Βρεθήκαμε και πάλι,
άγνωστοι και γνωστοί,
σε μία παραζάλη
στην αγορά, μαζί.
Είπαμε και ξανάπαμε τα ίδια και τα ίδια,
θελήσαμε να πείσουμε τις κότες και τα φίδια.
Δεν καταφέραμε πολλά,
όπως νομίζουν κάποιοι,
υπογραφές μαζέψαμε
κι είπαμε "ας γίνει κάτι"!
Νοιώσαμε όμως το γνωστό φτερούγισμα στο στήθος,
όταν ιδέες άρχισαν να έρχονται σαν σμήνος.
Και ξάφνου ένας νεαρός που έπαιζε φλογέρα
έβαλε μπρος και μίλησε με διαφορετικό αέρα!
"Το σύνθημα δεν ψάχνετε; 'Η ΚΡΙΣΗ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ' ! "
Τό 'πε και κοκορεύτηκε, σα νά 'τανε παγώνι!
Μα είχε δίκιο το παιδί,
όσο κι αν δεν μ' αρέσει
να σκέφτομαι το ΔΝΤ
μ' ερωτικές διαθέσεις.
Μπορεί και να φτωχύνουμε και να πεινάμε όλοι,
θα είμαστε όμως αγκαλιά γύρω από ένα φασόλι.
Δεν είναι αστείο, ούτε κακό,
να αγαπάμε αλλήλους,
ή και να τους συντρέχουμε
τους γείτονες, τους φίλους.
Κακό είναι να καθόμαστε στον καναπέ μονάχοι,
το τίμημα θά 'ναι βαρύ σαν ξεκινήσει η μάχη!
Γι' αυτό κι όλοι γελάσαμε μ' αυτόν με τη φλογέρα,
γιατί με την κουβέντα του μας έφτιαξε τη μέρα.
Έτσι τώρα το ξέρουμε πως θα ξαναβρεθούμε
με ιδέες κι όρεξη πολλή για να οργανωθούμε.
Και για να μην το κουράζω άλλο, έχω να πω πως τελικά οι Λα'ι'κές Συνελεύσεις, αν μη τι άλλο, μπορούν με λίγη καλή διάθεση να λειτουργήσουν "θεραπευτικά" στους συμμετέχοντες: ακόμα κι αν διαφωνήσουν όλοι με όλα, φεύγοντας από κει έχουν εκτονωθεί αρκετά, ώστε στην επόμενη συνάντηση να μπορούν να μιλήσουν πιο συγκεντρωμένα, να αισθανθούν ασφαλείς και ίσως και να ξαναονειρευτούν. Αφού κατάφερα εγώ (που η μόνη ποίηση που μου αρέσει είναι του Σουρή) να γράψω ολόκληρο ποίημα, εμπνευσμένο από την Λα'ι'κή Συνέλευση της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Θησείου-Πετραλώνων, ε τότε,πέραν της πλάκας, πρέπει να σκεφτούμε πόσο ευεργετικές μπορούν να αποδειχθούν όμοιες πρωτοβουλίες / κινήσεις πολιτών στις γειτονιές της Αθήνας.
Lost in Translation
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου