Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Ο Σκεπτόμενος του August Rodin
Ειλικρινά πιστεύω πως ο κ. Απ. Κακλαμάνης πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του τυχερό για τη δυσάρεστη εμπειρία της Πρωτομαγιάς. Tου δόθηκε η μοναδική ευκαιρία να διαπιστώσει την οργή των πολιτών από πρώτο χέρι και να αναλογιστεί τις ευθύνες του κόμματός του και του ίδιου. Ασφαλώς οι θαμώνες της Κοραή, εκείνης της ημέρας και ώρας μάλιστα, δεν αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα αλλά νομίζω πως σε λίγο καιρό η οργή των πολλών δεν θα είναι μικρότερη ούτε θα είναι τόσο ελεγχόμενη όσο αυτή των πολιτών που βρέθηκαν στο δρόμο του τ. προέδρου της Βουλής.
Ο κ. Κακλαμάνης δεν είναι από τους κακούς του ΠΑΣΟΚ. Το όνομά του δεν ακούστηκε σε κανένα σκάνδαλο, κατά καιρούς είχε αντιαμερικανικές εκρήξεις-εμένα μου φαινόντουσαν λιγάκι ελεγχόμενες-είναι ιστορικό στέλεχος με δημοκρατικούς αγώνες ως νέος και με αγωνιστική κάποτε παρουσία στη Βουλή από το ΄74, προέρχεται από φτωχή οικογένεια και ανέβηκε με την αξία του. Μάλιστα στην κρίσιμη μάχη των ταυτοτήτων, όταν το πολύ ΠΑΣΟΚ έκανε την πάπια, ο κ.Κακλαμάνης αγανακτισμένος από το θράσος των δεσποτάδων έσπασε την Ομερτά και –αφού πρώτα δήλωσε πιστός-είπε ασυνήθιστα πράγματα που θα μείωναν τον θαυμασμό του κ.Τσίπρα για το κοινωνικό και το ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας:
«Θυμάστε τι συνέβη στον εμφύλιο πόλεμο σ’ αυτό τον τόπο. Ποιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ήταν το πιο έξαλλο και το πιο φανατικό και παρακολουθήσατε πρόσφατα μέχρι της δικτατορίας το ρόλο αντιστοίχου τμήματος μέσα στην ελλαδική Εκκλησία“, είπε καταγγέλλοντας “εκβιασμούς” έναντι της πολιτείας αλλά και εντός της Ιεραρχίας. “Μιλούν για πατρίδα άνθρωποι που δεν πολέμησαν, ούτε πρόκειται να πολεμήσουν για πατρίδα, για θρησκεία άνθρωποι που καπηλεύονται τη θρησκεία και την πίστη, για οικογένεια άνθρωποι οι οποίοι δεν θέλησαν και ούτε πρόκειται να θελήσουν να κάνουν οικογένεια“, τόνισε ο κ. Κακλαμάνης για να καταλήξει αποκαλύπτοντας γιατί είναι περιορισμένη η αντίδραση: “Ξέρετε πόσοι ιεράρχες σήμερα έχουν διάφορες αμαρτίες, διαχειριστικές, προσωπικές και η εισαγγελική αρχή ουδέποτε θέλησε, ουδέποτε τόλμησε να βάλει τον δάκτυλο επί τον τύπον τον ήλων και να βάλει και την καρφίτσα εκεί που υπάρχει το πύον“.
Ασφαλώς οι μικροεκρήξεις του κ. Κακλαμάνη δεν αναιρούν το κεντρώο, συντηρητικό, άχρωμο πια, προφίλ του και την κλασσική πορεία ενσωμάτωσης στο σύστημα ενός κάποτε αγνού δημοκράτη νέου που ξεκίνησε από τη φτωχή Λευκάδα, φοίτησε σε νυκτερινό σχολείο και ήλθε στην πρωτεύουσα για να φτιάξει τη ζωή του και τα κατάφερε.
Ειλικρινά πιστεύω πως ο κ. Κακλαμάνης υπήρξε πολλά σκαλιά καλύτερος από τον μέσο Νεοέλληνα που αν είχε τη δική του εξέλιξη θα οργίαζε σε κομπίνες και εξουσιαστικές παλιανθρωπιές. Είχε όμως την ευκαιρία να συνεισφέρει στο γενικό καλό πολύ περισσότερα και δεν το έκανε. Είναι η επιβεβαίωση του ρητού: «Αρχή άνδρα δείκνυσι» και νομίζω πως ο κάποτε πολλά υποσχόμενος κ. Κακλαμάνης κατέληξε να είναι ένας συντηρητικός σοβαροφανής αστός, χωρίς όραμα, ενθουσιασμό και διάθεση προσφοράς για τον τόπο. Θα μπορούσε να είναι από την εποχή του κ. Σημίτη ή και του Ανδρέα πόλος αντίστασης στην αφόρητα συντηρητική στροφή του ΠΑΣΟΚ, αλλά έγινε απλά ένας κουρασμένος απόμαχος της πολιτικής που καθυστέρησε να συνταξιοδοτηθεί. Αυτό ήταν το μέγεθός του, ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος. Πολλοί πολιτικοί της Αριστεράς υπέστησαν βαρύτερες μεταλλάξεις. Διακρίνω στο βλέμμα του όμως κάποια σπίθα της νιότης του και πιστεύω πως ο ημίωρος διαλογισμός στο WC θα τον έχει κάνει σοφότερο. Άλλωστε αυτή η σύντομη μοναξιά θα τον προετοίμασε ήδη για τα σκληρά χρόνια της αποστρατείας που έρχονται, τότε που ανακαλύπτουν οι περισσότεροι πως στον ανήθικο κόσμο που έχει κτιστεί, και με τη δική τους συμμετοχή, οι φίλοι και οι αυλικοί-συχνά και οι συγγενείς-κάνουν πως δεν σε ξέρουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου