Αλληλεγγύη

Η Ελλάδα κατάφερε να δανειστεί περισσότερα από 120 δισεκατομμύρια ευρώ για την επόμενη τριετία από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Κι όμως, οι Έλληνες δεν είναι καθόλου χαρούμενοι. Αντιθέτως, είναι very very χολοσκασμένοι.

Τόσες δεκαετίες η χώρα ζούσε με δάνεια και κανείς δεν έμοιαζε να ενοχλείται – ήταν όλοι μέσα στην καλή χαρά. Τώρα που καταφέραμε να δανειστούμε τόσα δισεκατομμύρια, γιατί είναι όλοι τόσο στενοχωρημένοι;

Τι; Δεν το ξέρατε ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει; Ελάτε τώρα, πριν χρειαστεί να σε χώσουν στο χειρουργείο για εγχείριση, σε έχει προειδοποιήσει το σώμα σου. Άλλο αν εσύ δεν έδινες σημασία και συνέχιζες να τρως σαν κτήνος, να πίνεις σαν σφουγγάρι και να καπνίζεις σαν φουγάρο.

Στις προηγούμενες εκλογές –μόλις εφτά μήνες πριν- η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πήγε και ψήφισε τα δυο κόμματα που χρεοκόπησαν τη χώρα. Ήταν οι πρώτες βουλευτικές εκλογές στις οποίες δεν πήγα να ψηφίσω. Το ποσοστό αποχής ήταν 30% - αν η αποχή ήταν 70%, θα σήμαινε πως η κυβέρνηση δεν θα είχε τη νομιμοποίηση του εκλογικού σώματος και δεν θα μπορούσε να μας φορέσει κολάρο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Αλήθεια, γιατί δεν πήγα να ψηφίσω στις εκλογές; Μύγα με τσίμπησε; Όχι, απλώς ήξερα τι πρόκειται να συμβεί –όπως ξέραμε όλοι μας- και σκέφτηκα να κάνω το καλύτερο που μπορούσα για τη χώρα μου. Δεν το κατάφερα, αλλά τουλάχιστον διατήρησα την αξιοπρέπειά μου.

Καταλαβαίνω όλους αυτούς που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί παραπονιούνται σήμερα. Τους ψήφισαν με αποκλειστικό κριτήριο το προσωπικό τους συμφέρον και όχι επειδή πίστευαν ότι θα κάνουν καλό στη χώρα. Οπότε, ας μην κλαίνε τώρα για την πατρίδα που υποδουλώνεται στους ξένους – εσείς τους φέρατε τους ξένους.

Είναι πολύ δυνατός ο πειρασμός της αθωότητας. Πολλοί συμπατριώτες μας πιστεύουν πως το να είσαι Έλληνας είναι πιστοποιητικό αθωότητας. Δεν είναι. Είναι εύκολο και βολικό να παίζεις το θύμα, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να προχωρήσεις στη ζωή σου. Προχωράς, μόνο όταν παίρνεις πάνω σου την ευθύνη. Μάζευε επάνω σου τις ευθύνες – ακόμα και τις ευθύνες των άλλων- και θα γίνεις γίγαντας.

Τώρα ακούω φωνές και κλάματα για τους μισθούς και τις συντάξεις που χάνονται. Δεν έχω κανένα σεβασμό για ανθρώπους που διαμαρτύρονται μόνο όταν θίγεται το ατομικό τους συμφέρον και η τσέπη τους.

Αν είσαι πολίτης, διαμαρτύρεσαι και για την αδικία σε βάρος των συμπολιτών σου και των συνανθρώπων σου – πρώτα διαμαρτύρεσαι για τους άλλους και μετά για σένα. Περιέργως, οι μόνοι που χρησιμοποιούν σήμερα τη λέξη "αλληλεγγύη" -και την δείχνουν έμπρακτα- είναι οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές.

Σε ενοχλούσαν και σε εκνεύριζαν οι πορείες για τη Σερβία, για το Ιράκ και για τους Παλαιστίνιους, όπως σε ενοχλούσαν και οι διαδηλώσεις των άλλων κοινωνικών ομάδων που διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους. Δεν μπορούσες να περάσεις με το αυτοκίνητο και νευρίαζες – σου έκοβαν το δρόμο.

Τώρα θα πρέπει να βγεις εσύ στο δρόμο. Και μπορεί να κόβεις το δικό μου δρόμο. Να σου πω κάτι; Κόψε μου το δρόμο. Θα περπατήσω μαζί σου. Και θα φωνάξω μαζί σου. Και θα πλακωθώ με τους μπάτσους μαζί σου. Αλλά δεν σε γουστάρω καθόλου.

(Η φωτογραφία είναι από διαδήλωση του γαλλικού "Κόμματος της Αριστεράς", η οποία έγινε προχτές στο Παρίσι μπροστά από την Ένωση Γαλλικών Τραπεζών, με κεντρικό σύνθημα "Ο ελληνικός λαός είναι θύμα των τραπεζών". Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως οι τράπεζες είναι ο μόνος υπεύθυνος για την απόλυτη χρεοκοπία της χώρας μας και της κοινωνίας μας, αλλά κάποιοι διαδηλώνουν για εμάς. Να μην τους ξεχάσουμε.)

http://pitsirikos.net