Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο κ. Μίκης Θεοδωράκης (6 Ημέρες, 1/12/2012) διατύπωσε μια σειρά προτάσεις για την άμεση έξοδο της Ελλάδας από την διαδικασία καταστροφής που έχει εισέλθει. Με όλο τον σεβασμό που τρέφουμε για το πρόσωπο του κ. Θεοδωράκη, οι προτάσεις του αυτές μας ξάφνιασαν και μας γέμισαν ερωτηματικά. Ας τις πάρουμε μία-μία:
- H Θεοποίηση της ΑΟΖ.
Να τι είπε ο κ. Θεοδωράκης: «Όσοι με άκουσαν στην εκπομπή του (κ. Παπαδάκη) θα έμαθαν ότι με την ΑΟΖ (που δεν τόλμησαν να την ανακηρύξουν οι παρούσες κυβερνήσεις μας) τριπλασιάζεται η εδαφική έκταση της χώρας και πολλαπλασιάζεται το ΑΕΠ. Συγκεκριμένα ο κ. Φώσκολος, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης και Σύμβουλος της Κυβέρνησης του Καναδά, ειδικευμένος στην έρευνα των υδρογονανθράκων, ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με στοιχεία επιβεβαιωμένα από 8 διεθνή Ινστιτούτα (όπως λ.χ. το Νορβηγικό), στην ελληνική ΑΟΖ υπάρχουν τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων και ιδιαίτερα νοτίως της Κρήτης, μεγάλο μέρος των οποίων είναι άμεσα αξιοποιήσιμο χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση της Ελλάδας. Ο καθηγητής δήλωσε ότι η αξία αυτών των άμεσα αξιοποιήσιμων αποθεμάτων υπολογίζεται σε 1.700.000.000 δολάρια. Αυτό το νέο στοιχείο αλλάζει όλα τα δεδομένα της εθνικής οικονομίας και πολιτικής ζωής. Και ανησυχούμε, γιατί διαπιστώνουμε ότι ιδιαίτερα οι Γερμανοί σπεύδουν να το κατοχυρώσουν, δεδομένου ότι με το Μνημόνιο ανήκει κι αυτό στο περίφημο ταμείο, που το έργο του είναι να εκταμιεύει οποιοδήποτε μέρος του εθνικού μας πλούτου. Εάν στο παραπάνω ποσό προστεθούν και οι υπόλοιπες πηγές πλούτου όπως υποθαλάσσια κοιτάσματα, μεταλλεύματα, πράσινη ενέργεια, αξιοποίηση γης, κτηνοτροφίας, τουρισμού, ιαματικών νερών, αρχαιολογικού και πολιτισμικού πλούτου κλπ., τότε η χώρα μας πρέπει να θεωρηθεί πλούσια και αυτάρκης.»
Τι είναι η ΑΟΖ, δηλαδή η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη; Πρόκειται για το νέο μαντζούνι, τη νέα μαγική συνταγή που θα μας λύσει όλα τα προβλήματα. Εδώ η αλήθεια περιπλέκεται με τον μύθο και δυστυχώς επικρατεί το παραμύθι τραβηγμένο στα άκρα. Καταρχάς η ΑΟΖ δεν ανακηρύσσεται μονομερώς από καμιά κυβέρνηση. Αυτό που προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο είναι η διατύπωση της πρόθεσης από μέρους της κυβέρνησης να οριοθετηθεί η ΑΟΖ και έπειτα ακολουθούν διαπραγματεύσεις με το όμορο κράτος για τα όριά της. Με άλλα λόγια για να οριοθετηθεί η ελληνική ΑΟΖ θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να τα βρει με την Τουρκία, την Αίγυπτο και όποια άλλη χώρα έχει έννομο συμφέρον από την χάραξή της.
Και το ερώτημα είναι το εξής: Πώς θα οριοθετηθεί η ΑΟΖ προς το συμφέρον της χώρας, όταν η Ελλάδα δεν έχει τολμήσει ούτε καν να ανακηρύξει το νησιωτικό σύμπλεγμα του Αιγαίου σε αρχιπέλαγος με όλα τα πολύ σημαντικά ωφελήματα που προβλέπονται από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας; Πώς θα οριοθετηθεί η ΑΟΖ προς το συμφέρον της χώρας όταν η εθνική της κυριαρχία τελεί υπό αίρεση όσο βρίσκεται μέσα στο ΝΑΤΟ και την ευρωζώνη; Πώς θα οριοθετηθεί η ΑΟΖ προς το συμφέρον της χώρας και του λαού από την στιγμή που μέσα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δεν μπορούμε να τα βρούμε με την Τουρκία ούτε καν στα στοιχειώδη; Δηλαδή στα κυριαρχικά δικαιώματα ως προς την υφαλοκρηπίδα, τον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα. Πώς είναι δυνατόν να προτάσσει κάποιος την ΑΟΖ όταν το Αιγαίο έχει μετατραπεί, από πλευράς κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, σε γκρίζα θάλασσα;
Προσωπικά δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του κ. Μ. Θεοδωράκη, αλλά μήπως με το να προτάσσει την ΑΟΖ πέφτει σε παγίδα; Στην παγίδα εκείνων που θέλουν πάσει θυσία να μετατρέψουν το Αιγαίο σε «ελεύθερη θάλασσα», όπως την ονόμασε ο κ. Μεϊμαράκης με υποβολέα τις ΗΠΑ κατά την επίσκεψη Νταβούτογλου; Τι σημαίνει «ελεύθερη θάλασσα»; Σημαίνει θάλασσα όπου δεν υφίστανται κυριαρχικά δικαιώματα.
Με ανοιχτά όλα τα ζωτικά θέματα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο, οι ΗΠΑ προωθούν την κοινή ΑΟΖ Ελλάδας-Τουρκίας. Κοινή ΑΟΖ δεν σημαίνει συνεκμετάλλευση απλά, αλλά «ελεύθερο Αιγαίο» για το ΝΑΤΟ και τις πολυεθνικές χωρίς σύνορα, χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο. Σπρώχνοντας την Ελλάδα να μπει σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για την ΑΟΖ, βάζουν από το παράθυρο αυτό που επιδίωκαν επί χρόνια. Να θέσουν στο τραπέζι των διμερών διαπραγματεύσεων και μάλιστα από μηδενικής βάσης όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο. Κι αυτό κάλλιστα μπορούν να το πετύχουν με μια κοινή ΑΟΖ ώστε να διεθνοποιήσουν το Αιγαίο, όπως το κάνουν χρόνια τώρα αυξάνοντας διαρκώς τα διεθνή ύδατα. Με μια από κοινού συμφωνημένη ΑΟΖ παρακάμπτουν και τελειώνουν μια και καλή με τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο με την Ελλάδα να είναι ο μεγάλος χαμένος. Για τον λόγο αυτό οι ΗΠΑ πριμοδοτούν αδρά επιστήμονες και μη ώστε να αναδείξουν την ΑΟΖ ως πρώτιστο μέλημα, ως κυρίαρχο ζήτημα που επισκιάζει την ανοιχτή πληγή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, την οποία οι ίδιες την άνοιξαν και την συντηρούν διαμέσου της Τουρκικής αδιαλλαξίας.
Θέλει πολύ φιλοσοφία και ιδιαίτερες γνώσεις για να αντιληφθεί κανείς τι θα συμβεί αν η Ελλάδα μπει σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με όλα τα πρωτογενή ζητήματα κυριαρχικών δικαιωμάτων ανοιχτά; Όποιος λέει ότι διαμέσου της ΑΟΖ θα λυθούν και τα κυριαρχικά δικαιώματα που είναι σε εκκρεμότητα, τότε είτε δεν ξέρει τι λέει, είτε απλά πάει να σπρώξει την χώρα σε ολοκληρωτικό ξεπούλημα των κυριαρχικών της δικαιωμάτων υπό την αιγίδα της ΑΟΖ.
Προκειμένου να εντυπωσιαστεί το φιλοθεάμων κοινό και να πιστέψει ότι η ΑΟΖ είναι η μαγική λύση για όλα μας τα προβλήματα, ακούμε σημεία και τέρατα. Όπως οι ισχυρισμοί για τον τεράστιο πλούτο υδρογονανθράκων που αναφέρει και ο κ. Μ. Θεοδωράκης. Οι επιστήμονες που τον επικαλούνται ξεχνούν να πουν ότι δεν μιλούν με αποδείξεις, αλλά με εκτιμήσεις. Κι ότι οι εκτιμήσεις αυτές χρειάζονται κάμποσα χρόνια γεωφυσικής έρευνας για να επαληθευθούν, ή για να διαψευσθούν. Εικάζουν ότι υπάρχουν αυτά τα τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων, δεν το ξέρουν με σιγουριά γιατί συστηματικές γεωφυσικές έρευνες στα βάθη που απαιτούνται δεν έχουν γίνει. Όμως, ακόμη κι αν υπάρχουν και διαπιστώσουμε μετά από 2,3,5 ή 10 χρόνια ερευνών ότι είναι εκμεταλλεύσιμα, μπορεί η ελληνική οικονομία να περιμένει τόσο; Μπορεί ο ελληνικός λαός να αντέξει τόσο;
Δυστυχώς, η ΑΟΖ, όπως τουλάχιστον προβάλλεται από ορισμένους «ειδικούς», είναι ένα ωραίο νανούρισμα για να μην κοιμηθεί ήσυχα ο ελληνικός λαός την ώρα ακριβώς που του κλέβουν την χώρα. Η ΑΟΖ έχει νόημα και μπορεί να οριοθετηθεί από την Ελλάδα, μόνο όταν η χώρα διαθέτει πλήρη και αναπαλλοτρίωτα τα κυριαρχικά της δικαιώματα όχι μόνο στην θάλασσα, αλλά και στο έδαφός της. Όταν δηλαδή γίνει κυρίαρχο κράτος και θα έχει γλυτώσει από το καθεστώς κατοχής και εκποίησης που της έχει επιβληθεί σήμερα. Από ποιον; Από την τρόικα, δηλαδή το ΔΝΤ (ΗΠΑ), την ευρωζώνη και την ΕΕ. Κάθε άλλη απαίτηση ΑΟΖ πριν λυθεί το κορυφαίο ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της Ελλάδας δεν μπορεί να υπάρξει, ή αν υπάρξει είναι εκ του πονηρού.
- Η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.
Να τι προτείνει ο κ. Θεοδωράκης: «Το μόνο που χρειάζεται είναι να επιλέξουμε μια νέα κυβέρνηση από ανθρώπους που να διαθέτουν τρεις βασικές ιδιότητες: Ανεξαρτησία, Εντιμότητα, Ικανότητα. Αυτή η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας οφείλει να προχωρήσει αμέσως σε μια σειρά ενέργειες, όπως:
Να δηλώσει την πίστη της στο ισχύον Σύνταγμα έως ότου ολοκληρωθεί η σύνταξη και ψήφιση από τον ελληνικό λαό του νέου Συντάγματος.
Να δηλώσει ότι η χώρα μας παραμένει στην Ευρώπη, στο Ευρώ και στο ΝΑΤΟ.
Να πάψει να ζητά δάνεια και σε σχέση με το Δημόσιο Χρέος και τους τόκους ζητά από τους πιστωτές ένα χρονικό διάστημα δύο ετών, κατά το οποίο θα εξετάσει τη νομική του εγκυρότητα σύμφωνα με το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο.
Να υποβάλει Νόμο στη Βουλή, ο οποίος θα προβλέπει α) ακύρωση των Μνημονίων και β) την παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο όλων των ενόχων για τον διασυρμό και την καταστροφή της χώρας.
Να υποβάλει Νόμο στη Βουλή με τον οποίο η Ελλάδα α) ανακηρύσσει την δική της ΑΟΖ, β) προχωρεί σε διεθνή διαγωνισμό για την άμεση εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, γ) θέτει ως όρο για την σύναψη των σχετικών κοινοπραξιών την προκαταβολή του 10% από τα προβλεπόμενα κέρδη των συνεταίρων και δ) σε ό,τι αφορά τον υπόλοιπο πλούτο της χώρα όπως λ.χ. μεταλλεύματα, ενέργεια, υποδομές, θα προτείνει επίσης διεθνή διαγωνισμό για την άμεση εκμετάλλευσή τους με την ίδρυση ειδικών κοινοπραξιών.
Να εκδώσει Κρατικό Ομόλογο με εγγύηση τον άμεσα εκμεταλλεύσιμο εθνικό μας πλούτο (κοιτάσματα Κρήτης) -πρόταση Εμφιετζόγλου.
Με την είσπραξη των πρώτων εσόδων, να προσπαθήσει να αποκαταστήσει τις οικονομικές αδικίες ξεκινώντας από τα πιο αδύνατα στρώματα.
Η Υγεία και η Παιδεία θα είναι οι δύο τομείς που θα πρέπει να βοηθηθούν με όλα τα οικονομικά μέσα που θα βρεθούν.»
Σε αυτά τι να πρωτοπεί κανείς. Πώς θα δημιουργηθεί αυτή η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας και ποιος θα επιλέξει τους «ανθρώπους που να διαθέτουν τρεις βασικές ιδιότητες: Ανεξαρτησία, Εντιμότητα, Ικανότητα», ώστε να απαρτίσουν το νέο κυβερνητικό σχήμα; Ο λαός και οι αγώνες του που κολλάνε σ’ όλα αυτά; Θα έχει λόγο ο ίδιος ο λαός, αυτοπροσώπως, για το κυβερνητικό σχήμα, ή κάποιοι άλλοι αριστίνδην θα αποφασίσουν αντ’ αυτού; Τι σχέση έχουν με την δημοκρατία όλα αυτά; Τι σχέση έχουν με την δημοκρατική παράδοση των αγώνων του λαού; Από την ιστορία των κοινωνικών, λαϊκών και εθνικών αγώνων γνωρίζουμε ότι οι κυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας δεν γεννιούνται κατ’ επιλογή, ούτε από τα πάνω, αλλά ως κορωνίδα μαζικών διαδικασιών από την βάση, από τον ίδιο τον λαό μέσα από αυθεντικές λαϊκές συνελεύσεις, όπου ο αγωνιζόμενος λαός μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα και να ελέγχει σε κάθε του βήμα το κυβερνητικό σχήμα. Με όποιον άλλο τρόπο αναδειχθεί μια τέτοια κυβέρνηση θα είναι εθνικής σωτηρίας, όσο και ήταν και η εθνοσωτήρια διακυβέρνηση των συνταγματαρχών στην Χούντα. Είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει. Είτε ξεκινήσει με αγαθές προθέσεις, είτε όχι. Κι αυτό γιατί πολύ απλά μια κυβέρνηση που δεν λειτουργεί ως επιτελείο ενός μάχιμου λαού που ξέρει να διεκδικεί, να κερδίζει μάχες και να προχωρά μπροστά ενάντια σε κάθε εμπόδιο, ή ανάχωμα που θα παρουσιαστεί στην πορεία του προς την νέα Ελλάδα, θα συναντήσει τέτοιες αντιστάσεις που θα την αναγκάσουν είτε να πέσει, είτε να στραφεί ενάντια στον λαό.
Η εμπειρία διδάσκει. Το πώς αναδεικνύεται μια κυβέρνηση, ένα κυβερνητικό σχήμα, κρίνει τον χαρακτήρα του και τον τρόπο που θα πολιτευθεί υπέρ του λαού, ή εναντίον του. Ότι κι αν επικαλείται στα λόγια. Και στις σημερινές συνθήκες η μόνη κυβέρνηση που μπορεί να εκφράσει πραγματικά την πάλη για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, είναι μόνο εκείνη που θα την αναδείξει ο ίδιος ο λαός μέσα από τους δικούς του αγώνες, καταλύοντας το σάπιο και απόλυτα διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό καθεστώς που αποτελεί σήμερα το πλαίσιο νομιμοποίησης του γενικευμένου ξεπουλήματος της χώρας του. Μόνο μια κυβέρνηση που ελέγχεται σε κάθε βήμα της από τον ίδιο τον λαό αυτοπροσώπως μέσα από τις δικές του συνελεύσεις και συλλογικότητες μπορεί να επιτελέσει στ’ αλήθεια έργο Εθνικής Σωτηρίας. Γι’ αυτό και χρειάζεται η διαδικασία της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης όπου ο λαός πρωτογενώς και αυτοπροσώπως θα δημιουργήσει δίκαιο από το μηδέν και θα αρχίσει την ανοικοδόμηση της χώρας του με ένα νέο αυθεντικά δημοκρατικό Σύνταγμα.
Όμως ακόμη κι αν τα παρακάμψουμε όλα αυτά ως δευτερεύοντα, ή ως ευκόλως εννοούμενα και πάλι τα ερωτήματα πληθαίνουν. Τι καλείται, πάντα κατά τον σεβαστό κ. Μ. Θεοδωράκη, να κάνει αυτή η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας;
(Α) «Να δηλώσει την πίστη της στο ισχύον Σύνταγμα έως ότου ολοκληρωθεί η σύνταξη και ψήφιση από τον ελληνικό λαό του νέου Συντάγματος.» Μα καλά πώς μπορεί μια κυβέρνηση να δηλώνει πίστη στο ισχύον Σύνταγμα, ενώ ετοιμάζει νέο Σύνταγμα που θα αντικαταστήσει το παλιό; Η ίδια η προετοιμασία νέου Συντάγματος αποτελεί παραβίαση του παλιού, το οποίο προβλέπει αποκλειστικά και μόνο συγκεκριμένες αργόσυρτες και ελεγχόμενες διαδικασίες αναθεώρησης. Δήλωση πίστης στο ισχύον Σύνταγμα σημαίνει άρνηση νέου Συντάγματος.
Κι όχι μόνο αυτό. Το ισχύον Σύνταγμα έχει παραβιαστεί κατάφωρα σε όλες τις βασικές του διατάξεις που αφορούν τα δικαιώματα του λαού, την λαϊκή και εθνική κυριαρχία. Όμως η παραβίαση αυτή επιτρέπεται από το ίδιο το Σύνταγμα μιας και είναι θέμα ερμηνείας του νομοθέτη η άσκηση όλων αυτών. Κι ο νομοθέτης, δηλαδή η Βουλή, έχει νομοθετήσει επανειλημμένα και με τα απανωτά πολυνομοσχέδια, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και εφαρμοστικούς νόμους έχει αλλάξει δραστικά την συνταγματική τάξη στην χώρα σχεδόν σε όλα τα καίρια ζητήματα που αφορούν στον λαό. Με τον τρόπο αυτό έχουν ενσωματωθεί όλες οι «διεθνείς δεσμεύσεις» εναντίον της χώρας και του λαού της στο εσωτερικό δίκαιο. Ακόμη κι αν όλα αυτά τα νομοσχέδια, οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι, τα προεδρικά διατάγματα κοκ, κριθούν αντισυνταγματικά και παράνομα στο όνομα του ελληνικού (από ποιόν θα κριθούν όλα αυτά, είναι ένα ζήτημα σοβαρό) παραμένει ωστόσο το εξής σοβαρό ζήτημα. Ακόμη και σ’ αυτή την περίπτωση δεν αναιρούνται οι «διεθνείς δεσμεύσεις» της χώρας έναντι των δανειστών της. Έτσι δήλωση πίστης στο ισχύον Σύνταγμα και στο κοινοβουλευτικό καθεστώς που εκπορεύεται από αυτό, σημαίνει αποδοχή de facto των «διεθνών δεσμεύσεων» σε βάρος της χώρας και του λαού μας.
Μόνο με την διάλυση της ισχύουσας βουλής από τον ίδιο τον λαό, όχι για να πάμε σε νέες εκλογές, αλλά για να οδηγηθεί η χώρα το ταχύτερο δυνατό σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση ώστε να επανιδρύσει ο ίδιος ο λαός αυτοπροσώπως το κράτος του με νέο θεμελιώδη νόμο, νέο Σύνταγμα, μπορεί να απαλλαχθεί η χώρα απ’ όλες τις «διεθνείς δεσμεύσεις» που της έχουν επιβληθεί. Μόνο έτσι ο λαός μπορεί να επανατοποθετήσει τα πάντα από μηδενική βάση και να αρνηθεί οτιδήποτε βλάπτει τα συμφέροντα και την κυριαρχία του. Η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας έχει νόημα μόνο σαν ένα μεταβατικό κυβερνητικό σχήμα που αναδεικνύει και ελέγχει άμεσα ο ίδιος ο λαός μέσα από τις οργανώσεις του για την περίοδο που θα χρειαστεί να συγκληθεί η Συντακτική Εθνοσυνέλευση και να ψηφίσει νέο Σύνταγμα. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα είναι μια από τα ίδια και χειρότερα. Ότι προθέσεις κι αν τρέφουν οι συντελεστές της.
(Β) «Να δηλώσει ότι η χώρα μας παραμένει στην Ευρώπη, στο Ευρώ και στο ΝΑΤΟ.» Αυτό κι αν είναι! Η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας θα δηλώσει πίστη σε εκείνες ακριβώς τις δυνάμεις που της έχουν επιβάλει το νέο καθεστώς κατοχής και δουλοπαροικίας του χρέους. Τότε «Εθνική Σωτηρία» από ποιον; Από τον ελληνικό λαό; Ή μόνο από τους ντόπιους κομπραδόρους και προδότες της πολιτικής υποταγής; Πώς γίνεται ένα κίνημα «εθνικής σωτηρίας» να στρέφεται μόνο και αποκλειστικά ενάντια στους εγχώριους δωσίλογους, αλλά όχι ενάντια στα ξένα αφεντικά; Πώς θα φαινόταν στον κ. Θεοδωράκη αν το ΕΑΜ στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής στρεφόταν αποκλειστικά και μόνο ενάντια στις κυβερνήσεις των δωσίλογων, των ταγμάτων ασφαλείας, των μπουραντάδων, των κουκουλοφόρων και δήλωνε πίστη στις αρχές κατοχής; Αυτό δεν ζητούσαν και οι Γερμανοί καταχτητές τότε; Να δηλώσει υποταγή το κίνημα εθνικής αντίστασης διότι με βάση την συνθήκη της Χάγης του 1907 κάθε χώρα που ηττήθηκε σε πόλεμο μπορεί νομίμως να τελεί υπό κατοχή από τον νικητή και μάλιστα η κατεχόμενη χώρα και ο λαός της υποχρεούνται να επωμιστούν τα κόστη διατήρησης των δυνάμεων κατοχής. Το έκανε αυτό το κίνημα αντίστασης; Αν το έκανε πώς θα το χαρακτηρίζαμε σήμερα;
Πώς είναι δυνατόν να κερδηθεί η εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, πώς είναι δυνατόν να κερδηθεί η αληθινή λαϊκή κυριαρχία υπό καθεστώς «Ευρώπης», ευρώ και ΝΑΤΟ; Τι παραπάνω χρειάζεται να υποστεί η χώρα και ο λαός της για να γίνει αντιληπτό ότι δεν μπορεί ούτε καν να επιβιώσουμε εντός της σημερινής «Ευρώπης», του ευρώ και του ΝΑΤΟ; Άλλωστε ο ίδιος ο κ. Θεοδωράκης δεν είχε καταγγείλει την οικοδόμηση του 4ου Ράιχ στην «Ευρώπη» διαμέσου της ευρωζώνης; Τι απέγινε το 4οΡάιχ; Εξαφανίστηκε, ή πρόκειται να το πολεμήσουμε δηλώνοντας υποταγή και πίστη σ’ αυτό; Δεν δηλώνεις πίστη και υποταγή στον κατακτητή, στα όπλα και στα μέσα κατοχής της χώρας και του λαού σου για να τον πολεμήσεις. Δηλώνεις πίστη και υποταγή μόνο όταν θέλεις να παραδοθείς και να συνθηκολογήσεις.
Όμως ακόμη κι αν υπάρχει κάθε καλή πρόθεση στην Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, τι θα γίνει με όσους δεν θέλουν να δηλώσουν πίστη και υποταγή στην «Ευρώπη», το ευρώ και το ΝΑΤΟ; Τι θα γίνει με όσους σαν κι εμάς που δεν θα σταματήσουμε ούτε στιγμή να πολεμάμε με κάθε μέσο ενάντια στις δυνάμεις της νέας κατοχής της «Ευρώπης», του ευρώ και του ΝΑΤΟ προκειμένου να απελευθερωθεί η χώρα και ο λαός της; Μήπως η κυβέρνηση των αξίων, ανεξάρτητων και εντίμων θα μας μπουντρουμιάσει στο όνομα της «εθνικής σωτηρίας»; Ή θα μας θεωρήσει εχθρούς του έθνους και της σωτηρίας του;
(Γ) «Να πάψει να ζητά δάνεια και σε σχέση με το Δημόσιο Χρέος και τους τόκους ζητά από τους πιστωτές ένα χρονικό διάστημα δύο ετών, κατά το οποίο θα εξετάσει τη νομική του εγκυρότητα σύμφωνα με το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο.» Και μετά ξυπνήσαμε όλοι μαζί. Ωραία τα όνειρα, ιδίως όταν δεν γνωρίζεις το πρόβλημα, αλλά ας έρθουμε στα σκληρά γεγονότα. Μπορεί να μας πει ο κ. Θεοδωράκης, ή τέλος πάντων οι «επιστήμονες» που επινόησαν αυτή την πρόταση, ένα ιστορικό παράδειγμα υπερχρέωσης μιας χώρας όπου οι δανειστές του επέτρεψαν – δίχως καταστροφικά ανταλλάγματα και χωρίς αποικιακού τύπου παρεμβάσεις στα εσωτερικά του – να κάνει ένα διάλλειμα δυο ετών μέχρι να ανακαλύψει ποιο κομμάτι από το χρέος του είναι παράνομο και ποιο νόμιμο; Σε ποια χώρα στην υφήλιο από το 1815 – που άρχισε ουσιαστικά ο εξωτερικός δανεισμός – έως σήμερα συνέβη αυτό το θαύμα; Πουθενά και σε καμιά χώρα-οφειλέτη. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί οι χώρες αυτές δεν διέθεταν Κυβερνήσεις Εθνικής Σωτηρίας; Ή γιατί πολύ απλά οι δανειστές, όσο τους αναγνωρίζεις, έχουν το πάνω χέρι κι έτσι μπορούν να σου επιβάλουν ότι τους συμφέρει; Ιδίως όταν σου ελέγχουν μέχρι και το νόμισμα που κυκλοφορεί στην οικονομία σου.
Προσωπικά, όμως, αυτό που με φοβίζει μ’ αυτήν την πρόταση δεν είναι το «όχι» των δανειστών, αλλά το «ναι». Για φανταστείτε να πουν «ναι». Μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος από τους φωστήρες που επινόησαν αυτή την πρόταση, πώς θα μπορέσει να πορευθεί η ελληνική οικονομία αυτά τα δυο χρόνια; Πώς θα μπορέσει να γίνει ανάπτυξη, να κάνει επενδύσεις, να αναχαιτίσει την ανεργία με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, να καλύψει τα εξωτερικά και δημόσια ελλείμματα εντός του ευρώ χωρίς να προσφύγει σε νέο δανεισμό; Από πού θα βρει τις χρηματικές ροές που χρειάζεται; Οι τρόποι για να χρηματοδοτηθεί μια οικονομία είναι δυο: με δάνεια κεφάλαια και συσσώρευση χρέους, ή με ίδια χρηματοδότηση με δικό της εθνικό κρατικό νόμισμα που δεν συσσωρεύει χρέος. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Μέσα στο ευρώ δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να χρηματοδοτηθεί η οικονομία παρά μόνο με χρέος.
Επομένως ακόμη κι αν οι δανειστές, σε μια κίνηση απίστευτης ελεημοσύνης, χαρίσουν το σύνολο του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, η οικονομία της χώρας θα συνεχίσει να συσσωρεύει χρέη με τέτοιους ρυθμούς που γρήγορα θα μας φέρει στην ίδια κατάσταση με την σημερινή. Ανάπτυξη χωρίς χρέος εντός της ευρωζώνης δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αυτό φαίνεται από την κατάσταση υπερχρέωσης (ιδιωτικής και δημόσιας) σε όλες τις χώρες μέλη του ευρώ. Απλά οι πλεονασματικές χώρες έχουν βραδύτερους ρυθμούς αύξησης του χρέους, απ’ ότι οι ελλειμματικές χώρες του ευρώ. Και οι δυο κατηγορίες χωρών αργά ή γρήγορα θα βουλιάξουν στην χρεοκοπία όσο διατηρούν το ευρώ. Όπως υποδηλώνει άλλωστε και η πορεία της ευρωζώνης, από το κακό στο χειρότερο, όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Βέβαια, όλα αυτά ισχύουν για τις άλλες χώρες, διότι όσο η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας θα ψάχνει το χρέος τα δυο αυτά χρόνια για «να εξετάσει τη νομική εγκυρότητα σύμφωνα με το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο», η ελληνική οικονομία και κοινωνία θα έχουν βιώσει την ολοκληρωτική κατάρρευση, μιας και εντός του ευρώ δεν υπάρχει κανένας τρόπος αποτροπής της. Ενώ οι δανειστές θα συνεχίσουν να συσσωρεύουν απαιτήσεις έναντι της Ελλάδας, ιδίως αν της κάνουν την διευκόλυνση της παύσης των δυο ετών. Έτσι, στο τέλος των δυο ετών μπορεί η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας να έχει ανακαλύψει – προσωπικά πολύ αμφιβάλω – ποιο από το χρέος είναι παράνομο και ποιο όχι, αλλά η Ελλάδα και ο λαός της θα έχουν αναφωνήσει προ πολλού «τετέλεσται».
(Δ) «Να υποβάλει Νόμο στη Βουλή, ο οποίος θα προβλέπει α) ακύρωση των Μνημονίων και β) την παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο όλων των ενόχων για τον διασυρμό και την καταστροφή της χώρας.» Με τις δανειακές συμβάσεις, τους εφαρμοστικούς νόμους, τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και γενικά όλες τις πράξεις που έχουν ενσωματώσει στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας τις «διεθνείς δεσμεύσεις» έναντι των δανειστών, τι θα γίνει; Θα ακυρωθούν κι όλα αυτά; Ας υποθέσουμε πώς ναι. Τότε πώς θα γίνει η Ελλάδα να αρνείται όλες τις δεσμεύσεις απέναντι στους δανειστές της, αλλά θα συνεχίζει να αναγνωρίζει τα χρέη της; Πώς γίνεται να αποδέχεσαι ότι χρωστάς, αλλά να μην αποδέχεσαι τις δεσμεύσεις έναντι των δανειστών σου; Πολύ περισσότερο από την στιγμή που οι δανειστές σου ελέγχουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας σου κι εσύ δεν έχεις ούτε καν δικό σου νόμισμα;
Κι αν οι δανειστές σου, που τώρα πια δεν είναι ιδιώτες, αλλά κράτη και υπερεθνικοί οργανισμοί, απαιτήσουν την τήρηση των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει οι προηγούμενες κυβερνήσεις στο όνομα του ελληνικού λαού; Τι θα κάνει η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας; Θα δείξει μήπως το Ειδικό Δικαστήριο που υποτίθεται ότι θα δικάσει τους ενόχους «για τον διασυρμό και την καταστροφή της χώρας»; Και φυσικά θα τους δικάσει το Ειδικό Δικαστήριο όπως φαντάζομαι δίκασε και το παλιό σκάνδαλο Κοσκωτά το 1989, ή όπως δικάζονται σωρηδόν στην χώρα μας όλοι οι πρωθυπουργοί, υπουργοί και το σινάφι τους για τα αίσχη που έχουν κάνει στην χώρα μας; Και ποιοι θα τους δικάσουν; Οι ανώτατοι δικαστές που βρήκαν το μνημόνιο συνταγματικό; Οι ίδιοι που δεν βρήκαν να πουν ούτε λέξη για την εθνική προδοσία που συντελείται τόσο ξεδιάντροπα τα τελευταία τρία χρόνια; Αυτοί που απειλούν με πειθαρχική δίωξη όποιον εισαγγελέα, ή δικαστικό τολμήσει και μιλήσει για «νέα κατοχή», για «δωσίλογους» και «προδότες»; Μα αν αυτοί κληθούν να δικάσουν και να καταδικάσουν του ενόχους, τότε τι θα κάνουν με τους εαυτούς τους που έδρασαν ως τυπικοί συνεργοί και συναυτουργοί της εθνικής προδοσίας; Θα δικάσουν και τους εαυτούς τους;
Αλλά ας πούμε ότι το Ειδικό Δικαστήριο δικάζει του ενόχους με τρόπο που δεν προβλέπεται από το ισχύων Σύνταγμα – στο οποίο έχει δηλώσει πίστη η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας – ούτε από το καθεστώς που διέπει την δικαιοσύνη στα ανώτατα κλιμάκιά της και τους καταδικάζει. Και λοιπόν; Από πότε η όποια καταδίκη του Ειδικού Δικαστηρίου αποτελεί επιχείρημα με βάση το διεθνές δίκαιο για την άρνηση των «διεθνών δεσμεύσεων» και μάλιστα εκείνων που έχουν ενταχθεί στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας; Όποια κι αν είναι η πιθανή απόφαση, αυτό αφορά τα εσωτερικά της Ελλάδας και δεν αφορούν τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί έναντι των δανειστών. Από την στιγμή που η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας αποδέχεται την κοινοβουλευτική συνέχεια του σημερινού κράτους, οι δανειστές θα έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτούν την εκτέλεση των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει οι προκάτοχες κυβερνήσεις της Ελλάδας. Ειδικά από την στιγμή που η χώρα έχει λάβει χρήματα έναντι των δεσμεύσεων που της έχουν επιβληθεί. Εκτός κι αν η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας στύψει τον λαό για να γυρίσει πίσω το μέρος από τα 240 δις ευρώ δανείων που έχουν εισπραχθεί με εγγύηση τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί σε βάρος της χώρας. Είναι κάτι τέτοιο δυνατό; Ή μήπως θα καταλήξει και η Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας να κάνει τα ίδια και χειρότερα στο όνομα της «εθνικής σωτηρίας»; Ιδίως από την στιγμή που οι δανειστές χάρις στο ευρώ και το ευρωσύστημα τραπεζών στο οποίο υπάγεται η χώρα, διαθέτουν τη δυνατότητα να στραγγαλίσουν χρηματοπιστωτικά την ελληνική οικονομία χωρίς αυτή να μπορεί να κάνει το οτιδήποτε για να αμυνθεί με δεδομένη την παραμονή της στο ευρώ.
(Ε) «Να υποβάλει Νόμο στη Βουλή με τον οποίο η Ελλάδα α) ανακηρύσσει την δική της ΑΟΖ, β) προχωρεί σε διεθνή διαγωνισμό για την άμεση εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, γ) θέτει ως όρο για την σύναψη των σχετικών κοινοπραξιών την προκαταβολή του 10% από τα προβλεπόμενα κέρδη των συνεταίρων και δ) σε ό,τι αφορά τον υπόλοιπο πλούτο της χώρα όπως λ.χ. μεταλλεύματα, ενέργεια, υποδομές, θα προτείνει επίσης διεθνή διαγωνισμό για την άμεση εκμετάλλευσή τους με την ίδρυση ειδικών κοινοπραξιών.» Εδώ τι να πει κανείς; Για την ΑΟΖ τα είπαμε στην αρχή. Καμιά κυβέρνηση υπό το υπάρχων διεθνές δίκαιο της θάλασσας δεν μπορεί να ανακηρύξει από μόνη της την ΑΟΖ. Μπορεί μόνο να ζητήσει την οριοθέτησή της μέσα από διαπραγματεύσεις με τις όμορες χώρες. Κι επομένως όσο η χώρα δεν διαθέτει εθνική κυριαρχία, ενώ τα κυριαρχικά της δικαιώματα αμφισβητούνται, ή έχουν παραδοθεί ως εγγύηση στους δανειστές της, η ιστορία της ανακήρυξης της ΑΟΖ μπορεί να κρύβει τρομακτικές παγίδες. ΑΟΖ υπό τις σημερινές συνθήκες σημαίνει στην καλύτερη περίπτωση οριοθέτηση του θαλάσσιου οικοπέδου προκειμένου να το πάρουν οι δανειστές.
Τα υπόλοιπα περί προκαταβολών, διεθνών κοινοπραξιών και άλλων τινών δεν διαφέρουν σε τίποτε από αυτά που σχεδιάζονται ήδη για την λεηλασία του φυσικού και ορυκτού πλούτου της χώρας. Σε τι διαφέρει αυτή η πρόταση από τις προτάσεις Χατζηδάκη και «επενδυτών»; Δίχως εθνικοποίηση όλου του φυσικού, ορυκτού και μεταλλευτικού πλούτου της χώρας δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για αξιοποίησή του υπέρ του ελληνικού λαού. Μπορεί να γίνει εθνικοποίηση εντός του ευρώ; Ούτε κατά διάνοια. Εντός του ευρωσυστήματος δεν επιτρέπεται ούτε καν η διακρατική συμφωνία δίχως να παρεμβάλλονται ιδιωτικά συμφέροντα που επωφελούνται από αυτήν. Αυτό είναι το ζητούμενο για την αξιοποίηση του εθνικού πλούτου της χώρας; Να βρούμε τους κατάλληλους για να τον ξεπουλήσουμε;
Επιπλέον, μια τέτοια πρόταση δεν μπορεί να την έχουν κάνει σοβαροί επιστήμονες που γνωρίζουν το αντικείμενό τους. Πολύ περισσότερο από την στιγμή που την συνδέουν με την άμεση ανακούφιση της χώρας από την κρίση χρέους και την ύφεση. Μόνο τεχνοκράτες της κακιάς συμφοράς μπορεί να την έχουν σκεφτεί που ξέρουν από επενδύσεις αρπαχτής. Διαφορετικά δεν μπορεί να μην γνωρίζουν ότι ο φυσικός και ορυκτός πλούτος μιας χώρας δεν προσφέρεται κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς σαν μια εύκολη λύση για να ξεφύγει κανείς από την κρίση. Εκτός κι αν έχουν στο μυαλό τους το ξεπούλημα με όρους χρηματαγορών. Αυτό δηλαδή που γίνεται σήμερα.
Η σοβαρή αξιοποίηση του φυσικού και ορυκτού πλούτου υπέρ της χώρας και του λαού θέλει σχέδιο. Απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό αναγκών και διαθέσιμων πόρων σε βάθος δεκαετιών. Μια σοβαρή χώρα που φροντίζει για τον λαό της δεν πέφτει με τα μούτρα στους φυσικοπαραγωγικούς πόρους της, ακόμη κι αν έχει άφθονους. Ιδίως αν έχει άφθονους. Φροντίζει να τους αποτυπώσει πρώτα με ακρίβεια και να εκτιμήσει επακριβώς την αξία τους. Εκτιμά πρώτα που και πώς μπορούν να συνεισφέρουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας της, ιδίως στην ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας και ύστερα σκέφτεται την διάθεσή τους στην διεθνή αγορά. Και τέλος φροντίζει κάθε παρέμβαση για την αξιοποίησή τους να μην τραυματίζει βάναυσα το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Για παράδειγμα το να γεμίσει με γεωτρύπανα και πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου το Αιγαίο, ιδίως αν υπάρχουν αυτά τα αποθέματα υδρογονανθράκων που ισχυρίζονται κάποιοι, δεν είναι ότι καλύτερο για τον λαό και την χώρα. Η ισορροπία της οικονομίας με το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον αξίζει πολύ περισσότερα από το να γίνουμε Σεΐχηδες του πετρελαίου, όπως ονειρεύονται ορισμένοι «ιδιώτες». Εκτός κι αν έχουμε νοοτροπία τριτοκοσμικής χώρας που ξεπουλά τους πόρους της στη διεθνή αγορά, με αντάλλαγμα την ερήμωσή της.
Η Ελλάδα είναι εξαιρετικά πλούσια σε αποθέματα ορυκτού και μεταλλευτικού πλούτου, σε πηγές εναλλακτικής ενέργειας, κοκ., αλλά όχι για την διεθνή αγορά. Αν κυριαρχήσει η λογική ότι αξιοποιούμε αυτά τα αποθέματα για να πληρώσουμε το χρέος και για να τα κονομήσουμε από την διεθνή αγορά, η Ελλάδα θα μετατραπεί σε κρανίου τόπο, όπως όλες οι χώρες που αντιμετώπισαν τον φυσικό τους πλούτο με ανάλογο τρόπο. Δείτε την Νιγηρία, το Κονγκό και γενικά την Αφρική έως το Κέιπ Τάουν για να διαπιστώσετε που οδηγεί αυτή η λογική, έστω κι αν προέρχεται από τις καλύτερες αρχικές προθέσεις. Ο φυσικός πλούτος της χώρας μπορεί να αξιοποιηθεί υπέρ του λαού, αφού πρώτα η χώρα ξεμπερδέψει με το χρέος σαν μηχανισμό υποταγής και υποδούλωσης, αφού πρώτα κερδίσει την εθνική της κυριαρχία και ανεξαρτησία και τότε θα το κάνει πάντα με μέτρο και με κριτήριο την ανάγκη του λαού να ζει σε μια χώρα όπου η φυσική ομορφιά της είναι αδιαπραγμάτευτη.
(Στ) «Να εκδώσει Κρατικό Ομόλογο με εγγύηση τον άμεσα εκμεταλλεύσιμο εθνικό μας πλούτο (κοιτάσματα Κρήτης) -πρόταση Εμφιετζόγλου. Με την είσπραξη των πρώτων εσόδων, να προσπαθήσει να αποκαταστήσει τις οικονομικές αδικίες ξεκινώντας από τα πιο αδύνατα στρώματα.» Και μόνο το γεγονός ότι αυτή η πρόταση προέρχεται από κάποιον σαν τον κ. Εμφιετζόγλου, θα έκανε τον οποιοδήποτε αληθινό πατριώτη, τον οποιοδήποτε αληθινό δημοκράτη να κοντοσταθεί και να το σκεφτεί δυο και τρεις φορές. Αυτοί είναι οι «επιστήμονες» σύμβουλοι του κ. Θεοδωράκη; Τύποι σαν τον Εμφιετζόγλου; Μα αυτοί και το σινάφι τους κυβερνάνε την Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις λεηλασίας που μας έφεραν στην σημερινή χρεοκοπία. Ξέχασε ο κ. Θεοδωράκης ότι ο κ. Εμφιετζόγλου ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της ληστείας του Χρηματιστηρίου το 1999-2000; Ξέχασε τα σκάνδαλα της Μηχανικής, τις δόλιες πτωχεύσεις, τις αρπαχτές από τα «μεγάλα έργα», κοκ; Με τέτοια υλικά και με τέτοιους ανθρώπους, με προφανή «Ανεξαρτησία, Εντιμότητα, Ικανότητα», φαντάζεται την Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας; Αν ναι, τότε ζήτω που καήκαμε. Αυτή δεν θα είναι Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, αλλά κυβέρνηση εθνικής πανωλεθρίας.
Όσο για το κρατικό ομόλογο, η πρόταση μας αφήνει άναυδους. Σε τι διαφέρει αυτή η πρόταση από τα κρατικά ομόλογα του Σημίτη που έβαλε εγγύηση ανελαστικά κρατικά έσοδα από μουσεία και μερίσματα; Αυτά δεν μας έφεραν στην κατάσταση που βρισκόμαστε; Αφήστε που για να γίνει κάτι τέτοιο θα υποχρεωθεί το ελληνικό κράτος να δώσει τα κοιτάσματα σε διεθνείς εταιρείες με αναγνωρισμένη πιστοληπτική ικανότητα από τους γνωστούς οίκους και μάλιστα με όρους αποδεχτούς από την διεθνή αγορά. Με άλλα λόγια, κλάψτε τα κοιτάσματα. Τέλος ποιος θα διαπραγματευθεί την κίνηση αυτού του κρατικού ομολόγου στις διεθνείς αγορές; Μα ποιος άλλος; Η ιδιωτική Τράπεζα της Ελλάδος, που ελέγχεται απόλυτα από την ΕΚΤ στην Φρανκφούρτη και τον ΟΔΔΗΧ που αποτελεί κράτος εν κράτει κατ’ απαίτηση του ευρωσυστήματος ώστε να μην αποκαλύπτονται οι χειραγωγήσεις στην αγορά τίτλων χρέους. Ο μόνος που θα μπορούσε να κερδίσει από ένα τέτοιο ομόλογο υπό καθεστώς ευρωσυστήματος είναι οι κερδοσκόποι και τα επενδυτικά κεφάλαια γύπες. Τέτοια πρόταση μόνο κάποιος σαν τον κ. Εμφιετζόγλου θα μπορούσε να σκεφτεί. Είναι όμως δυνατό να την αποδέχεται κάποιος σαν τον κ. Μ. Θεοδωράκη;
Η κατάσταση της χώρας μας και του λαού μας έχει φτάσει στο απροχώρητο, ενώ οι προοπτικές μας είναι πολύ χειρότερες απ’ ότι την εποχή της πρώτης ναζιστικής κατοχής. Ήδη έχει ξεκινήσει ο μηχανισμός ομοσπονδοποίησης της «Ευρώπης», με πρώτο θύμα την Ελλάδα η οποία θα χάσει την κρατική της υπόσταση προκειμένου να αφομοιωθεί από το νέο υπερεθνικό κρατικό μόρφωμα που γεννιέται σιγά-σιγά πάνω στα ερείπια των χωρών του νότου, αλλά και των λαών ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και εμείς τι κάνουμε; Των οικειών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν, όπως θα έλεγε κι ο Αίσωπος αν ζούσε σήμερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου