Αγαπητέ κύριε Παπαδόπουλε δεν σας γνωρίζω. Έχω διαβάσει για σας καλά λόγια, σας παρουσιάζουν ως σώφρονα και ανεξάρτητο άνθρωπο.Μου είναι παντελώς αδιάφορο αν είστε εκσυγχρονιστής, ΠΑΣΟΚ, κεντρώο ΠΑΣΟΚ, κεντροδεξιός η κέντρο-αριστερός, οι λέξεις έχουν πέψη να έχουν αυτοτελή σημασία στην χωρά αυτή.
Αυτά που σας γραφώ θα μπορούσαν να είχαν γραφεί για συναδέλφους σας, ένθεν και ένθεν της κοινής γραμμής φαυλότητας που χαρακτηρίζει το σύνολο του κυβερνώντων αυτήν την χωρά ΠΑΣΟΚ η ΝΔ. Όχι ότι φαύλοι δεν υπάρχουν άλλου αλλά μη κυβερνώντες βλάπτουν λιγότερο.
Σας γραφώ απλά γιατί έτυχε και μιλήσατε, όταν ήταν πιο σκόπιμο να σιωπήσετε όπως άλλοι. Οφείλω να σας πω ότι η ανάγνωση των λεγόμενων σας, μου αφήνει μύρια αντιφατικά συναισθήματα και σκέψεις και ταυτόχρονα, μια απέραντη αίσθηση μακάβριου αστείου. Αλλά στις μέρες του ΔΝΤ κάποιοι χρειάζονται να μας δώσουν λίγη αισιοδοξία ακόμα και αν το χιούμορ είναι μαύρο. Ποιοι μπορούν να το κάνουν αυτό ; Μα εσείς και οι όμοιοι σας.
Θα αναγκαστώ να στηρίξω την γνώμη αυτή σε αποσπάσματα από την σημερινή σας ομιλία αλλά φυσικά θα αντιτείνετε ότι με αποσπάσματα δεν γίνεται δουλειά και ίσως παραχαράσσω τα λεγόμενα σας. Το ξέρω αλλά δεν μπορώ την παραθέσω ολόκληρη. Δίνω όμως εδώ την ευκαιρία στον αναγνώστη να την διαβάσει στο σύνολο της, να κρίνει μονός του αν δείχνω μεροληψία και να με κατακρίνει όπως μου αξίζει.
Λέτε:
“O λαός μας αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζει την πραγματική αλήθεια, το βάθος και την έκταση του προβλήματος που αντιμετωπίζει…Η εθνική αυτογνωσία επιβάλλει μια πλήρη και ακριβή περιγραφή του προβλήματος. Η πρώτη αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι η Ελλάδα κατέκτησε τις προηγούμενες δεκαετίες την συμπόρευσή της με τ’ άλλα ευρωπαϊκά έθνη κυρίως με την ένταξή της στη ζώνη του Ευρώ. Σήμερα, οκτώ χρόνια μετά παραδέρνει κάτω από το βάρος των ανομημάτων της, των θεσμικών αδυναμιών της Ευρωζώνης και της διεθνούς οικονομικής κρίσης, Φοβούμαι ότι η σημερινή οικονομική κρίση που πλήττει την χώρα οδηγεί την Ελλάδα στην κατηγορία των τριτευρωπαϊκών χωρών. “
Στο βιογραφικό σας στο site σας λέτε επίσης :
Τον Οκτώβριο του 1993 ορκίστηκε Υφυπουργός Οικονομικών και από τον Φεβρουάριο του 1994 έγινε Υπουργός Οικονομικών. Δείχνοντας σταθερή προσήλωση στην προώθηση των απαραίτητων για την είσοδο της χώρας μας στην ΟΝΕ διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, συνέδεσε τη θητεία του με την επίτευξη της μακροοικονομικής σταθερότητας και την προώθηση της πραγματικής σύγκλισης της χώρας στα νέα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Ποια ακριβώς σταθερότητα επιτύχατε κ. Παπαδόπουλε ; Ποια ακριβώς σύγκλιση ; Αυτήν που κατατάσσει την Ελλάδα στην τέταρτη πιο επικίνδυνη χώρα στον κόσμο για το ρίσκο του δημόσιου χρέους της, πίσω από την Αργεντινή, τη Βενεζουέλα και το Πακιστάν, τρεις χώρες που έχουν ήδη διακόψει τις πληρωμές στο παρελθόν.
Πως είναι δυνατόν να βλέπετε την κατάσταση της χώρας μόλις οκτώ χρόνια μετά την ένταξη της στην ΟΝΕ και να μας λέτε για επίτευξη της μακροοικονομικής σταθερότητας ; Με 25 % το χρόνο ανέβαινε το δημόσιο χρέος στην περίοδο Σημίτη και με 30% επί Καραμανλή του νεοτέρου. Σας φαίνεται ειδοποιός η διάφορα ;
Ποια συμπόρευση με τα ευρωπαϊκά έθνη κατέκτησε η Ελλάδα ; Σας διαφεύγει ότι ακόμα και μετά την προσφυγή στο ΔΝΤ ο γερμανικός τύπος μας καλεί να εγκαταλείψουμε την ευρωζώνη ; Ποια κρίση οδηγεί την Ελλάδα στην κατηγορία των τριτευρωπαϊκών χωρών; η διεθνής η η δική της ;
Τι φόρμουλα είναι αυτή που το βάρος των ανομημάτων, η διεθνής κρίση και οι αδυναμίες της ευρωζώνης κάνουν την Ελλάδα να παραδέρνει οκτώ χρόνια μετά την επιτυχία της εισόδου της χώρας στην ΟΝΕ, την μακροοικονομική σταθερότητα και την πραγματική σύγκλιση ; Κύριε Υπουργέ οι αδυναμίες της ευρωζώνης και η οικονομική κρίση είναι για όλους, ποια χωρά της ευρωζώνης είδατε να υφίσταται τον εξευτελισμό που έχουμε υποστεί σαν συνέπεια της συνολικής φαυλότητας του πολίτικου συστήματος ; Ποια άλλη ;
Λέτε :
“Αυξήσαμε μεν επί 35 χρόνια ανορθόδοξα τα αγροτικά εισοδήματα μέσα κυρίως από τις κοινοτικές εισροές, μετατρέποντας τους αγρότες από μαχητές του κάμπου σε “εισοδηματίες”. Επί 35 χρόνια επίσης η πολιτική τάξη έπαιξε πελατειακά με τις χωρίς όρια παροχές στην υπόλοιπη κοινωνία μέσω του κρατικού δανεισμού και των κοινοτικών πόρων. Όταν μάλιστα είχε ξεκινήσει η αποβιομηχανοποίηση, διογκώσαμε τις προβληματικές επιχειρήσεις και τον δημόσιο τομέα νομίζοντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο επιλύαμε το πρόβλημα της απασχόλησης. Όλα αυτά τ΄ αποκαλούσαμε “κοινωνική πολιτική με δανεικά”. Ονομάσαμε αναδιανομή του εισοδήματος την διανομή των δανείων και των πόρων της Ε.Ε. Η αναδιανομή θέλει πολιτικό σθένος. Για την διανομή των δανεικών, αρκεί το πολιτικό θράσος.”
Ποιοι ακριβώς το έκαναν αυτό κύριε υπουργέ ; Στον τομέα αυτόν, ποιος άλλος εκτός από το ΠΑΣΟΚ που υπηρετήσατε είναι ο εφευρέτης και ο άρχοντας των δαχτυλιδιών ; Αυτό που σας δικαιολογεί είναι ότι η καρναβαλική ΝΔ υπήρξε φαιδρός μιμητής σας, αδέξια απομίμηση που φιλοδόξησε να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, αντιγράφοντας σας κακόγουστα όπως όλες οι αντιγραφές, στην διόγκωση του δημόσιου τομέα, στην κοινωνική πολιτική των δάνειων, στο πολικό θράσος της εξάρτησης της Κόνωνας με δανεικά που αργά η γρήγορα θα καλούνταν η ιδία να πληρώσει. Έχοντας πάρει μέρος, εκθρέψει, εκτραφεί από αυτό το πολίτικο σύστημα, για ποιανού ακριβώς το πολίτικο θράσος ομιλείται κύριε Υπουργέ ;
Λέτε :
Συμμερίζομαι την άποψη εκείνων που πιστεύουν ότι το μεταπολιτευτικό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας μας αν δεν απεβίωσε ήδη, πνέει τα λοίσθια. Το παράδοξο όμως είναι ότι η μεταπολιτευτική πολιτική τάξη της χώρας, που υιοθέτησε, αναπαρήγαγε και αναπαρήχθη μαζί του, είναι και εκείνη, η οποία διεκδικεί και εκ των πραγμάτων καλείται να διαχειριστεί τη νέα ιστορική περίοδο που ανοίγει με την υπαγωγή μας υπό “Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο”.
Σας λέω κύριε Υπουργέ ότι αυτή η τελευταία φράση της ομιλίας σας ηχεί σαν υποψηφιότητα διαχειριστή της νέας υπό τον Διεθνή Οικονομικό έλεγχο εποχής.
Και σας λέω, μ όλη την εκτίμηση που τρέφω στο πρόσωπο ενός άγνωστου που η σημερινή του ομιλία, πέραν του υπερφίαλου ύφους της με εξόργισε – μην το παίρνεται προσωπικά δεν είστε ο μονός –, σας λέω ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Αν οι χθεσινοί διαχειριστές της εξουσίας που με το πολικό τους θράσος – γατί συμμερίζομαι κατά πολύ την ομιλία σας – αναλάβουν να μας δώσουν και τα μαθήματα στο πως θα χειριστούμε την κατάντια που εξέθρεψαν, τότε αλλοίμονο μας.
Ας ελπίσουμε κύριε υπουργέ, ότι εκτός από το τέλος του μεταπολιτευτικού μας οικονομικού μοντέλου, το τέλος της μεταπολιτευτικής πολιτικής τάξης στην όποια αναφέρεστε και ανήκετε δεν είναι μακριά. Για τα πρόσωπα λέμε οι παρατάξεις είναι άλλο πράγμα. Έχετε πει πολλές φορές ότι τα παρατάτε, κάντε το και ας ελπίσουμε να μην είστε ο μόνος.
Με τις απολογίες και τις ευχαριστίες μου.
Υστερόγραφο : δεν υπάρχει καμία διάθεση αντιπολίτευσης η συμπολίτευσης. Απλή απορία για τον αν το πολίτικο σύστημα έχει την παραμικρή πιθανότητα να καταλάβει που μας οδήγησε.
Sxolioblog
Σημ.axinosp:Λίγα του έσουρες ρε φιλαράκι, του Καραγκιόζη αυτού !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου