εντός της φυλακής, τα φυτά είχαν αποκτήσει μεγάλο ύψος και όλοι μπορούσαν να τα δουν να προεξέχουν από το παράθυρο του κελιού. Ο Jalloh εκτίει ποινή οκτώ ετών για εμπόριο ναρκωτικών και μαζί με τους αφελείς δεσμοφύλακες αναμένει την εξέλιξη της έρευνας για το νέο του κατόρθωμα.
http://rc-cafe.blogspot.com/2009/12/blog-post_5100.html
Μάλιστα το προσωπικό της φυλακής τον θαύμαζε για την εργατικότητά του και την ενασχόλησή του με την κηπουρική και για το γεγονός ότι είχε "πράσινα δάχτυλα".
Ο Jalloh, ενόψει Χριστουγέννων και επειδή πιθανότατα είναι άνθρωπος με χιούμορ, έβαλε στα φυτά του στολίδια, εξευτελίζοντας ακόμη περισσότερο τους φρουρούς, που δεν είχαν καταλάβει τίποτα. Τελικά, τον πρόδωσε ένας ζηλιάρης συγκρατούμενος και μόνο τότε οι φύλακες αντιλήφθηκαν ότι ο 28χρονος δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τις... ντομάτες. Σύμφωνα με πηγή εντός της φυλακής, τα φυτά είχαν αποκτήσει μεγάλο ύψος και όλοι μπορούσαν να τα δουν να προεξέχουν από το παράθυρο του κελιού. Ο Jalloh εκτίει ποινή οκτώ ετών για εμπόριο ναρκωτικών και μαζί με τους αφελείς δεσμοφύλακες αναμένει την εξέλιξη της έρευνας για το νέο του κατόρθωμα.
http://rc-cafe.blogspot.com/2009/12/blog-post_5100.html
Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009
Εκθεση για αποπομπή ή έξοδο μιας χώρας από την ευρωζώνη
Μια «περίεργη» έκθεση κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), με βασικό θέμα την αποπομπή ή εθελούσια έξοδο μιας χώρας από την ευρωζώνη. Την έκθεση, η οποία είναι ιδιαίτερα επίκαιρη, υπογράφει ένας Ελληνας, ονόματι Φοίβος Αθανασίου, νομικός σύμβουλος της ΕΚΤ.
Ακόμη και ο πιο συντηρητικά σκεπτόμενος οικονομολόγος ή αναλυτής δεν θα μπορούσε να μη συνδέσει την έκθεση αυτή με όλη τη φιλολογία που αναπτύχθηκε το τελευταίο διάστημα σχετικά με το ενδεχόμενο αποπομπής της Ελλάδας από την ευρωζώνη με αφορμή τον εκτροχιασμό των δημοσιονομικών της χώρας και την εκτίναξη των spreads των ελληνικών ομολόγων σε ανησυχητικά επίπεδα. Εκτός από τον τίτλο της έκθεσης, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και τα συμπεράσματά της.
Σύμφωνα με αυτά, η αποχώρηση κράτους-μέλους από την ΕΕ κατόπιν διαπραγματεύσεων νομικά δεν είναι αδύνατη. Ωστόσο η μονομερής αποχώρηση χαρακτηρίζεται νομικά αμφισβητήσιμη. Στα συμπεράσματα της έκθεσης αναφέρεται επίσης ότι έξοδος από την ευρωζώνη χωρίς παράλληλη έξοδο από την ΕΕ νομικά είναι αδιανόητη. Οσον αφορά την αποπομπή κράτους-μέλους από τη ζώνη του ευρώ ή την ΕΕ, ο κ. Αθανασίου αναφέρει ότι νομικά είναι σχεδόν αδύνατη («next to impossible»). Ωστόσο θεωρεί ότι το ενδεχόμενο αυτό είναι δυνατόν με τη χρήση πλάγιων μέσων («indirect means»). Σημειώνεται, τέλος, ότι αν ένα κράτος-μέλος αποχωρήσει από την ΕΕ δεν μπορεί να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, μπορεί ωστόσο να χρησιμοποιεί το ευρώ στις συναλλαγές του.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=16&artId=306448&dt=24/12/2009
Σημ.axinosp:Που τέτοια τύχη , για κορόϊδα τους έχεις τους γαλλο-γερμανούς , αφού σε έχουν και σε ρουφάνε καθημερινά και ότι παράγεις σαν χώρα το έχεις ήδη χρεωμένο . Χρόνια τώρα βέβαια οι οικονομολόγοι σου έχουν παρουσιάσει το άσπρο μαύρο με την εισδοχή μας στην Ευρωζώνη και δεν πειράζει που με την αλλαγή της δραχμής σε Ευρώ χάσαμε το 50% της αξίας των χρημάτων μας και όλοι με μια φωνή λόγω αποβλάκωσης από τα ΜΜΕ και των εναλλοσόμενων Πρασινο -Μπλέ κομμάτων στην εξουσία μουρμουράμε , "αν δεν ήταν το ευρώ , θα την είχαμε άσχημα οικονομικά". Ποιός στην Ελλάδα θα άντεχε ένα εμπάργκο , αλλά Κούβα , με αντάλλαγμα την Εθνική του Ανεξαρτησία και Αξιοπρέπεια ;;
Ακόμη και ο πιο συντηρητικά σκεπτόμενος οικονομολόγος ή αναλυτής δεν θα μπορούσε να μη συνδέσει την έκθεση αυτή με όλη τη φιλολογία που αναπτύχθηκε το τελευταίο διάστημα σχετικά με το ενδεχόμενο αποπομπής της Ελλάδας από την ευρωζώνη με αφορμή τον εκτροχιασμό των δημοσιονομικών της χώρας και την εκτίναξη των spreads των ελληνικών ομολόγων σε ανησυχητικά επίπεδα. Εκτός από τον τίτλο της έκθεσης, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και τα συμπεράσματά της.
Σύμφωνα με αυτά, η αποχώρηση κράτους-μέλους από την ΕΕ κατόπιν διαπραγματεύσεων νομικά δεν είναι αδύνατη. Ωστόσο η μονομερής αποχώρηση χαρακτηρίζεται νομικά αμφισβητήσιμη. Στα συμπεράσματα της έκθεσης αναφέρεται επίσης ότι έξοδος από την ευρωζώνη χωρίς παράλληλη έξοδο από την ΕΕ νομικά είναι αδιανόητη. Οσον αφορά την αποπομπή κράτους-μέλους από τη ζώνη του ευρώ ή την ΕΕ, ο κ. Αθανασίου αναφέρει ότι νομικά είναι σχεδόν αδύνατη («next to impossible»). Ωστόσο θεωρεί ότι το ενδεχόμενο αυτό είναι δυνατόν με τη χρήση πλάγιων μέσων («indirect means»). Σημειώνεται, τέλος, ότι αν ένα κράτος-μέλος αποχωρήσει από την ΕΕ δεν μπορεί να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, μπορεί ωστόσο να χρησιμοποιεί το ευρώ στις συναλλαγές του.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=16&artId=306448&dt=24/12/2009
Σημ.axinosp:Που τέτοια τύχη , για κορόϊδα τους έχεις τους γαλλο-γερμανούς , αφού σε έχουν και σε ρουφάνε καθημερινά και ότι παράγεις σαν χώρα το έχεις ήδη χρεωμένο . Χρόνια τώρα βέβαια οι οικονομολόγοι σου έχουν παρουσιάσει το άσπρο μαύρο με την εισδοχή μας στην Ευρωζώνη και δεν πειράζει που με την αλλαγή της δραχμής σε Ευρώ χάσαμε το 50% της αξίας των χρημάτων μας και όλοι με μια φωνή λόγω αποβλάκωσης από τα ΜΜΕ και των εναλλοσόμενων Πρασινο -Μπλέ κομμάτων στην εξουσία μουρμουράμε , "αν δεν ήταν το ευρώ , θα την είχαμε άσχημα οικονομικά". Ποιός στην Ελλάδα θα άντεχε ένα εμπάργκο , αλλά Κούβα , με αντάλλαγμα την Εθνική του Ανεξαρτησία και Αξιοπρέπεια ;;
Να προχωρήσουμε σε κατάργηση των μεταχρονολογημένων επιταγών
Υπέρ της κατάργησης των μεταχρονολογημένων επιταγών, με την παράλληλη υιοθέτηση των κατάλληλων μέτρων για την ομαλή μετάβαση της ελληνικής οικονομίας στο νέο καθεστώς, τάσσεται ο κ. Γ. Μούργελας, πρόεδρος της Τειρεσίας ΑΕ.- Πόσο επιδεινώθηκε η κατάσταση με τις ακάλυπτες επιταγές στην Ελλάδα μετά το ξέσπασμα της κρίσης;
«Το συνολικό ποσό των επιταγών που σφραγίστηκαν το 2008 ήταν μικρότερο από το 0,5% του συνολικού ποσού των επιταγών που διακινούνται μέσω των γραφείων συμψηφισμού και σήμερα, υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης, δεν φαίνεται ότι θα υπερβούν το 1% στο τέλος του έτους».
- Συμφωνείτε με τα μέτρα που θέλει να λάβει η κυβέρνηση για τη γρηγορότερη έξοδο από τη «μαύρη λίστα» του «Τειρεσία» επιχειρήσεων με σφραγισμένες επιταγές; «Τα προτεινόμενα ευνοϊκά μέτρα όχι μόνο αφορούν ένα πολύ μικρό μέρος των συναλλασσομένων, αλλά και συμβάλλουν στην περαιτέρω ενίσχυση της πεποίθησης που έχει εδραιωθεί στη χώρα μας ότι οι οικονομικές υποχρεώσεις μπορούν να εκπληρώνονται και εκπρόθεσμα, χωρίς ουσιαστικά συνέπειες. Αντί λοιπόν της θεσμοθέτησης άλλης μιας αδικίας κατά της πλειονότητας των πολιτών, που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, και της διαιώνισης μιας “παρά φύση” συναλλακτικής πρακτικής, πρέπει να αξιοποιηθεί θετικά η συγκυρία και να προχωρήσουμε στην κατάργηση των μεταχρονολογημένων επιταγών, λαμβάνοντας βέβαια τα κατάλληλα μέτρα για την ομαλή μετάβαση της αγοράς στο νέο καθεστώς. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί είτε με τη σταδιακή μείωση του χρονικού διαστήματος μεταχρονολόγησης είτε με τον μηδενισμό του, μετά τον απαιτούμενο για την απορρόφηση της μεταρρύθμισης χρόνο».
- Πώς θα λειτουργήσει όμως η αγορά χωρίς τις μεταχρονολογημένες επιταγές, όταν η ελληνική επιχείρηση έχει όλα αυτά τα χρόνια «εθιστεί» στη χρήση τους;
«Η απάντηση είναι απλή. Θα λειτουργήσει όπως και στις άλλες χώρες, όπου αντί των στρεβλώσεων επελέγησαν “εργαλεία” όπως π.χ. το “factoring”η πρακτόρευση επιχειρηματικών απαιτήσεων- που στο εξωτερικό, σε αντίθεση με τη χώρα μας, είναι μια πολύ σημαντική χρηματοδοτική δραστηριότητα. Αλλωστε τέτοια μέτρα έχουν δοκιμασθεί και επιτύχει σε άλλες χώρες, όπως π.χ. στη Γαλλία, όπου τον περασμένο Απρίλιο στο πλαίσιο ακριβώς των μέτρων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης θεσμοθετήθηκε ο σταδιακός περιορισμός του χρόνου που παρέχεται για την εξόφληση οικονομικών υποχρεώσεων (π.χ. από τιμολόγια) από τις 70 στις 45 ημέρες. Αναμφίβολα μια οικονομική κρίση δημιουργεί προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα για τον περιορισμό των δυσμενών συνεπειών της, πρέπει όμως συγχρόνως να αποτελεί και αφορμή για μόνιμου χαρακτήρα παρεμβάσεις για τη διόρθωση προβλημάτων, ώστε η επόμενη ημέρα να οικοδομηθεί σε ισχυρότερες βάσεις».
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=16&artId=306447&dt=24/12/2009
Σημ.axinosp:Κάνουν τα πάντα με συνεχή δημοσιεύματα αυτό τον καιρό να απαγορεύσουν αυτό το παράλληλο με τις Τράπεζες πιστωτικό σύστημα (μεταχρονολογημένες επιταγές και γραμμάτια) που υπάρχει μόνο στην Ελλάδα . Όταν άνθρωποι σαν τον Μούργελα που δουλειά τους στο Τειρεσία είναι να επιβλέπουν τις μεταχρονολογημένες επιταγές , εάν εκλείψουν αυτές , τότε τι δουλεία θα κάνει ο εν λόγω μπαγλαμάς αφού δεν θα υπάρχει Τειρεσίας ;
Εάν ήταν τόσο πετυχημένο το factoring γιατί στην Αμερική και στην Ευρώπη , εκεί που έχουν τόσο εξελιγμένα Τραπεζικά συστήματα κατά τον Μούργελα , οι εμπορικές επιχειρήσεις κλείνουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες ανά μήνα μιας και οι Τράπεζες σταμάτησαν να τις χρηματοδοτούν αναγκάζοντας εκατομμύρια επιχειρήσεις στο λουκέτο την πείνα και την ανεργία.
Η ατάκα της ημέρας
Ο αρχηγός του ΛΑΟΣ Γ.Καρατζαφέρης είπε την ατάκα της ημέρας στην βουλή. Έβαλε στοίχημα ότι αν το ΠΑΣΟΚ ρίξει το έλλειμμα "θα ...
πάρω μια αρκούδα από την Καστοριά στο βάρος του Πάγκαλου και θα κατέβω με τα πόδια στην Αθήνα".
Ήταν ανάγκη να πει για τα κιλά του Πάγκαλου; Δηλαδή στα δικά του δεν μπορεί να βρει μια αρκούδα;
http://troktiko.blogspot.com/2009/12/blog-post_5333.html
πάρω μια αρκούδα από την Καστοριά στο βάρος του Πάγκαλου και θα κατέβω με τα πόδια στην Αθήνα".
Ήταν ανάγκη να πει για τα κιλά του Πάγκαλου; Δηλαδή στα δικά του δεν μπορεί να βρει μια αρκούδα;
http://troktiko.blogspot.com/2009/12/blog-post_5333.html
Αυστραλία: Ιταλικά ομόλογα "απειλούν" αυστραλιανή τράπεζα
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αυστραλιανού Τύπου, η μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα της Αυστραλίας, η "Εθνική Τράπεζα της Αυστραλίας" (National Australia Bank), διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει ένα σημαντικό μέρος των κεφαλαίων της, λόγω της αγοράς ομολόγων της υπερχρεωμένης ιταλικής κυβέρνησης.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Herald Sun», η National Australia Bank έχει στη διάθεσή της "Ομόλογα Μπερλουσκόνι", συνολικής αξίας 12.7 δισ. δολαρίων Αυστραλίας.
Οικονομικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι η αυστραλιανή τράπεζα πήρε μεγάλο ρίσκο με το να κρατήσει τα «επικίνδυνα» ομόλογα και διατρέχει τον κίνδυνο να πληρώσει "υψηλό τίμημα".
Σύμφωνα με την αυστραλιανή εφημερίδα, "εκτός από την Ελλάδα και άλλες χώρες της Μεσογείου, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία αντιμετωπίζουν οξύτατα οικονομικά προβλήματα".
http://stock.ana-mpa.gr/articleview1.php?id=23231
Σημ.axinosp:Αν από τώρα έχουν πρόβλημα οι Ιταλοί τότε θα ισχύσει αυτό που είπε ο μεγάλος Guru του Ελληνικού ρεαλιστικού Κινηματογράφου Κώστας Γκουσκούνης "Βάστα κόντρα θα σπρώξω "!!!
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Herald Sun», η National Australia Bank έχει στη διάθεσή της "Ομόλογα Μπερλουσκόνι", συνολικής αξίας 12.7 δισ. δολαρίων Αυστραλίας.
Οικονομικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι η αυστραλιανή τράπεζα πήρε μεγάλο ρίσκο με το να κρατήσει τα «επικίνδυνα» ομόλογα και διατρέχει τον κίνδυνο να πληρώσει "υψηλό τίμημα".
Σύμφωνα με την αυστραλιανή εφημερίδα, "εκτός από την Ελλάδα και άλλες χώρες της Μεσογείου, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία αντιμετωπίζουν οξύτατα οικονομικά προβλήματα".
http://stock.ana-mpa.gr/articleview1.php?id=23231
Σημ.axinosp:Αν από τώρα έχουν πρόβλημα οι Ιταλοί τότε θα ισχύσει αυτό που είπε ο μεγάλος Guru του Ελληνικού ρεαλιστικού Κινηματογράφου Κώστας Γκουσκούνης "Βάστα κόντρα θα σπρώξω "!!!
Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009
Η Διαπλοκή αποχαιρέτησε τον Χρήστο Λαμπράκη
http://pitsirikos.blogspot.com/2009/12/blog-post_9515.html...."ο Χρήστος Λαμπράκης σφράγισε μια ολόκληρη εποχή, με τις εκδοτικές του δραστηριότητες, αλλά και το πάθος του για τον Πολιτισμό", επεσήμανε ο Φιλ. Πετσάλνικος. Την ελπίδα ότι οι κληρονόμοι του Χρ. Λαμπράκη θα συνεχίσουν την ποιότητα της δράσης του εξέφρασε ο Γ. Καρατζαφέρης.
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=115132
Σημ.axinosp:Τον αγαπούσε πολύ ο Θεούλης και τον πήρε κοντά του Μπρρρρρ!!!
Στο «κόκκινο» το 7,2% των δανείων
Σύμφωνα με την Τ.τ.Ε, η μεγαλύτερη πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, είναι η αντιστροφή του αρνητικού κλίματος που επικρατεί στις αγορές. Προσθέτει ότι σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε πολλές άλλες χώρες, τα αίτια των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας δεν πηγάζουν από τον τραπεζικό τομέα.
Η ύφεση εκτιμάται ότι έχει επιδράσει αρνητικά στην καθαρή χρηματοοικονομική θέση των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Έτσι, ο λόγος των δανείων σε καθυστέρηση προς το σύνολο δανείων τον Σεπτέμβριο 2009 ανήλθε σε 7,2%. Πάντως, όπως επισημαίνεται, ο ρυθμός ανόδου των «κόκκινων» δανείων επιβραδυνόταν στη διάρκεια του έτους (β’ τρίμηνο 2009: 6,8%, α’ τρίμηνο 2009: 6%, Δεκέμβριος 2008: 5%).
Για το χρηματοπιστωτικό σύστημα επισημαίνεται ότι μετά το α’ τρίμηνο του 2009, αποδυναμώνονταν σταδιακά οι πιέσεις στη σταθερότητα του από τις εξελίξεις στις διεθνείς αγορές χρήματος και κεφαλαίων. Ενώ όμως οι γενικευμένες εντάσεις στις αγορές έχουν υποχωρήσει, οι πιέσεις κατά χώρα και κατά περίσταση δεν έχουν εξαλειφθεί.
Σημαντική θετική εξέλιξη ήταν η ενίσχυση, στη διάρκεια του έτους, της κεφαλαιακής επάρκειας των ελληνικών εμπορικών τραπεζών και των ομίλων τους, η οποία προήλθε κυρίως από τη σημαντική άνοδο των εποπτικών ιδίων κεφαλαίων. Στο τέλος Σεπτεμβρίου του 2009, ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών και των ομίλων τους ανήλθε, αντίστοιχα, σε 13,2 και 11,7
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=115131
Σημ.axinosp:Άκόμα μία φορά τα παραποιημένα στατιστικά στοιχεία κάνουν πανυγύρι . Το χούϊ δεν το κόβουν Τραπεζίτες , Προβόπουλος . Φτάσαμε Χριστούγεννα και μας δείνουν στοιχεία πρό των εκλογών . Κανένα δημοσίευμα σήμερα για το λόγο δανείων προς καταθέσεις που έχει φτάσει στα 113,4% παρόλο που οι Τράπεζες έχουν πάρει πάνω από 60 δις. από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και που μέσα στα 2010 πρέπει να τα δώσουν πίσω , βέβαια τα παπάρια μου θα δώσουν αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα .
O Αρχιεπίσκοπος στο υπουργικό
Του Νικου Παπαχρηστου
Το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας και οι δυνατότητες συνεργασίας της με την Πολιτεία βρέθηκαν στο επίκεντρο της πρώτης παρουσίας Αρχιεπισκόπου σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου θέλοντας, όπως είπε, να υπογραμμίσει την ανάγκη συνεργασίας των δύο θεσμών με στόχο την ανακούφιση του ανθρώπου που χρειάζεται στήριξη, προσκάλεσε τον Αρχιεπίσκοπο να απευθυνθεί στους υπουργούς. Στην ομιλία του ο κ. Ιερώνυμος επανέφερε πρόσφατη πρότασή του για συνεργασία Εκκλησίας - Πολιτείας με στόχο την αξιοποίηση της δεσμευμένης ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας προς όφελος φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. «Μακαριώτατε, δεν είναι βέβαια σήμερα ούτε ο χρόνος ούτε ο τόπος να μιλήσουμε για τις διακριτές σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας. Θέλω όμως σήμερα η κυβέρνησή μου και εγώ προσωπικά να τιμήσουμε την προσφορά της Εκκλησίας. Ενα πραγματικά πολύτιμο έργο και θέλουμε να δώσουμε προοπτική στη συνεργασία μας ιδίως σε τομείς όπως της πρόνοιας, της φτώχειας και των μεταναστών», σημείωσε ο πρωθυπουργός, ο οποίος νωρίτερα είχε παραστεί σε συσσίτιο που προσέφερε η Αρχιεπισκοπή σε άστεγους της πόλης. Εξέφρασε επίσης τη χαρά του που η Εκκλησία της Ελλάδος συμβάλλει «ουσιαστικά στη στήριξη των αποκλεισμένων και των μεταναστών» και δεσμεύτηκε σε αυτό το έργο «να σταθούμε αρωγοί, να το ενισχύσουμε ώστε να γίνει ακόμα πιο αποτελεσματικό».
Ο κ. Ιερώνυμος αναφέρθηκε στο πολυδιάστατο προνοιακό έργο της Εκκλησίας, η οποία διαθέτει όπως είπε περισσότερα από 700 ιδρύματα. «Ενα έργο που κάνει η Εκκλησία και η Πολιτεία θα πρέπει να είναι πρότυπο» είπε ο κ. Ιερώνυμος και ζητώντας τη βοήθεια της Πολιτείας επανέφερε πρόσφατη πρότασή του, σύμφωνα με την οποία, «όσα κτήματα είναι δεσμευμένα -κακώς- για διάφορους λόγους και δεν αξιοποιούνται, να δημιουργήσουμε ένα φορέα ώστε αυτά τα κτήματα να αξιοποιηθούν, να δώσουν καρπό, χρήματα και αυτά τα χρήματα να μη γίνουν ούτε μετοχές στην Εκκλησία αλλά ούτε να πάνε στον κορβανά του κράτους. Να κάνουμε ένα ταμείο εκκλησιαστικής πρόνοιας ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσουμε και αυτά τα χρήματα να πάνε σε ιδρύματα, σε ένα δίκτυο τέτοιων ιδρυμάτων για τις ανάγκες των ανθρώπων που έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη». Μάλιστα, ο κ. Ιερώνυμος παρακάλεσε τους υπουργούς να επιταχύνουν τις διαδικασίες, ώστε ζητήματα που σχετίζονται με το προνοιακό έργο της Εκκλησίας να μην καθυστερούν εξαιτίας της γραφειοκρατίας. Τέλος, προσκάλεσε τον πρωθυπουργό να παραστεί σε μια από τις συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_23/12/2009_384590
Σημ.axinosp:Νέο κόλπο γκρόσο της Εκκλησίας .Ζητάει η Εκκλησία τη Πεντέλη η την λίμνη Βιστονίδα που λέει ότι είναι δικά της με φιρμάνια του Σουλτάνου και το κράτος ή οι Δήμοι αμφισβητούν τις κυριότητες των εκτάσεων αυτών , υπάρχει λύση , κάνουμε ένα ταμείο εκκλησιαστικής πρόνοιας που θα δίνουμε σε δικά μας ιδρύματα τύπου αλληλεγγύη τα λεφτά της αξιοποίησης των εκτάσεων αυτών και θα παίρνουμε έτσι τα φράγκα από την πίσω πόρτα .
Τελικά τέτοια αγάπη για τα λεφτά που έχει η Εκκλησία δεν την έχουν ούτε οι χειρότεροι Τραπεζίτες . Όλα αυτά τα λένε οι παπάδες , παραμονές Χριστουγέννων σε μια Ελλάδα με πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργους λόγω της κρίσης .
Το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας και οι δυνατότητες συνεργασίας της με την Πολιτεία βρέθηκαν στο επίκεντρο της πρώτης παρουσίας Αρχιεπισκόπου σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου θέλοντας, όπως είπε, να υπογραμμίσει την ανάγκη συνεργασίας των δύο θεσμών με στόχο την ανακούφιση του ανθρώπου που χρειάζεται στήριξη, προσκάλεσε τον Αρχιεπίσκοπο να απευθυνθεί στους υπουργούς. Στην ομιλία του ο κ. Ιερώνυμος επανέφερε πρόσφατη πρότασή του για συνεργασία Εκκλησίας - Πολιτείας με στόχο την αξιοποίηση της δεσμευμένης ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας προς όφελος φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. «Μακαριώτατε, δεν είναι βέβαια σήμερα ούτε ο χρόνος ούτε ο τόπος να μιλήσουμε για τις διακριτές σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας. Θέλω όμως σήμερα η κυβέρνησή μου και εγώ προσωπικά να τιμήσουμε την προσφορά της Εκκλησίας. Ενα πραγματικά πολύτιμο έργο και θέλουμε να δώσουμε προοπτική στη συνεργασία μας ιδίως σε τομείς όπως της πρόνοιας, της φτώχειας και των μεταναστών», σημείωσε ο πρωθυπουργός, ο οποίος νωρίτερα είχε παραστεί σε συσσίτιο που προσέφερε η Αρχιεπισκοπή σε άστεγους της πόλης. Εξέφρασε επίσης τη χαρά του που η Εκκλησία της Ελλάδος συμβάλλει «ουσιαστικά στη στήριξη των αποκλεισμένων και των μεταναστών» και δεσμεύτηκε σε αυτό το έργο «να σταθούμε αρωγοί, να το ενισχύσουμε ώστε να γίνει ακόμα πιο αποτελεσματικό».
Ο κ. Ιερώνυμος αναφέρθηκε στο πολυδιάστατο προνοιακό έργο της Εκκλησίας, η οποία διαθέτει όπως είπε περισσότερα από 700 ιδρύματα. «Ενα έργο που κάνει η Εκκλησία και η Πολιτεία θα πρέπει να είναι πρότυπο» είπε ο κ. Ιερώνυμος και ζητώντας τη βοήθεια της Πολιτείας επανέφερε πρόσφατη πρότασή του, σύμφωνα με την οποία, «όσα κτήματα είναι δεσμευμένα -κακώς- για διάφορους λόγους και δεν αξιοποιούνται, να δημιουργήσουμε ένα φορέα ώστε αυτά τα κτήματα να αξιοποιηθούν, να δώσουν καρπό, χρήματα και αυτά τα χρήματα να μη γίνουν ούτε μετοχές στην Εκκλησία αλλά ούτε να πάνε στον κορβανά του κράτους. Να κάνουμε ένα ταμείο εκκλησιαστικής πρόνοιας ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσουμε και αυτά τα χρήματα να πάνε σε ιδρύματα, σε ένα δίκτυο τέτοιων ιδρυμάτων για τις ανάγκες των ανθρώπων που έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη». Μάλιστα, ο κ. Ιερώνυμος παρακάλεσε τους υπουργούς να επιταχύνουν τις διαδικασίες, ώστε ζητήματα που σχετίζονται με το προνοιακό έργο της Εκκλησίας να μην καθυστερούν εξαιτίας της γραφειοκρατίας. Τέλος, προσκάλεσε τον πρωθυπουργό να παραστεί σε μια από τις συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_23/12/2009_384590
Σημ.axinosp:Νέο κόλπο γκρόσο της Εκκλησίας .Ζητάει η Εκκλησία τη Πεντέλη η την λίμνη Βιστονίδα που λέει ότι είναι δικά της με φιρμάνια του Σουλτάνου και το κράτος ή οι Δήμοι αμφισβητούν τις κυριότητες των εκτάσεων αυτών , υπάρχει λύση , κάνουμε ένα ταμείο εκκλησιαστικής πρόνοιας που θα δίνουμε σε δικά μας ιδρύματα τύπου αλληλεγγύη τα λεφτά της αξιοποίησης των εκτάσεων αυτών και θα παίρνουμε έτσι τα φράγκα από την πίσω πόρτα .
Τελικά τέτοια αγάπη για τα λεφτά που έχει η Εκκλησία δεν την έχουν ούτε οι χειρότεροι Τραπεζίτες . Όλα αυτά τα λένε οι παπάδες , παραμονές Χριστουγέννων σε μια Ελλάδα με πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργους λόγω της κρίσης .
Ρεκόρ εισπράξεων από τα φορολογικά κίνητρα Μπερλουσκόνι για «επαναπατρισμό κεφαλαίων»
«Ντροπή» φώναζαν, μεταξύ άλλων, οι βουλευτές της αντιπολίτευσης όταν ψηφιζόταν το μέτροΚεφάλαια περίπου 110 δισ. ευρώ υπολογίζεται ότι επέστρεψαν εντός των ιταλικών συνόρων, μετά την υιοθέτηση της «φορολογικής ασπίδας» από την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι. Ο «scudo fiscale» παίρνει μάλιστα παράταση, λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης των Ιταλών, ενώ μέρος της αντιπολίτευσης είχε χαρακτηρίσει το μέτρο όταν ψηφιζόταν «νομιμοποίηση της φοροδιαφυγής».
Πιο συγκεκριμένα, το μέτρο (που αρχικά είχε ημερομηνία λήξης την 15η Δεκεμβρίου) προβλέπει τη δυνατότητα επιστροφής στην Ιταλία, μετά από επίσημη δήλωση, των κεφαλαίων εκείνων που έχουν κατατεθεί σε χώρες οι οποίες συνεργάζονται, από φορολογικής απόψεως, με την Ιταλία. Ο φόρος που επιβλήθηκε έως τώρα, κατά την πρώτη φάση εφαρμογής του μέτρου ήταν της τάξης του 5%.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύει ο ιταλικός τύπος, η συμμετοχή των Ιταλών, ξεπέρασε και τις ίδιες τις προσδοκίες του υπουργού Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι: Κυβερνητικές πηγές τονίζουν πως το συνολικό ποσό των κεφαλαίων που επανήλθαν εντός εθνικών συνόρων ξεπέρασε τα 110 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση του Καβαλιέρε αποφάσισε να παρατείνει την ισχύ της «ασπίδας», αυξάνοντας όμως τον φόρο που θα επιβάλλεται: Μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου θα είναι της τάξης του 6%, ενώ έπειτα, μέχρι τις 30 Απριλίου, θα ανέβει στο 7%. Το μεγαλύτερο ποσοστό των χρηματικών εισροών προέρχεται από τη γειτονική Ελβετία.
Η προθυμία των Ιταλών οφείλεται στην οικονομική κρίση και, κυρίως, στην ανάγκη πολλών επιχειρήσεων να έχουν στην διάθεσή τους περισσότερο ρευστό χρήμα αλλά και στην εντατικοποίηση των ελέγχων του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών. Το μέτρο, εκτός από τα μετρητά, αφορά και την ιδιοκτησία τίτλων και ακινήτων, όπως και τις επενδύσεις σε εταιρίες, μέσω τρίτων προσώπων. Η πρόεδρος της Ένωσης Βιομηχάνων Confindustria, Έμμα Μαρτσεγκάλια, δήλωσε σχετικά πως θεωρεί την πρωτοβουλία του Scudo ένα «αναγκαίο κακό, που μπορεί να ευνοήσει και τις επιχειρήσεις, ενισχύοντας σημαντικά τα κεφάλαιά τους».
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1087809&lngDtrID=251
http://ciaoant1.blogspot.com/2009/12/update-221209.html
Σημ.axinosp:Ηδη ο άτυπος εκπρόσωπος των εκδοτών Ψυχάρης του Βήματος μίλησε για επαναπατρισμό κεφαλαίων με 5% (τι σύμπτωση !!) . οι πιέσεις τις επόμενες μέρες θα αυξηθούν και λόγω της αύξησης του Spread η κυβέρνηση θα έχει δύο επιλογές λαικά ομόλογα ή κεφάλαια που ζητούν επαναπατρισμό από φορολογικούς παραδείσους .