Όταν τον Ιανουάριο του 2008 συναντήθηκε ο Ταγίπ Ερντογάν με τον Κώστα Καραμανλή και την τότε ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη, ήταν βέβαιο ότι θα συζητούσαν, μεταξύ άλλων, και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τα οποία δεν αφορούν μόνο τη Σχολή της Χάλκης ή τη μη αναγνώριση από την Τουρκία της οικουμενικότητάς του, αλλά και τον τρόπο εκλογής του Πατριάρχη και την πλήρη εξάρτηση της εκλογής αυτής από αναχρονιστικές ρυθμίσεις και τον νομάρχη Κωνσταντινούπολης.
Μάλιστα ένα από τα οξύτερα προβλήματα του Πατριαρχείου είναι αυτό της διαδοχής του σημερινού Πατριάρχη και των αρχιερέων του Πατριαρχείου εξαιτίας της τραγικής συρρίκνωσης της ελληνορθόδοξης μειονότητας.
Το τραγικό στην υπόθεση είναι ότι, αντί ο Ερντογάν και η Τουρκία να απολογούνται για τη στάση τους στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπως συνηθίζουν μέχρι σήμερα, εφεύραν ως λύση όχι την κατάργηση των ανελεύθερων ρυθμίσεων για να ελέγχουν την εκλογή του Πατριάρχη, αλλά τη χορήγηση της τούρκικης υπηκοότητας σε όσους αρχιερείς του Πατριαρχείου την επιθυμούν!
Τεσκερέδες και ταλιμάτ
Σύμφωνα με τον τεσκερέ (διάταγμα) του 1923 για την εκλογή Πατριάρχη, το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι έχουν μόνον οι αρχιερείς του Πατριαρχείου που εδρεύουν στην Τουρκία και είναι εκ γενετής Τούρκοι υπήκοοι. Το 1970 δημοσιεύτηκε ένα talimat (απόφαση) του νομάρχη Κωνσταντινουπόλεως, σύμφωνα με το οποίο, όταν χηρεύει ο πατριαρχικός θρόνος, υποβάλλεται στη νομαρχία κατάλογος ονομάτων όλων όσοι έχουν δικαίωμα να εκλεγούν στο πατριαρχικό αξίωμα και ο νομάρχης έχει πλήρη δυνατότητα να διαγράφει όσους δεν είναι αρεστοί!
Το δράμα αρχίζει από τη στιγμή που η πρόταση αυτή έγινε ασμένως δεκτή από Καραμανλή και Ντόρα και, αργότερα, από τον Βαρθολομαίο, αντί να τον πιέσουν για αλλαγές στο νομικό καθεστώς. Η ελληνική πλευρά ουσιαστικά δεν ζήτησε να καταργηθεί κανένα από τα νομοθετικά κείμενα που ισχύουν και αρκέστηκε να αποδεχθεί την πρόταση Ερντογάν, η οποία στην πραγματικότητα επιτρέπει στην Τουρκία να παρεμβαίνει πιο ενεργά και σε αρχιερείς που υπηρετούν και σε άλλες χώρες υπό τη σκέπη του Πατριαρχείου: στη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία και την Άπω Ανατολή.
Επίσης, σε περιοχές της ελληνικής επικράτειας, όπως η Κρήτη, τα Δωδεκάνησα και το Άγιον Όρος. Ακόμη, η πνευματική του δικαιοδοσία εκτείνεται στις λεγόμενες Νέες Χώρες (Ήπειρος, Μακεδονία, Δ. Θράκη, νησιά του Αιγαίου).
Ευγενική προσφορά!!!
Στις 19.10.2009 ο Βαρθολομαίος έστειλε σε όλους τους αρχιερείς του Πατριαρχείου εγκύκλιο επιστολή, με την οποία εξέφραζε τις θερμές ευχαριστίες προς την «Έντιμον Κυβέρνησιν της Τουρκίας», που απεφάσισε να τους παράσχει, αν οι ίδιοι το επιθυμούν, την υπηκοότητά της, και παρότρυνε τους αρχιερείς να αποδεχθούν την «ευγενή προσφορά» και να υποβάλουν σχετικές αιτήσεις.
Μέχρι σήμερα στην προτροπή του Βαρθολομαίου έχουν ανταποκριθεί 15 μητροπολίτες, αλλά στο διαδίκτυο αναφέρονται τα ονόματα μόνον 12.
Αυτοί, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι:
* Εκκλησία Κρήτης: 1. Αρκαλοχωρίου - Καστελίου - Βιάννων Ανδρέας, 2. Ιεραπύτνης και Σητείας Ευγένιος, 3. Κισσάμου - Σελίνου Αμφιλόχιος, 4. Πέτρας - Χερσονήσου Νεκτάριος.
* Εκκλησία Δωδεκανήσου: 1. Καρπάθου - Κάσου Αμβρόσιος, 2. Σύμης Χρυσόστομος.
* Εκκλησίες της Διασποράς: 1. Αυστρίας Μιχαήλ, 2. Ιταλίας Γεννάδιος, 3. Δαρδανελλίων Νικήτας 4. Μπουένος Άιρες Ταράσιος, 5. Νέας Ζηλανδίας Αμφιλόχιος, 6. Πισσιδίας Σωτήριος.
Ανόητοι θεσιθήρες
Το ζήτημα πλέον όμως είναι οι εθνικοί κίνδυνοι που θα προκύψουν με την ενέργεια των «15». Αυτοί δεν περιορίζονται στο γεγονός ότι έχουμε 15 μητροπολίτες τόσο ανόητους ώστε να νομίζουν ότι θα αναρριχηθούν στον οικουμενικό θρόνο. Δεν σκέφθηκαν αυτοί οι 15 σπουδαρχίδες τι παρεμβάσεις θα δέχονται επί μονίμου βάσεως στα καθήκοντά τους από τις τουρκικές αρχές; Λόγου χάριν, θα μπορούν να χοροστατήσουν σε δοξολογία στην Κρήτη ή τα Δωδεκάνησα και όχι μόνο την 25 Μαρτίου, όταν αυτή η ενέργειά τους μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντιτουρκική εκδήλωση;
Αν ο Ερντογάν όντως ενδιαφερόταν για το μέλλον του Πατριαρχείου, θα μπορούσε να καταργήσει τον τεσκερέ και το ταλιμάτ, δηλαδή να επιτρέψει την εκλογή ως Πατριάρχη οποιουδήποτε αρχιερέα του Πατριαρχείου και να του χορηγήσει στη συνέχεια την τουρκική υπηκοότητα, εφ’ όσον δεν την είχε, αντί να τους κάνει όλους από πριν Τούρκους υπηκόους.
Μας κάνει και μαθήματα
Βεβαίως ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν περιορίστηκε στα κόλπα για την αύξηση της επιρροής και σε αλλόθρησκες Εκκλησίες, αλλά κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα μας μάλωσε που δεν επιτρέπουμε την εκλογή των μουφτήδων στη μειονότητα της Θράκης, αλλά τους διορίζουμε. Δυστυχώς δεν βρέθηκε ένας σε εκείνη τη συνέντευξη να του θυμίσει τον τεσκερέ και το ταλιμάτ και να του πει ότι «ναι, τους διορίζουμε, διότι ακολουθούμε το τουρκικό σύστημα περί μουφτήδων»...
Ούτε στην Τουρκία, ούτε σε καμία άλλη μουσουλμανική χώρα δεν εκλέγονται οι μουφτήδες, αλλά διορίζονται από την κρατική αρχή. Ειδικά δε στην Ελλάδα, υπάρχει και ένας πρόσθετος λόγος που επιβάλλει τον διορισμό – και όχι την εκλογή – των τριών μουφτήδων της Θράκης: οι μουφτήδες στην Ελλάδα είναι επιφορτισμένοι με δικαστικά καθήκοντα, δικάζουν ζητήματα δικαίου προσωπικής καταστάσεως της μειονότητας, π.χ. διαζύγια.
Εδώ και δεκαετίες η Ελλάδα, για χάρη του Πατριαρχείου, συνεχώς υποχωρεί προ των τουρκικών αξιώσεων. Και αυτό οι Τούρκοι το έχουν καταλάβει και συστηματικά το εκμεταλλεύονται. Με την αποδοχή εκ μέρους αρχιερέων, εδώ και στη Διασπορά, της τουρκικής υπηκοότητας, κινδυνεύει πλέον και το τελευταίο μετερίζι μας: ο εθνικός χαρακτήρας της Εκκλησίας των Ελλήνων. Ρασοφόροι, που για την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες δεν δίστασαν να υψώσουν το ιερό λάβαρο της Αγίας Λαύρας, κηρύσσοντας... επανάσταση, τώρα σαν γιουσουφάκια κάνουν τεμενάδες προ του ληξιάρχου της Κωνσταντινούπολης με την ελπίδα ότι κάποτε θα ικανοποιηθούν οι μωροφιλοδοξίες τους.
Επιτέλους, στη χώρα αυτή δεν υπάρχει ούτε υπουργείο Εξωτερικών ούτε υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων;
Το ποντίκι
Ροΐδη Εμμονές
Σημ.axinosp:από σχόλιο του Ροΐδη Εμμονές"Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση, όσοι ιερείς επιθυμούν να αλλάξουν υπηκοότητα είναι ελεύθεροι να το πράξουν, θα ήταν "δώρο θεού" να σταματήσει ο ελληνικός λαός να πληρώνει τους μισθούς τους από το υστέρημά του, όμως πολύ φοβάμαι ότι είτε πάρουν άλλη υπηκοότητα είτε όχι, θα συνεχίσουμε να τους πληρώνουμε, διότι η μισθοδοσία κηφήνων είναι μία ακόμη ελληνική σουρεαλιστική ιδιαιτερότητα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου