Η σιωνιστική αποστολή του Αντώνη Σαμαρά

Τι δουλειά έχει ο Σαμαράς στις ΗΠΑ; Απλή εθιμοτυπική επίσκεψη αρχηγού κράτους στην υπερδύναμη; Ή κάτι πολύ περισσότερο και πολύ χειρότερο; Ήδη ο φερόμενος ως Έλλην πρωθυπουργός κλείνει σχεδόν εβδομάδα παραμονής στις ΗΠΑ με συναντήσεις και επαφές που δίνουν την ταυτότητα και τον λόγο της επίσκεψής του. Ο Σαμαράς γνωρίζει ότι τα ψωμιά του στην Ελλάδα είναι λίγα. Το κόμμα του, όχι η ΝΔ, αλλά αυτό που έχει δημιουργηθεί από τους δυο εταίρους της συγκυβέρνησης μαζί με την ομάδα Βενιζέλου, πνέει τα λοίσθια.

Δεν είναι μόνο η κοινωνική οργή που σαν τσουνάμι απειλεί να σαρώσει το καθεστώς και τους εντολοδόχους των δανειστών. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι πλέον η ανάγκη επιστροφής σε εθνικό νόμισμα και μονομερούς διαγραφής του χρέους έχει κατακτήσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, χωρίς η συμμορία του ευρώ να είναι σε θέση να κάνει το οτιδήποτε. Γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι αδύνατο να συνεχιστεί αυτή η πορεία καταστροφής της χώρας και ξεπουλήματος σε συνθήκες τυπικών ελευθεριών. Γνωρίζει πολύ καλά ότι όσο υπάρχει έστω και η τυπική ελευθερία του λόγου, η τυπική ελευθερία της οργάνωσης, της συνάθροισης και της κινητοποίησης, δεν μπορεί να αναχαιτιστεί η μετατροπή της ογκούμενης κοινωνικής οργής σε παλλαϊκό ρεύμα ανατροπής του καθεστώτος.


Ποινικοποίηση της πολιτικής ζύμωσης


Κι έτσι η κυβέρνησή του έστησε την παράσταση σύλληψης της ΧΑ, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί για άλλοθι ποινικοποίησης της ελεύθερης πολιτικής ζύμωσης, ταυτίζοντας την εγκληματική δράση των νεοναζί με την «ακραία αντιπολίτευση» που ζητά την έξοδο από το ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Μας το είπε ο ίδιος ο κ. Σαμαράς
Σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον στο Peterson Institute for International Economics σε συνεργασία με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ο Αντώνης Σαμαράς είπε χαρακτηριστικά: «Συντρίβουμε τον εξτρεμισμό, έχουμε σαν κυβέρνηση την πολιτική βούληση, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής έχει οδηγηθεί στην φυλακή».


Ωστόσο, λίγο αργότερα, κατά τη διάρκεια απάντησης σε ερώτηση που του τέθηκε από το κοινό έστρεψε τα βέλη του προς την «ακραία αντιπολίτευση» (extreme opposition, όπως είπε) που μιλάει για έξοδο από τo NATO, το ευρώ και την ΕΕ, «κάτι που θα ήταν πολύ επιζήμιο για τη μεγάλη υπόθεση».


Ο κ. Σαμαράς δεν φημίζεται για την πολιτική του συγκρότηση, ούτε για την ευφράδεια σκέψης, οπότε ανάμεσα στους ομογάλακτούς του, στους οικείους του, ομολόγησε αυτό που έχει στο μυαλό του εξαρχής. Βέβαια, άλλο τι έχει στο μυαλό του και άλλο αν μπορεί να την σκαπουλάρει με κάτι τέτοιο. Σε κάθε περίπτωση ο κ. Σαμαράς βρίσκεται στις ΗΠΑ για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Να βρει στηρίγματα για τον ίδιο και για τα σχέδια φασιστικής εκτροπής που έχει στο μυαλό του.


Έτσι, για πρώτη φορά – αν δεν κάνω λάθος – Έλλην εν ενεργεία πρωθυπουργός βρέθηκε στην ισχυρότερη σιωνιστική οργάνωση του κόσμου, την American Jewish Committee (Αμερικανοεβραϊκή Επιτροπή) όπου μίλησε προσκαλεσμένος από τον διευθύνοντα της οργάνωσης, τον Ντέιβιντ Χάρις.


Ο κύριος αυτός που στους προοδευτικούς κύκλους των ΗΠΑ χαρακτηρίζεται ως mad dog (λυσσασμένο σκυλί) όχι μόνο για τις ακραίες σιωνιστικές απόψεις του, αλλά και για τις εξτρεμιστικές υπερσυντηρητικές του θέσεις, προσφωνώντας είπε ότι τον κ. Σαμαρά τον γνωρίζει πάνω από 25 χρόνια και τόνισε τον ρόλο κλειδί που έπαιξε στην αναβάθμιση των σχέσεων Ελλάδας-Ισραήλ. Νομίζω καλύτερη σύσταση για τις μακρόχρονες σχέσεις του Σαμαρά με τους πιο σκοτεινούς κύκλους του σιωνισμού δεν θα μπορούσε να υπάρξει.


Ποια είναι η American Jewish Comittee


Πριν πάμε να δούμε τι είπε ο Σαμαράς στους ομοϊδεάτες του και τι σημαίνει για την τύχη της Ελλάδας, ας μιλήσουμε λίγο γι’ αυτή καθαυτή την Επιτροπή. Η American Jewish Committee είναι μια από τις πιο σημαντικές, ίσως η σημαντικότερη, οργάνωση του σιωνισμού με σκοπό την προώθηση των γεωστρατηγικών επιδιώξεων του τόσο στις ΗΠΑ, όσο και παγκόσμια. Από το 1967 και έπειτα δεν υπάρχει πόλεμος στην Μέση Ανατολή, ή επέμβαση που προκλήθηκε από το Ισραήλ, που να μην υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της.


Σήμερα ο διευθυντής της συγκεκριμένης οργάνωσης, Ντέιβιντ Χάρις είναι από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές ενός πολέμου εναντίον του Ιράν και φυσικά της Συρίας. Μάλιστα διακαής πόθος του εν λόγω κυρίου είναι να δει το Ιράν να ισοπεδώνεται οικονομικά, κοινωνικά και στρατιωτικά.


Η συγκεκριμένη οργάνωση δαπανά τεράστια ποσά για την εξαγορά πολιτικής εύνοιας υπέρ του Ισραήλ και του σιωνισμού, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και παγκόσμια. Εξού και οι ιδιαίτερες σχέσεις με τον Σαμαρά, αλλά και πολλούς άλλους έλληνες πολιτικούς. Στις 10 Νοεμβρίου του 1975 η τριακοστή σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία την περίφημη Απόφαση 3379.


Η Απόφαση αυτή δίκαια «καθορίζει ότι ο σιωνισμός είναι μια μορφή ρατσισμού και φυλετικών διακρίσεων», με βάση τις συμβάσεις και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, αλλά και την πρακτική του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων που ισοδυναμεί με γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου. Δεν είναι τυχαίο πως ο γνωστός Κίσινγκερ χαρακτήρισε την απόφαση αυτή ως το «Περλ Χάρμπορ» του Ισραήλ.


Από τότε η American Jewish Committee πρωτοστάτησε στην αναθεώρηση αυτής της απόφασης του ΟΗΕ σπαταλώντας πολύ χρήμα και ασκώντας πολλών ειδών πιέσεις με τις πλάτες των ΗΠΑ. Το επιχείρημα της δεν είχε καμιά σχέση με την πραγματικότητα: ο σιωνισμός δήθεν είναι το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των εβραίων.


Τι είναι ο σιωνισμός;


Η αλήθεια είναι ότι ο σιωνισμός είναι μια από τις φυλετικές ιδεολογίες που ξεπήδησαν στα τέλη του 19ου αιώνα και η οποία υιοθετούσε τη βασική λογική του αντισημιτισμού. Δηλαδή αντιμετώπιζε τον εβραϊσμό όχι ως θρησκεία, αλλά ως φυλετική διάκριση του «περιούσιου λαού». Κι έτσι αποδεχόταν την βασική αρχή του αντισημιτισμού ότι οι εβραίοι δεν μπορεί να είναι της ίδιας εθνικής ταυτότητας με τους χριστιανούς ή άλλους πολίτες ενός κράτους με διαφορά μόνο στο θρήσκευμα.


Δεν μπορεί να είναι π.χ. Γάλλοι εβραϊκού θρησκεύματος, ούτε Γερμανοί εβραϊκού θρησκεύματος, κοκ. Κι επομένως κανένας εβραίος δεν μπορεί να αφομοιωθεί από το έθνος και το κράτος στο οποίο ζει. Συνεπώς οι εβραίοι – όπως ακριβώς πιστεύει κι ο αντισημιτισμός – είναι ξένα σώματα, διαφορετικής φυλετικής καταγωγής στις χώρες όπου κατοικούσαν και θα έπρεπε να εκδιωχθούν. Ο σιωνισμός ανέλαβε να τους βρει «εθνική εστία» για να μπορεί ο επίσημος αντισημιτισμός των κυβερνήσεων της Ευρώπης και των ΗΠΑ να ξεριζώσει κατά το δοκούν τους εβραίους και να τους ξεφορτωθεί.


Από κει και πέρα ο σιωνισμός προσπάθησε να συμμαχήσει με τα πιο αντισημιτικά καθεστώτα της Ευρώπης, όπως του Τσάρου και του Κάιζερ. Τελικά συμμάχησε με τους μεγάλους αποικιοκράτες με πρώτη την Βρετανία που τον χρησιμοποίησε ως δικαιολογία για την αποικιοποίηση της πρώην Οθωμανικής Μέσης Ανατολής. Με τους σιωνιστές στην Παλαιστίνη ο Βρετανός αποικιοκράτης εξασφάλιζε την ένταση με τους άραβες, έτσι ώστε να εμφανίζεται η αποικιακή αστυνόμευση του δεύτερου ως αναγκαία προκειμένου να αποφευχθεί ο εμφύλιος.


Μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο οι σιωνιστές άλλαξαν συμμαχίες και έγιναν όργανα του επεκτατισμού και της επικυριαρχίας των ΗΠΑ στην περιοχή. Το Ισραήλ είναι ένα τυπικό φυλετικά φονταμενταλιστικό κράτος, όπως το ναζιστικό και το κράτος της Νότιας Αφρικής την εποχή του απαρτχάιντ, του οποίου οι «εθνικές» διεκδικήσεις του βασίζονται σε βιβλικούς μύθους. Με επίσημη κρατική ιδεολογία τον σιωνισμό. Η ίδια η ύπαρξη του κράτους αυτού στηρίζεται στον πόλεμο και στη διαρκή προετοιμασία για πόλεμο, ή πολεμική ανάφλεξη σ’ ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο. Όσο υπάρχει το Ισραήλ στην περιοχή ο πόλεμος και η γενοκτονία θα είναι στην ημερήσια διάταξη.


Τελικά με τις πλάτες της ΕΣΣΔ του Γκόρμπι η σημαντική αυτή απόφαση για την καταπολέμηση του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων και της κρατικά υποστηριζόμενης γενοκτονίας ενός υπόδουλου λαού, αναθεωρήθηκε με την Απόφαση 46/86 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 16 Δεκεμβρίου 1991, η οποία είχε την πρωτοτυπία να αποτελείται από μια μόνη πρόταση: «Η Γενική Συνέλευση αποφασίζει να ανακαλέσει τον καθορισμό που περιέχεται στο ψήφισμα του 3379 της 10ης Νοεμβρίου 1975.» Κι έτσι η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζει ως κάτι συνηθισμένο και άνευ ιδιαίτερης σημασίας την ύπαρξη στην λωρίδα της Γάζας του μεγαλύτερου στρατοπέδου μαζικής εξόντωσης ενός και πλέον εκατομμυρίων αράβων της Παλαιστίνης. Και αντιμετωπίζει την βία του κατακτητή ισότιμα με την βία του υπόδουλου. Την βία της γενοκτονίας με την βία της απελπισίας. Εκεί φτάσαμε.


Στην υπηρεσία του Ισραήλ


Η American Jewish Committee έχει χρεωθεί την μεγάλη αυτή επιτυχία του σιωνισμού και σήμερα όποιος τολμήσει να ψελλίσει έστω κάτι για την γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα και αλλού, αντιμετωπίζει ένα μπαράζ πληρωμένων επιθέσεων με στόχο να χαρακτηριστεί ως βαμμένος αντισημίτης. Αξίζει επίσης να θυμηθούμε ότι ο κ. Σαμαράς την εποχή που είχε κορυφωθεί η εκστρατεία εναντίον της αντισιωνιστικής απόφασης του ΟΗΕ, προαλειφόταν για υπουργός εξωτερικών της ΝΔ. Τότε απ’ ότι φαίνεται απέκτησε στενές σχέσεις με τον επικεφαλής σήμερα του σιωνιστού οργανισμού American Jewish Committee, Ντέιβιντ Χάρις.


Το αποτέλεσμα; Όταν ο Σαμαράς τελικά έγινε υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη από τον Απρίλιο του 1990 έως τον Απρίλιο του 1992, φρόντισε να ψηφίσει η Ελλάδα στον ΟΗΕ υπέρ της ανάκλησης της συγκεκριμένης απόφασης. Ενώ το 1975 η Ελλάδα είχε απόσχει από την ψηφοφορία.


Βέβαια, είναι σίγουρο ότι δεν είναι μόνο αυτή η εκδούλευση στον σιωνισμό που έχει προσφέρει ο κ. Σαμαράς. Με το αζημίωτο; Για λόγους ιδεολογίας; Για λόγους άλλους ακόμη πιο σκοτεινούς; Μόνο η αδέκαστη ανακριτική έρευνα θα μας το δείξει, όταν ο λαός θέσει τέρμα στον σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας που διαπράττουν όλοι οι κυβερνητικοί εταίροι από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα.


Να πώς ο ίδιος ο Σαμαράς διατυπώνει τον ρόλο στην υπηρεσία του σιωνισμού και του Ισραήλ: «Όμως, η Ελλάδα έχει επίσης μακραίωνη και σήμερα πολύ ισχυρή σχέση με το Ισραήλ. Οι πολιτιστικοί δεσμοί μας πάνε πίσω χιλιετίες. Οι σύγχρονες πολιτικές σχέσεις μας δεν ήταν πάντα καλές. Αν και τώρα είναι καλύτερες από ποτέ. Και έχουν ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουν ώστε να γίνουν βαθύτερες, καλύτερες, εξελισσόμενες σε μια πραγματική και διαρκή στρατηγική σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και το Ισραήλ. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90 η Ελλάδα δεν είχε καν αναγνωρίσει το Ισραήλ! Είμαι περήφανος που ήμουν ο Υπουργός Εξωτερικών, που διόρθωσε αυτόν τον αναχρονισμό και de lege αναγνώρισε το Ισραήλ. Αυτή είναι μια από τις πιο περήφανες υπογραφές μου.»


Ο Σαμαράς με την τοποθέτηση αυτή υιοθετεί πλήρως την σιωνιστική λογική και ανάγει τις σχέσεις ανάμεσα στο Ισραήλ και την Ελλάδα, όχι στις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου, αλλά σε πολιτιστικούς δεσμούς χιλιετιών. Κι εδώ αναρωτιέται κανείς. Τι σόι δεσμούς και μάλιστα πολιτιστικούς έχει ο ελληνισμός με το Ισραήλ; Μόνο ότι προκύπτει από την Βίβλο. Αναζητά λοιπόν ο Σαμαράς θρησκευτικούς δεσμούς με τον σιωνισμό του Ισραήλ. Αυτούς ανακαλύπτει ως κοινή βάση των σχέσεων με την Ελλάδα.


Ο Σαμαράς οπαδός της νέας Σιών


Κι αν δεν ανατριχιάσατε ακόμη, θα σας πω κι αυτό. Στις ΗΠΑ υπάρχει μια διαρκής συμμαχία ανάμεσα στους χριστιανούς σιωνιστές – που χαρακτηριστικός εκπρόσωπός τους ήταν ο πρόεδρος Μπους – και τους εβραίους σιωνιστές, οι οποίοι συμφωνούν στην αποκατάσταση της βιβλικής σιών αφού εκδιωχθούν με την βία οι άπιστοι από τους ιερούς τόπους. Να γιατί ο Μπους είδε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας το 2001 σαν μια νέα σταυροφορία κατά του Ισλάμ. Κι επομένως για τους οπαδούς της σιών – χριστιανούς και εβραίους – το Ισραήλ αποτελεί ότι το ιερό βασίλειο της Ιερουσαλήμ την εποχή των πρώτων σταυροφόρων καταμεσής στους άραβες. Μέσα από αυτή την θρησκευτική και ρατσιστική παράκρουση βλέπει κι ο Σαμαράς τις σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ.


Αν λοιπόν η Ελλάδα – πάντα κατά τον σιωνιστή Σαμαρά – έχει προαιώνιους και μάλιστα «πολιτιστικούς» (διάβαζε, θρησκευτικούς) δεσμούς με το Ισραήλ, τότε τι σόι στρατηγική συμμαχία μπορούν να έχουν; Την εξυπηρέτηση του επεκτατισμού και των πολέμων του Ισραήλ. Κι επομένως – πάντα κατά τον σιωνιστή Σαμαρά – η Ελλάδα πρέπει να γίνει στρατηγική εφεδρεία του διαρκούς πολέμου που έχει κηρύξει ο σιωνισμός του Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή.


Αν μάλιστα θυμηθούμε το ενδιαφέρον που είχε εκδηλώσει πριν ένα χρόνο το υπουργείο άμυνας του Ισραήλ για την ενοικίαση νησιών της Ελλάδας για στρατιωτικούς σκοπούς, κυρίως για την ανάπτυξη της επιχειρησιακής ικανότητας για αεροπορική και ναυτική συνεργασία, τότε μπορούμε να φανταστούμε που μας σπρώχνει ο Σαμαράς και οι ομογάλακτοί του. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι πρώτη φορά πρωθυπουργός της χώρας τόσο ανοιχτά συμπαρατάσσει την Ελλάδα με το Ισραήλ και μάλιστα με όρους σιωνισμού.


Προδίδοντας την πάγια επίσημη θέση της Ελλάδας


Η Ελλάδα από το 1948 μέχρι την έλευση του σιωνιστή Σαμαρά στην εγκληματική από πολλές απόψεις κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν δέχτηκε να αναγνωρίσει επίσημα το Ισραήλ για δυο βασικά λόγους: Αφενός, γιατί είναι παρά φύση κράτος μιας και είναι προϊόν πολεμικής αυθαιρεσίας παραβιάζοντας όλες τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ. Αφετέρου, γιατί όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις θέλησαν να διατηρήσουν τις καλές παραδοσιακές σχέσεις με τους άραβες, χωρίς να παρασυρθούν στη δύνη της πολεμικής αναμέτρησης που είχε ξεκινήσει το Ισραήλ με τις πλάτες των ΗΠΑ.


Είναι εντυπωσιακό να σκεφτεί κανείς πόσες και πόσες άκρως συντηρητικές κυβερνήσεις της Ελλάδας αντιστάθηκαν στις πιέσεις των ΗΠΑ πρωτίστως να αναγνωρίσουν το Ισραήλ, γνωρίζοντας τι θα τους στοίχιζε. Κι έρχεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τον σιωνιστή Σαμαρά και ενταφιάζει μια κι έξω την πολιτική απέναντι στο Ισραήλ που βασιζόταν – έστω τυπικά – στις αποφάσεις της διεθνούς κοινότητας και τις αρχές της καλής γειτονίας.


Κι επειδή ο κύριος αυτός που μας φόρτωσαν για πρωθυπουργό δεν έχει τσίπα ντροπής, μας λέει κι από πάνω ότι είναι περήφανος για την υπογραφή του. Είναι περήφανος που παραβίασε και παραβιάζει σε βαθμό κακουργήματος τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και την καλή γειτονία με τα αραβικά έθνη, μόνο και μόνο για να συνάψει στρατηγική συμμαχία με τον σιωνισμό στον πόλεμο που έχει κηρύξει στην περιοχή.


Αν μετά απ’ αυτό δείτε να φυτρώνουν στην ηπειρωτική Ελλάδα αποθήκες ή μεταποιητικοί σταθμοί πυρηνικών και τοξικών αποβλήτων από το Ισραήλ, όπως και στρατιωτικές βάσεις ή άλλες εγκαταστάσεις, μην παραξενευτείτε. Είναι οι προαιώνιοι «πολιτιστικοί» δεσμοί της Ελλάδας με το Ισραήλ.

Αυτό εξηγεί και την τόσο ένθερμη υποδοχή από την κυβέρνηση του νέου πολεμικού τυχοδιωκτισμού του σιωνιστικού λόμπι εναντίον της Συρίας και όχι μόνο. Περιττό να πούμε ότι η American Jewish Committee είναι από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του πολέμου εναντίον της Συρίας, σαν ένα ακόμη βήμα που θα φέρει πιο κοντά και την εξόντωση του Ιράν. Τώρα αν βρεθούν έλληνες πιλότοι να δοκιμάζουν με τη ζωή τους την αεράμυνα της Συρίας και πάλι να μην εκπλαγείτε. Μια κυβέρνηση όπου ο επικεφαλής της εμφορείται από τόσο αντιδραστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις σαν του σιωνισμού, είναι ικανή για τα χειρότερα.


Άλλωστε είναι η ίδια κυβέρνηση που έχει εκχωρήσει την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας στους δανειστές και ποτίζει το ευρώ με το αίμα του ελληνικού λαού. Κι επομένως είναι ικανή για τα χειρότερα. Για τους μεγαλύτερους εφιάλτες μας. Εκτός κι αν προλάβουμε και την ανατρέψουμε πριν προλάβει ο Σαμαράς να ολοκληρώσει τη σιωνιστική του αποστολή.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 6/10/2013 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ