Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία Άρθρο 120 (παραγρ.4) του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδας (ακροτελεύτια διάταξη).

Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος

Είτε θα πετύχουμε και θα πάρουμε την πατρίδα μας πίσω, είτε θα χαθούμε για αιώνες στις πατρίδες των άλλων και των υπερκρατικών διεθνών οργανισμών, τις νέες αυτοκρατορίες.Εδώ που φθάσαμε, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα περισσότερο από τις αλυσίδες μας.
Όσο περνούν οι εβδομάδες η κατάστασή μας θα γίνεται όλο και πιο αντιληπτή.
Μέχρι την Εξέγερση

Δεν σας θέλει ο λαός ελικόπτερα και μπρος

To να παράγεις ο ίδιος τα τρόφιμά σου είναι ίσως ένα από τα πιο επικίνδυνα πράγματα που μπορείς να κάνεις σήμερα, γιατί είναι ένα βήμα προς την κατάκτηση της ελευθερίας σου!

''Σκλάβος είναι αυτός που ελπίζει ότι θα έρθουν να τον ελευθερώσουν''
Έζρα Πάουντ 1885 – 1972

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Δεκέμβρης

2 σχόλια:

Lost In Translation είπε...

Αναρωτιέμαι τι θα γίνει στις 5 Μαΐου 2011, αν θα κυκλοφορήσουν βιντεάκια και, πάνω απ' όλα, αν ο κόσμος θα αντέξει να ΜΗΝ πάει στην Τράπεζα εκείνη την ημέρα. Αναρωτιέμαι εάν παρατήρησε κανείς ότι στις 5 Νοεμβρίου έκλεισαν 6 μήνες και δεν ακούσαμε να γίνεται ούτε μία τυπική μνημόσυνη τελετή. Αναρωτιέμαι αν γνωρίζει κανείς τα ονόματα των 3 υπαλλήλων που μας είπαν ότι κάηκαν ζωντανοί μέσα στη Marfin (εγώ, πάντως, ομολογώ πως δεν τα θυμάμαι, γιατί μόνο μία φορά τα είδα γραμμένα). Κυρίως αναρωτιέμαι ως πότε η δολοφονία ενός παιδιού θα χρησιμοποιείται ως αιτία για να κλείσουν οι δρόμοι από ανθρώπους που ένα χρόνο τώρα αναλώνονται στις καφετέριες και δεν ξεκουνήθηκαν ούτε στις 6 Μαΐου (μετά την δολοφονία των 3+1), τότε που δολοφονήθηκε η ελπίδα τους για ένα καλύτερο μέλλον σε μία ελεύθερη χώρα...

ΝΙΚΟΣ είπε...

Αναρωτιέμαι πόσοι θυμούνται την ημερομηνία (27-3-2010), που δύο αδελφάκια από το Αφγανιστάν είχαν την ατυχία να συναντήσουν μία σακούλα με βόμβα στο δρόμο τους. Αναρωτιέμαι πόσοι θυμούνται ότι το 15χρονο αγόρι έχασε τη ζωή του από αυτή τη βόμβα, ενώ το κοριτσάκι έμεινε για πάντα τυφλό. Όσον αφορά τα ονόματά τους - δεν έχω τέτοιες απορίες : σιγά μη θυμόμαστε τα ονόματα του κάθε Ασιάτη μετανάστη. Αναρωτήθηκα και τότε - και δεν ήμουν ο μόνος - πού είναι η νεολαία που τόσο έντονα διαμαρτυρήθηκε (σπάζοντας και καίγοντας τα πάντα στο διάβα της) για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου.
Απορίες άστοχες και ανόητες :
Είναι το ίδιο ένας έφηβος που μεγάλωσε στο Ψυχικό, χωρίς να του λείψει τίποτα, και δυο παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στις στερήσεις σε μια μακρυνή ασιατική χώρα και που εξακολούθησαν να ζουν με στερήσεις όταν οι γονείς τους τα έφεραν - ω, τι αίσχος, απρόσκλητοι - εδώ;
Ίδιο είναι να πετάξεις πέτρα σε έναν "μπάτσο-γουρούνι-κλπ", και ίδιο να ψάχνεις πεινασμένος σε σακούλες που έβαλε μπροστά σου μία "σούπερ επαναστατική οργάνωση", για να χτυπήσει με μια βόμβα "το σύστημα, και τους μπάτσους-γουρούνια-κλπ";;;
Το πρώτο - η πέτρα - είναι αναμφίβολα πράξη ηρωική. Και πέτρα να μην υπήρξε, το να βρίσεις δύο "μπάτσους-γουρούνια-κλπ" είναι αδιαμφισβήτητα ηρωικό. (Τύφλα νά 'χει ο Κολοκοτρώνης και ο Καρα'ι'σκάκης - για να μη μιλήσουμε για τον Σουκατζίδη, το Νικηφορίδη, τους Καραολή και Δημητρίου και χιλιάδες άλλους - διότι, αλήθεια, ποιοι ήταν αυτοί και τι κάνανε για να τους θυμόμαστε και να τους τιμάμε σαν ήρωες;)
Το δεύτερο, το να σαμποτάρεις με την άκαιρη παρέμβασή σου και το θάνατό σου μία ... επαναστατική πράξη μίας "σούπερ επαναστατικής οργάνωσης", μπορεί να χαρακτηριστεί μέχρι και δάκτυλος του κατεστημένου, και είναι σαφώς αντιεπαναστατική ενέργεια.
Άντε, και του χρόνου!!!