ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΥΣ Ή ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΚΤΙΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΙΣ 5 ΜΑΗ.
Και όταν λέμε όπλα δεν εννοούμε βέβαια αυτόματα και ρουκέτες ή χειροβομβίδες και καραμπίνες.
Δεν είμαστε (ακόμη;) σε τέτοιο πόλεμο.
Αλλά μιλάμε για στοιχειώδη όπλα άμυνας που είναι απαραίτητα αν δεν θέλεις να λιποθυμήσεις από τα χημικά τους, να σπάσεις το κεφάλι σου από τα γλομπς τους, να αποφύγεις χουντικές συλήψεις και να σώσεις την αξιοπρέπεια σου.
Κι αν θέλεις να πάψεις να τρέχεις άοπλος και πανικόβλητος μέσα σε πανικόβλητες τρομοκρατημένες ανθρώπινες αγέλες που κυνηγιούνται αδιάκριτα από αστυνομικούς στρατούς και ψεκάζονται με χημικά σαν τις κατσαρίδες.
Όταν λοιπόν μιλάμε για όπλα μιλάμε για αντισφυξιογόνες μάσκες που σε σώζουν από τα ασφυξιογόνα τους, κράνη που σε σώζουν από τις ροπαλιές τους, παλούκια με σημαίες στην άκρη που σε γλιτώνουν από τις συλλήψεις τους.
Και όσο περισσότεροι κατέβουμε με τέτοια όπλα τόσο το έργο της καταστολής, του εκφοβισμού και της τρομοκράτησης θα είναι για αυτούς εφιαλτικό.
Η 15 Δεκέμβρη θα είναι αναμφίβολα μια μέρα που οι δρόμοι της Aθήνας θα βουλιάξουν από εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές.
Έιναι μια μέρα που η εξουσία σε όλα τα κλιμάκια της έχει φοβηθεί και καταστρώνει σχέδια διαχείρισης της λαϊκής οργής.
Μια μέρα που το σύνολο της αστυνομίας θα είναι στο πόδι ντοπαρισμένο να αντιμετωπίσει τα χειρότερα.
Μια μέρα που το παρακράτος θα ψάξει με λύσσα για ευκαιρίες και αφορμές να δράσει για τα συμφέροντα των αφεντικών του.
Μια μέρα που μπορεί να αποτολμήσουν ξανά να εγκλωβίσουν κόσμο σε κτίρια του κέντρου με την ελπίδα ή το σχέδιο να τον ξανακάψει.
Μια μέρα που κρίνονται περισσότερα ακόμη και από την 5 Μάη.
Μια τέτοια μέρα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και αποφασισμένοι για όλα.
Προετοιμασμένοι και αποφασισμένοι να πολεμήσουμε.
Είδαμε στις 20 Μάη πώς αντιμετωπίζει η εξουσία τις μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Ο Γιωργάκης έδωσε συγχαρητήρια και την επομενη μέρα όλα γύρισαν στους καταθλιπτικούς ρυθμούς τους.
Η σημασία όμως της 15 Δεκεμβρη βρίσκεται στο κατα πόσο η επόμενη μέρα της θα φέρει την διαφορά σε σχέση με τις άλλες που προηγήθηκαν.
Τόση διαφορά όση για να πούμε:”τίποτε πια δεν είναι όπως παλιά,τίποτα δεν θα μείνει το ίδιο” όπως λέγαμε τις μέρες του Δεκέμβρη του 2008.
Γι’αυτό τούτη την φορά μην είσαι άοπλος στα χημικά τους.
Τούτη την φορά μην αφήσεις το κεφάλι σου έκθετο στην λύσσα των ανάποδων γκλομπς τους.
Τούτη την φορά μην τρέξεις πανικόβλητος όταν τους δεις να ορμάνε.
Τούτη φορά μην τους φοβηθείς.
Γι’αυτό σου λέω:”ΜΗΝ ΚΑΤΕΒΕΙΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΑ ΟΠΩΣ ΕΓΩ”
ΥΓ:
Αυτό είναι το πρώτο κείμενο μου για τα γεγονότα της 15 Δεκέμβρη.
Στις επόμενες ώρες και μέρες και μέχρι τις 15 θα ακολουθήσει ένα μπαράζ νέων κειμένων που θα σχετίζονται με την επερχομενη εξέγερση της 15 Δεκέμβρη.
Αναφέρω ενδεικτικά κάποιους τίτλους τους χωρίς να εξαντλούνται τα κείμενα σε αυτούς:
1) 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ας κατέβουμε με την εξεγερμένη αξιοπρέπεια των ανέργων”
2)Από την πέμπτη μερα του Μάη στην δεκατηπέμπτη μέρα του Δεκέμβρη
3)ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ(συμπληρωματικές ή ανταγωστικές έννοιες στην εποχή μας;)
4)Από τις 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ στις 15
5)Μα που είναι οι αναρχικοί;(σκέψεις για τους νέους ΔΕΚΕΜΒΡΗΔΕΣ)
{σημείωση:αυτό το κείμενο θα είναι το πιο μεγάλο και θα κοιτά όλη την διαδρομή του αναρχικού χώρου από το 1995 ως τώρα, την σημερινή εμβέλεια και ευθύνες του και εκτός αυτών θα δίνει την δική του απάντηση στο ζήτημα του ένοπλου. Θα είναι αφιερωμένο στον Μιχάλη, τον Γιώργο και τον Δαμιανό τρία νέα σπάνια παιδιά που έχουν επικυρηχτεί από την εξουσία από περσι και έχουν βαφτιστεί απο αυτήν τρομοκράτες.}
Δεν είναι μυστικό ότι κινητοποιούμαι και εμπνέομαι να γράφω όταν υπάρχουν μεγάλα ιστορικά γεγονότα ή η προσμονή τέτοιων γεγονότων.Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα κείμενα μου έχουν δημοσιευτεί τον Μάη έναν μήνα που έγιναν μεγάλα γεγονότα και κρίθηκαν πολλά για αρκετό καιρό. Δεν είναι ότι σε απουσία μεγάλων γεγονότων δεν έχω πράγματα να γράψω αλλά κυρίως συμβαίνει ότι τότε γίνομαι πολύ περισσότερο τεμπέλης στην γραφή!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΣΎΝΟΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου