Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος Κύριε Ροΐδη,
Η διαβόητη «Αλληλεγγύη» του Χουντόδουλου, που χρωστά εκατομμύρια στο δημόσιο, μετονομάστηκε σε «Αποστολή» και συγχωρέθηκε. Το υπουργείο Δια Βίου σοσιαλιστικών Εξοπλισμών της παραχώρησε αποθήκη χιλίων τ.μέτρων στο Στρατόπεδο Καποτά στο Μενίδι. Η «Αποστολή» συνεχίζει τη λαμπρή εκκλησιαστική παράδοση να κάνει «φιλανθρωπίες» με ξένα κόλλυβα. Η Εκκλησία αντί να επιστρέψει τα κλεμμένα, αντί να φορολογηθεί δίκαια, ιδιαίτερα σήμερα στις τραγικές για την Οικονομία στιγμές, αντί να παραχωρήσει ακόμη και το χρυσάφι που έχει συσσωρεύσει στα καταστήματά της, βουτάει κι άλλα περιουσιακά στοιχεία για να συνεχίσει τη φιλανθρωπία των σάπιων κοτόπουλων, την ελεημοσύνη με τις γούνες και τις καλοσύνες με τα εσώρουχα στρινγκ.
Ακόμη και στο θεοκρατικό Βυζάντιο και στην τσαρική Ρωσία, η Εκκλησία αναγκάστηκε κάμποσες φορές να λιώσει τα χρυσά ιερά της σκεύη και τις καμπάνες της για το καλό του κράτους. Σήμερα παρακολουθούμε μια φαρσοκωμωδία. Η χρεωκοπημένη Πολιτεία χαρίζει Γη και χρήμα στη ζάπλουτη Εκκλησία ΑΕ, για να εκμεταλλευθεί τον ανθρώπινο πόνο και να παραστήσει τη φιλάνθρωπη. Και όλα αυτά κάτω από την εκκωφαντική σιωπή της πολυδιασπασμένης Αριστεράς.
Στη συγκεκριμένη χειρονομία σμίγουν δυο μεγάλα σκάνδαλα. Αυτό των παρανοϊκών υπερεξοπλισμών με τους οποίους η Ελλάδα χρηματοδοτεί τη Δύση (πλουτίζοντας παράλληλα κάποιους μεσάζοντες και κάποιους ατιμώρητους πολιτικούς που κατοικούν υπό τη σκιά της Ακροπόλεως)(Σημ.axinosp:Για σένα λέει ρε μαλάκα, Τσοχατζόπουλε) και αυτό της αφορολόγητης κρατικής (αλλά ιδιωτικής στη διαχείριση των κερδών της) Εκκλησίας ΑΕ. Ο Στρατός και η Εκκλησία, έξω και πέρα από κάθε ευαγγελική διδασκαλία συνεργάζονται λες και βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή που η χώρα στέναζε κάτω από το ζυγό της Ανατολικής ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Φαίνεται σαν το κράτος να εκχωρεί επίσημα στην Εκκλησία έναν άθλιο κοινωνικό ρόλο. Αυτόν της «φιλανθρωπίας» των συσσιτίων και της ελεημοσύνης. Οι άνθρωποι όμως δεν γεννήθηκαν να είναι ζητιάνοι στα σκαλιά του ναού. Χρειάζονται πολιτικές λύσεις από το Κράτος, σοβαρή κρατική κοινωνική πολιτική, εργασία, περίθαλψη, στέγη, αξιοπρέπεια. Υπάρχει εκλεγμένη δημοτική αρχή στο διευρυμένο δήμο Αχαρνών, εκεί ανήκει δικαιωματικά η διαχείριση του πρώην στρατοπέδου, εκεί μπορεί να γίνει πάρκο, χώρος φιλοξενίας προσφύγων, ή ότι άλλο χρειαστεί. Υπάρχουν οι διαφανείς θεσμοί της δημοκρατικής Πολιτείας, είναι αίσχος να ανατίθεται σε έναν ιστορικά βαρυμμένο θεσμό που ισχυρίζεται πως έπεσε από τον ουρανό, ο μηχανισμός της εκμετάλλευσης των ζητιάνων των άστεγων και των εξαθλιωμένων. Το Κράτος δηλώνει αδυναμία εκπλήρωσης των ανθρωπιστικών υποχρεώσεών του και τις ξεφορτώνεται στη σκοτεινή και ανεξέλεγκτη επαγγελματική τάξη των Μάγων, την μόνη κατηγορία υπαλλήλων μαζί με τους αστυνομικούς-στρατιωτικούς που δεν απειλήθηκε με απολύσεις.
Συμπτωματικά στο γειτονικό Ίλιο ένα φτωχό κοριτσάκι γνώρισε μέσα στο ναό την ιερατική φιλανθρωπία. Δεν ακούστηκε γι’ αυτό καμία συγνώμη, καμία οικονομική αποζημίωση και κανένα ενδιαφέρον από την Εκκλησία. Επιπρόσθετα η Σύνοδος και ο αρμόδιος μητροπολίτης δεν ανακοίνωσαν κάποια διαδικασία σε βάρος του ιερουργού τους που καταδικάστηκε από τη Δικαιοσύνη σε πολύχρονη κάθειρξη. Να υποθέσουμε πως θα εφημερεύει στο εξής στον Κορυδαλλό μαζί με τον πανοσιολογιότατο Γιοσάκη και άλλους ομοειδείς κληρικούς ή πως θα εκτίσει την ποινή του κατ’ οίκον όπως ο Ορφανοτρόφος πρωτοπρεσβύτερος Π. Παπουτσάκης, διατηρώντας (όπως και αυτοί) την ιερατική του ιδιότητα, αφού η εκκλησιαστική Δικαιοσύνη αρνείται, σχεδόν συστηματικά, να επιληφθεί αυτών των περιπτώσεων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου