Δεν πληρώνουμε τους τοκογλύφους

Οι αριθμοί μπορεί να κουράζουν αλλά περιγράφουν ξεκάθαρα την παγίδα στην οποία οδηγήθηκε η χώρα και στοιχειοθετούν τη δίκαιη επιχειρηματολογία που μπορεί να αναπτύξει ο ελληνικός λαός ξεκαθαρίζοντας όχι απλώς ότι δεν πληρώνει, αλλά ότι δεν αναγνωρίζει το (επαχθές) χρέος, καθώς είναι προϊόν χρηματοπιστωτικής απάτης και εναρμονισμένων πρακτικών της διεθνούς τοκογλυφικής μαφίας.

Το Ελληνικό δημόσιο χρέος το 2009 ήταν στο 112,60% ΑΕΠ. Το συνολικό ελληνικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) έφτανε στα 179% του ΑΕΠ. Ο Μέσος Όρος του συνολικού χρέους της ΕΕ ήταν στο 175%. Την ίδια στιγμή το συνολικό χρέος της Ολλανδίας ήταν 234%, της Ιρλανδίας 222%, του Βελγίου 219%, της Ισπανίας 207%, της Πορτογαλίας 197% και της Ιταλίας 194%. Δεδομένων των στοιχείων που περιγράφουν ότι η Ελλάδα δεν ήταν στη χειρότερη θέση μεταξύ των εταίρων της το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι γιατί ξέσπασε πάνω της η καταιγίδα;

Τα CDS (ασφάλιστρα πιστωτικού κινδύνου) είναι αεριτζίδικα χρηματοπιστωτικά προϊόντα και υποτίθεται ότι εξασφαλίζουν αυτόν που δανείζει στην περίπτωση που ο δανειζόμενος δεν μπορεί να ξεπληρώσει. Στην πράξη ωστόσο τα CDS είναι κερδοσκοπικά εργαλεία με τα οποία οι αετονύχηδες τοκογλύφοι ασφαλίζουν τη ζωή των θυμάτων πριν τα δολοφονήσουν.

Τα ελληνικά CDS το Σεπτέμβρη του 2009 διαπραγματεύονταν σε (τιμή) 125 μονάδες βάσης. Το Φλεβάρη του 2010 η τιμή των ελληνικών CDS είχε ανέβει στις 428 μβ και τον Μάρτη στις 364 μβ. Αυτοί οι οποίοι βρήκαν τον «μαλάκα» που τους επέτρεψε να παίξουν με τα ελληνικά CDS τον Φλεβάρη του 2010 κέρδισαν 342% επί του κεφαλαίου τους και τον Μάρτη του 2010, 291%.

Το 75% των παγκόσμιων συναλλαγών CDS ελέγχουν οι JP Morgan, Goldman Sachs και Deutche Bank. Η Goldman Sachs μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2010 δήλωσε κέρδη 3.440.000.000, 65% περισσότερα σε σχέση με το 2008. Αυτοί, είναι λοιπόν που θα μας ξεζουμίζουν όσο καιρό τους επιτρέπουμε να μας θεωρούν μαλάκες…

Skakistis's Weblog
Σημ.axinosp:Δυστυχώς φίλε μου σκακιστή τα τοκοχρεολύσια που έχουμε πληρώσει την τελευταία δεκαετία, είναι μία φορά τουλάχιστον το δημόσιο χρέος και όχι μόνο αυτό δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.