Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία Άρθρο 120 (παραγρ.4) του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδας (ακροτελεύτια διάταξη).
Είτε θα πετύχουμε και θα πάρουμε την πατρίδα μας πίσω, είτε θα χαθούμε για αιώνες στις πατρίδες των άλλων και των υπερκρατικών διεθνών οργανισμών, τις νέες αυτοκρατορίες.Εδώ που φθάσαμε, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα περισσότερο από τις αλυσίδες μας.
Όσο περνούν οι εβδομάδες η κατάστασή μας θα γίνεται όλο και πιο αντιληπτή.
Μέχρι την Εξέγερση
Δεν σας θέλει ο λαός ελικόπτερα και μπρος
''Σκλάβος είναι αυτός που ελπίζει ότι θα έρθουν να τον ελευθερώσουν''
Έζρα Πάουντ 1885 – 1972
Πέμπτη 23 Απριλίου 2009
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα του μέλλοντος
By Ricardo J. Caballero*
Ο επικεφαλής της Fed, κ. Ben Bernanke και ο υπ. Οικονομίας των ΗΠΑ κ. Timothy Geithner μας θύμισαν πρόσφατα την ανάγκη να ξεκινήσουμε, πλέον, να οραματιζόμαστε πως θα είναι το χρηματοοικονομικό σύστημα του μέλλοντος.
Πρόκειται για κάτι το εξαιρετικά σημαντικό όχι μόνο για το…ίδιο το μέλλον αλλά και γιατί με αυτόν τον τρόπο θα κατορθώσουμε να καθορίσουμε τις πολιτικές που θα πρέπει να ασκηθούν αλλά και το κατά πόσο κάποια από τα μέτρα που χρησιμοποιούνται τώρα θα πρέπει να εκλείψουν.
Υπάρχει μία φυσική αρχή στην οποία μπορούμε να στηριχθούμε και ως εκ τούτου η μετάβαση να είναι ομαλή: το χρηματοοικονομικό σύστημα του μέλλοντος θα πρέπει να στηρίζεται στις συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Σε αυτή τη συνεργασία το κράτος –φυσικά με ανταλλάγματα- θα αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος του ρίσκου, ενώ ο ιδιωτικός τομέας θα παράσχει τα απαραίτητα κεφάλαια.
Ο παραπάνω κανόνας είναι αντίθετος με την κοινή λογική των αγορών. Βάσει αυτής θα πρέπει να υπάρξει ενίσχυση της κεφαλαιουχικής βάσης των τραπεζών. Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, αυτής της τακτικής είναι ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός των «μικροοικονομικών» και μακροοικονομικών κινδύνων.
Για να το θέσουμε απλά. Αυτός που διαθέτει τα περισσότερα κεφάλαια (το δημόσιο) θα πρέπει να είναι ο «σωτήρας της τελευταίας στιγμής» και να λειτουργεί όπως μία ασφαλιστική εταιρεία που δρα όταν ο πελάτης της έχει ανάγκες. Παράλληλα, έχοντας την πείρα από την τρέχουσα κρίση, το κράτος θα μπορεί να θέσει κάποιους κανόνες αλλά και να επιβάλλει συγκεκριμένα επίπεδα προμήθειας, προκειμένου να διασφαλίσει το σύστημα.
Η παραπάνω λογική μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στην τρέχουσα κρίση.
* Ο αρθρογράφος είναι επικεφαλής του τμήματος Οικονομικών Επιστημών στο Massachusetts Institute of Technology (MIT).
http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/497806/ArticleFTgr.aspx
Σημ.axinosp:Η κοροϊδία και το φτύσιμο κατάμουτρα από τον κάτοχο της έδρας(Ford (!!)International chair of economics ) του ΜΙΤ . Δουλέψτε κορόιδα να σώσετε την Ford και τις Τράπεζες !!
Ο επικεφαλής της Fed, κ. Ben Bernanke και ο υπ. Οικονομίας των ΗΠΑ κ. Timothy Geithner μας θύμισαν πρόσφατα την ανάγκη να ξεκινήσουμε, πλέον, να οραματιζόμαστε πως θα είναι το χρηματοοικονομικό σύστημα του μέλλοντος.
Πρόκειται για κάτι το εξαιρετικά σημαντικό όχι μόνο για το…ίδιο το μέλλον αλλά και γιατί με αυτόν τον τρόπο θα κατορθώσουμε να καθορίσουμε τις πολιτικές που θα πρέπει να ασκηθούν αλλά και το κατά πόσο κάποια από τα μέτρα που χρησιμοποιούνται τώρα θα πρέπει να εκλείψουν.
Υπάρχει μία φυσική αρχή στην οποία μπορούμε να στηριχθούμε και ως εκ τούτου η μετάβαση να είναι ομαλή: το χρηματοοικονομικό σύστημα του μέλλοντος θα πρέπει να στηρίζεται στις συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Σε αυτή τη συνεργασία το κράτος –φυσικά με ανταλλάγματα- θα αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος του ρίσκου, ενώ ο ιδιωτικός τομέας θα παράσχει τα απαραίτητα κεφάλαια.
Ο παραπάνω κανόνας είναι αντίθετος με την κοινή λογική των αγορών. Βάσει αυτής θα πρέπει να υπάρξει ενίσχυση της κεφαλαιουχικής βάσης των τραπεζών. Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, αυτής της τακτικής είναι ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός των «μικροοικονομικών» και μακροοικονομικών κινδύνων.
Για να το θέσουμε απλά. Αυτός που διαθέτει τα περισσότερα κεφάλαια (το δημόσιο) θα πρέπει να είναι ο «σωτήρας της τελευταίας στιγμής» και να λειτουργεί όπως μία ασφαλιστική εταιρεία που δρα όταν ο πελάτης της έχει ανάγκες. Παράλληλα, έχοντας την πείρα από την τρέχουσα κρίση, το κράτος θα μπορεί να θέσει κάποιους κανόνες αλλά και να επιβάλλει συγκεκριμένα επίπεδα προμήθειας, προκειμένου να διασφαλίσει το σύστημα.
Η παραπάνω λογική μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στην τρέχουσα κρίση.
* Ο αρθρογράφος είναι επικεφαλής του τμήματος Οικονομικών Επιστημών στο Massachusetts Institute of Technology (MIT).
http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/497806/ArticleFTgr.aspx
Σημ.axinosp:Η κοροϊδία και το φτύσιμο κατάμουτρα από τον κάτοχο της έδρας(Ford (!!)International chair of economics ) του ΜΙΤ . Δουλέψτε κορόιδα να σώσετε την Ford και τις Τράπεζες !!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου