Η κοινή...

.. λογική είναι σήµερα «είδος» που απειλείται µε εξαφάνιση. Σαν να µην αξίζει τίποτα, σαν να µην υπήρξε ποτέ, σαν να µην έχει πια το δικαίωµα ένας απλός άνθρωπος να αντικρύζει την «πραγµατική» πραγµα τικότητα που βλέπουν τα µάτια του, αλλά µονάχα την εικονική πραγµατικότητα που του υπαγορεύουν αυ τοί που θα µπορούσαν να χάσουν τα πάντα αν ποτέ θριάµβευε η κοινή λογική.

Οι εχθροί...
... της κοινής λογικής έχουν στήσει εδώ και µερικές εβδοµάδες στις ΗΠΑ ένα θέατρο του παραλόγου.

Ανακρίνουν ανθρώπους των επενδυτικών τραπεζών του είδους της Goldman Sachs, τις οποίες «υποψι άζονται» για στηµένα παιχνίδια µε τα χρέη των χωρών. Ενας του σιναφιού τους, όµως, ο Ερικ Κολσίνσκι, απάντησε τις προάλλες αποστοµωτικά στην αρµόδια επιτροπή της Γερουσίας: «Τα κίνητρα στην αγορά ευνοούσαν και εξακολουθούν να ευνοούν περισσότερο τα βραχυπρόθεσµα κέρδη παρά τις αξιόπιστες τοποθετήσεις». Σαν να µην ήξεραν πως δεν υπάρχει τίποτα διαφανές και έντιµο σε αυτό το σύστηµα, οι κυβερνήσεις που συναλλάχθηκαν µαζί του παριστάνουν τώρα τις µωρές παρθένες. Η αλήθεια είναι πως ούτε αυτοί οι τρα πεζίτες τα έχουν µε τους πολιτικούς ούτε οι πολιτικοί µαζί τους. Υπάρχουν πολλοί τρόποι µε τους οποίους µια κυβέρνηση µπορεί να αντιµετωπίσει το χρέος µιας χώρας χωρίς αυτοί που θα πληγούν περισσότερο να είναι οι πιο φτωχοί. Οµως, αυτοί οι τρόποι δεν ενδιαφέρουν τους τραπεζίτες.

Εναν πόλεµο...
... κατά της κοινής λογικής σε όλα τα µέτωπα βλέπει ο αρθρογράφος Σερζ Σαρµπονό. «Μας λένε, δεν έχετε πια τα µέσα για να ζήσετε καλά», γράφει. «Το κράτος πρόνοιας δεν έχει άλλα να δώσει. Ή θα πληρώσετε εσείς που το χρησιµοποιείτε ή θα βουλιάξετε. Γιατί οι κυβερνήσεις µας δεν έχουν πια τα µέσα; Επειδή παρέχουν πάρα πολλές υπηρεσίες ή επειδή δεν µπορούν πια να µαζέψουν φόρους και να διανείµουν τον πλούτο; Οι κυβερνήσεις µας δεν έχουν πια τα µέσα, επειδή συναίνεσαν στη συµπαιγνία των παγκόσµιων τραπεζών. Οι κυβερνήσεις µας δεν έχουν πια τα µέσα επειδή προσέφεραν τις χώρες τους σε ασηµένιο πιάτο στα αρπακτικά της οικονοµίας. Οι κυβερνήσεις µας δεν έχουν πια τα µέσα επειδή κλεί νουν τα µάτια µπροστά στους φορολογικούς παραδείσους. Οι κυβερνήσεις µας δεν έχουν πια τα µέσα, όχι επειδή ξοδεύουν πολλά, αλλά επειδή µαζεύουν φόρους µόνο από εκείνους που έχουν λίγα. Λεφτά υπάρχουν. Οµως είναι επαίσχυντα συγκεντρωµένα σε λίγους, που δεν σκοπεύουν να τα µοιραστούν µε κανέναν. Αν θα έπρεπε κάπου να στείλουµε στρατό, δεν είναι στο Αφγανιστάν, αλλά στους φορολογικούς παραδείσους για να ανοίξουν τους τραπεζικούς λογαριασµούς τους».

Η λογική...
... όσο είναι πιο κοινή τόσο πιο κοντά φτάνει στην αλήθεια. Σε αυτή την κρίση, αυτοί που έχουν λί γα πληρώνουν πολλά, επειδή εκείνοι που έχουν πολλά δεν πληρώνουν τίποτα. Πάντα, κάθε κρίση είναι για τους πολλούς συµφορά και για τους λί γους ευκαιρία.
Τα Νέα