Αυτή ήταν η συμβουλή του Μαντείου στους Αθηναίους μετά τις Θερμοπύλες και πριν το τέλος της στη ναυμαχία της Σαλαμίνας
Η κρίση δανεισμού της Ελλάδας οδεύει προς επίλυση .
Με ΕΕ, με ΔΝΤ σκέτη με πατάτες στο φούρνο όποια φόρμουλα και αν έχει,
για τους επόμενους 7 μήνες η κρίση χρέους αναστέλλεται. Τρόπος του λέγειν φυσικά γιατί σε περιμένουν στην γωνία από τώρα οι “νταβατζήδες”, για τον επόμενο γύρο. Σειρά τώρα έχει, ένα καινούργιο κρέας να δαγκώσουν, την Πορτογαλία.
Σειρά της Πορτογαλίας να γίνει η πουτάνα της Wall Street. Από την Επανάσταση των γαριφάλων το 1974 στην πείνα και στην πιστωτική ασφυξία λόγω χρέους το 2010.
Το 1974 οι στρατιωτικοί επαναστάτησαν για να διώξουν μια πολιτική δικτατορία και να ελευθερώσουν ένα λαό , το 2010 οι Σοσιαλιστές πολιτικοί είναι ανίκανοι να τα βάλουν με την Τραπεζική δικτατορία ρίχνοντας το λαό στην σκλαβιά των χρέους.
Η πιστωτική κρίση στην Ευρώπη θα μπορούσε σε μία μέρα να είχε τελειώσει , ή μάλλον να μην άρχιζε ποτέ , αν το ήθελαν οι πολιτικοί. Ποιοι πολιτικοί μα αυτοί που κυβερνάνε την Ευρωπαϊκή Ένωση φυσικά. Ανίκανα και ανόητα ανθρωπάκια, τις περισσότερες φορές βουτηγμένα σε σκάνδαλα, διαφθοράς, προσωπικά οι ίδιοι ή τα κόμματα τους.
Το ταμπού που ακούγαμε να υπάρχει αυτό τον καιρό στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ο δανεισμός κράτους της Ευρωζώνης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα βάσει της συνθήκης του Μάαστριχτ. Όλος ο κόσμος διερωτάται γιατί ,αφού είμαστε στην ΕΕ δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό . Έρχεται τότε κάποιος που σκαμπάζει πέντε οικονομικά και έχει φάει ένα φέσι από το Χρηματιστήριο πριν 11 χρόνια και σου λέει με ύφος περιπαθές “Απαγορεύεται βάση της συνθήκης του Μάαααααααστριχτ, μόνο Τράπεζες δανείζει η ΕΕ με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα “και μένεις μαλάκας. Καλά λες αφού, έχει συνέλθει από την χλαπάτσα, ποιος παπάρας την έφτιαξε αυτή την συνθήκη, γυρίζει ο καθηγητής της Σοφοκλέους και σου λέει “οι Τράπεζες” με ύφος βαρύ και ξινισμένο γιατί εκείνη την ώρα σορτάρει κάτι χαρτιά Τραπεζών παλεύοντας να ρεφάρει από την κρίση τρομάρα του.
Και γιατί αυτή η συνθήκη δεν αλλάζει για να μπορούμε να παίρνουμε άτοκο χρήμα έστω με 1% και με αυτό να κάνει κουμάντο στους προϋπολογισμούς του, το κάθε κράτος της Ευρωζώνης. Να πληρώνει αβίαστα τους υπαλλήλους του, τους συνταξιούχους του , τους ανέργους του που λόγω της κρίση έχουν γίνει εκατοντάδες, χιλιάδες, να δίνει λεφτά για την παιδεία, για την υγεία, για το περιβάλλον.
Είπαν θα το κάνουν αλλά το πότε δεν μας είπαν, απάντησε ο φίλος, αυτοί οι γραφειοκράτες μέχρι να σηκώσουν το ένα πόδι βρωμάει το άλλο.
Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αλωθεί φιλαράκι, από τα λόμπι των πολυεθνικών εταιρειών, που πιο πολύ χρόνο περνάνε οι Ευρωβουλευτές να κάνουν παρεούλα με αυτά τα λόμπι παρά να νομοθετούν υπέρ των λαών. Εκεί χτίζονται πολιτικές καριέρες, βάζοντας ενέχυρο την τιμή σου, την υπόληψη σου, αν δεν το έχεις κάνει πριν μέσα στο κόμμα της Πατρίδας σου μου είπε με νόημα κλείνοντας το μάτι.
Βλέπεις πρώην πολιτικούς της ΕΕ που είχαν σχέση με μεγάλα γεγονότα της εποχής να απολαμβάνουν παχυλούς μισθούς σε πολυεθνικές εταιρείες και Τράπεζες κολοσσούς που σε βάζουν άμεσα σε υποψία .
Ο Μπλέρ (όμιλο ειδών πολυτελείας LVΜΗ , JΡ Μorgan Chase, ελβετική ασφαλιστική Ζurich Finacial) .
Η Θάτσερ (Ρhilip Μorris)
ΟΚολ(Credit Suisse, ΚirchΜedia)
Ο Σρέντερ(Gazprom, Tράπεζα Rothschild)
Ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ(με μεσολάβηση του Σαρκοζί στην Centaurus Capital και στην Νews Corporation, τον εκδοτικό όμιλο του Ρούπερτ Μέρντοκ ).
Ο Πάαβο Λιπόνεν( Gazprom)
Ο Τζον Μέιτζορ(επενδυτικό όμιλο Carlyle, Credit Suisse Εmerson Εlectric,)
“Οι πράξεις τους...
... Όσο βρίσκονταν ακόμη στην πολιτική, εξυπηρέτησαν το ίδιο ακριβώς σύστημα που χρύσωσε τα γεράματά τους.
Και τα ποντίκια...
... Στην Ευρώπη της ανεργίας, όπου ένας στους πέντε ζει μέσα στη φτώχεια, με τέτοιους ηγέτες και τέτοιο σύστημα θα μπορούσαμε ποτέ να ζήσουμε διαφορετικά; Βρισκόμαστε μπροστά στο ίδιο δίλημμα που είχε βάλει ο Στάινμπεκ όταν έγραφε για την κρίση του 1929: Άνθρωποι ή ποντίκια;”
Αυτά λέει ο Ρούσσος Βρανάς στα Νέα και εμείς βλέπουμε τα δις να περνούν και διερωτάσαι σκατά πάτησα και μου πάνε τα πράγματα αυτό τον καιρό από το κακό στο χειρότερο.
Δεν μιλάμε για την αγάπη που τρέφει ο Γκόρντον Μπράουν για την Τράπεζα RBS
‘η για την στενή σχέση της Μέρκελ με την Deutsche Bank του Josef Ackermann
“Η κυριαρχία των λαών πάνω στις χώρες τους, αυτό το παραμύθι τελείωσε, φιλαράκι με το πρώτο ράγισμα του Τείχους του Βερολίνου πάμε για άλλα.Αν θες ανεβαίνεις στο τραίνο που Καπιταλισμού ,αλλιώς κάτι μάγκες σας εσάς του πάτησε το τραίνο” είπε ο φίλος φεύγοντας γελώντας .
Τι να κάτσω εγώ να του πω τώρα, για την Ευρώπη όλων το λαών, που η πλειοψηφία των Βόρειων ούτε να μας δει δεν θέλει, και γουστάρει να διαβάζει φυλλάδες που λένε για τους τεμπέληδες και διεφθαρμένους Έλληνες.
Τι φταίω εγώ για την κρίση που δημιούργησαν οι Τραπεζίτες, θα πεινάσω εγώ για τα παιχνίδια των ανικάνων πολιτικών, που δεν μπορούν να χωρίσουν το σανό δύο γαϊδάρων, να χάσω την δουλειά μου και να πεινάσει η οικογένειά μου γιατί δεν θέλετε να δανείζετε τα κράτη από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Ρε δε πάτε στο διάολο όλοι σας κοπρίτες, θα τα πούμε σε λίγο καιρό τα δύο λογάκια με το ΔΝΤ που πάτε να μας φορέσετε.
Τα τείχη της πόλης μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Εμείς είμαστε τα πλοία και οι βάρκες, πάρτε το χαμπάρι. Την πρώτη στραβή να κάνετε σας την έχουμε πέσει τόσο χοντρά , που τα Δεκεμβριανά του 2008 θα είναι ευχάριστη ανάμνηση .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου