Το πραγματικό δίλημμα για τον Ελληνικό λαό

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Η ηγετική κλίκα στο κυβερνών κόμμα, αφού εξάντλησε κάθε μέθοδο εξαπάτησης του λαού για να πάρει την εξουσία προσποιούμενη ότι δεν ήξερε το μέγεθος της επερχόμενης κρίσης, προχώρησε στη συνέχεια στην υιοθέτηση των (προσχεδιασμένων από τους διεθνείς οργανισμούς!) ληστρικών μέτρων, όχι μόνο χωρίς να διαθέτει την παραμικρή λαϊκή νομιμοποίηση γι’ αυτά, αλλά και αγνοώντας θρασύτατα το αίτημα για δημοψήφισμα. Σήμερα η ίδια κλίκα, εν πλήρει γνώσει της ύπαρξης εναλλακτικών λύσεων σαν αυτές που πρότεινε η στήλη (παραλλαγές των οποίων, με άλλο αιτιολογικό, πρότειναν κατόπιν ακόμη και διεθνούς κύρους οικονομολόγοι, π.χ. έξοδος από την ΟΝΕ, αναδιάρθρωση του χρέους κ.λπ.) παραδίδει τη χώρα στο έλεος του ηγετικού ληστρικού θεσμού της υπερεθνικής ελίτ: το ΔΝΤ. Προφανώς, οι εναλλακτικές λύσεις, δεν κρίθηκαν... σοβαρές από τους συμβουλάτορες της κλίκας, όπως προκύπτει από δηλώσεις κυβερνητικών βουλευτών![1] Στη πραγματικότητα, βέβαια, ο λόγος της απόρριψης παρόμοιων εναλλακτικών λύσεων είναι ότι θα θιγόντουσαν καίρια τα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων ελίτ που ουσιαστικά επέλεξαν το ΠΑΣΟΚ, ακριβώς γιατί μόνο ένα δήθεν «σοσιαλιστικό» κόμμα θα μπορούσε να εξαπατήσει αποτελεσματικά τον λαό και να περάσει τα σημερινά πρωτόγνωρα μέτρα που καταδικάζουν μεγάλα λαϊκά στρώματα σε πολύχρονη μαζική ανεργία και φτώχεια.

Επειδή μάλιστα το παραμύθι των «κακών» Γερμανών και κερδοσκόπων ξέφτισε, η κυβέρνηση της εξαπάτησης καταφεύγει σήμερα (με τη βοήθεια των συστημικών ιδεολόγων[2] και των παπαγάλων στα κανάλια που αδίστακτα υιοθετούν «την απαράδεκτη μεθόδευση της αστυνομίας, να χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ, για να δημιουργείται κλίμα καταδικαστικό»[3]) στην δοκιμασμένη μέθοδο αποπροσανατολισμού του λαού από την πραγματική λαίλαπα: τον πόλεμο ―έστω και αν, ελλείψει πραγματικού, αυτός είναι ο «πόλεμος» κατά της «τρομοκρατίας». Παρόλα αυτά, ο πρωθυπουργός της εξαπάτησης δεν διστάζει να μιλά για «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και να δηλώνει «πιο σοσιαλιστής», τη στιγμή μάλιστα που ο ίδιος και ο κομματικός λόχος του, όχι μόνο δεν τόλμησαν να υιοθετήσουν εναλλακτικές λύσεις, αλλά ούτε είχαν την στοιχειώδη εντιμότητα να παραιτηθούν, όπως θα έκαναν αν είχαν την παραμικρή σχέση με τις «σοσιαλιστικές» αρχές που πρεσβεύουν. Αντίθετα, επέλεξαν τον ρόλο του άμεσου αυτουργού σε ένα από τα μεγαλύτερα ίσως εγκλήματα σε βάρος του Ελληνικού λαού: την Λατινο-Αμερικανοποίηση της χώρας. Δηλαδή, την κατάσταση όπου οι ελίτ, αφού καταχρεώσουν τους λαούς τους, κλέβοντας ουσιαστικά το δημόσιο με τις μίζες, τις ύποπτες συμβάσεις και τα έργα βιτρίνας (π.χ. Ολυμπιακοί) ―αντί να επενδύσουν στην παραγωγική δομή της χώρας― ενώ συγχρόνως φοροδιαφεύγουν και εισφοροδιαφεύγουν ασύστολα, στη συνέχεια καλούν το ΔΝΤ (στη περίπτωσή μας, πασπαλισμένο με... Ευρωπαϊκή σάλτσα) να πετσοκόψει τα εισοδήματα των αδύνατων και τις κοινωνικές υπηρεσίες, ενώ οι ίδιοι φυγαδεύουν τα κεφάλαια που συσσώρευσαν με παρόμοιους τρόπους στο εξωτερικό.

Έτσι, ενώ ο Ελληνικός λαός καλείται να «ματώσει», όσο ίσως ποτέ άλλοτε στην μεταπολεμική περίοδο, όχι μόνο με την καθίζηση των εισοδημάτων και των συντάξεων αλλά και με την κατεδάφιση κάθε μετα-Χουντικής κοινωνικής κατάκτησης, η αγυρτεία των ντόπιων ελίτ έχει ήδη εξάγει πάνω από 10 δις. Ευρώ σε ξένες καταθέσεις και τώρα επιδίδεται στην αγορά ακινήτων αξίας εκατομμυρίων Ευρώ σε Λονδίνο, Παρίσι και Ν. Υόρκη,[4] με τις ευλογίες βέβαια της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης που δεν παίρνει κανένα μέτρο παρεμπόδισης της μαζικής φυγάδευσης κεφαλαίων. Και αυτό, ενώ τα κεφάλαια αυτά θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή σημαντικού τμήματος του πελώριου Χρέους, το οποίο άλλωστε δημιουργήθηκε άμεσα ή έμμεσα από τις ίδιες ελίτ ―και όχι απλά από την παθολογική επέκταση του δημοσίου τομέα που κάποιοι φαίνεται θεωρούν προϊόν... παρθενογένεσης[5] και όχι αποτέλεσμα της αντίστοιχης παθολογίας του Ελληνικού ιδιωτικού τομέα! Επάξια, επομένως, η σημερινή πολιτική και οικονομική ελίτ θα περάσει στο πάνθεο της Ελληνικής Ιστορίας με τη διάκριση μιας μοναδικής επίδοσης στην πολιτική απάτη και την κλεπτοκρατία, αντίστοιχα.

Όμως, παρά τα ληστρικά μέτρα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, η χρεωκοπία απλώς αναβάλλεται, εφόσον ο «μηχανισμός» που συμφωνείται με την τρόικα δίνει λύση μόνο στο άμεσο πρόβλημα της ρευστότητας, αλλά όχι και στο μακροπρόθεσμο πρόβλημα της φερεγγυότητας που δημιουργεί η δυναμική του υπέρογκου χρέους σε συνδυασμό με τα τοκογλυφικά επιτόκια (5%) που μας επιβάλλουν οι «εταίροι» μας για να μας «βοηθήσουν» με το αζημίωτο! Αυτό συμπεραίνουν διεθνούς κύρους αναλυτές,[6] οι οποίοι κάθε άλλο παρά «μπακαλίστικους» υπολογισμούς κάνουν, όπως τους παρουσίασαν κάποιοι ανυποψίαστοι υποστηρικτές της...αξιοπιστίας του κυβερνητικού Προγράμματος Σταθερότητας![7] Το ίδιο άλλωστε το ΔΝΤ ουσιαστικά επιβεβαιώνει τους υπολογισμούς αυτούς και φέρεται ότι δήλωσε στον σοβαροφανή (που παριστάνει τον) Υπουργό Οικονομικών της χώρας ότι μέχρι το 2014 το Χρέος μας θα φθάσει το 150% του ΑΕΠ (από 120% σήμερα) ―γεγονός που, όπως υπολογίζεται, σημαίνει πως τα επόμενα πέντε χρόνια θα πληρώσουμε για τοκοχρεωλύσια €240 δις. Ευρώ, όσο περίπου το σημερινό μας ΑΕΠ![8] Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι σε δημοσκόπηση του Ρώυτερς πολλοί οικονομολόγοι βλέπουν βέβαιη τη χρεωκοπία τα προσεχή χρόνια, ενώ ο Daniel Gros, διευθυντής του κέντρου Ευρωπαικών μελετών, δηλώνει ότι «κάποια μορφή χρεωκοπίας είναι σήμερα τόσο πιθανή που γίνεται το κεντρικό σενάριο».[9]

Το πραγματικό, επομένως, δίλημμα για τον Ελληνικό λαό δεν είναι χρεωκοπία ή όχι. Το πραγματικό δίλημμα είναι: χρεωκοπία με βάση τους επαχθείς όρους που μας επιβάλλουν οι «εταίροι» μας, ή χρεωκοπία στην οποία θα επιβάλουμε τους δικούς μας όρους. Εάν η απόφαση αφεθεί στις ντόπιες και ξένες ελίτ, θα συνεχιστεί η σημερινή διαδικασία που θα γονατίσει κυριολεκτικά τον ελληνικό λαό με στόχο να μη χάσουν οι πιστωτές μας. Αντίθετα, η εντατικοποίηση της κοινωνικής πάλης και ο αγώνας γι’ αυτο-οργάνωση, πέρα από τις ελίτ και τα ελεγχόμενα από αυτές συνδικάτα κ.λπ., μπορεί ν’ ανατρέψει αυτή τη διαδικασία και να οδηγήσει στην άμεση μονομερή έξοδο από την ΟΝΕ και την ΕΕ, η οποία θα πρέπει να συνοδευθεί απο ένα ολοκληρωμένο «πακέτο» μέτρων (σαν αυτό που περιέγραψα σε προηγούμενο άρθρο με άξονα την επανεισαγωγή και υποτίμηση της δραχμής) που θα στοχεύει στην πραγματική φορολογική σύλληψη των ντόπιων ελίτ και στον παράλληλο εξαναγκασμό των ξένων ελίτ, που έχουν σημαντικό μέρος της ευθύνης για την έκρηξη του χρέους, να θυσιάσουν σημαντικό τμήμα του κεφαλαίου τους και να δεχτούν την μακροπρόθεσμη αποπληρωμή, με χαμηλά επιτόκια. Έτσι, θα άνοιγε ο δρόμος για τη δημιουργία των προϋποθέσεων μιας αυτοδύναμης (όχι αυτάρκους) οικονομίας χωρίς χρέη που θα ελέγχαν άμεσα οι ίδιοι οι πολίτες (οι «δήμοι») και όχι οι ντόπιες και ξένες ελίτ, της «δημοτικοποίησης» των μέσων παραγωγής (δηλαδή του άμεσου συλλογικού τους ελέγχου από τους πολίτες, αντί της αποτυχημένης ιδιωτικοποίησης ή κρατικοποίησής τους) και, τέλος, της συνομοσπονδιακής κατανομής των οικονομικών πόρων σε μια αποκεντρωμένη Ελληνική συνομοσπονδία «δήμων».[10]

Η επιλογή απόκειται στον Ελληνικό λαό...

[1] Βλ. π.χ. τις δηλώσεις Φλωρίδη στην εκπομπή της NET Press (20/4/2010).

[2] Βλ. π.χ. Ν. Μαραντζιδης, «Η εκκωφαντική σιωπή της αντισυστημικής Αριστεράς,» Το Βήμα (18/4/2010). http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=326531&dt=18/04/2010

[3] Θ. Τεγόπουλος, «Γιατί δεν δημοσιεύσαμε μιαν είδηση,» “Ε” (21/4/2010). http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=153675

[4] Κ. Σιωμόπουλος, «Οι καταθέσεις πέταξαν για το Μέιφερ,» Το Βήμα (18/4/2010). http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=326380&ct=32&dt=18/04/2010

[5] Βλ. τις απόψεις  νεοφιλελεύθερων (Ανδριανοπουλος) και σοσιαλφιλελευθέρων (Τσούκαλης, Φλωρίδης) στην εκπομπή Press, ο.π.

[6] Βλ. π.χ. Wolfgang Münchau, “Greece’s bail-out only delays the inevitable,” http://www.ft.com/cms/s/0/d159550a-4b49-11df-a7ff-00144feab49a.html & Alan Beattie, “Greek bail-out teams face hard balancing act,” http://www.ft.com/cms/s/0/0eb413b0-4b11-11df-a7ff-00144feab49a.html?ftcamp=rss  Financial Times (18/4/2010).

[7] Βλ. «Εργολαβία πήρε ο Μινχάου(ζεν) τη “χρεοκοπία Ελλάδας”», “Ε” (20/4/2010). http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=153395

[8] A. Sakoui & K. Hope, “Markets gear up for Greek debt restructuring,” Financial Times (21/4/2010). http://www.ft.com/cms/s/0/4c7c6d3e-4bdc-11df-a217-00144feab49a.html

[9] R. Atkins & K. Hope, “Greece faces risk of spiralling into default,” Financial Times (22/4/2010). http://www.ft.com/cms/s/0/05365cca-4da6-11df-9560-00144feab49a.html

[10] Βλ. Η Παγκόσμια Κρίση, η Ελλάδα και το Αντισυστημικο Κίνημα (Κουκκιδα, 2009), κεφ. 14. http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grbooks_koukida_2009/grbooks_koukida_2009.htm

http://inclusivedemocracy.org

Σημ.axinosp:Εκεί που λές καλά τα λέει ο Φωτόπουλος, πετάει και μια βόμβα για συνομοσπονδιακή κατανομή των οικονομικών πόρων σε μια αποκεντρωμένη Ελληνική συνομοσπονδία δήμων και νάσου ο Καλλικράτης που θα μετατρέψει την Ελλάδα σε ανεξάρτητες ομοσπονδίες δήμων που σαν το Καστελλόριζο θα έχουν το δικαίωμα απλά να αλλάξουν ομοσπονδία δηλαδή να πανε σε άλλο κράτος π.χ.  Τουρκία. Τελικά κάτι βλαχοδημάρχους λαμόγια τους έχω ικανούς να το κάνουν, για να γλυτώσουν καμιά φυλακή λόγω απάτης, μόνο που δεν θα προλάβουν γιατί σε λίγο θα γνωρίσουν μαζί με όλο το Πολιτικό σύστημα την απάντηση που τους αρμόζει !!