Κάθε εβδομάδα, εκατοντάδες άτομα με ακαδημαϊκά προσόντα, οι περισσότεροι κάτοχοι διδακτορικού, μπαίνουν στο αεροπλάνο στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, προσγειώνονται κοντά σε ένα περιφερειακό πανεπιστήμιο, διδάσκουν ένα τσούρμο φοιτητών επί δύο μέρες (ενίοτε και μόνο μία), συνήθως διανυκτερεύουν και μετά επιστρέφουν σπίτια τους.
Και αυτό το κάνουν με δικά τους έξοδα.
Μια φορά κι έναν καιρό, αυτοί οι απολύτως απαραίτητοι διδάσκοντες, από τους οποίους συχνά εξαρτώνται ολόκληρα πανεπιστημιακά τμήματα, αμείβονταν περί τα €1000 μηνιαίως βάσει δωδεκάμηνης συμβάσεως.
Σταδιακά, οι συμβάσεις αυτές άρχισαν να συρρικνώνονται χρονικά, με αποτέλεσμα οι εν λόγω πανεπιστημιακοί να αναγκάζονται να ζητούν επίδομα ανεργίας επί δύο ή τρεις μήνες το χρόνο.
Αυτοί είναι οι λεγόμενοι «407», τα θύματα ενός Προεδρικού Διατάγματος του 1980, πάνω στο οποίο το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά στήριξε την ανώτατη εκπαίδευση και την ευτέλισε.
Η κατάσταση έχει πλέον καταντήσει κοροϊδία, με πολλούς διδάσκοντες να εργάζονται από τον Οκτώβριο χωρίς να έχουν υπογράψει συμβάσεις.
Όταν και αν κληθούν να τις υπογράψουν, αυτές πιθανότατα θα ανέρχονται στο… αστρονομικό ποσόν των €400 μηνιαίως, κάτω δηλαδή και από το επίδομα ανεργίας.
Πολλοί εξ αυτών είναι οικογενειάρχες. Δεν μπορούν καν να διανοηθούν να μεταφέρουν τις οικογένειές τους σε επαρχιακές πόλεις, καθώς δεν τους παρέχεται ουδεμία εργασιακή ασφάλεια. Ακόμη και πριν την τρέχουσα οικονομική κρίση, πολλοί αναγκάζονταν ήδη να εργάζονται επί εννέα μόνο μήνες τον χρόνο με μισθούς οι οποίοι έβαιναν συνεχώς μειούμενοι, και οι οποίοι δεν αρκούσαν καν για να τους καλύψουν τα μεταφορικά από και προς τη δουλειά τους.
Μόλις πριν από έναν χρόνο, ορισμένοι εξ αυτών εργάζονταν για μόλις €300 το μήνα. Υπήρξαν φήμες ότι ορισμένοι συμβασιούχοι τμημάτων των Αθηνών έπαιρναν €70 μηνιαίως –αλλά η πληροφορία αυτή είναι ανεπιβεβαίωτη.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι παρά μία από τις κακοποιήσεις της ελληνικής εκπαίδευσης, που έχει κάνει την χώρα περίγελο της Ευρώπης και η οποία θα ήταν απαράδεκτη στην Τουρκία, φερ’ειπείν, ή σε οποιαδήποτε άλλη γείτονα της Ελλάδος.
Στον ιδιωτικό τομέα οι κακοποιήσεις είναι εξ ίσου άσχημες: δυνατότητα αποφυγής της στρατιωτικής θητείας μέσω επιστολών προερχομένων από ξένα πανεπιστήμια, δημιουργώντας την εντύπωση ότι οι φοιτητές σπουδάζουν στο εξωτερικό, πακτωμένη «διδασκαλία» της οκάς, αναίτιες απολύσεις προσωπικού, και η αδυναμία του κοινοβουλίου να έχει πρόσβαση στους λογαριασμούς ορισμένων αμερικανικών «ιδρυμάτων» και οργανώσεων-βιτρίνα.
Σε σχολικό επίπεδο, χάρη την διασταλτική και καταχρηστική ερμηνεία πολιτικώς ορθών και βλακωδών νόμων, τα νέα παιδιά μπορούν πλέον να κάνουν κατάληψη των σχολείων τους εις βάρος της διδασκαλίας.
Τουλάχιστον όσο έχουν σχολεία, διότι υπολογίζεται ότι περίπου 200 από αυτά θα κλείσουν χάρη στον "Καλλικράτη" (και θα προστεθούν έτσι στα 60 που έκλεισαν κατά τη διάρκεια του 2010, γιατί η μόρφωση ενός παιδιού που επιμένει να ζει στο χωριό του -βρε, το άτιμο!- είναι εντελώς περιττό έξοδο για τη Χώρα των Φροντιστηρίων).
Η κ. Διαμαντοπούλου, πτυχιούχος μηχανικός, υποτίθεται ότι είναι η Υπουργός Παιδείας μας. Είναι γνωστή για την ξενικής εμπνεύσεως και «τρέντυ» εκπαιδευτική μεταρρύθμιση την οποία προωθεί και η οποία αποτελεί έκφραση της τάσεως ορισμένων δήθεν μορφωμένων και ψευτομπουρζουά πολιτισμικών όρνεων να φτύνουν οτιδήποτε το ελληνικό και να θεωρούν ότι παν το ξενόφερτο είναι υπέροχο, εξωτικό και αυτομάτως καλύτερο.
Η Υπουργός είναι γνωστή και για την απόπειρά της να εισαγάγει την Αγγλική ως επίσημη γλώσσα στην Ελλάδα. Αν οποιοσδήποτε γάλλος πολιτικός είχε καν τολμήσει να υπονοήσει κάτι αντίστοιχο για τη χώρα του, η καριέρα του θα έληγε αυτομάτως.
Όποια κι αν είναι τα καλά, τα κακά και τα άσχημα της επαπειλούμενης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, πρόκειται άραγε η κ. Διαμαντοπούλου να δημιουργήσει κάτι στέρεο (όπως θα όφειλε ως μηχανικός), ή μήπως θα συνεχίσει την κοινωνική μηχανική και τις δημόσιες σχέσεις, ενώ η Παιδεία, η καλύτερη άμυνα της Ελλάδος σε έναν τόσο σκληρό κόσμο, υφίσταται τρομακτικές καταστροφές; Θα την θυμούνται οι ιστορικοί;
Μήπως θα αναρωτιούνται ποια ήταν και γιατί ήταν;
Δρ Μπιλ Μάλλινσον
8 Δεκεμβρίου 2010
1 σχόλιο:
Να συμπληρώσω ότι:
1) το σκηνικό με τους "407" είναι στημένο εδώ και χρόνια σε όλα τα ΑΕΙ εκτός Αθηνών (Πάτρας, Αιγαίου κλπ), με αποτέλεσμα να κλείνουν Τμήματα των οποίων οι καθηγητές δεν έχουν πια τα χρήματα για το πήγαιν'-έλα,
2) είναι επίσης γνωστό ότι οι "407" πιάνουν δουλειά από τον Σεπτέμβριο (λόγω της επαναληπτικής εξεταστικής περιόδου), περίοδος που δεν συμπεριλαμβάνεται στην σύμβασή τους (άρα δεν πληρώνεται), και, ακόμα και αν υπογράψουν τις συμβάσεις τους εγκαίρως (πχ τα Χριστούγεννα!), πληρώνονται γύρω στο Μάρτιο (έως τότε τους θρέφει το μάννα εξ ουρανού!),
3) ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΑΥΤΑ (ούτε και η διαμονή τους εκεί) ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, και, το καλυτερότερο, ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝ Η ΕΦΟΡΙΑ ΩΣ ΔΑΠΑΝΕΣ !!!!!!!! Σημειωτέον ότι αυτά ισχύουν ΚΑΙ για τους -πολύ λιγότερους- διορισμένους καθηγητές.
Τα συγχαρητήριά μου στον ακαδημα'ι'κό κόσμο, πάνω στον οποίο εναποθέσαμε τις ελπίδες μας (τότε που η συμβολή τους στην ενημέρωση και την αφύπνιση των πολιτών σχετικά με το Μνημόνιο ήταν τόσο απαραίτητη, όσο και ανύπαρκτη) και μας απέδειξε ότι δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τα ίδια του τα συμφέροντα, πολλώ μάλλον των υπολοίπων πολιτών. Έχω δει, όμως, κάποιους εξ αυτών να ξεκατινιάζονται στα "παράθυρα" ξεφουρνίζοντας περισπούδαστες μαλακίες για την οικονομία και την εξωτερική μας πολιτική ωσάν φθηνοί πολιτικάντηδες, και δεν απορώ για την έλλειψη υποστήριξης απέναντι στους συναδέλφους τους, αλλά και στους φοιτητές τους. Αληθινά συγχαρητήρια στον Δρα Μάλλινσον, που κατέγραψε πώς η Παιδεία σ' αυτή τη χώρα αποτελεί πεδίο βολής άξεστων υπουργών!
Δημοσίευση σχολίου