Κουρασμένοι από την αναμονή που τείνει επικίνδυνα να γίνει συνήθεια…

Μου ζητάνε να γράψω, να πω, να φωνάξω…
Μα τι άλλο να γράψω;

Αισθάνομαι ότι επαναλαμβάνομαι. Τα έχω γράψει όλα, έχω καταγγείλει τους πάντες; Και;

Τρία χρόνια τώρα χιλιάδες λέξεις έχουν από κάτω την υπογραφή μου. Λέξεις «προφητικές» που τις είπαν «γραφικές», λέξεις αγωνίας που τις είπαν «υπερβολικές», λέξεις οργής που τις είπαν «εμπρηστικές».

Δεν με ένοιαζε ούτε μια στιγμή τι έλεγαν! Θεωρούσα ότι έκανα το σωστό, όπως το καταλάβαινα, με το μόνο «όπλο» που είχα, τη δημοσιογραφία μου.

Από τους συμπολίτες μου παράπονο δεν έχω. Είμαι υπερήφανος που ανήκω σε αυτό το λαό! Ένα λαό ανυπότακτο που μάτωσε πολλές φορές στους δρόμους της Αθήνας, που πνίγηκε από τα χημικά, που συγκρούστηκε με τους πραιτοριανούς του καθεστώτος και πάντα επέμενε… Ήμουν εκεί, σε όλες σχεδόν τις διαδηλώσεις, ό,τι έγραψα και ό,τι υπερασπίστηκα το είδα με τα μάτια μου.

Ο λαός έχει κάνει το καθήκον του και με το παραπάνω. Οι ηγεσίες είναι κατώτερες ή ανύπαρκτες των περιστάσεων.

Ως δημοσιογράφος δεν έχω μάθει να εργάζομαι με ωράρια, μόνο με deadline. Θα βάλω λοιπόν ένα ακόμα deadline στον εαυτό μου και αυτό είναι η 25η Μαρτίου. Η ημέρα ανεξαρτησίας μας.

Αν και εκείνη την ημέρα δεν τελειώσει η πλάκα, τότε ένα θα πω… Είμαστε όλοι άξιοι της μοίρας μας…
Και αυτό δεν το απευθύνω στους γενναίους συμπατριώτες μου που αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται…

Το απευθύνω ευθαρσώς στους άλλους, τους καθηγητάδες και τους ινστρούκτουρες, τους ανθρώπους του πνευματικού κόσμου, τους περιφερόμενους αντιμνημονιακούς αναλυτές, που βολεμένοι στα κέρδη που αποκόμισαν τα προηγούμενα χρόνια νομίζουν, έχουν αυτή την «αίσθηση», ότι ο λαός που υποφέρει μπορεί να περιμένει να ωριμάσουν οι συνθήκες…

Θα τους υπενθυμίσω ότι μετά την ωρίμανση ακολουθεί η σήψη! Δεν υπάρχει άλλος χρόνος, ο χρόνος έχει τελειώσει εδώ και πολύ καιρό…

Να σταθούν αντάξιοι της ιστορίας και να βάλουν τα άθλια κορμιά τους μπροστά στο λαό, αντί να αναλώνονται σε διαλέξεις, παρουσιάσεις βιβλίων και ατέρμονες πολιτικές διεργασίες! Να ματώσουν μαζί με τους χιλιάδες ήδη ματωμένους…

Αν τους νοιάζει ο τόπος, αν τους νοιάζει η Δημοκρατία.

Αυτά είχα να πω, γιατί κουράστηκα, όπως κουράστηκαν και οι περισσότεροι που ακόμα θέλουν να νομίζουν ότι μπορούμε να αλλάξουμε κάτι προς το καλύτερο…

Κουρασμένοι από την αναμονή που τείνει επικίνδυνα να γίνει συνήθεια…

Στέφανος Μυτιληναίος