Το σύστημα μας βασίζεται σε μία φαύλη παραδοχή και πολλά ευχολόγια (τα λεγόμενα και "Συντάγματα").
Η φαύλη παραδοχή συνίσταται στην αποδοχή ως θέσφατου και αδιαπραγμάτευτου στοιχείου της παροχής της πίστωσης από ιδιώτες ΠΡΟΣ αυτό που καλούμε κράτος.
Ξεκινώντας από την αλφαβήτα της κοινωνικής ζωής, έχουμε άκριτα και μηχανικά συναποφασίσει ότι πρέπει να διαβιούμε σε ένα οικονομικό σύστημα όπου η οντότητα την οποία συναποτελούμε ένας προς ένας από εμάς, το κράτος, έχει χωρίς κανέναν απολύτως λόγο δημοσίου συμφέροντος, εκχωρήσει σε ιδιώτες το απόλυτο δικαίωμα του να ελέγχει το ίδιο την οικονομική ζωή, δια της εκδόσεως και κυκλοφορίας του χρήματος. Παρατηρείται συνεπώς το καταστροφικά παράδοξο, οι πολίτες της οικουμένης, να είμαστε, αντί για φορείς της υγείας, οι εξαρτημένοι ασθενείς ενός ολιγαρχικού συστήματος στου οποίου την ύπαρξη και στην διάτρητη λειτουργία του οι ίδιοι συναινούμε.
«Ουδείς» αναρωτήθηκε ποτέ γιατί θα πρέπει οι λίγοι μέτοχοι κάποιων εταιρειών να έχουν το καλούμενο εκδοτικό προνόμιο έναντι των υπόλοιπων δισεκατομμυρίων, την στιγμή που αυτό ουδείς άλλος πλην του κράτους
θα πρέπει να το απολαμβάνει. Εκτός κι αν, ο υπέρτατος Νόμος του Κράτους, δεν είναι το Σύνταγμα αλλά ο περί Ανωνύμων Εταιρειών Νόμος.
«Ουδείς» αναρωτήθηκε περαιτέρω, γιατί θα πρέπει τα κράτη να χρωστούν και οι πολίτες όπου γης να πληρώνουν και επομένως να χρωστάνε σε κάποιους λίγους αντί να συμβαίνει το αντίθετο. Είναι αδιανόητο να έχει ο οποιοσδήποτε την ελάχιστη προσδοκία περί εξυγίανσης ή έστω ανοχής αυτής της μπάσταρδης κατάστασης, όταν εκ των πραγμάτων, εκ των προτέρων και με απλή γνώση αριθμητικής β’ δημοτικού, μπορεί να αντιληφθεί ότι κάθε μέρα που περνάει, είναι ολοένα και πιο υπόδουλος σε μία υπερχρέωση χωρίς σωτηρία ή επιστροφή και δεν καίγεται μόνος, καίγεται το δάσος. Αλλά εδώ ταιριάζει ασφαλώς καλύτερα, η θεωρία του βατράχου στην κατσαρόλα, όπου δεν αντιλαμβάνεται ότι το νερό ζεσταίνεται και βράζει, οπότε βράζει και αυτός ζωντανός κι ανήμπορος.
Στην σημερινή ανάρτηση θα δανειστούμε κάποια στοιχεία από την εργασία ενός λαμπρού φάρου στο ελληνικό διαδίκτυο, του κ. Βιλιάρδου, του οποίου, αν και όχι σύμφωνοι με όλες τις απόψεις, αναγνωρίζουμε την πρωτοφανή – σε σχέση με την περιρρέουσα ευήθεια – δεινότητα επισήμανσης των κακώς κειμένων και στα οποία από εδώ έχουμε πλείστες φορές έως σήμερα, εκτενώς αναφερθεί.
Αρχικά επισημαίνεται ότι πλέον ουδείς είναι άμοιρος της άγνοιας του. Άγνοια ευθύνης απαγορεύεται επίσης. Ο οποιοσδήποτε είναι υπόλογος στην αδυναμία και αδιαφορία του να αποκτήσει ο ίδιος άποψη περί της πραγματικότητας, να αποδράσει από το χρυσό ή τσίγκινο κλουβί του και να ορίσει την τύχη του και όλοι μαζί, τις τύχες μας. Τα υπνωτισμένα ζόμπι της τηλεοπτικής μαστούρας πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούν ότι το μαντρί με τις τρελές είναι πλέον υπερκορεσμένο από την άπατη μιζέρια και βλακεία που κυριαρχεί στο βασίλειο της Δανειμαρκίας. Και η πόρτα ανοιχτή.
Ας γίνουν κατανοητά επιτέλους τα εξής:
α. Τα κράτη έχουν θεσμικά το απόλυτο προνόμιο να εκδίδουν χρήμα, να το κυκλοφορούν και να οριοθετούν την διαδικασία της πίστωσης και τα λοιπά παράγωγα της.
β. Τα κράτη εκχώρησαν το δικαίωμα τους αυτό, τυπικά ή ακόμα και άτυπα, σε κλειστά club προυχόντων. Χάνεται κάποιος στον δαίδαλο των φορολογικών παραδείσων όπου τα ανομιμοποίητα και ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ κεφάλαια των ολίγων, ποτίζουν το χώμα των
εξωτικών νήσων όπου εδρεύουν οι Offshore εταιρείες - μέτοχοι των "πιστωτικών ιδρυμάτων". ΟΥΔΕΙΣ πραγματικά γνωρίζει ποιοι είναι οι πραγματικοί μέτοχοι στο καζίνο και πως διαπλέκονται στον έλεγχο πάσης φύσεως εταιρειών που καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας.
γ. Τα κράτη, όχι μόνο δεν επεφύλαξαν για τον εαυτό τους το οποιοδήποτε δικαίωμα ή προνόμιο, όχι μόνο δεν έβαλαν φραγμούς στην ασυδοσία και την απληστία των ολίγων ευνοημένων, αλλά αντιθέτως συνήνεσαν ανεπιφύλακτα στο να αποτελούν, ως «ο πάσα εις», μια σύναξη από γαριασμένα γατάκια που επαιτούν για ψαροκόκκαλα στις σκουπιδοσακκούλες του διεθνούς καζίνο που νομιμοποίησαν.
Ο Γιόχαν δηλαδή, είχε μια μήτρα στη φάρμα και πάντα 100 στην τσέπη για να αγοράζει καλαμπόκι για τις κότες, να φροντίζει το κοτέτσι και να κοιτάει τον ουρανό όποτε αυτός ήθελε.
Μια μέρα ο Γιόχαν χάρισε την μήτρα στον Χανς και επίσης ό,τι 100άρικα είχε τυπώσει, τα κατέστρεψε. Ο Χανς τύπωσε τα δικά του 100άρικα και έβαλε πάνω την φάτσα του, τα σύμβολα του και την τζίφρα του. Είπε τότε στον Γιόχαν ότι η τζίφρα του ήταν ο λόγος του. Ο Γιόχαν τον πίστεψε. Αλλά όταν του ζήτησε ένα 100άρικο να αγοράσει καλαμπόκι για τις κότες του, γιατί πια δεν είχε δικά του, ο Χανς του είπε ότι θα του έδινε 2, αλλά θα έπρεπε να του δίνει πίσω κάθε φορά 2 κότες και όλα τα αυγά απ’ το κοτέτσι. Ο Γιόχαν συμφώνησε.
Έτσι ο Γιόχαν αγόραζε διπλή ποσότητα από καλαμπόκι και διπλοτάιζε τις κότες στην αρχή και αυτές δεν άργησαν να γίνουν χοντρές, πολλές και άσχημες. Το μόνο που ‘θέλαν από 
τότε, ήταν να τρώνε όλο και πιο πολύ. Και τα 2 κατοστάρικα πια δεν έφταναν, ενώ το κοτέτσι γινόταν ολοένα και πιο βρωμερό και στενόχωρο. Κι αφού τα λεφτά δεν έφταναν καλά – καλά για να φάνε οι κότες και ο Χανς έπαιρνε όλα τα αυγά, ο Γιόχαν ζήτησε από το Χανς που και που να του δίνει πίσω κανένα αυγό (απ' τα αυγά του) ως 'δωράκι', για να τρώει κατιτίς κι ο ίδιος, και εν τω μεταξύ αυτός θα "φρόντιζε" να του δίνει πάντα τις πιο καλοζωισμένες κοτούλες και φυσικά, όλα τα αυγά ‘σε αντάλλαγμα’. Ο Χανς του έκλεισε το μάτι και του είπε «θα σου δίνω ένα αυγό αλλά θα μου δίνεις πίσω μια καλή κότα ‘σε αντάλλαγμα’».
Και έτσι ο Γιόχαν σταμάτησε να ενδιαφέρεται για το κοτέτσι αλλά μόνο τον ενδιέφεραν ο Χανς και κάποιες καλοζωισμένες κότες. Και καθώς το ένα αυγό δεν του έφτανε πια, ζήτησε κι άλλο ένα και ο Χανς ζήτησε κι άλλες κοτούλες ‘σε αντάλλαγμα’.
Και όσο ο Γιόχαν έτρωγε τόσο του άνοιγε η όρεξη, με αποτέλεσμα να τον ενδιαφέρουν αποκλειστικά, μόνο τα αυγά που του έδινε ο Χανς ‘σε αντάλλαγμα’ και οι κοτούλες και τα αυγά που θα έδινε στον Χανς. Και κάποια μέρα ο Χανς ζήτησε τις κοτούλες και τα αυγά του αλλά ο Γιόχαν δεν είχε να του τα δώσει, αφού δεν είχαν αυγατίσει και ο Χανς ‘’επίσημα’’ είπε τότε «θα ταΐζεις μόνο τις δικές μου κότες στο βρωμερό κοτέτσι».
Και από τότε οι άλλες κότες έτρωγαν μόνο τα φλούδια και τα αποφάγια "επίσημα". Κι άρχισαν να τσακώνονται σαν κότες. Αλλά να που οι κότες του Χανς, που φρόντιζε ο Γιόχαν, άρχισαν να χοντραίνουν κι άλλο και χόντρυναν τόσο που δεν μπορούσαν να κάνουν πια αυγά. Και ο Γιόχαν ζήτησε απ’ τον Χανς ‘έξτρα’ 100 για να φτιάξει ένα νέο ξεχωριστό κοτέτσι στις χοντρο-κότες, να κακαρίζουν όσο θέλουν, να τρώνε και να γελάνε σαν να τους καθαρίζουν αυγά - μακριά από τις ενοχλητικές ψωρο-κοτούλες.
Κι ο ευεργέτης Χανς του χάρισε 100 για να φτιάξει ένα κοτέτσι για τις χοντρο-κότες. Και ο Γιόχαν είπε τότε σε όλες τις ψωρο- κοτούλες, τώρα εσείς θα κάνετε και τα αυγά των άλλων. Κι αυτές τσακώνονταν σαν κότες. Και μια μέρα οι κοτούλες είχαν αποκάνει και τα αυγά δεν έφταναν και οι ΧΟΝΤΡΟ-κότες ήταν λίγες αλλά κακαρίζανε σαν κότες. Και ο Χανς που είχε φάει τον σκασμό ως τότε αλλά ήθελε κι άλλο, είπε «έχω μια ιδέα, θα βάψουμε τα αυγά χρυσά και θα τα πουλήσουμε στον αδερφό μου τον Στράους». Και ο Χανς ψευτοδάνειζε κάθε τόσο ένα 100αρικο στον Στράους και μ’ αυτό ο Στράους αγόραζε από τον Χανς τα χρυσά αυγά. Και έπειτα ο Στράους, έτρωγε τα χρυσά αυγά και έδινε πίσω στον Χανς τα χρυσά τσόφλια κι αυτός στη συνέχεια τα έδινε 'σε αντάλλαγμα' πίσω στον Γιόχαν για να φάνε οι ψωρο-κοτούλες και να κάνουνε πιο πολλά αυγά.
Αλλά μια άλλη μέρα ο Γιόχαν ξέμεινε και πάλι, τα αυγά σωθήκαν και οι καλές κότες επίσης κι όταν το είπε "αμήχανος και συντετριμμένος" στον Χανς, ο Χανς του είπε εκνευρισμένος, "φέρε μου όποια κοτούλα να’ναι, άχρηστε" και έτσι πήρε την Κικίτσα που παλιά ήτανε μια κανονική κοτούλα αλλά μετά έγινε και αυτή μια χοντρο-κότα του Γιόχαν, δηλαδή του Χανς.
Κι ο Χανς συνέχιζε να μπουκώνει την Κικίτσα και της έλεγε "κανε μου αυγά να μη σε σφάξω" αλλά ο καιρός περνούσε και τα λεφτά δεν 'φτάναν και το καλαμπόκι ήταν λίγο και η Κικίτσα χοντρή. Και άλλα αυγά δεν μπορούσε να κάνει, "δυστυχώς". Και σιγά-σιγά άρχισε να πεινάει. Και ο Χανς της είπε, ήσουν λαίμαργη. Τώρα έχεις "δυστυχώς" 2 επιλογές : ή θα κάνεις τα τετραπλάσια αυγά από αυτά που έκανες παλιά, ή θα σε φάω σιτεμένη.
(Κι ο Γιόχαν που ούτε πια θυμόταν τι είναι ο ουρανός συμφώνησε «επίσημα»).
Και έτσι η Κικίτσα υπέγραψε το μνημόνιο και βάλθηκε να κάνει και τα 2.
Λέγαμε στην περιβόητη ανάρτηση, "Ελληνικές Τράπεζες: Η Πραγματικότητα", τον Νοέμβριο του 2008
"Εσύ πας και δανείζεσαι ένα ποσό πχ €100.000. Δανείζομαι, σημαίνει παίρνω κάτι από κάποιον που έχει. Και υπόσχομαι ότι θα το "επιστρέψω" (promissionary note). Η Τράπεζα όμως, στην ουσία, εκείνη την στιγμή δημιουργεί από το πουθενά μια ηλεκτρονική εγγραφή. Δεν σου δίνει από αυτά που έχει. Απλά εγγράφει το ποσό αυτό στο ενεργητικό της. Το θεωρεί δηλ. ΗΔΗ περιουσία της. Το χρέος που δημιούργησε, είναι για την τράπεζα σαν να το επέστρεψες ήδη και μάλιστα με τόκο. Κάθε δανεικό ευρώ η τράπεζα το θεωρεί επιπλέον ευρώ στο ενεργητικό της. Αν εσύ στην συνέχεια φανείς ασυνεπής, τότε η τράπεζα προβαίνει σε διαγραφή ή σε εγγραφή επισφάλειας.
ΕΤΣΙ εμφανίζονται τα υπερκέρδη των τραπεζών. Με ΧΡΕΗ που υποτίθεται θα εξοφληθούν. Και που προέρχονται από λεφτά που δεν υπάρχουν, δεν υπήρχαν. "Δημιουργήθηκαν" από το money supply.
(...)
Έπειτα, μια πολύ ωραία φράση είναι τα "ίδια κεφάλαια". Αυτά είναι η πραγματική περιουσία των τραπεζών. Το μετοχικό κεφάλαιο, ας πούμε. Το πραγματικό μετοχικό κεφάλαιο. Πώς μια τράπεζα με κεφάλαια €3 δις δανείζει €55 δις;"
Την περίοδο εκείνη οι Ελληνικές Τράπεζες παρουσιάζονταν στους ανυποψίαστους, ως κάτι το μοναδικό σε ασφάλεια στο Παγκόσμιο Τραπεζικό Σύστημα, ένας ανθός υγείας. Ενδεικτικά τα 2 δημοσιεύματα, με ομιλούντες τον μέγιστο οικονομολόγο - ακαδημαϊκό - κιθαρίστα κ. Αλογοσκούφη και τον ΓΓ της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών κ. Γκόρτσο.
Εξάλλου, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλος όπως μας πληροφορούσε η Καθημερινή της 30/9/2008
"Υγιές, ασφαλές και σταθερό είναι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα διαβεβαίωσε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Γιώργος Προβόπουλος. Η έκθεση των ελληνικών τραπεζών στα προϊόντα που οδήγησαν στη σοβαρότατη κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι περιορισμένη, ενώ τα θεμελιώδη μεγέθη τους είναι ισχυρά" Ακολουθούσε δε το περισπούδαστο σχόλιο του επικεφαλής οικονομικού συμβούλου του ομίλου Eurobank κ. Γκίκα Χαρδούβελη. "Τα ίδια κεφάλαια των τεσσάρων μεγάλων ομίλων (Εθνική, Eurobank, Πειραιώς, Εμπορική) ως ποσοστό του συνολικού ενεργητικού ήταν τον Ιούλιο 7,56%, ενώ της Fortis ήταν λιγότερο από το μισό".
Φυσικά η Fortis κατέρρευσε και κατέληξε στις αγκάλες της BNP Parisbas...
Λίγους μήνες αργότερα, την 4/5/2010 ο κ. Διοικητής "καθιστούσε σαφές" στην εκπομπή του κ. Παπαχελά ότι οι Ελληνικές Τράπεζες «ασφαλώς είναι σταθερές και ασφαλείς παρά κάποιες ανόητες πληροφορίες οι οποίες κατά καιρούς διασπείρονται, έχουν δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας οι οποίοι είναι πολύ ψηλότεροι από τους μέσους Ευρωπαϊκούς».
Κανείς δεν θα περίμενε βέβαια από τους κυρίους αυτούς να αποδεχτούν το γεγονός τότε οτι το τραπεζικό σύστημα ήταν προβληματικό, αλλά η αλαζονεία και οι χαρακτηρισμοί ως ανόητων των ισχυρισμών περί ενός φαύλου και ετοιμόρροπου συστήματος, το οποίο τάχα ήταν ασφαλές στον διαγωνισμό ποιος βλέπει καλύτερα, ο έχων γλαύκωμα η καταρράκτη, προφανώς και ήταν έως και υβριστικός για όσους αντιπάλευαν να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες και επ'ουδενί φυσικά δεν συνιστούσαν διασπορείς ψευδών ειδήσεων κατά τον σχετικό υπαινιγμό του Αυτοκράτορος (ο τραπεζίτης Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων κ. Γεννηματάς τους αποκάλεσε "τσιράκια των τραπεζών").
Για όσους "δεν το γνωρίζουν βεβαίως", το Ελληνικό Τραπεζικό σύστημα όχι μόνο κατέρρευσε έκτοτε αλλά "διασώθηκε" και στην θέση του υπεισήλθε στα μουλωχτά, σε μια ανελέητη συνωμοσία σιωπής, το Ελληνικό Κράτος το οποίο αναδέχτηκε ουσιαστικά ένα τεράστιο ποσό προς βλάβη του ιδίου και των πολιτών του και προς όφελος των μεγαλομετόχων των Ελληνικών Τραπεζών και των μεγαλοπελατών τους...
Όπως υποστηρίχτηκε από τον κ. Πέτρο Λεωτσάκο, διόλου ανεδαφικά (κάθε άλλο), το Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα πριμοδοτήθηκε με 4 συνολικά πακέτα στήριξης ή 98 δις ευρώ οικονομική βοήθεια πάσης φύσεως από το κράτος εκ του οποίου μόλις 6 με 7 δις κατέληξαν σε δάνεια, τον "δηθεν" άρρωστο σκοπό της πριμοδότησης…
Είναι αντριχιαστικό και να σκεφτεί κάποιος ότι αυτό το ποσό το οποίο κατέφαγαν τα "Ελληνικά Πιστωτικά Ιδρύματα" σε μόλις 2 έτη, ισοδυναμεί ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΑΜΕΣΩΝ ΦΟΡΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΑΛΕ Ο ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι αυτής της ανείπωτης εθνικής μειδοσίας προς όφελος των ολίγων, παραθέτουμε αυτούσια τα εκ πάγλου καλλονής στοιχεία που συγκέντρωσε ο εξαιρετικός κ. Βιλιάρδος :
"Όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει, η δανειοδότηση μας από τους ΔΝΤ-ΕΕ, μεταθέτει απλά το πρόβλημα επαυξημένο στο μέλλον – το αργότερο δηλαδή στη χρονική εκείνη στιγμή που θα κληθούμε να πληρώσουμε τα 110 δις €, επιβαρυμένα με τοκογλυφικά επιτόκια. Ο Πίνακας Ι, ο οποίος συμπεριλαμβάνει τη (τότε) λήξη των ομολόγων του Ελληνικού δημοσίου, καθώς επίσης τα δάνεια των ΔΝΤ-ΕΕ είναι χαρακτηριστικός:Σύμφωνα με τον Πίνακα Ι, ο δανεισμός της Ελλάδας από το μηχανισμό στήριξης για τα έτη 2010-2013, εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο την αποπληρωμή των πιστωτών της - αφού λήγουν ομόλογα συνολικής αξίας 103,7 δις € και δανείζεται 110 δις € (τα 110 δις € του ταμείου στήριξης, είναι ουσιαστικά τα 103,7 δις € που χρωστάμε, συν τους τόκους τους). Επομένως, όλα όσα ακούγονται περί δανεισμού της χώρας μας για την πληρωμή συντάξεων, μισθών κλπ. είναι απολύτως ανακριβή, εάν όχι σκόπιμα ψευδή. Τα χρήματα παρέχονται εμφανώς με στόχο τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών,αφού αυτές είναι οι κύριοι δανειστές μας – πόσο μάλλον όταν, στις ανάγκες χρηματοδότησης της χώρας μας, δεν έχουν συμπεριληφθεί τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, τουλάχιστον για το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί για την κάλυψη τους.
Ειδικά όσον αφορά το 2010, εισπράξαμε 38 δις € από το μηχανισμό στήριξης (μαζί με τα 6,5 δις € του Ιανουαρίου), ενώ έληγαν ομόλογα ύψους 15,8 δις € - οπότε, εισπράξαμε 22,2 δις € περισσότερα. Επομένως, το έλλειμμα του προϋπολογισμού μας το 2010 (περί τα 23 δις €), καλύφθηκε από το συγκεκριμένο δανεισμό μας"
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Λήξη Ομολόγων 2010-2013, με ημερομηνία καταγραφής τις 29.04.2010, σε δις € - προγραμματισμός εκταμίευσης μηχανισμού στήριξης
Πηγή: Bloomberg – Υπουργείο Οικονομικών (προσχέδιο προϋπολογισμού)
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Αυτά τα αδυσώπητα στοιχεία όπου φαίνεται ξεκάθαρα σε τι αποσκοπεί το δήθεν Μνημόνιο, την μεταφορά δηλαδή των βαρών από τους κεφαλαιούχους στους φορολογούμενους και την χρεοκοπία των τελευταίων αντί των πρώτων, δυστυχώς δεν αμφισβητούνται.
Όπως αμείλικτο γεγονός είναι και το ακόλουθο, όπου οι τάχα ασφαλείς Ελληνικές Τράπεζες δανείστηκαν με ΕΓΓΥΗΤΗ το Ελληνικό Δημόσιο το Σωτήριο Έτος 2010, ποσά που ισοδυναμούν με το 112,55% των ιδίων κεφαλαίων τους.
Έχοντας αυτό κατά νου, αξιολογούμε τώρα καλύτερα και την "είδηση" περί πρότασης 
εξαγοράς της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, στην οποία προέβη η Τράπεζα Πειραιώς πέρυσι το καλοκαίρι. Ποια δηλαδή; Η Τράπεζα Πειραιώς που έλαβε ως ενίσχυση 4,5 δις το 2010 με εγγυητή το Ελληνικό Δημόσιο, ποσό που ισοδυναμεί με το 141,3% των ιδίων κεφαλαίων της, έδινε 701 εκατ. "από αυτά" για να αγοράσει στην φτήνια, 2 από τις πιο ισχυρές (σε βάση καταθέσεων) τράπεζες του Δημοσίου. Το Υπουργείο Οικονομικών "μελετούσε την προσφορά"... Με το να σε προικοδοτούν 4 φορές τα κεφάλαια σου, έτσι κάνει τον επιχειρηματία/τραπεζίτη, φυσικά, ο κάθε Έλληνας πολίτης. Άσε που την βγάζει καθαρή σε όποια κρίση γουστάρεις.
Ποιος σας είπε όμως (ενημερώστε μας αν το αγνοούμε) ότι εμείς συμφωνήσαμε να δώσετε 12 δισ στην Πειραιώς, την Eurobank και την Alpha ; Ή 300 εκ για να σωθεί η... Proton Bank ; Της οποίας το 31% είχε εξαγοράσει η Πειραιώς και μετά το πούλησε στον πολύ και ουρανοκατέβατο κ. Λαυρέντη Λαυρεντιάδη για 70 εκατομυριάκια, λίιιγο πριν κλείσει η χρήση του 2009; Σε μια κοινωνία, όπου ας πούμε στην Αττική έχουμε 1 ασθενοφόρο για 70.000 πολίτες με "τον έλληνα ασθενή να ψάχνει μάταια κρεβάτι στις μονάδες εντατικής θεραπείας, να αναζητεί ατελέσφορα μαγνητικό τομογράφο στο δημόσιο νοσοκομείο, να περιμένει να ανοίξει θέση για το τραπέζι του χειρουργείου, να πληρώνει δαπάνες για υποβαθμισμένη νοσηλεία"; Αυτό είναι "ενα" παράδειγμα κι όχι λαϊκισμός. Και το ερώτημα είναι ποιος σας είπε ότι θέλουμε να πεθαίνουμε για να διασώσετε το Τραπεζικό Σύστημα; Αλλά αυτά θα τα αφουγκραστεί ποιος; Αυτός που πληρώνει έναν βασικό μισθό (700 ευρώ) για να κουρέψει 10 τρίχες (ευχαριστούμε τον Θεό που σ'έχει κάνει φαλακρό) και οι όμοιοι του;
Ερωτάται λοιπόν:
Ποιο Τραπεζικό Σύστημα είναι υγιές όταν
α. Οι Τράπεζες δανείζουν άνω του 100% των καταθέσεων μας;
β. Οι Τράπεζες τζιράρουν (τζογάρουν ίσως) 20, 30, 40 φορές τα ίδια κεφάλαια τους (την περιουσία τους);
γ. Οι Τράπεζες δανείστηκαν σε ένα μόλις έτος (το 2010 - και χωρίς να υπολογίζονται τα επιπλέον χρήματα που χρειάστηκαν απο τις αυξήσεις) μια φορά και κάτι το ισοδύναμο των ιδίων κεφαλαίων τους, προκειμένου να επιβιώσουν;
δ. Οι Τράπεζες δανείστηκαν μέσα σε 2 1/2 χρόνια ποσό ισοδύναμο με το 4πλασιο των ιδίων κεφαλαίων τους με εγγυητή τον Ελληνικό λαό, και το ΣΥΝΟΛΟ των άμεσων φόρων που κατέβαλε στο κράτος του, την προηγούμενη 4ετία;
Ευλόγως λοιπόν σχολιάζει ο κ. Φωτόπουλος στο Sofokleous10.gr, την ανάδειξη του κ. Λάτση για μια ακόμη φορά στο πάνθεον των Δισεκατομυριούχων του Forbes "Σπ. Λάτσης: Έλληνας κροίσος με… εγγύηση Δημοσίου" : "ο κ. Λάτσης ίσως να μην είχε αντιμετωπίσει τόσο καλά τη διεθνή κρίση, ιδιαίτερα στον τραπεζικό κλάδο, αν η Eurobank δεν είχε υποστηριχθεί με μεγάλα ποσά εγγυήσεων από το Ελληνικό Δημόσιο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της τράπεζας από τις οικονομικές καταστάσεις 9μήνου, η Eurobank είχε λάβει εγγυήσεις δανεισμού ύψους 7,7 δις. ευρώ, με ίδια κεφάλαια 5,486 δις. ευρώ. Δηλαδή, οι εγγυήσεις δανεισμού έφθαναν σε ποσοστό σχεδόν 142% των ιδίων κεφαλαίων, που είναι και το υψηλότερο στο τραπεζικό σύστημα. Η Εθνική Τράπεζα έχει λάβει ελαφρώς υψηλότερες εγγυήσεις (8,7 δις. ευρώ), αλλά διαθέτει κεφάλαια 8,2 δις. ευρώ, με αποτέλεσμα η σχέση εγγυήσεων-κεφαλαίων να είναι πολύ χαμηλότερη, στο 107%.Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι η Eurobank είχε τα μεγαλύτερα οφέλη, μαζί με την Alpha Bank, και από το πρόγραμμα ενίσχυσης της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών από το Δημόσιο, αντλώντας κεφάλαια σχεδόν 1 δις. ευρώ, τα οποία ακόμη δεν έχει επιστρέψει, ούτε και έχει ανακοινώσει κάποιο πλάνο για την επιστροφή τους. «Τα λεφτά πηγαίνουν… στα λεφτά», σύμφωνα με μια παλιά ελληνική παροιμία, που η σχέση Σπ. Λάτση-Δημοσίου φαίνεται ότι επιβεβαιώνει απόλυτα."
Είναι σαφές ότι αν ο κ. Λάτσης και ο κάθε κ. Λάτσης εκαλείτο να αντιμετωπίσει ο ίδιος την κρίση της τράπεζας του, προ της οποίας απολάμβανε επί έτη εκατομμύρια κερδών ως μεγαλομέτοχος (τα οποία φυσικά επανεπένδυσε σε άλλες δραστηριότητες, όπως τα Ελληνικά Πετρέλαια, ή το Real Estate), τότε η περιουσία του δεν θα έφτανε ούτε για στραγάλια και ενδεχομένως να μη συμπεριλαμβανόταν ούτε στα Νεα του Περιπτερά, όχι το αστραφτερό Forbes. Βέβαια το ίδιο περιοδικό μας διαβεβαίωνε και τούτο, εν μέσω του πολλά υποσχόμενου 2010 (όπως είδαμε), ότι οι Ελληνικές Τράπεζες, ως Μούσες του Καίσαρα, "φαίνονται ασφαλείς". Ζούμε σε μια απέραντη εικονική πραγματικότητα.
To οξύμωρο είναι δε, ότι αυτά τα τεράστια σουρωτήρια, εμφανίζουν ακόμα και χρεοκοπημένα, με την αόρατη χείρα όχι του Adam Smith αλλά του φορολογούμενου κέρδη σε κάθε χρήση, τα οποία βεβαίως ουδείς γνωρίζει (πλην των μερισμάτων, των bonus, την διανομή δωρεάν μετοχών, τις επιστροφές κεφαλαίου) ΠΟΥ πηγαίνουν.
Δεν είναι καθόλου εξωπραγματικό να ισχυριστεί κάποιος ότι μέρος των φόρων μας καταλήγουν απευθείας στις τσέπες τους κάτω από έναν μανδύα αόριστων ή φανταχτερών εννοιών που πλασάρονται μέσω των ΜΜΕ. Καθόλου.
Πως είναι δυνατόν οι χρεοκοπημένοι αυτοί οργανισμοί, οι οποίοι ζούνε με τον ιδρώτα του Έλληνα φορολογούμενου, να έχουν "κέρδη" 8 δις την τριετία 2008-2010 ;
Κλείνοντας με 2 ακόμα κατατοπιστικούς πίνακες του κ. Βιλιάρδου, βλέπουμε τελικά ότι το Τραπεζικό Consortium, είναι πια (και από πολλά χρόνια τώρα) Κράτος εν Κράτει, μια παντοδύναμη, ανεξέλεγκτη και ανάλγητη εξουσία ενώπιον της οποίας τα Κράτη (όλα) είναι νάνη, χωρίς Χιονάτη. Διότι όπως και παλιότερα είχαμε αναφερθεί "τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα, σαν και αυτά που αραδιάζεις κύριε Megaman, αυτοί μασάνε τα διαμάντια και φτύνουνε γυαλί, αυτό είναι τρέλα" (από το υπέροχο κομμάτι των Ξύλινων Σπαθιών).
Βλέπετε εν πολλοίς, ότι οι ισολογισμοί των Τραπεζών ξεπερνούν κατά πολύ το παραγόμενο προϊόν του κάθε κράτους προέλευσης:
Η μίζερη και κακόψυχη εσωστρέφεια μας και καχυποψία μας, μας επέβαλε να πιστέψουμε ότι η Ελλάδα είναι το μαύρο πρόβατο. Σε αυτό ποτέ δεν είχαμε κανένα πρόβλημα.
Αργότερα, όταν ο στόχος αυτής της κρίσης, η υπερσυγκέντρωση δηλαδή στα χέρια ΠΟΛΥ λίγων ιδιωτών και των εκπροσώπων τους σε αυτό που λέμε "Κράτη/Οργανισμοί" επιτευχθεί δια πυρός και σιδήρου, η Ελλάδα θα έχει ξεχαστεί, όπως ξεχάστηκαν όλα τα εξιλαστήρια θύματα των "κρίσεων" που δημιούργησε ο αγγελικός μας κόσμος, όταν και όπου ο σκοπός άγιασε τα μέσα.
Mια θλιβερή ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου