Από όλες τις επινοήσεις του ανθρώπινου μυαλού, η πιό φτηνή σε κόστος και η πιό ξεφτιλισμένη από την ιστορική εξέλιξη είναι ο θεός.
Ή πιό σωστά : οι θεοί. Έχουν ήδη υπάρξει εκατομμύρια για να μην πώ δισεκατομμύρια από δαύτους.
Μόνο οι Ινδουϊστές έχουν 330 εκατομμύρια καλούς θεούς και 330 εκατομμύρια κακούς.
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μια βασική 12άδα και έξι-εφτά στον πάγκο.
Οι Ρωμαίοι είχαν μια δωδεκάδα ανά επαρχία συν παγκίτες και προπονητή, είχαν δημιουργήσει δηλαδή ένα champions league των θεών.
Από τα πέτρινα ειδώλια της προϊστορικής περιόδου, ως τους αφηρημένης μορφής παντογνώστες της σύγχρονης εποχής, η κάθε ομάδα ανθρώπων που άφησε τις πατημασιές της πάνω στο χώμα του πλανήτη είχε χιλιάδες φαντάσματα στα οποία χρέωνε τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της, τους φόβους και τις ελπίδες της.
Αυτά τα φαντάσματα της νύχτας του μυαλού άρχισαν να εξαϋλώνονται όσο επεκτεινόταν το φώς της λογικής και της επιστήμης του ανθρώπινου νού.
Τα πιό πολλά βρίσκονται τώρα στην αιώνια χωματερή.
Πρόκειται για προϊόντα μαϊμούδες που άμα περάσει η μόδα τους δεν πιάνουν φράγκο, γιατί απλά είναι άχρηστα.
Πρακτικά οι θεοί όχι μόνο είναι άχρηστοι αλλά και επικίνδυνοι για την μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, ακόμα και γι αυτούς που δεν τους πιστεύουν, θα έλεγα ειδικά γι αυτούς.
Από την αρχαιότητα ως σήμερα οι περισσότεροι πόλεμοι πηγάζουν από την φανατική πίστη σε μια σαχλαμάρα που λέγεται υπέρτατο όν.
Το ίδιο που συγχωρεί κάθε έγκλημα όσο άγριο και να είναι, φτάνει να έγινε στο όνομά του.
Και αν ο θεός-μαϊμού δεν είναι πάντοτε η αιτία του πολέμου, ποτέ δεν έχει γίνει η αιτία αποτροπής του.
Τα διαχρονικά σκλαβάκια είτε κραδαίνουν γιαταγάνια, είτε εκτοξεύουν πυραύλους Κρούζ, δεν καταλαβαίνουν λεπτομέρειες.
Το χρώμα που έχει το τομάρι του θεού έχει σημαίνοντα ρόλο.
Ο μελαχρινός έως γύφτος Εβραίος Χριστός γίνεται ξανθός, γαλανομάτης, ασπροκώλης, ή ό,τι άλλο χρειάζεται κατά περίσταση.
Μόνο που τα παραμυθάκια της παιδικής ηλικίας δυστυχώς δεν έχουν πέραση στην ενήλικη ζωή.
Το ηλίθιο ρατσιστικό θεώρημα των αγράμματων Δυτικών ότι η κίτρινη φυλή (ή οποιαδήποτε άλλη φυλή) δεν μπορεί να τους ανταγωνιστεί, κατέρρευσε ολικά στις μέρες μας.
Αν οι παπάρηδες Δυτικοί είχαν διαβάσει προσεκτικότερα την παγκόσμια ιστορία θα τους ήταν ξεκάθαρο.
Αλλά η ιστορία είναι ένα από τα μαθήματα που όλα αυτά τα νεοπαγή κράτη των 200 άντε 300 χρόνων ύπαρξης έχουν συνηθίσει να τα περνάνε με σκονάκι.
Η αλήθεια είναι ότι βοήθησαν και οι ίδιοι με τους άσχετους στα οικονομικά πολιτικάντηδες που διαχειρίζονται τον πλούτο που παράγουν οι πολίτες.
Όλες οι εταιρείες-βρυκόλακες εγκατέλειψαν την Δύση για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Όταν π.χ. ένα επώνυμο αθλητικό παπούτσι κάνει 40 ευρώ (χωρίς το κέρδος του καταστήματος) , δεν τους αρκούσε να βγάλουν 20 ευρώ καθαρά αλλά ήθελαν να βγάζουν 39 γι αυτό και το φτιάχνουν στο Βιετνάμ και στην Κίνα με σκλάβους εργάτες για να τους στοιχίζει 1 ευρώ.
Το πρόβλημα είναι ότι ο μέσος Κινέζος και Βιετναμέζος δεν έχουν 80 ευρώ (που είναι η τελική τιμή στο κατάστημα) για να ξοδέψουν για το κωλο-παπούτσι και θα περάσουν κάμποσα χρόνια για να τα αποκτήσουν.
Οπότε θα αγοράσουν την ντόπια μαϊμού που είναι στην ίδια σχεδόν ποιότητα μόνο με 5 ευρώ.
Από την άλλη οι αλητο-εταιρείες έχασαν και τον Δυτικό καταναλωτή που ίδιες άφησαν άνεργο και άφραγκο.
Κι αυτός με την σειρά του θα αγοράσει το παπούτσι-μαϊμού από τον Κινέζο έμπορο της πόλης του με 10 ευρώ (5+5 τα μεταφορικά).
Αυτό που έγινε στο παραπάνω παράδειγμα με τα παπούτσια, υπήρξε ο κανόνας για όλα σχεδόν τα βιομηχανικά προϊόντα τα τελευταία χρόνια. Ρούχα, εργαλεία, έπιπλα, αυτοκίνητα, ηλεκτρονικές συσκευές, αξεσουάρ, όλα έγιναν εισαγόμενα.
Ο μόνος τομέας που κράτησε η Δύση γιά την πάρτη της είναι η πολεμική βιομηχανία. Ο τελευταίος άσσος στο μανίκι του χαρτοκλέφτη.
Ύστερα κάποιοι απατεώνες έκαναν βαριά βιομηχανία τον τραπεζικό και κυρίως τον χρηματιστηριακό κλάδο.
Δηλαδή τον αέρα.
Δισεκατομμύρια πραγματικά δολάρια, ευρώ και γιέν χάθηκαν μέσα στην μαύρη τρύπα της ψεύτικης ανάπτυξης και των φουσκωμένων αποτιμήσεων.
Γιατί οι μισθοί και τα μπόνους πληρώνονταν σε πραγματικό χρήμα.
Και τα κέρδη της υπερκομπίνας εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνη στον διεθνή τραπεζικό λαβύρινθο.
Όμως τώρα το εργατικό δυναμικό του τραπεζοχρηματοπιστωτικού τομέα θα πρέπει να απορροφηθεί από άλλους τομείς.
Και ρωτάω, από ποιούς; Ακόμα και αν κάποιο από τα κράτη αποφάσιζε εδώ και τώρα την επανίδρυση των βιομηχανιών που μετανάστευσαν, η πλήρης επαναφορά στην προ δεκαπενταετίας κατάσταση θα πάρει –με πολύ επιεικείς όρους- τουλάχιστον πέντε χρόνια από σήμερα.
Η ελάχιστα ορθολογική οικονομική ανάπτυξη που κυριαρχούσε ως την δεκαετία του ’80 έδωσε την θέση της στον άγριο τζόγο και στην ρώσικη ρουλέτα των παραγώγων. Όλα υπάχθηκαν στο ζάρι.
Ο πλανήτης έγινε μια απέραντη μπαρμπουτιέρα.
Μόνο που σε αυτό το μπαρμπουτομάγαζο κάποιοι “μάγκες” έπαιζαν με ξένα λεφτά.
Με τα λεφτά του φορολογούμενου και των ασφαλιστικών ταμείων.
Κατόπιν η μπάλα πήρε και τα ακίνητα που ως εκείνη την στιγμή ήταν το μόνο υπαρκτό περιουσιακό στοιχείο στις περισσότερες εταιρείες και τράπεζες-βρυκόλακες.
Οι ΗΠΑ είχαν μηδέν (0) πληθωρισμό από την Συντακτική Εθνοσυνέλευση του 1787 ως το 1930. Από τότε ως σήμερα ο πληθωρισμός είναι 4.500 %. Όταν το δολάριο αποσυνδέθηκε από τον χρυσό, το εθνικό χρέος ήταν 2 δίς.
Στην πρώτη προεδρία του Ρόναλντ Ρήγκαν πέρασε το 1 τρίς για πρώτη φορά.
Σήμερα είναι 11 τρίς. Σε 15-20 χρόνια με αυτό τον ρυθμό, θα περάσει τα 100 τρίς.
Και πάνω από όλα, το τρομαχτικό: με ένα σημερινό δολάριο αγοράζει κανείς ό,τι ακριβώς αγόραζε το 1933 με 2,5 σέντς !
Θα έλεγα ότι πιό τρομαχτικό είναι το ότι οι άσχετοι που βρίσκονται στο τιμόνι της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη για να κλείσουν τις τρύπες εξακολουθούν να εγγράφουν πληθωριστικό χρήμα στους ισολογισμούς τους και μόνο εκεί βέβαια, γιατί για να το τυπώσουν δεν έχουν τα απαιτούμενα λεφτά !
Η παγκοσμιοποίηση (διάβαζε καλύτερα: πουτανοποίηση) των αγορών απέτυχε παταγωδώς.
Κι ας λένε ό,τι μαλακίες θέλουν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα οι υπηρέτες της άρχουσας συμμορίας, οι καθηγητές των πανεπιστημίων της πούτσας.
Ο κόσμος δεν είναι όπως 200 χρόνια πρίν. Ούτε κάν όπως 50 χρόνια πρίν.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει αυξηθεί υπέρμετρα και καταναλώνει τους φυσικούς πόρους του πλανήτη με μεγαλύτερη ταχύτητα απ’ ό,τι μπορούν να ανανεωθούν. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα.
Δείτε τι γίνεται με τα αυτοκίνητα.
Ο ένας κατασκευαστής τα προσφέρει με 10 % έκπτωση. Ο άλλος με 20 % . Ο τρίτος με 30 %. Σε λίγο θα τα δίνουν σε τιμή κόστους και δεν θα τα παίρνει κανένας.
Στον κώλο τους θα τα βάλουν.
Η διαφήμιση βούλιαξε και δεν πείθει κανέναν να αγοράσει τα άχρηστα σκατά.
Το ίματζ σκέβρωσε απίστευτα και πήρε κι αυτό την θέση του στα σκουπίδια. Ποιός νοιάζεται για ίματζ, άμα δεν έχει λεφτά και φαγάκι να σαβουρώσει;
Η φούσκα της χλιδο-παπάτζας έσκασε και μάλλον ήταν η τελευταία στη σειρά με τις φούσκες. Δεν υπάρχει άλλη στο κουτί.
Το σύγχρονο ζευγάρι των θεών που ήταν το εύκολο χρήμα και η πρόσκαιρη δύναμη, παραπαίουν. Έχουν πάρει κι αυτοί την άγουσα για την χωματερή όπως όλοι οι προκάτοχοί τους.
Δεν υπάρχει πλέον ορατή σωτηρία αν συνεχίσουμε να πορευόμαστε με το ισχύον οικονομικό σύστημα.
Το να ρίχνει κανείς “νέο” χρήμα (έστω και πληθωριστικό) στο τρύπιο πιθάρι των Δαναΐδων δεν είναι λύση.
Ούτε φυσικά η νέα χρηματιστηριακή φούσκα που προσπαθούν να δημιουργήσουν για να καλύψουν το σκάσιμο της προηγούμενης είναι λύση. Ούτε και το να τρυπάνε τον πυθμένα του Βόρειου Πόλου για να αντλήσουν καινούργιο πετρέλαιο.
Αν θέλουν λιγότερη αθλιότητα στο χρηματιστήριο και στην διαχείριση των χρημάτων του φορολογούμενου, τρία είναι τα βήματα:
-Να βάλουν επιτέλους στην φυλακή τους υπεύθυνους της μεγάλης κομπίνας.
Κι άμα δεν τους χωράνε οι φυλακές να σκοτώσουν και μερικούς από αυτούς τους ξεκωλιάρηδες.
-Να καταργήσουν εντελώς τα παράγωγα.
-Να κλείσουν όλους τους φορολογικούς παραδείσους του βρώμικου χρήματος.
Αν θέλουν καθαρότερο περιβάλλον πρέπει να θέσουν τις πολυεθνικές εταιρείες εκτός νόμου, ειδικά τις πετρελαϊκές.
Αρκετό χρήμα έχουν μαζέψει, ας πάνε στον αγύριστο οι παλιόπουστες.
Αν θέλουν προστασία των θέσεων εργασίας θα πρέπει να θεσπίσουν ένα νέο είδος προστατευτισμού και δασμών που να ευνοεί το τοπικό εμπόριο και το εμπόριο μεταξύ γειτονικών χωρών.
Κανείς πολίτης δεν έχει αντίρρηση να πληρώνει ακριβότερα τα προϊόντα που καταναλώνει, αν αυτό του εγγυάται την δουλειά του και την ευημερία της χώρας του.
Η λογική του να εισάγει κάποιος το γάλα, ή τα φρούτα, ή τα έπιπλα που μπορούν να παραχτούν εδώ, από κάποια άλλη χώρα που βρίσκεται 5 χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μόνο και μόνο για να δημιουργηθεί υπερβολικό κέρδος για κάποιους, τελείωσε.
Ποιός όμως θα τα κάνει όλα αυτά; Ο λουστράκος Ο-μπάμιας, η εμμηνοπαύουσα κυρα-Αγγέλω, ή ο Εβραίος γλειφομουνάς της Μπρούνι; Αυτοί είναι όλοι άψυχοι αχυράνθρωποι. Οι πολυεθνικές διοικούν αυτόν τον πλανήτη. Ο μόνος που μπορεί να αντισταθεί είναι ο πολίτης, όχι όμως ο σκλάβος πολίτης, αλλά ο ελεύθερος. Όχι ο Συβαρίτης ο μαθημένος στην πολυτέλεια, αλλά ο Κροτωνιάτης που την βγάζει με λίγα. Αυτός που δεν προσκυνάει θεούς, αλλά τους στέλνει όλους εκεί που τους αξίζει, στην χωματερή.
Λύσεις υπάρχουν. Η παραγωγή προϊόντων που να ανταποκρίνονται σε πραγματικές και συγκεκριμένες ανάγκες, και η προτεραιότητα των ανταλλαγών κοντινών αποστάσεων. Η ηλιακή ενέργεια ήταν πάντα η φθηνότερη και η μόνη αστείρευτη πηγή.
Γι αυτό και ο ήλιος ήταν ο πρώτος θεός σε πολλούς πολιτισμούς και ίσως ο μοναδικός που έχει νόημα από πραγματιστική σκοπιά.
Αν τα δισεκατομμύρια που ξοδεύονται για καινούργιες πετρελαιοπηγές και για πυρηνικά σκουπίδια επενδύονταν στην έρευνα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός.
Η Σαχάρα θα ήταν το καινούργιο Ελντοράντο.
Όμως αυτό θα άλλαζε τις ισορροπίες του πλούτου και της δύναμης και θα δημιουργούσε καινούργιους θεούς.
Αυτό δεν το θέλουν τα έθνη της ομίχλης και οι καθιερωμένες θρησκείες του σκοταδιού.
Προχθές διάβασα ότι βρέθηκε ένα νέο είδος φορτιστή που φορτίζει την μπαταρία του κινητού τηλεφώνου σε 5 δευτερόλεπτα και τις μπαταρίες ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου σε 5 λεπτά, όσο κάνεις για να βάλεις βενζίνη.
Νέες ιδέες και εφευρέσεις εμφανίζονται χιλιάδες κάθε χρόνο, μόνο που το τοκογλυφικό σύστημα τις θάβει γιατί έρχονται σε αντίθεση με τα άκοπα κέρδη του από τις καθιερωμένες πατέντες.
Οτιδήποτε γίνει στο μέτωπο της κρίσης, πρέπει να γίνει με συναίνεση και συνεργασία. Αλλιώς δεν πρόκειται να έχει επιτυχία.
Η Κίνα π.χ. κατέχει το 55% του εξωτερικού χρέους των ΗΠΑ. Αν της κλείσουν τις αγορές, και πεινάσει το 1,5 δις των κατοίκων της, θα βγεί και θα πουλήσει όλα τα αμερικάνικα χρεόγραφα μάρκετ.
Αυτό θα είναι ο πραγματικός Αρμαγεδδώνας.
Όλες οι αγορές χρεογράφων θα καταρρεύσουν.
Οι σκουπιδότοποι θα γεμίσουν με ακυρωμένα κρατικά ομόλογα. Και την επόμενη ημέρα οι ΗΠΑ θα κυρήξουν τον πόλεμο στην Κίνα και σε όποιον άλλον γουστάρουν.
Και η μόνη υπαρκτή βιομηχανία της Δύσης, η πολεμική, θα κάνει πάρτι.
Χρειάζεται εντελώς άλλη λογική στην διαχείριση των πόρων, την ιδιοκτησία και την διεθνή συνεργασία.
Με την λογική του ληστρικού καπιταλισμού, της νεο-αποικιοκρατίας και της λεηλασίας του περιβάλλοντος καμμιά λύση δεν εφικτή.
Μόνο πόλεμος, πείνα και καταστροφή βρίσκονται μπροστά μας.
Και αυτό είναι το καλό σενάριο.
Το ότι όλα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία είναι προσχεδιασμένα ως ένα βαθμό, μπορεί να το καταλάβει όποιος πάει μερικά χρόνια πίσω.
Είναι τουλάχιστον 20 χρόνια τώρα που με πρόσχημα την τρομοκρατία, οι δυνάμεις καταστολής και αστυνόμευσης πολλαπλασιάζουν το προσωπικό τους και διευρύνουν τις αρμοδιότητές τους σε βάρος του πολίτη και αυτό συμβαίνει σε παγκόσμια κλίμακα.
Αν πιστεύετε ότι αυτό είναι τυχαίο, δικαίωμά σας να το πιστεύετε.
Με την ίδια λογική “τυχαία” είναι και η φούσκα των subprime και ο Γκρίνσπαν θύμα των περιστάσεων που δεν είχε καταλάβει τίποτα ο κακομοίρης.
Και τα χρυσόπαιδα δικαίως παίρνουν ακόμα τα μπόνους τους από τα λεφτά του φορολογούμενου.
Όλοι αθώοι είναι.
Ο μόνος ένοχος είναι η θεά τύχη και η απληστία του πολίτη που από εργαζόμενος μεταβλήθηκε σε τζογαδόρο...
Α ναί, και ο σατανάς που ζήλεψε την δόξα του αληθινού θεού και έχει βαλθεί να καταστρέψει τους ανθρώπους.
Κάποιοι έχουν λυσσάξει να στείλουν στην χωματερή ό,τι πιό ωραίο και καλό έχει το ανθρώπινο είδος.
Και μάλιστα βιάζονται.
Όσο περνάει από το χέρι μου και από το χέρι αυτών που ακόμα σκέφτονται, δεν θα έχουν και τόσο εύκολο έργο.
Να εύχονται να επικρατήσουν τα σκλαβάκια τους και οι μαϊμουδο-θεοί του τίποτα.
Γιατί αν επικρατήσουν οι γνήσιοι Σπαρτιάτες, δεν θα υπάρξει κανένα έλεος.
http://nofairgame.blogspot.com/2009/03/blog-post_24.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου