Έφυγε ο Αυγουστίνος Καντιώτης στην μνήμη του ένα άρθρο από το ΑΝΟΥΣΙΑ ΠΙΣΤΗ

Οι ομιλίες του «χομεϊνί» Αυγουστίνου Καντιώτη

Το σημερινό άρθρο αποτελεί συνέχεια του αφιερώματός μου στον «Χομεϊνί της Μακεδονίας» Αυγουστίνο Καντιώτη. Η παρουσίαση αποσπασμάτων από ομιλίες και άρθρα του είναι ένας πολύ καλός τρόπος ώστε να σχηματίσετε μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη άποψη για τον επικίνδυνο αυτόν άνθρωπο. Θα ξεκινήσω δυναμικά με το... επικήδειο άρθρο που έγραψε ο εν λόγω αρχιερέας στο περιοδικό «χριστιανική σπίθα» μετά το θάνατο του παγκοσμίως καταξιωμένου συγγραφέα μας, Νίκου Καζαντζάκη:

Σήμερα ήταν μια σκοτεινή μέρα του Ελληνικού Έθνους. Ο γλυκύτατος Χριστός ξανασταυρώθηκε από τους αισχρούς αντιπροσώπους της λογοτεχνίας και του κράτους. Ρεζίλια των σκυλιών γίναμε. Η συντέλεια των αιώνων έφτασε! Η πέννα του βρωμερού αντίχριστου ξέσχισε το στήθος του Κυρίου. Βόθρος ρέει από τους ακάθαρτους ποταμούς στις σελίδες του ανήθικου. Σήμερα η Ελλάς κηδεύει με δημόσιον δαπάνη ποιον, τον υβριστή της εκκλησίας μας και ο Υπουργός παιδείας και ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κρατώντας με ασέβεια τα διεστραμμένα βιβλία του βλάσφημου αντί του Ευαγγελίου, παίνεψαν τον αισχρό νεκρό. Φρίκη, φρίκη, ούτε ο υπόνομος των Αθηνών δεν θα ανέδιδε τέτοια δυσωδία. Έφτασε η Δευτέρα παρουσία! Θλίψη, θλίψη και το θλιβερότερο ο Μητροπολίτης Ευγένιος, παρόλο που ειδοποιήθηκε αυστηρά από την Ιεραρχία άφησε το βλάστημο να μπει μέσα σε Χριστιανική εκκλησία και παραστεί στην κηδεία του... Αν ζούσαν σήμερα οι τρεις Ιεράρχες θα σας είχαν αφορέσει όλους σας!

Με γλώσσα τόσο αισχρή που αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος κοινός θνητός θα τον είχαν μηνύσει, ο σεβασμιότατος «στολίζει» το νεκρό πια Νίκο Καζαντζάκη, προφανώς εξαιτίας κάποιων βιβλίων του που δεν άρεσαν και τόσο στην ηγεσία της ελληνικής Εκκλησίας... Θα συμφωνούσα πάντως με την τελευταία πρόταση. Αν ζούσαν οι φανατικοί Βασίλειος και Χρυσόστομος σίγουρα θα προσέθεταν έναν ακόμα αφορισμό στην πλούσια συλλογή από «παράσημα» του Καζαντζάκη και των υποστηρικτών του. Το επόμενο ξεκαρδιστικό απόσπασμα είναι από ομιλία του στον Ι. Ν. Αγίας Τριάδος Πτολεμαΐδος την Κυριακή 10-12-1978. Το αφιερώνω στους φίλους stardust, batcic και γενικότερα σε όλους τους ορειβάτες που παίρνουν τα βουνά κυριακάτικα (και πότε να τα πάρουν δηλαδή, αφού τις καθημερινές εργάζονται...):


Βλέπεις την Κυριακή να σηκώνονται πρωί πρωί, με γυλιούς στην πλάτη και να πηγαίνουν για ορειβασία πάνω στα βουνά. Και μερικές φορές χάνονται μέσ' στα χιόνια και τρέχουν να ζητούν τα ίχνη τους, ημέρα Κυριακής. Πόδια για ορειβασίες έχουν, πόδια για εκδρομές και άλλες διασκεδάσεις, για χορούς και ντισκοτέκς, πόδια για τον διάβολο δηλαδή, έχουν, πόδια για το Θεό δεν έχουν. Πόσοι τέτοιοι υπάρχουν...

Άλλ' όταν πλέον πεθάνουν, τότε δεν θα έχουν πόδια. Τότε με ξένα πόδια θα πάνε στην εκκλησία και άλλοι τότε θα τους σηκώσουν στα χέρια και θα πάνε να τους θάψουν. Τώρα λοιπόν που ζεις, τώρα που έχεις χέρια κάνε το σταυρό σου, τώρα που 'χεις γλώσσα δόξαζε το Θεό' τώρα που 'χεις πόδια τρέξε στο ναό με τη λαχτάρα του ψαλμωδού που λέει' "Ως αγαπητά, τα σκηνώματά σου, Κύριε των δυνάμων. επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του Κυρίου" (Ψαλμ. 83,2-3)... Θα μείνουν παράλυτα τα πόδια εκείνα που πήγαιναν στα κέντρα των διασκεδάσεων, τα πόδια εκείνα, που συνεπλέκοντο με τα πόδια πόρνων και παλλακίδων γυναικών θα ατονήσουν, θα σταματήσει μέσα τους το ρεύμα της ζωής!

Αχ αυτές οι ντισκοτέκς! Τι κακό έχουν κάνει στον κόσμο... Τουλάχιστον νέοι μου, όταν πηγαίνετε Σάββατο βράδυ και ξενυχτάτε, πάρτε το σερί με μια επίσκεψη στην εκκλησία τα χαράματα της Κυριακής! Έτσι έχετε πιθανότητες να γλιτώσετε από την παράλυση που προειδοποιεί ο σεβάσμιος αρχιερέας... Ας περάσουμε όμως και σε ένα εθνικοπατριωτικό απόσπασμα από τη «χριστιανική σπίθα» για να ευθυμήσουμε λίγο:


Θα ήθελα να πω για ένα πρόσωπο, άλλα δεν θα αναφέρω το όνομα του, γιατί ορισμένοι ίσως παρεξηγηθούν. Είναι ένα μεγάλο στρατιωτικό και πολιτικό πρόσωπο της πατρίδος μας, το όποιον εγώ τουλάχιστον το εκτιμώ. Από μικρό παιδί, δεκαοχτώ χρονών, υπηρετούσε την πατρίδα. Έφτασε μέχρι Σόφια και Ουκρανία και Άγκυρα. Και έμεινε άγαμος, παρθένος. Μακάρι εμείς να είχαμε την παρθενία του υπέροχου αυτού ανδρός, πού σε κάποια δύσκολη στιγμή έσωσε την Ελληνική πατρίδα από βεβαία καταστροφή. Σπουδαίος δε άνθρωπος. Και ανάστημα ηρωικό, λεβέντης, παιδί της Θεσσαλίας, από τα ηρωικότερα παιδιά.

Τον ρωτούσανε λοιπόν
-Δεν παντρεύεσαι;
-Παντρεύτηκα!
-Παντρεύτηκες;
-Παντρεύτηκα δεκαοχτώ χρονών.
-Και ποια πήρες;
Σηκώθηκε όρθιος, έφερε το χέρι στο πηλήκιο του και είπε·
-Την Ελλάδα!!
Είναι μεγάλα πνεύματα αυτά. Παντρεύονται άλλοι την πατρίδα, άλλοι την επιστήμη, άλλοι τη θρησκεία· και ανήκουν σε μια ανώτερη σφαίρα μεγάλων και υψηλών ενδιαφερόντων.

Δε γνωρίζω αν η παραπάνω ιστοριούλα είναι αληθινή ή μύθος, πάντως στην περίπτωση που συνέβαινε αυτό σήμερα, ο λεβέντης αξιωματικός θα εισέπραττε μπόλικες ντομάτες και λοιπά ζαρζαβατικά... Στη συνέχεια ένα απόσπασμα από ομιλία του την Κυριακή του ασώτου σε ναό της Αθήνας, για το αγαπημένο θέμα όλων των αγάμ(ητ)ων κληρικών, την πορνεία:

«Φεύγετε την πορνείαν» (A΄ Kορ. 6,18). Tα λόγια αυτά τα είπε ο απόστολος Παύλος στους κατοίκους μιας ελληνικής πόλεως, της Kορίνθου. Aλλά η τότε Kόρινθος δε’ μοιάζει καθόλου με τη σημερινή. Tότε ήταν μία από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες πόλεις του κόσμου, με 300.000 κατοίκους. Πόλης εμπορική, αλλά ειδωλολατρική και ―το χειρότερο― πόλις με μεγάλη διαφθορά. Eκεί υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στη φαυλότητα και διαφθορά, ναός της Αφροδίτης. Εκεί ζούσανε χίλιες πόρνες, που αρμέγανε όλο τον ελληνισμό και είχαν μαζέψει όλο το χρυσάφι της Eλλάδος. Tην πορνεία, δηλαδή, εκεί την είχαν όπως πίνεις ένα ποτήρι νερό. Kαι όχι μόνο αθώα τη θεωρούσαν, αλλά την είχανε και ως θεϊκή λατρεία. Τέτοια διαφθορά!

Mην παίζεις με την πορνεία, σου λέει, δεν είναι παιχνιδάκι, θα σε καταστρέψει. H πορνεία μολύνει και διαφθείρει το σώμα. Tο σώμα είναι ένα άγαλμα, ένα αριστούργημα ανώτερο από τον Παρθενώνα. Tι είναι το μάτι, το αυτί, η καρδιά, το πνευμόνι;… Tο κορμί σου βγήκε από το εργαστήριο της αγίας Tριάδος. Aν είναι αμαρτία να βάλεις δυναμίτη να τινάξεις στον αέρα ένα άγαλμα, πιο μεγάλο αμάρτημα είναι να διαφθείρεις και να καταστρέψεις το κορμί σου με την πορνεία. Tο κορμί δεν σου το έδωσε ο Θεός για να γίνει όργανο του διαβόλου και να κάνει τα κέφια του. Tο κορμί σου είναι μια κιθάρα. Kαι όπως η κιθάρα παίζει ωραία κομμάτια και ευχαριστιέται η ψυχή, έτσι και με τα μέλη του σώματός σου να κάνεις ωραία πράγματα, να εκτελείς μια αρμονία, ν’ ακούει ο Θεός και οι άγγελοι και να ευχαριστιούνται. Tο κορμί σου είναι μια λαμπάδα. Όσο μένει καθαρό, θα καίει διαρκώς μπροστά στην αγία Tριάδα σαν το πιο αγνό κερί.

Μάθαμε λοιπόν σήμερα ποιά είναι η αποστολή του σώματός μας. Να παίζει... αρμονίες, ώστε να ακούει ο Θεός με τους λακέδες του και να μερακλώνουν! Αφήστε που αυτή η εμμονή με την αρχαία Ελλάδα καταντάει εκνευριστική... Οι χίλιες ιέρειες του ναού της Αφροδίτης μπορεί να «αρμέγανε» τον κόσμο, όχι πάντως περισσότερο απ' όσο μας αρμέγει η ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα, και με μία ουσιώδη διαφορά. Οι λυγερές αυτές υπάρξεις προσέφεραν τουλάχιστον... ευχαρίστηση και ανακούφιση στους προσκυνητές με τις υπηρεσίες τους, κάτι που δεν κάνουν οι κακομούτσουνοι και απεχθείς σημερινοί παπάδες!! Παρακάτω στον ίδιο λόγο του, ο Αυγουστίνος σχολιάζει την παρακμή και τον εκφυλισμό των σημερινών νέων:

Λοιπόν, σήμερα δεν πάμε καλά. Άλλοτε υπήρξαν εποχές ευλογημένες. Διαβάστε. Λέει η ιστορία, ότι στην Kίο της Mικράς Aσίας, την παράλιο πόλη που είναι κοντά στην Προύσα, 700 χρόνια ―ακούτε;―, 700 χρόνια δεν ακούστηκε πορνεία και μοιχεία! Tώρα; Tώρα γέμισε ο τόπος από πορνεία. σε κάθε δρόμο και σοκάκι... Tώρα, που η Εκκλησία μας καλεί να μετανοήσουμε σαν τον άσωτο, εμείς αντιθέτως με μάσκες, μεταμφιέσεις, πάρτυ και χορούς, πέφτουμε σαν τα ακάθαρτα ζώα στην φοβερά αυτή αμαρτία.

Tα αποτελέσματα; Εμένα ρωτάτε; Σάπισαν τα νιάτα μας! Έννοια σου, κόσμε, που δεν ακούς τον Παύλο και την Εκκλησία, θα τα πληρώσεις τα «γραμμάτια» αυτά με τόκο και επιτόκιο. Άντε τώρα, εσύ πατέρα, να παντρέψεις το κορίτσι σου. Πού να το δώσεις; Προτιμότερο να το ρίξεις σ’ ένα λάκκο με ασβέστη, παρά να το δώσεις σε ένα σάπιο - έκφυλο νέο. Aντε τώρα εσύ νέε, που σε κορόιδεψαν οι κινηματογράφοι και τα θέατρα και σου είπαν ότι η ζωή είναι απόλαυσης και ηδονή, άντε να φτειάσεις οικογένεια. Θα γεννήσεις. Mα τα παιδιά σου δεν θα είναι πλέον εκείνοι οι λεβέντες, οι εύζωνοι, αλλά θα είναι κάτι κακιασμένα, κάτι ελεεινά, κάτι φοβερά πλάσματα, που ούτε με τα γάλατα ούτε με τα κοτόπουλα ούτε με τα άλλα θα μπορούν ν’ αποκτήσουν ρωμαλεότητα.


Πού είναι εκείνα τα παιδιά, που βγαίνανε από μάνες λεβεντογένες, που ήταν καθαρές σαν το κρύσταλλο; Kαι έτσι βγήκανε εκείνα τα παιδιά, που ύψωσαν την Ελλάδα μας και την έφτασαν μέχρι Σόφια και Άγκυρα. Από τους σημερινούς έκφυλους και διεφθαρμένους νέους θα βγει μια νέα γενεά με παιδιά κακιασμένα, τυφλά, κουτσά, ανάπηρα, βλακώδη. Αχ παιδί μου, θα τα βλέπεις και θα καίγεσαι!

Ακούτε πατεράδες; Της κόρες σας στον ασβέστη (αφού όλοι οι νέοι σήμερα είναι σεξουαλικά ενεργοί πριν το γάμο)! Επίσης, κύριοι ακροδεξιοί, ξεχάστε Μπόλη, Σόφια και Άγκυρα! Με τα κακιασμένα και ανάπηρα παιδιά που προέβλεψε ο Άγιος Φλωρίνης οτι θα γεννηθούν, δεν υπάρχει περίπτωση να επαναλάβουμε τα επιτεύγματα του παρελθόντος... Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο στο παραλήρημα του «μεγαλύτερου ιεροκήρυκα του 20ου αιώνα». Ελπίζω να τα δουν αυτά κάποιοι αναγνώστες χριστιανικών περιοδικών, που νομίζουν οτι ο Καντιώτης είναι Άγιος, και να προβληματιστούν κάπως...

Δείτε και:

• http://www.augoustinos-kantiotis.gr
• http://orthodoxia-agiapisti.blogspot.com
• http://www.iospress.gr

ΑΝΟΥΣΙΑ ΠΙΣΤΗ