Στηρίζω όπως μπορώ αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες στις πλατείες της χώρας και παροτρύνω όποιον ξέρω να κάνει το ίδιο. Πουθενά αλλού δε βλέπω φως, και δε νομίζω ότι υπάρχει άλλος τρόπος να ανατραπεί η προδιαγεγραμμένη άλωση της χώρας από τη διεθνή και τη ντόπια μαφία.
Θεωρώ όσους διαγιγνώσκουν εθνικιστικά χαρακτηριστικά από αστόχαστους έως συκοφάντες. Είναι κοινός τόπος ότι συνβαίνουν πρωτοφανείς παρεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας, ότι ο πλούτος όλων εκποιείται, ότι έχει καταλυθεί το πολίτευμα. Αυτά αφορούν ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Τους οργανωμένους μαχαιροβγάλτες που κραδαίνουν την ελληνική σημαία θα τους ήθελα εκτός νόμου, όχι απλά εκτός πλατείας. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτοί που δίνουν τον τόνο.
Διαφωνώ και με την εξ αριστερών κριτική περί απολίτικης εκτόνωσης. Το πλήθος των ανθρώπων που συμμετέχει, συμφωνεί σε ένα τουλάχιστον δεδομένο, στο ότι το σύστημα εκπροσώπησης από άκρη σ' άκρη 'εχει καταλήξει να μην εκπροσωπεί παρά μόνο τα συμφέροντα και τα κεκτημένα κάποιων οργανωμένων ομάδων, είτε πρόκειται για την κομματική νομενκλατούρα και τους διαπλεκόμενους, είτε για την τάξη των υψηλόβαθμων συνδικαλιστών. Αν αυτό δεν είναι πολιτικό, μήπως είναι πολιτικό το να στηρίζεις με τη "συνειδητή" ψήφο σου τα προϊόντα της εργασίας των επικοινωνιολόγων; Ή μήπως είναι πολιτικό το να ζητάς από αυτό το πλήθος να είναι ο από μηχανής θεός που διατυπώνοντας δέκα αιτήματα θα αναπληρώσει τα κενά 35 χρόνων και θα πάρει τους πάντες μαζί του;
Ένα πράγμα που εκτελέστηκε στην πλατεία Συντάγματος και σε κάθε πλατεία είναι ο άμβωνας ο ίδιος. Κανείς πολιτικός, διανοούμενος, δημοσιογράφος, καλλιτέχνης, προσωπικότητα εν γένει δεν μπορεί να διαχωρίσει τη θέση του και να κάνει ανάλυση ή κατήχηση από άμβωνος. Χειροκροτήματα τέλος - τώρα φάσκελα. Και δράση βήμα - βήμα. Όσοι πιστοί, στην πλατεία με το λιθαράκι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου