Η Ελλάδα δεν καταλάβαινε τι αγόραζε από την Goldman Sachs, όταν το 2001 έκλεινε τη συμφωνία για το επίμαχο swap, με το οποίο έκρυβε το πραγματικό ύψος του χρέους της από τις Βρυξέλλες. Μιλώντας με τον επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ, Σπύρο Παπανικολάου και τον προκάτοχό του, Χριστόφορο Σαρδελή, το Bloomberg βγάζει στο φως όλες τις άγνωστες λεπτομέρειες του deal.
Επρόκειτο εξ αρχής για ένα δαπανηρό λάθος, αναφέρει το δημοσίευμα. Από την πρώτη ημέρα της συμφωνίας, η Αθήνα χρωστούσε στην Goldman Sachs 600 εκατ. ευρώ περισσότερα από τα 2,8 δισ. ευρώ που είχε δανειστεί, αποκάλυψε ο Σπ. Παπανικολάου. Έως το 2005, όταν εκείνος ανέλαβε τα ηνία του ΟΔΔΗΧ, η τιμή του swap είχε σχεδόν διπλασιαστεί, στα 5,1 δισ. ευρώ. Όπως λέει, η Goldman Sachs είχε πείσει την ελληνική κυβέρνηση να μην ζητήσει προσφορές από τον ανταγωνισμό.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν καταλάβαινε τι της πουλούσε η Goldman Sachs και δεν είχε τρόπο να εκτιμήσει το κόστος και τους κινδύνους, λένε οι δύο άνδρες.
«Το deal της Goldman Sachs είναι μια πολύ σέξι ιστορία ανάμεσα σε δύο αμαρτωλούς», δηλώνει ο Χρ. Σαρδελής, που ήταν επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ όταν έκλεισε η συμφωνία.
Όμως, η Αθήνα δεν ήταν ο μοναδικός πελάτης που έκλεισε μια τέτοια συμφωνία, την οποία δεν καταλάβαινε. Το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, δήμοι των ΗΠΑ και της Γερμανίας βρέθηκαν χαμένοι από τέτοιες συμφωνίες, τις οποίες οι επενδυτικές τράπεζες παρουσίαζαν ως ωφέλιμες για τα οικονομικά τους.
Η συμφωνία ήταν, όμως, πολύ ωφέλιμη για τα οικονομικά της Goldman Sachs. Τα κέρδη των 600 εκατ. ευρώ που έβγαλε μέσα σε μια μέρα από το ελληνικό deal, αποτελούν το 12% των εσόδων της από trading και επενδύσεις κεφαλαίου για το σύνολο του 2001.
Ουσιαστικά, το swap αντάλλασε με ευρώ χρέη που εξέδωσε η Ελλάδα σε δολάρια και γιεν, χρησιμοποιώντας μια παρελθοντική ισοτιμία. Ο μηχανισμός μείωνε το χρέος. Για να αποπληρώσει τα 2,8 δισ. ευρώ που δανείστηκε από την Goldman, η Αθήνα συμφώνησε για ένα διαφορετικό swap,το οποίο ήταν δεμένο με τις διακυμάνσεις των επιτοκίων.
Η μείωση των αποδόσεων των ομολόγων οδήγησε στο διπλασιασμό του χρέους, έως τον Αύγουστο του 2005, όταν το swap αναδιοργανώθηκε.
Πρόσωπο κλειδί στη συμφωνία με την Goldman υπήρξε η Άντι Λουλιάδη, τότε επικεφαλής της ομάδας πωλήσεων της τράπεζας για την Ευρώπη. Όπως εξηγεί ο Σπ. Παπανικολάου, η ελληνική κυβέρνηση της είχε εμπιστοσύνη, γιατί το 1999 την είχε προειδοποιήσει να μην αγοράσει ένα πολύπλοκο swap.
Όμως, τρεις μήνες μετά τη συμφωνία, ο Σαρδελής διαπίστωσε ότι το deal που είχε υπογράψει ήταν πιο σύνθετο από ό,τι πίστευε. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, και εν μέσω ζημιών, η Αθήνα ζήτησε από την Goldman την αναθεώρηση της συμφωνίας. Όμως, η νέα συμφωνία αποδείχθηκε ακόμα χειρότερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου