Έπειτα από 29 χρόνια όχι συνεχόμενα, στον ιδιωτικό κλάδο, εδώ κ 3 μήνες είμαι άνεργη. Το άκουγα στις ειδήσεις, το διάβαζα παντού...αλλά δεν το περίμενα ότι θα συμβεί κ αυτό σε μένα. Ίσως γιατί είχα δώσει την ψυχή μου στην δουλειά που ήμουν, ίσως γιατί θεωρούσα ότι επειδή δούλευα συνέχεια σαν ρομποτάκι δεν θα με απέλυαν, ίσως γιατί ποτέ δεν μίλησα, ποτέ δεν αρνήθηκα την οποιαδήποτε εργασία που μου είχαν αναθέσει, ίσως ...ίσως..
Και τώρα τί?
Διαβάζω για τα νέα παιδιά που δεν έχουν που να πάνε, που σκέφτονται να πάνε στο εξωτερικό. Ναι αυτοί μπορούν. Εγώ κ οι υπόλοιποι της ηλικίας μου, με δάνεια, με κάρτες, με υποχρεώσεις που μπορούμε να πάμε? Πουθενά..... Το μέλλον δεν ξέρω που ανήκει πλέον. Δεν ανήκει στους νέους, δεν ανήκει στους μεγάλους, δεν ανήκει σε κανένα πλέον. Εγω προσωπικά νοιώθω σαν να με έχουν ρίξει στον ωκεανό χωρίς κανένα εφόδιο. Ποιος θα πάρει εμένα σε αυτήν την ηλικία όταν ένα νέο παιδί ηλικίας 25 ετών δεν μπορεί να βρει? Και καλά να είσαι από κάποιο χωριό και μπορείς να σκεφτείς να γυρίσεις εκεί, αν δεν είσαι όμως?
Γιατί τους αφήσαμε να μας καταστρέψουμε Θεέ μου?
Tromaktiko
Σημ.axinosp:Μετά από 22 συνεχή χρόνια στην ίδια εταιρεία, απόλυσαν την γυναίκα μου τον Ιούλιο. Δούλευε με τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών σαν εξωτερικός συνεργάτης, που σημαίνει ότι δεν μπορεί να μπεί στο ταμείο ανεργίας, ούτε να πάρει μειωμένη σύνταξη λόγω ανήλικου παιδιού. Για καινούργια δουλειά δεν την παίρνει κανείς στα 47 της χρόνια.
Έχει τρεις επιλογές:
A) Να βγάλει, αν δικαιούται που δεν νομίζω, βιβλιάριο απορίας.
B)Να μπεί σε κάποιο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ, εαν δικαιούται που δεν νομίζω, σαν ελεύθερος επαγγελματίας
Γ) Τέλος να κλείσει την δραστηριότητα της και να γίνει νέα αγρότισα, αν θελήσει να παρατήσει την Αθήνα και εμένα(!!) και να πάει να ζήσει και να καλλιεργεί στην επαρχία αγροτικά προιόντα.
Έχοντας αυτές τις επιλογές το μόνο που σκέπτεσαι είναι, ότι δεν θα έρθει κανένας πούστης υποψήφιος κόμματος στην γειτονιά να μας μιλήσει, αυτός θα την πληρώσει!!
3 σχόλια:
Λυπάμαι πολύ Αχινέ.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να σου πω για να σου δώσω κουράγιο... Το να πω ότι η πλειοψηφία των ελλήνων που δουλεύουν ακόμα αυτή τη στιγμή, είναι σε αναμονή για το πότε θα συμβεί και σε αυτούς, είναι λίγο...
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια KnowDame
Αγαπητοί φίλοι έγω είμαιστο ΔΝΤ εδώ και 16 χρόνια,από τότε που αναγκάστηκα να πιάσω δουλειά σε μπάρ.
Οπως γνωρίζετε στον χώρο της νύχτας τα ένσημα(κατά συνέπεια και η περόθαλψη),τα επιδόματα ακόμα και αυτό το άθλιο ταμείο ανεργίας είναι ανέκδοτα.
Πάλεψα και παλεύω αλλά αυτή η κρίση είναι ευλογία,είναι μια τεράστια ευκαιρία να διεκδικήσουμε κάτι παραπάνω από μεροκάματο.
Πρέπει δυστυχώς να ξεβολευτούν όλοι ή έστω πολλοί για να ξυπνήσουμε. Την δική μου φωνή δεν την ακούγατε τόσα χρόνια αλλά δεν πειράζει ίσως έφταιγε η μουσική που ήταν δυνατά...
Πολύ μελό βγηκε στο τέλος αυτό με την φωνή το παίρνω πίσω:)
Δημοσίευση σχολίου